Πέδρο Μαϊράλ: «Σοκάρομαι όταν μαθαίνω πως στην Ελλάδα αυτοκτονούν...»

Facebook Twitter
0

Ο Μαϊράλ γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες το 1970 και διδάσκει αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, πορτογαλικά, ιταλικά, πολωνικά και γερμανικά. Το 2007 η κριτική επιτροπή «Bogotά39» τον συμπεριέλαβε στον κατάλογο των πιο σημαντικών νέων Λατινοαμερικανών συγγραφέων.

 

Ανάμεσα στις ερωτήσεις παρατίθενται αποσπάσματα από το βιβλίο του «Η χρονιά της ερήμου» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Πόλις», σε μετάφραση Βασιλικής Κνήτου. Η μεταφράστρια έλαβε το «Βραβείο λογοτεχνικής μετάφρασης ισπανόφωνης λογοτεχνίας» για το 2011.

 

 _______________

«Καθώς περνούσαν οι μέρες, έρχονταν περισσότερες οικογένειες, υποχρεωμένες να εγκαταλείψουν τις συνοικίες όπου οι καταρρεύσεις κτιρίων συνεχίζονταν...Η Κοσμοχαλασιά είχε εισβάλλει στην Ομοσπονδιακή Πρωτεύουσα...».

 

«...κρέμασε στον τοίχο του πλατύσκαλου ένα χάρτη του Μπουένος Άιρες, όπου σημείωνε την επέλαση της Κοσμοχαλασιάς σύμφωνα με τις πληροφορίες των δελτίων ειδήσεων. Τώρα είχε φτάσει στο30ο χιλιόμετρο και οι εκφωνητές απαριθμούσαν τις πληγείσες περιοχές: “Σαν Αντόνιο ντε Πάδουα, Ελ Ταλάρ ντε Πατσέκο, Γκονσάλες Κατάν, Μπέγια Βίστα...”».

_______________

 

Η Κοσμοχαλασιά είναι μια αλληγορία της οικονομικής κρίσης στην Αργεντινή...

 

Συνήθιζα να σκέφτομαι το βιβλίο μου ως μια πολιτική αλληγορία της κρίσης και της καταστροφής. Ως μια αλληγορία της προσαρμογής των ανθρώπων σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες. Τώρα συνειδητοποιώ ότι η σταδιακή μεταμόρφωση των πόλεων σε πεδιάδες συνδέεται άμεσα με την προοδευτική εξέλιξη της αρρώστιας της μητέρας μου. Η μητέρα μου έχασε τη «γλώσσα» της, την ομιλία της κι χρόνος άρχισε σταδιακά να «γυρίζει» πίσω γι' αυτήν. Ευτυχώς, αυτό ήταν κάτι που δεν είχα συνειδητοποιήσει όταν έγραφα το βιβλίο. Είναι αλήθεια τελικά πως ποτέ δεν ξέρεις ακριβώς για τι πράγμα μιλάς όταν γράφεις. Η κρίση του 2001 προκάλεσε τη διάλυση της καθημερινότητας, των καθημερινών πρακτικών… Όσα έμεναν κρυφά ή αόρατα αποκαλύφθηκαν αμέσως. Εκείνα που ήταν ραγισμένα ή σπασμένα για χρόνια, διαλύθηκαν αυτόματα. Μιλώ για προσωπικές σχέσεις, εταιρίες, τα πάντα... Όλα κατέρρευσαν ταυτόχρονα. Οι άνθρωποι, που μετά βίας κατάφερναν να επιβιώσουν ως τότε, είδαν το τέλος να πλησιάζει. Όλες οι προσωπικές τραγωδίες βγήκαν στην επιφάνεια. Έπαιρνες τηλέφωνο έναν φίλο σου στο γραφείο του και σου έλεγαν ότι δεν εργαζόταν πια εκεί. Για την ακρίβεια, σου έλεγαν ότι δεν υπήρχε καν η εταιρία. Ήταν απίθανα δύσκολο να στείλεις e-mail, να μπεις στο google. Είχαμε πέντε διαφορετικούς προέδρους σε δέκα ημέρες.

 

 _______________

«Αυτή μου η δυνατότητα δεν σβήστηκε, δεν χάθηκε. Η έρημος δεν μου ΄φαγε τη γλώσσα. Εκείνοι είναι μαζί μου αν τους κατονομάσω, ακόμη κι οι Μαρίες που υπήρξα στο παρελθόν, αυτές που υποχρεώθηκα να γίνω, που κατάφερα να γίνω, που μπόρεσα να γίνω. Τις συγκεντρώνω όλες μαζί στα όνειρά μου, όπου τα πάντα διατηρούνται ακόμα σώα, απείραχτα».

_______________

 

Για ποια έρημο μιλάτε αλήθεια;

 

 Στην Αργεντινή όταν χρησιμοποιούμε τη λέξη «έρημος», δεν εννοούμε απαραίτητα την έρημο από άμμο. Εννοούμε επίσης τις μεγάλες, άδειες πεδιάδες. Ξέρετε, αυτόν τον όρο χρησιμοποίησαν οι λευκοί που εξαφάνισαν τις φυλές των Ινδιάνων τον 19ο αιώνα. Ο στρατός σκότωνε τους Ινδιάνους, έκανε απαγωγές και διωγμούς κι η κυβέρνηση το ονόμασε αυτό «κατάκτηση της ερήμου». Λες και το μέρος ήταν από πριν άδειο, λες και δεν υπήρχε βία, δεν υπήρχαν σκοτωμοί. Η λέξη έρημος είναι γεμάτη με αυτό το νόημα. Στο βιβλίο μου ο χρόνος φαίνεται να γυρίζει προς τα πίσω. Η κρίση οδηγεί στην ολοκληρωτική αποδόμηση. Το Μπουένος Άιρες εξαφανίζεται σιγά-σιγά και μόνο κάποια χωράφια μένουν στο τέλος, στα οποία κρύβονται κάποιες φυλές.

 

 

Η «Κόλαση» του Ιερώνυμου Μπος αποτελεί το εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης του βιβλίου σας. Αυτό είναι η κρίση, έτσι όπως την βιώσατε; Κόλαση;

 

Η κρίση αποτελεί κόλαση για πολλούς ανθρώπους. Σοκάρομαι όταν μαθαίνω από τις ειδήσεις ότι οι Έλληνες αυτοκτονούν εξαιτίας της κρίσης. Όταν διαβάζω ότι έχουν αυξηθεί δραματικά οι αυτοκτονίες στην χώρα. Το μόνο πράγμα που μπορώ να πω είναι πως αν καταφέρεις να παραμείνεις δυνατός και να μη βουλιάξεις, σίγουρα θα έρθουν καλύτερες μέρες. Κρίση δεν σημαίνει μονάχα καταστροφή και αποδόμηση. Όσο παράξενο κι αν ακούγεται αυτό, η κρίση κάνει τα πράγματα να κινούνται με έναν αλλιώτικο τρόπο. Τα επαναπροσδιορίζει. Σε απαλλάσσει από καταστάσεις που δεν οδηγούσαν πουθενά. Σε κάνει να βρίσκεις νέους τρόπους για να λύσεις τα προβλήματά σου. Σφυρηλατεί νέους κοινωνικούς δεσμούς, ώστε να αντέξουν οι άνθρωποι τον καπιταλισμό. Σε μαθαίνει να μη θεωρείς δεδομένο το σύστημα μέσα στο οποίο γεννήθηκες...Ξέρω ότι ακούγομαι σαν οδηγός αυτοβοήθειας! Αυτό που προσπαθώ να πω είναι πως η κρίση μπορεί να σημαίνει κι άλλα πράγματα, πέρα από κόλαση.

 

 

Μέσα στην «κόλαση» δεν διαπιστώνεις ότι έχεις ψυχικά αποθέματα και δυνάμεις που αγνοούσες μέχρι πρότινος;

 

Κανείς δεν ξέρει πόσο γενναίος και δυνατός είναι, μέχρι την στιγμή που έρχεται αντιμέτωπος με εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις. Κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να αλλάξουν τον κόσμο ενώ κάποιοι άλλοι αλλάζουν μέσα στον κόσμο. Διάλεξα ως κεντρικό χαρακτήρα μια γυναίκα επειδή πιστεύω πως η ζωή έχει αλλάξει πολύ περισσότερο για τις γυναίκες μέσα στους τελευταίους αιώνες! Ένας άνδρας θα πέθαινε από το πρώτο κεφάλαιο. Διάλεξα λοιπόν μια γυναίκα, η οποία εφόσον θα κατάφερνε να μην μείνει έγκυος -καθώς οι έγκυες πέθαιναν στη γέννα- θα επιβίωνε. Θα ζούσε όλες τις αλλαγές που βίωσαν οι γυναίκες στο πέρασμα των ετών αλλά από το σήμερα και προς τα πίσω. Θα έφτανε δηλαδή στο σημείο που θα έχανε τα πολιτικά της δικαιώματα και δεν θα είχε θέση στην κοινωνία.

 

_______________

«Αναζητεί τον Αλεχάντρο και νοσταλγεί τις βόλτες τους με τη μηχανή σε όλο το Μπουένος Άιρες. Ο ωραίος Αλεχάντρο όμως παραμένει άφαντος, ο παράδεισος του Μπουένος Άιρες μοιάζει να έχει οριστικά χαθεί». (οπισθόφυλλο)

 

 

«Πριν βραδιάσει ήρθαν οι στρατιώτες. Μπήκαν κι έβγαλαν όλες τις πόρτες του διαμερίσματος (ακόμη και τις πόρτες των ντουλαπών), τις κατέβασαν και τις στοίβαξαν σ' ένα φορτηγό. Απ' το μπαλκόνι είδαμε ότι έκαναν το ίδιο σε όλα τα κτίρια του τετραγώνου. Μας πήραν κι ένα μεγάλο μπουφέ. Μας άφησαν τα κρεβάτια και τα ερμάρια».

_______________

Η αρχή της κρίσης σηματοδοτεί το τέλος της αθωότητας;

 

Εξαρτάται από την φάση στην οποία βρίσκεται η ζωή σου όταν σε «βρίσκει» η κρίση. Για τους ηλικιωμένους, η κρίση μπορεί να είναι μια από τις πολλές που έχουν βιώσει. Για τους 20άρηδες, μπορεί να αποτελέσει ένα δυνατό χτύπημα. Δεν είναι όμως κακό να χάσεις την αθωότητά σου. Στην Αργεντινή, κατά τη δεκαετία του '90, ζήσαμε μια κατάσταση ευημερίας, η οποία ήταν επίπλαστη. Όταν όλα κατέρρευσαν, είδαμε τι κρυβόταν πίσω από την κουρτίνα αυτού του δήθεν πολυτελούς τρόπου ζωής...

Σηματοδοτεί την αρχή ενός «πολέμου»;

Δεν θα συνέκρινα μια οικονομική κρίση με έναν πραγματικό πόλεμο, όπου ο ένας κυριολεκτικά σκοτώνει τον άλλο. Θα έλεγα όμως ότι ο καπιταλισμός στην πιο ωμή και υποκριτική του εκδοχή, εξαπολύει έναν σιωπηλό και απρόσωπο πόλεμο, όπου ο καθένας είναι ένοχος και όλοι είναι θύματα.

 

_______________

«Ο μπαμπάς δεν ξανασηκώθηκε από το κρεβάτι. Όταν κατάργησαν τη μία και μοναδική ώρα της καθημερινής τηλεοπτικής εκπομπής, άρχισε να κοιμάται κυριολεκτικά όλη τη μέρα».

 

 

«Οι γιατροί περιέγραφαν αυτήν την κατάσταση ως “καθοδικό κώμα”. Ανακάλυψαν ότι όλοι οι ασθενείς ήταν παθιασμένοι τηλεθεατές, άνθρωποι που είχαν περάσει μεγάλο μέρος της ζωής τους μπροστά στην τηλεόραση ...».

_______________

Ώστε η τηλεόραση ακόμη και με την απουσία της μπορεί να οδηγήσει σε κώμα...

 

Θα τολμήσω να παραφράσω τον Σαίξπηρ, ο οποίος γράφει πως «είμαστε φτιαγμένοι από υλικό ονείρων». Σήμερα λοιπόν είμαστε φτιαγμένοι από τα υλικά της τηλεόρασης. Στο βιβλίο μου, όταν αρχίζουν να μειώνονται οι ώρες που εκπέμπουν οι τηλεοράσεις, οι άνθρωποι αρχίζουν να κοιμούνται πολύ. Ατελείωτες ώρες ονειρεύονται εκπομπές και δελτία ειδήσεων μέχρι που στο τέλος πέφτουν σε καθοδικό κώμα.

 

_______________

«Τελευταία βλέπω συχνά το ίδιο όνειρο: δοκιμάζω μπροστά στον καθρέφτη εκείνου του μαγαζιού το γαλάζιο φόρεμα που δεν μπόρεσα ποτέ μου να αγοράσω. Κάποιες φορές το πληρώνω μετρητά και βγαίνω περπατώντας ανάμεσα στον κόσμο φορώντας το φόρεμα. Άλλες φορές δεν το πληρώνω και φεύγω τρέχοντας, ξυπόλητη. Μετά από λίγα βήματα διαπιστώνω ότι το φόρεμα είναι όλο κουρελιασμένο και βρώμικο. Αλλά στο όνειρό μου, το πόδι μου είναι πάντα γερό, έχω μακριά μαλλιά, και η πόλη όπου γεννήθηκα εξακολουθεί να βρίσκεται στη θέση της».

 _______________

 

Τι χάσατε μέσα σ' εκείνη την «Κοσμοχαλασιά» του Μπουένος Άιρες;

 

Το 2002, όταν τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα στην Αργεντινή, οι μισοί μου φίλοι μενανάστευσαν στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Είχα κι εγώ μια πρόταση να πάω στην Ισπανία και να αναζητήσω την τύχη μου εκεί. Για κάποιο λόγο ένιωθα πως αν το έκανα, κάτι μέσα μου θα πέθαινε. Η πόλη μου θα εξαφανιζόταν. Σαν τα παιδιά που όταν σκεπάζεις, όταν κρύβεις ένα παιχνίδι τους, νομίζουν πως είναι δεν είναι πια εκεί. Ένιωθα πως αν έφευγα, το Μπουένος Άιρες δεν θα υπήρχε για μένα. Έτσι, έμεινα κι έγραψα τελικά ένα μυθιστόρημα για το Μπουένος Άιρες το οποίο σταδιακά εξαφανίζεται...

 

 

Η «Κοσμοχαλασιά» σάρωσε στο πέρασμά της την εγχώρια λογοτεχνική παραγωγή;

 

Ναι! Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες συνέπειες της κρίσης στο πολιτισμικό πεδίο ήταν η ανάδυση νέων, ανεξάρτητων εκδοτών. Η κρίση έκανε τους μεγάλους, ξένους εκδότες να εγκαταλείψουν τη νέα λογοτεχνική παραγωγή της Αργεντινής και το κενό αυτό ήρθαν να καλύψουν μικροί εκδοτικοί οίκοι, οι οποίοι εκδίδουν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα.

 

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Γυναικείες φωνές από διαφορετικά μέρη του κόσμου

Βιβλίο / Από τη Μαλαισία μέχρι το Μεξικό: 5 νέα βιλία που αξίζει να διαβάσετε

5 συγγραφείς από διαφορετικά σημεία του πλανήτη χαράζουν νέους δρόμους στη λογοτεχνία. Ανάμεσά τους, η Τζόχα Αλχάρθι που κέρδισε το Booker και η βραβευμένη με Πούλιτζερ Κριστίνα Ριβέρα Γκάρσα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ποιοι ήταν οι αληθινοί «σκλάβοι» της ηδονής στην Αρχαία Ρώμη;

Αρχαιολογία / Ποιοι ήταν οι αληθινοί «σκλάβοι» της ηδονής στην Αρχαία Ρώμη;

Η διακεκριμένη ιστορικός Mary Beard στο βιβλίο της «Οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες. Οι ηγεμόνες του αρχαίου ρωμαϊκού κόσμου», παρουσιάζει τη ζωή και το έργο των αυτοκρατόρων μέσα από ανεκδοτολογικές αφηγήσεις και συναρπαστικές λεπτομέρειες, που θυμίζουν απολαυστικό μυθιστόρημα. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια εστιάζει στον ρόλο των δούλων, τόσο στην καθημερινή ζωή όσο και στη σεξουαλική ζωή των Ρωμαίων αυτοκρατόρων.
M. HULOT
Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Βιβλίο / Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Από την Αμοργό ως την Αλεξανδρούπολη και από την Ξάνθη ως τη Μυτιλήνη, τα μικρά βιβλιοπωλεία αποκτούν για πρώτη φορά συλλογική φωνή. Βιβλιοπώλες και βιβλιοπώλισσες αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT