Μην ντρέπεται η μάνα μου για μένα

Μην ντρέπεται η μάνα μου για μένα Facebook Twitter
0

Σήμερα δεν μπορείς να κρυφτείς.

Αν κάνεις την πιτσικουλιά σου, τα έγκυρα ή κίτρινα ΜΜΕ θα σε βγάλουν στη σέντρα.

 

Αυτοί που κινδυνεύουν περισσότερο είναι τα δημόσια πρόσωπα. Πολιτικοί, καλλιτέχνες, διανοούμενοι, οικονομικοί παράγοντες, είναι υπό παρακαλούθηση. 

 

Όπως στην αρχαιότητα που δεν υπήρχε διαχωρισμός μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού βίου. Οι πάντες κρίνονταν συνολικά και για τα «εν δήμω» και για τα «εν οίκω». 

 

Ο Κούντερα δικαιώνεται.

Γράφει πως όταν είσαι διάσημος, είσαι αναγκασμένος να ζεις σε μια «ηθική χορογραφία». 

 

Ελάχιστα να ξεφύγεις.

Λίγο να παρεκκλίνεις, θα στο υπενθυμίζουν και θα στο χτυπάνε ακόμα και μετά θάνατον. 

 

Τίποτα δεν παραγράφεται.

Σε περίπτωση που η δημόσια παρουσία είναι πολύ ισχυρή, το κουσούρι που δεν βλάπτει ευρύτερα, παραβλέπεται, όπως η αφροδισιακή λύσσα του Τζον Φ. Κένεντι ή του Ανδρέα Παπανδρέου. 

 

Αλλά δεν ξεχνιέται. 

Και σπανίως παραλείπεται στις μεταθανάτιες αναφορές.  

 

Η ελπίδα των δημιουργών να εξαιρεθούν, «ας με κρίνουν για το έργο μου» στην πραγματική ζωή δεν ισχύει.

 

Ο σπουδαίος Θόδωρος Αγγελόπουλος πέθανε αφήνοντας πίσω του μεγαλειώδες έργο. Αλλά κάποιοι ανεγκέφαλοι τον προέπεμψαν ως τσιγγούνη.

 

Όλοι κρίνονται για όλα.

Κι αν το έργο είναι σημαντικό κι ο δημιουργός μεγάλο καθίκι, το κρατάμε σαν να κληρονομήσαμε μια σκατόψυχη θεία.

 

Εμείς παλιά, έναν φόβο είχαμε.

Όχι τι θα πει ο κόσμος για μια κουτσουκέλα μας ή μη μας τιμωρήσουν μπασκίνια, δάσκαλοι, παπαδαριό. 

Τα είχαμε γραμμένα αυτά.

 

Το μόνο χαλινάρι που μας κράταγε ήταν το σωτήριο:

«Μην ντρέπεται η μάνα μου για μένα».

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το θολερό θάμβος της παρουσίας

Guest Editors / Το θολερό θάμβος της παρουσίας

«Περιεργαζόμενος, στην γκαλερί Σκουφά, το αστικό τοπίο της Λήδας Κοντογιαννοπούλου με τίτλο «Τουρκοβούνια», (λάδι σε καμβά, 2025) σκεφτόμουν ότι η Αθήνα είναι με άπειρους τρόπους  άσχημη, ενώ έχει μόλις έναν για το αντίθετο. Όσο κι αν την καταστρέψουμε δεν μπορούμε να της στερήσουμε το φως της»
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
«Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Οπτική Γωνία / Αμπντελά Ταϊά: «Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Ο Μαροκινός συγγραφέας και σκηνοθέτης, κάτοικος Γαλλίας πλέον και γνωστός στην Ελλάδα από το υπέροχο μυθιστόρημα «Η ζωή με το δικό σου φως», μιλά με θαυμασμό για την εξέγερση της νεολαίας που συνταράσσει την πατρίδα του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ιστορίες Τεχνο-οπτιμισμού: Η OpenAI έρχεται στην Ελλάδα 

Guest Editors / Ιστορίες τεχνο-οπτιμισμού: Η OpenAI έρχεται στην Ελλάδα 

Από το gov.gr, που απλοποίησε τη σχέση κράτους–πολίτη, μέχρι τη νέα στρατηγική συνεργασία με την OpenAI, η Ελλάδα δείχνει ότι μπορεί να μετατρέψει την τεχνολογία σε συνειδητή επιλογή για ένα δίκαιο, συμπεριληπτικό και ανθεκτικό κράτος.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ
Τα ταξίδια στα νησιά, κάποτε…

Guest Editors / Μια εξόρμηση στα νησιά αλά παλαιά

Μικρό χρονικό ενός καλοκαιρινού ταξιδιού, όταν τα ζούσαμε όλα ως αυτάρκεις ταξιδευτές-περιηγητές, ζωηροί και υποψιασμένοι. Όταν το ταξίδι σε νησί σηματοδοτούσε μια πραγματική διακοπή και τη μετάβαση σε μια ανεπιτήδευτη κατάσταση.
ΠΑΝΟΣ ΕΞΑΡΧΟΠΟΥΛΟΣ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
Η έμφυλη βία μάς αφορά όλους και απαιτεί σύγχρονες, συμπεριληπτικές λύσεις

Guest Editors / «Η έμφυλη βία μάς αφορά όλους και απαιτεί σύγχρονες, συμπεριληπτικές λύσεις»

Ο πρώην δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης γράφει για τον περιορισμό της δράσης του Δημοτικού Κέντρου για την Καταπολέμηση της Έμφυλης Βίας και των Πολλαπλών Διακρίσεων, το οποίο ιδρύθηκε το 2022.
ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Guest Editors / Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Η πατριαρχία είναι παντού: στην οικονομία, στην κοινωνία, στην ψυχολογία, στην αισθητική, στον πολιτισμό, σε ολόκληρη την ανθρώπινη κατάσταση. Όταν σκεφτόμαστε το πολιτικό, δεν γίνεται να μη σκεφτόμαστε το φεμινιστικό.
ΝΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
Καλά, πάλι για τη ραπ θα λέμε;

Guest Editors / «Γιατί απαιτούμε από τη ραπ να είναι κάτι άλλο από αυτό που όντως είναι;»

Το μεγαλύτερο κομμάτι του κοινού που ήρθε σε επαφή με τη ραπ τα τελευταία χρόνια ξαφνικά ανακάλυψε, ομολογουμένως με άσχημο τρόπο, τι ήταν αυτό που προηγουμένως εκθείαζε ως ποίηση του περιθωρίου.
ΚΩΣΤΑΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ