Η ΒΙΑ ΜΕ ΒΑΣΗ το φύλο και την ταυτότητα δεν πλήττει μόνο τις γυναίκες, αν και οι γυναίκες είναι συχνά τα πρώτα και πιο ορατά θύματα. Πλήττει επίσης ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, πρόσφυγες, άτομα με αναπηρία, παιδιά και εφήβους που ζουν μέσα σε βίαιο οικογενειακό περιβάλλον. Η βία, δυστυχώς, δεν κάνει διακρίσεις. Και το ίδιο πρέπει να ισχύει για τις υπηρεσίες που έχουν αποστολή να την αντιμετωπίζουν.
Με αυτή τη φιλοσοφία ιδρύθηκε το 2022 το Δημοτικό Κέντρο για την Καταπολέμηση της Έμφυλης Βίας και των Πολλαπλών Διακρίσεων. Δεν ήταν απλώς μια νέα κοινωνική δομή. Ήταν μια δήλωση αρχών: ότι όλοι οι άνθρωποι που βιώνουν βία αξίζουν υποστήριξη χωρίς αποκλεισμούς.
Σύμφωνα με όλες τις σύγχρονες ευρωπαϊκές κατευθύνσεις για την πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας, οι υπηρεσίες υποστήριξης πρέπει να είναι προσβάσιμες σε κάθε θύμα, ανεξαρτήτως φύλου, ταυτότητας, κοινωνικής ή οικογενειακής κατάστασης.
Σήμερα, αυτή η αρχή φαίνεται να εγκαταλείπεται. Η απόφαση της δημοτικής αρχής να περιορίσει τη δράση του Κέντρου αποκλειστικά σε γυναίκες αποκλείει ολόκληρες κατηγορίες συμπολιτών μας που υφίστανται βία. Αυτό δεν είναι απλώς αλλαγή προσανατολισμού. Είναι βήμα προς τα πίσω.
πρώην δήμαρχος Αθηναίων
Στην εποχή μας, όπου η έννοια της ταυτότητας, της ορατότητας και της συμπερίληψης είναι στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης, τέτοιες αποφάσεις μοιάζουν να αγνοούν πλήρως τις ανάγκες της κοινωνίας. Επιστρέφουν σε ξεπερασμένες αντιλήψεις του παρελθόντος, όπου η κρατική μέριμνα είχε έναν και μόνο αποδέκτη: τη «γυναίκα» με έναν πολύ συγκεκριμένο ρόλο και προφίλ.
Σύμφωνα με όλες τις σύγχρονες ευρωπαϊκές κατευθύνσεις για την πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας, οι υπηρεσίες υποστήριξης πρέπει να είναι προσβάσιμες σε κάθε θύμα, ανεξαρτήτως φύλου, ταυτότητας, κοινωνικής ή οικογενειακής κατάστασης. Η πρόληψη της βίας δεν μπορεί να γίνει με αποκλεισμούς. Δεν είναι «έργο» με περιορισμένο πεδίο. Είναι ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κοινωνικής ευθύνης.
Το Κέντρο που δημιουργήσαμε δεν ήταν τέλειο, αλλά ήταν ένα βήμα προς μια πιο δίκαιη, πιο ανοιχτή κοινωνία. Μια κοινωνία που δεν αφήνει κανέναν μόνο του απέναντι στη βία.
Η απόφαση να αλλάξει αυτό το μοντέλο δεν είναι ουδέτερη. Είναι επιλογή. Και ως τέτοια, μπορεί, και πρέπει, να αναθεωρηθεί. Γιατί η προοδευτικότητα κρίνεται στη πράξη και καμία δημοτική πολιτική δεν μπορεί να είναι προοδευτική, όταν αφήνει ανθρώπους απ’ έξω.
