O Mark Ronson, το Zoolander και η κλαμπ σκηνή της Νέας Υόρκης στα τέλη των ‘90s

O Mark Ronson, το Zoolander και η κλαμπ σκηνή της Νέας Υόρκης στα τέλη των ‘90s Facebook Twitter
«Κανείς δεν λέει στον Mark Ronson τι να παίξει!»
0


Η AMY SACCO,
η αδιαφιλονίκητη βασίλισσα της νυχτερινής ζωής στο Μανχάταν, άνοιξε το κλαμπ Lot 61 στο Δυτικό Chelsea στα τέλη της δεκαετίας του 1990, σε ένα τετράγωνο που ήταν περισσότερο γνωστό για τις σεξεργάτριες και τα leather bars, σε μια γειτονιά που δέσποζαν μεγάλες παλιές αποθήκες, πολλές από τις οποίες πλέον έχουν κλείσει. Στην οδό West 21st Street 550, η Amy είχε ανακαλύψει μια πρώην ζυθοποιία με φθηνό ενοίκιο. Αν το κλαμπ δεν έπιανε, σκέφτηκε ότι θα το μπορούσε να το μετατρέψει σε ένα τεράστιο λοφτ.

Ο σπηλαιώδης χώρος ήταν εντυπωσιακός και χρηστικός: ατσάλινες δοκοί, τούβλα, ακατέργαστο σκυρόδεμα. Η Amy οραματίστηκε μια μοντέρνα εκδοχή ενός παριζιάνικου «σαλόν» της δεκαετίας του 1920, ένα σημείο συγκέντρωσης καλλιτεχνών και δημιουργών πάσης φύσεως. Αλλά αντί για τον Cole Porter στο πιάνο και τους πίνακες του Picasso στον τοίχο, με έβαλε να παίζω δίσκους του Jay-Z, με το μπάσο να κάνει τους τεράστιους πίνακες του Damien Hirst να τρέμουν στους τοίχους. Και αντί για τις περιστασιακές επισκέψεις της χωροφυλακής, το μαγαζί είχε να αντιμετωπίσει την διαβόητη αστυνομία «χορού» του δημάρχου Τζουλιάνι, η οποία εισέβαλε για να παρενοχλήσει το προσωπικό, να ανακατέψει το ταμείο και να ψάξει τις τσέπες του κοινού για σακουλάκια με κόκα. Το Lot 61 δεν είχε πίστα χορού, αντανακλώντας την τάση της Νέας Υόρκης προς τoυς lounge χώρους με επίκεντρο τις διασημότητες. Ήταν ουσιαστικά μια γιγάντια γκαλερί που μετατράπηκε σε cocktail lounge που σερβίρει μικρά πιάτα, το αντίστοιχο του θεάτρου με δείπνο, αλλά με DJ. Κανονικά δεν θα έπρεπε να είχε πετύχει. Κι όμως η ιδέα λειτούργησε λόγω της ατμόσφαιρας αυτο-επαίνου που κυριαρχούσε («πόσο καταπληκτικοί είμαστε όλοι όσοι βρισκόμαστε εδώ μέσα»).

«Στις τεράστιες πίστες χορού έβλεπες ανακατεμένους ράπερ, υδραυλικούς, ποπ σταρ, στελέχη, σχεδιαστές, καλλιτέχνες και νοσηλευτές. Ήταν μια συνέχεια της ενέργειας της δεκαετίας του '80 – το πανκ συναντά τη ραπ, η μόδα συγκρούεται με το breakdance, και όλοι είμαστε περίεργοι ο ένας για τον κόσμο του άλλου».

Όταν ξεκίνησα να βγαίνω, το 1992, μέρη όπως το Tunnel, το Club USA, το Palladium και το Limelight αποτελούσαν ακόμα την καρδιά της νυχτερινής ζωής της πόλης, και έβλεπες να περνά από μπροστά σου όλη τη Νέα Υόρκη. Στις τεράστιες πίστες χορού έβλεπες ανακατεμένους ράπερ, υδραυλικούς, ποπ σταρ, στελέχη, σχεδιαστές, καλλιτέχνες και νοσηλευτές. Ήταν μια συνέχεια της ενέργειας της δεκαετίας του '80 – το πανκ συναντά τη ραπ, η μόδα συγκρούεται με το breakdance, και όλοι είμαστε περίεργοι ο ένας για τον κόσμο του άλλου. Στα τέλη της δεκαετίας του '90, όταν η exclusive υφή του Moomba, του Lot 61 και της VIP αίθουσας του Life κυριάρχησε στη νύχτα, αυτό το πνεύμα εξαφανιζόταν. Διαφορετικές σκηνές εξακολουθούσαν να αναμειγνύονται, αλλά αντί να θέλουν να κατανοήσουν την τέχνη και τη μόδα του άλλου, οι άνθρωποι ενδιαφέρονταν περισσότερο πώς να βγάλουν περισσότερα χρήματα παρακολουθώντας και αντιγράφοντας την επιτυχία του.

Ronson
Mark Ronson - Night People: How to Be a DJ in ’90s New York City’

Παρόλα αυτά, οι «απ΄έξω» εντυπωσιάστηκαν από αυτή τη νέα σκηνή, όπου οι Jay-Z, Damon Dash, Puffy, Leo και τα παιδιά του SKE αναμόρφωναν τη νυχτερινή ζωή της Νέας Υόρκης, με εμένα ως DJ τους. Ήξερα ότι είχα πραγματικά βρει τον δρόμο μου προς την ευρύτερη κουλτούρα όταν είδα τον εαυτό μου σε ένα σενάριο του Μπεν Στίλερ. Στα Βραβεία Μόδας του καναλιού VH-1 το 1996, ο Στίλερ είχε υποδυθεί ένα μοντέλο σε ένα δημοφιλές σκετς που σατίριζε τις προθέσεις και τα κίνητρα του κόσμου της μόδας στο νεοϋορκέζικο downtown. Όταν αποφάσισε να επεκτείνει το σκετς σε μια ολόκληρη ταινία – η οποία κατέληξε να είναι το «Zoolander», δέχτηκα ένα τηλεφώνημα για να παίξω τον εαυτό μου στην εναρκτήρια σκηνή.

Είχα μόνο μία ατάκα και σκέφτηκα πόσο δύσκολο θα μπορούσε να είναι; Έπαιζα τον εαυτό μου, άλλωστε, και είχα περάσει αρκετό χρόνο σε κωμικά κλαμπ και κάνοντας παρέα με κωμικούς, ώστε να πιστεύω ότι είχα μια αξιοπρεπή αίσθηση του χιούμορ. Όταν όμως διάβασα την ατάκα μου –«Κανείς δεν λέει στον Mark Ronson τι να παίξει!»– ακούστηκε τόσο επίπεδη που ούτε εγώ δεν το πίστευα. Η δεύτερη φορά ήταν ακόμα πιο άψυχη. Στην τρίτη και τελευταία προσπάθεια πρόσθεσα ένα κλαψούρισμα στην φωνή, που το έκανε ακόμα χειρότερο. Τελικά κατάφερα να εμφανιστώ στο Zoolander ούτως ή άλλως –απλώς χωρίς καμιά ατάκα. Αποδείχτηκε τελικά ότι οι DJs έχουν ρυθμό ενώ οι κωμικοί έχουν timing, χαρίσματα που δεν είναι τόσο εναλλάξιμα όσο νόμιζα τότε.

Με στοιχεία από The Wall Street Journal

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Gregory Jusdanis: «Ο Καβάφης, ο πρώτος “viral” ποιητής, μετέτρεψε την ποίησή του σε σωτηρία»

Βιβλίο / Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Οι καθηγητές Peter Jeffreys και Gregory Jusdanis συνεργάστηκαν και έγραψαν από κοινού τη βιογραφία του μεγάλου ποιητή που φέρει τον τίτλο «Κωνσταντίνος Καβάφης – Ο άνθρωπος και ο ποιητής». Ο Gregory Jusdanis μίλησε στη LifO για το βιβλίο και για τον ποιητή που ήταν «παραδοσιακός και ταυτόχρονα μεταμοντέρνος, ο πρώτος “viral” ποιητής διεθνώς»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

LiFO politics / Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

Ο Αλέξης Πατέλης, επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού την περίοδο 2019-2024, μιλά στη Βασιλική Σιούτη για την οικονομική πορεία της χώρας αυτά τα χρόνια, τις δύσκολες αποφάσεις αλλά και τις στιγμές δικαίωσης μέσα από την οπτική ενός τεχνοκράτη που βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο της πολιτικής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λάσλο Κρασναχορκάι: ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης βραβεύεται με Νόμπελ

Βιβλίο / Ο Λάσλο Κρασναχορκάι, ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης, κέρδισε το Νόμπελ

Φέτος, το βραβείο δόθηκε στον Ούγγρο συγγραφέα που κατά τη Σουηδική Ακαδημία αποτελεί ένα ελπιδοφόρο βήμα προς τον χαμένο ανθρωπισμό, την υψηλή λογοτεχνία και τη στοχαστική ακρίβεια.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Βιβλίο / Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Σε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του που έχει τίτλο “House of Cards”, ο Σουηδός πρώην διεθνής Γιόνας Έρικσον περιγράφει τις ταπεινωτικές μετρήσεις βάρους στα σεμινάρια διαιτητών της UEFA
THE LIFO TEAM
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Το Πίσω Ράφι / Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Ο Έλληνας σκηνοθέτης μάζεψε από «το καλάθι των αχρήστων» όλες τις εμπειρίες του κι έφτιαξε την αυτοβιογραφία του, μια ζωντανή αφήγηση γεμάτη ιστορίες, συναντήσεις, αποφθέγματα και κρίσεις, λογοτεχνικές και σινεφίλ αναφορές.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: η ιστορία του underground περιοδικού «Ανοιχτή Πόλη»

Βιβλίο / «Ανοιχτή Πόλη»: Ένα από τα πιο επιδραστικά εναλλακτικά έντυπα της Ελλάδας

Οι δημιουργοί του Κώστας Μανδηλάς και Βλάσσης Ρασσιάς, καταγράφουν την πορεία του στο βιβλίο «Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: Η ιστορία του περιοδικού “Ανοιχτή Πόλη”».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ράνια Οικονομίδου διαβάζει το διήγημα «Η μεγαλύτερη λεία του Μινγκ» της Πατρίσια Χάισμιθ

Lifo Videos / Η Ράνια Οικονομίδου διαβάζει ένα διήγημα της Πατρίσια Χάισμιθ

«Η μεγαλύτερη λεία του Μινγκ»: Μια ιστορία έρωτα, αγάπης, αφοσίωσης, ανταγωνισμού, μίσους και φόνου μεταξύ ενός ζευγαριού και ενός σιαμέζικου γάτου, ένα μυστηριώδες διήγημα της δημιουργού των πιο σαγηνευτικών αντιηρώων.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι μικρές αριστουργηματικές σειρές των εκδοτών

Βιβλίο / Οι μικρές αριστουργηματικές σειρές των εκδοτών

Ολοένα περισσότερο διευρύνεται η τάση έκδοσης κλασικών και σπάνιων κειμένων σε μικρό μέγεθος που τοποθετούνται δίπλα στο ταμείο και συνιστούν την προσπάθεια ενός εκδοτικού οίκου να φέρει σπουδαία έργα στο ευρύ αναγνωστικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Βιβλίο / I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Η θεωρητικός, εικαστικός, κριτικός, συγγραφέας και εκδότρια Κρις Κράους μπορεί να μην άλλαξε τα δεδομένα στον αγγλόφωνο κόσμο εκδίδοντας τα βιβλία των Γάλλων θεωρητικών αλλά προκάλεσε άπειρες συζητήσεις με το πρωτότυπο φεμινιστικό βιβλίο της.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Βιβλίο / Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Ένα τολμηρό καλλιτεχνικό project έγινε η αφορμή για να κάνει ο εικαστικός René Habermacher ένα ταξίδι στη θάλασσα με πλήρωμα έξι ναύτες κι έναν καπετάνιο, απαθανατίζοντας μια σουρεαλιστική εμπειρία που κατέληξε σε ναυάγιο. Το βιβλίο «The Pleasure Principle» καταγράφει αυτό το ταξίδι μέσα από φωτογραφίες του René, κείμενα και εικαστικά έργα, σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκδοση.
M. HULOT
Νίκος Μάντης «Το χιόνι του καλοκαιριού»

Το πίσω ράφι / Για τις απουσίες που μας κάνουν αργούς στα αισθήματα

Καλοκαίρι στην Πελοπόννησο, στη σκιά της δεκαετίας του ’80: ένα πληγωμένο παιδί, μια μητέρα που επιστρέφει αλλαγμένη και μυστικά που βαραίνουν τη σιωπή των ενηλίκων - αυτά ξετυλίγει ο Νίκος Α. Μαντής στο πρώτο του μυθιστόρημα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ