Ο Λένος Χρηστίδης στο lifo.gr

Ο Λένος Χρηστίδης στο lifo.gr Facebook Twitter
21

Ανάμεσα στις ερωτήσεις παρατίθενται αποσπάσματα από τα βιβλία του «Λοστρέ» και «Μόνολογκ» που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

_______________
«...τριάντα χρόνια αργότερα, “εγώ ρατσιστής; Τι λε', ρε αρχίδι, που θα με πεις ρατσιστή, εγώ είχα κατέβει το '81 στη συγκέντρωση του Αντρέα να πέσει η Δεξιά”...». (Μόνολογκ)

_______________

(Γιατί) γίναμε ρατσιστές;

(Γιατί) πάντα ήμασταν. Λίγο στο χαβαλέ, λίγο ο «αράπης ο ταμταμταμ», λίγο η παντελής έλλειψη πολιτικής συγκρότησης, δε θέλει και πολύ. Αν παρακολούθησες τις αντιδράσεις μετά τα μπουκέτα Κασιδιάρη, νομίζω θα σου λύθηκε και το μυστήριο «τι έκαναν οι Έλληνες επί επτά χρόνια στη χούντα;». Οι περισσότεροι γουστάρανε να τρώνε σφαλιάρες τα κουμούνια. Αυτοί είμαστε. Απλά ο συγκεκριμένος χώρος βασίζεται στη θρασυδειλία και συνήθως ντρέπονται να εκδηλωθούν. Όχι πια.

_______________

«...όλα τυλιγμένα σε σελοφάν σαν σάντουιτς ή σαν θύματα τσουνάμι, σαβούρα δώρο, και έξτρα SUDOKU, προφυλακτικά, τσάντες, τράπουλες, ωροσκόπια, χάρτες, διηγήματα, αφού δε θέλετε να μάθετε τις ειδήσεις σκέτες πάρτε τουλάχιστον τα δώρα μας, ξεφύλλισμα τηλεπεριοδικού, ρούχα, μπούτια, απόψεις, κάνω βαθιά βουτιά μέσα μου και δεν ξέρω τι θα γίνει, ξέρω εγώ τι θα γίνει, τίποτα δε θα γίνει γιατί μέσα σου δεν έχει τίποτα κι έτσι ξεμπερδεύουμε μ' αυτόν που “σκαλίζει” τον εαυτό του, που “τσαλακώνει” το ίματζ του, που “εκθέτει” και προσφέρει “γυμνή” στο πιάτο την “ψυχούλα” του, οι ηθοποιοί δουλεύουν με το περίσσευμα της ψυχής τους, κατέκτησα τα πάντα ως μοντέλο, τώρα η ηθοποιία είναι ένας χώρος που θα ήθελα να ασχοληθώ μελλοντικά, δε θέλω να πάω σε κάποια δραματική σχολή ακόμα [...], Τέχνη είναι αυτό που θέλει ο κόσμος...». (Μόνολογκ)

_______________

Σύμφωνα με μια κυρίαρχη αντίληψη, (και) το lifestyle των δυο προηγούμενων δεκαετιών οδήγησε τα πράγματα στο σημείο που είναι σήμερα...

Το lifestyle εκφράζει μία τάση. Την τάση του να αποφεύγεις όλα τα προβλήματα -τα δικά σου και του κόσμου ολόκληρου- φορώντας ένα καπέλο επώνυμης μάρκας. Αυτό υπήρχε πάντα. Και θα υπάρχει. Υποκαθιστά την κοινωνικοπολιτική συγκρότηση που λέγαμε. Απλά, το ελληνικό lifestyle των '90s εξέφρασε και την ανάλογη-αντίστοιχη αισθητική «γκόμενες-κόκες-μπουζούκια-πάρτυ και ΠΑΣΟΚ ρε μούτρα». Το αποτέλεσμα ήταν δύσμορφο. Και κατέπεσε. Μέχρι να αντικατασταθεί από το καινούργιο σούπερ γουάου τρεντ.

_______________

«Καμιά φορά δεν έχεις κάποιον να πεις καμιά κουβέντα. Μεγαλώνοντας, αυτό είναι το πιο σημαντικό. Αν και συνηθίζεις. Έπειτα από λίγο, άμα δεν έχεις κανέναν να μιλήσεις, τι να κάνεις, γυρνάς από δω, γυρνάς από κει, μιλάς στον εαυτό σου. Στην αρχή μπορεί να σου φαίνεται κι εσένα λίγο περίεργο, δεν είναι συνηθισμένο, το δέχομαι, ο κόσμος δε μιλάει στον εαυτό του, εννοώ φωναχτά, αντίκειται στις κείμενες κοινωνικές δομές, αλλά έπειτα από λίγο συνηθίζεις, δεν παίρνεις απάντηση φυσικά, δεν περιμένεις απάντηση, δεν είσαι τρελός, αν είναι δυνατό, ουσιαστικά επιχειρείς έναν διάλογο εσωτερικής φύσεως, στον οποίο απλώς, ελλείψει ακροατή, αυτοπροτείνεσαι και για τους δυο ρόλους, ακούς τον εαυτό σου, προσεκτικά, όσο γίνεται ν' ακούς προσεκτικά κάποιον, τα επιχειρήματα του οποίου -ακόμα και τα ψεύτικα- τα ξέρεις απέξω κι ανακατωτά, δεν απαντάς, το πολύ πολύ γνέφεις επιδοκιμαστικά σε καμιά δύσκολη στιγμή που ο εαυτός σου ζορίζεσαι». (Μόνολογκ)

_______________

Η κρίση αυτή φαίνεται να έχει απομονώσει τους περισσότερους ανθρώπους. Εσείς τι αίσθηση έχετε;

Ναι, οπωσδήποτε ο κόσμος έχει φρικάρει. Ειδικά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία που μαθαίνουν τι γίνεται στον κόσμο μόνο από τους ελεεινούς σφουγγοκωλάριους που παρεπιδημούν στην ωραία μας μικρή οθόνη. Από την άλλη, υπάρχει και το ίντερνετ. Κι έτσι, πολλοί μόνοι τους μπορούν να βρουν πολλούς άλλους μόνους τους σ’ όλο τον κόσμο. Από αυτό μπορεί να προκύψει συσσώρευση μοναξιάς και αντικατάστασή της από μια ψευτοφιλική κοινότητα. Μπορεί όμως και να προκύψει ένα ενδιαφέρον πάρε-δώσε εμπειριών, απόψεων και προσωπικών σχέσεων. Είναι θέμα χρήσης.

_______________

«όλοι φοβούνται κάτι, κι ευτυχώς έχουν ελληνικά ονόματα για να καταλαβαίνουμε τι φοβάται ο καθένας, ακόμα και οι ξένοι, “thalassophobia, phalacrophobia, pselissmophobia, triskaidekaphobia, coimeteriophobia, chronometrophobia, deipnophobia, ecclesiophobia” και -η προσωπική μου προτίμηση- “phobophobia”, ο φόβος του φόβου, Ω Φόβε!». (Μόνολογκ)

_______________

Ποια είναι η νέα -phobia στην Ελλάδα του '12;

Η Αριστερά. Ενώ οι «Χάιλ Χίτλερ» έχουν φτάσει στο 7%, η νέα μόδα είναι να φοβόμαστε την Αριστερά που θα μας φάει τα λεφτάκια μας και θα βιάσει τα παιδάκια μας -αρσενικά και θηλυκά- η Αριστερά δεν κάνει διακρίσεις.

_______________

«Οι γκουρού είναι απαραίτητοι. Ο κόσμος χρειάζεται γκουρού. Οδηγούς. Ταγούς. Τηλαυγείς φάρους. Ποιμένες. Ηγέτες. Αν νομίζει κιόλας (ο κόσμος) ότι ένας τέτοιος είμαι εγώ, ποιος είμαι εγώ που θα του χαλάσω αυτήν την ωραία πεποίθηση; Αν κάποιος θέλει να τον οδηγήσω, θα τον οδηγήσω. Όπου θέλει. Και στο γκρεμό». (Μόνολογκ)

_______________

Χρειαζόμαστε γκουρού-οδηγό-ποιμένα-ηγέτη, ακόμη και για να μας πάρει από το χέρι και να μας οδηγήσει στο γκρεμό;

Ναι. Τον χρειαζόμαστε, τον πιστεύουμε, τον αγαπάμε, μας στεναχωρεί λίγο, του κάνουμε λίγα «ναζάκια» (εκ του «ναζί») και τον ξαναγαπάμε και τον ξαναπιστεύουμε. Χέρι-χέρι. Είναι μια κατά βάση ερωτική σχέση μ’ έναν μέθυσο που μας κερατώνει και μας ξυλοφορτώνει αλλά είναι «ο άνθρωπός μας». Το «αίστημα».

_______________

«Τους παρατήρησε, ανακατεύοντας τον χλιαρό φραπέ της με το ροζ καλαμάκι της, να συνεννοούνται με ακατάληπτους ήχους [...], πόζες και απόψεις κλεμμένες και ξεπατικωμένες από παρουσιαστές πρωινών εκπομπών και καλεσμένους τους, απόψεις γενικές, επί παντός επιστητού, αναρχοτηλεοπτικές, πατριωτικοχαβαλέ, ένας εξομοιωτής-μίξερ που χωράει και πολτοποιεί τα πάντα, τηλεοπτικούς αστέρες της μιας σεζόν, νομπελίστες αστροφυσικούς, τραγουδιστές-μοντέλα, ιδιοφυείς σκακιστές, πετυχημένους νέους επιχειρηματίες, κλασικούς συγγραφείς, καλλίγραμμους ποδοσφαιριστές, αναγεννησιακούς ζωγράφους και καινοτόμους μόδιστρους, όλους στον Μεγάλο Καταπιόνα που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει και τελικά όλα τα χωνεύει και τα παραδίδει ως εικόνα και άποψη, έτοιμα για χρήση από τον καθένα». (Λοστρέ)

_______________

Πώς μπορεί κανείς να ξεφύγει από τον «Μεγάλο Καταπιόνα»;

Ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί.

_______________

«Ο άνθρωπος μπορεί να σκοτώσει έναν άλλο άνθρωπο πολύ εύκολα. Πάρα πολύ εύκολα. Έχω δει νεκρούς. Για κάποιους από τους οποίους βασικός υπεύθυνος ήμουν εγώ, υπό την έννοια ότι τους είχα σκοτώσει». (Μόνολογκ)

_______________

Πού θάβουμε εκείνους που σκοτώνουμε στη διάρκεια της ζωή μας;

Στο πίσω μέρος του μυαλού μας, έχει εκεί ένα πορτάκι που βγάζει σ’ ένα μακρύ διάδρομο που οδηγεί σε μια αποθηκούλα. Εκεί. Ενίοτε τους ξεχνάμε και τελείως. Σα να μην υπήρξαν.

______________

«Η ζωή είναι θλιβερή, πρέπει να το συνηθίσεις». (Λοστρέ)

_______________

Είναι όντως θλιβερή, κύριε Χρηστίδη; Κι αν είναι, συνηθίζεται αυτό;

Η ζωή είναι μια χαρά, να την αφήσετε ήσυχη. Έχει πλάκα, έχει παρέες, έχει βιβλία και ταινίες, έχει έρωτες, έχει παραλίες, έχει μουσικές. Και ναι, αυτό συνηθίζεται.

*Η φόρμα της εισαγωγής είναι επηρεασμένη από τη φόρμα του Μόνολογκ. Η τελευταία φράση είναι από το Μόνολογκ.

Βιβλίο
21

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ντον Ντελίλο: «Άνθρωπος σε πτώση»

Το πίσω ράφι / «Άνθρωπος σε πτώση»: Το ρεαλιστικό έργο ενός από τους σπουδαιότερους εξερευνητές της μοντέρνας εποχής

Ο πολυβραβευμένος Ντον Ντελίλο γράφει για την ανάγκη των ανθρώπων να ανήκουν κάπου και να επικοινωνήσουν, όταν εισπράττουν από την Ιστορία οδύνη, απώλειες και χιλιάδες ερωτηματικά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Αντώνης Καραμπατζός: Με έλκει ο μυθιστορηματικός κόσμος του Καραγάτση

The Book Lovers / Αντώνης Καραμπατζός: «Με έλκει ο μυθιστορηματικός κόσμος του Καραγάτση»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με τον καθηγητή Αστικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Αντώνη Καραμπατζό για το πώς το έργο του Τζότζεφ Κόνραντ, του Φίλιπ Ρόθ ή η ποίηση του Κ.Π. Καβάφη ανοίγουν δρόμους στο συναίσθημα, στις ανθρώπινες σχέσεις και στην ιστορία.
THE LIFO TEAM
Ο θάνατος τής πήγαινε πολύ

Βιβλίο / Κάντι Ντάρλινγκ: Η συγκινητική ιστορία του τρανς ειδώλου και μούσας του Άντι Γουόρχολ

Η Κάντι Ντάρλινγκ προκαλούσε ανέκαθεν συμπάθεια και θαυμασμό, όχι τόσο για τα επιτεύγματά της στη σκηνή και τη μεγάλη οθόνη, όσο για την ομορφιά και την εύθραυστη αύρα της.
THE LIFO TEAM
Η Gen Z αγαπάει τη γιαγιά που πλέκει στο πανηγύρι του χωριού

The Happy Reader / Η Gen Z αγαπάει τη γιαγιά που πλέκει στο πανηγύρι του χωριού

Η Γενιά Ζ γράφει και διαβάζει, καταρρίπτοντας τα στερεότυπα. Βιογραφίες, ταξιδιωτικοί οδηγοί και υγεία οδηγούν τους Ευρωπαίους στα βιβλιοπωλεία. Οι γιοι του Μάρκες, Ροδρίγκο και Γκονζάλες, απολογούνται για το δικαίωμά τους στο έργο του πατέρα τους. Εκδοτικό γεγονός, η μετάφραση του πρώτου μυθιστορήματος του Τζέιμς Μπόλντουιν.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
«Teatro Grottesco»: Η γοτθική σκηνή της ζοφερής απελπισίας

Βιβλίο / «Teatro Grottesco»: Mια συλλογή σκοτεινών διηγημάτων από έναν μετρ του τρόμου

Κάποιοι ίσως τον γνωρίζουν από την πρώτη (και καλύτερη) σεζόν του «True Detective». Η βουτιά στις πλέον σκοτεινές πτυχές της υπαρξιακής φιλοσοφίας, η άκρως ζοφερή ατμόσφαιρα, η εικονοποιία που φλερτάρει με τη γοτθική αισθητική είναι χαρακτηριστικά του έργου του Τόμας Λιγκότι, η απουσία του οποίου από την ελληνική αγορά είναι τρανταχτή.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΤΣΑΠΡΑΪ́ΛΗΣ
Ακύλλας Καραζήσης: «Μου αρέσει η λογοτεχνία του Θανάση Βαλτινού γιατί δεν ξέρεις ποτέ τι είναι αλήθεια και τι ψέμα»

The Book Lovers / Ακύλλας Καραζήσης: «Μου αρέσει η λογοτεχνία του Θανάση Βαλτινού γιατί δεν ξέρεις τι είναι αλήθεια και τι ψέμα»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Ακύλλα Καραζήση για την αναγνωστική διαδρομή του, που ξεκινάει από τον «Τομ Σόγερ» και τη Θεσσαλονίκη, περνάει από τον ρομαντικό κόσμο της Χαϊδελβέργης και φτάνει στην Αθήνα του θεάτρου και των κειμένων.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Βιβλίο / Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Η συγγραφέας και ομότιμη καθηγήτρια Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου μιλά για την εποχή μας, τον χώρο της εκπαίδευσης και την ταυτότητα του νεοέλληνα.   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Βιβλίο / «Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Ο Ντόναλντ Σασούν, ομότιμος καθηγητής Συγκριτικής Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου και άλλοτε στενός φίλος, συνεργάτης και επιμελητής των βιβλίων του Έρικ Χoμπσμπάουμ, μιλά στη LiFO.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Βιβλίο / Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Η συγγραφέας του βιβλίου “Diva”, Ντέζι Γκούντγουιν, τονίζει με άρθρο της στον Guardian ότι το να χαρακτηρίζει κανείς τη ζωή της κορυφαίας τραγουδίστριας τραγική, σημαίνει ότι την αδικεί κατάφωρα.
THE LIFO TEAM
Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Βιβλίο / Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Ο Βρετανός ιστορικός Πολ Κάρτλετζ αποκαθιστά την ιστορική πόλη της αρχαιότητας που αντιμετώπιζαν υπεροπτικά οι Αθηναίοι. Δείχνει πώς τα θηβαϊκά θέματα επιβιώνουν στη σύγχρονη τέχνη, γράφει για τον Επαμεινώνδα που είχε έναν μόνο τραχύ μανδύα, παρουσιάζει την κοινωνία που δημιουργεί τον Ιερό Λόχο, ένα στρατιωτικό σώμα που αποτελείται αποκλειστικά από εραστές και ερώμενους.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ

σχόλια

9 σχόλια
@ VardarisΌχι μάλλον, αλλά σίγουρα δεν ξέρετε ή δεν θέλετε να ξέρετε πόσα θύματα έχει ο "Καπιταλισμός" (και μετέπειτα νεοφιλελευθερισμός) από τα τέλη 18ου αιώνα, τον 19ο αιώνα, τον 20ο αιωνα και αισίως τον 21ο αιώνα. Να σας θυμισω?υ.γ.: καλά θα κάνει ο μπουρζουάς, (http://www.thefreedictionary.com/Bourgeois) ο μεσοαστός ντε, να κριτικάρει πρώτα τα δικά το ποιηματάκια που του έχουν μάθει να παπαγαλίζει κάποια άτακτα παιδάκια, πρίν αρχίσει στον καφέ, στο κουτσομπολιό και στη ψιλοκουβέντα, να κράζει τους Άλλους για ρομποτισμό και ποιηματάκια.
Πολλες υποθεσεις κανετε αγαπητε, δυστυχως λανθασμενες. Το οχι, μαλλον που πηγαινε? Το οτι δεν ειχε θυματα ο κομμουνισμος τον 20. αιωνα? Η στο οτι ολοι οι αλλοι λαοι δεν ειναι ρατσιστες? Και σαν απαντηση μου λετε για τον καπιταλισμο επειδη υποθετετε οτι εγω ειμαι απολογητης του? Δεν ειμαι. Οπως και να εχει, συζητηση τοσο γενικη περι καπιταλισμου και φιλελευθερισμου ειναι αδυνατον να γινει. Θα σας πω κατι πιο απλο. Πιστευω στην ιδιωτικη πρωτοβουλια. Και πιστευω οτι χρειαζεται ενα σοβαρο κρατος προνοιας το οποιο να βαζει καποιους κανονες. Αν αυτο ειναι φιλελευθερισμός, τοτε ναι, ειμαι φιλελευθερος. Και να στε καλα, αλλα γραφω τα δικα μου ποιηματακια.Κυριε Λευτερη, περιμενω εναγωνιως την δικη σας βιβλιογραφια να με διαφωτισει και μενα τον δυστυχη.
Το αρχικό σας σχόλιο έλκει την απίστευτη γενίκευση την οποία επικαλείστε.Διαβάσατε κάπου στο σχόλιό μου να απορρίπτω τα περί των θυμάτων του υποτιθέμενου κομμουνισμού; Όχι.Εσείς βρίσκεστε σε άρνηση περί των θυμάτων του καπιταλισμού;Όταν κανείς παραθέτει μονομερώς στοιχεία, αρκετά λογικά μπορεί να χαρακτηριστεί απολογητικός ως προς την αντίθετη θέση για την οποία δεν εκφέρει καμία άποψη (βασική αρχή προπαγάνδας, δεν σας κατηγορώ, απλά λέω ότι τέτοια δομή λόγου μπορεί να οικειοποιηθεί από όλους μας και εν αγνοία μας). Και αυτό γιατί την αποκρύπτει αυτή την άλλη άποψη ως κεντρικό ζήτημα απαραίτητης κριτικής. Εγώ αυτό που έκανα λοιπόν, είναι να φέρω και την άλλη αυτή άποψη στο τραπέζι ώστε να έχουμε έναν εν δυνάμει πιο εποικοδομητικό διάλογο.Το πρόβλημα προκύπτει από το απλό γεγονός ότι αυτή τη στιγμή δεν βρισκόμαστε εν μέσω κομουνισμού (στον οποίο δεν υπήρξε ποτέ κανείς, βασικά) αλλά σε άγριο καπιταλισμό (νεοφιλελευθερισμό, μην το μπερδεύουμε με τον φιλελευθερισμό). Είναι σαν να έχουμε χάσει τον έλεγχο του αυτοκινήτου μας, ας πούμε, να πηγαίνουμε ευθεία πάνω σε ένα τοίχο, και καθώς βλέπουμε το μπάμ να πλησιάζει, να μιλάμε για κάποτε που έμεινε ανοιχτός ο φούρνος στο σπίτι του γείτονα.Προφανώς και η αρρώστια του ρατσισμού είναι διαδεδομένη και αλλού. Όμως, θεωρείτε τον ρατσισμό ως αυτοφυές παράσιτο ή ως σύμπτωμα συγκεκριμένων κοινωνικών καταστάσεων; Με άλλα λόγια, ο ρατσισμός είναι γονιδιακό ζήτημα κάποιων λαών ή μια αρρώστια που απλώνεται όταν την ευνοούν οι κοινωνικές συνθήκες ανεξαρτήτως λαών και συνόρων; Ξέρετε, το ρωτάω αυτό γιατί αν δεν μπορεί να κάνει κάποιος μια τέτοια απλή αναλυτική κατάτμηση, τότε ναι, γενικεύει με τρέλα (και αυτό δεν το προκάλεσα εγώ αλλά το γενικευτικό σας σχόλιο).Θα διαφωνήσετε για το ότι όπου δεν υπάρχει αναλυτική σκέψη, μάλλον υπάρχει πολύς χώρος για ποιηματάκια;Και μιλώντας για αναλυτική σκέψη, θεωρείτε ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν έχει κλιμακώσεις; Ιδιωτική πρωτοβουλία είναι και η απόφαση 100 ατόμων να επιχειρήσουν συλλογικά (βλέπε σχετικά πρόσφατη τάση σε Αμερική, Βρετανία, Αργεντινή κτλ.) αλλά και η πρωτοβουλία ενός ιδιώτη. Ποια θεωρείτε είναι λιγότερο εγωιστική ως προς το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο αλλά και οι πιο παραγωγική; Ανάλογα με το τι απαντάει κανείς σε τέτοιου είδους ερωτήματα, μπορεί να είναι είτε φιλελεύθερος ή νεοφιλελεύθερος, και όχι γιατί γενικά πιστεύει σε κάτι απροσδιόριστο.Μάλλον στα παραπάνω αναφερόταν ο κ.Λευτέρης.
Δεν βλεπω που το αρχικο μου σχολιο να επιτρεπει τετοια γενικευμενη επιθεση. Λετε παρα πολλα λογια, αλλα επι τις ουσιας δεν μου απαντατε σε τιποτα. Μονο καποιες γενικες ερωτησεις. Θυματα καπιταλιστικων συστηματων υπαρχουν παντου γυρω μας, αν και θα μου επιτρεψετε, ειναι ανθρωποι που εκμεταλλευονται ανθρωπους απο αρχαιοτατων χρονων και σε καθε συστημα. Και στο καπιταλιστικο. Αλλα θεωρειτε οτι βρισκομαστε σε αγριο καπιταλισμο? Αληθεια? Ελπιζω να μην το λετε αυτο για την σοσιαλιστικη, κρατικοδιαιτη και συνδικαλιστικη Ελλαδα των τελευταιων 30 ετων!Και εννοειται οτι η ιδιωτική πρωτοβουλία έχει κλιμακώσεις. Αρα? Που ακριβως η διαφωνια σας?Επισης, εποικοδομητικός διάλογος δεν γινεται οταν αυτα που λεει ο αλλος τα παρουσιαζεις σαν παλαβα και τα δικα σου επιχειρηματα σαν τη μονη αληθεια.Και δεν ξερω σε τι αναφεροταν ο κυριος Λευτερης, αλλα μαλλον θεωρει οτι μονο αυτος κατεχει την απολυτη αληθεια και οι αλλοι εχουν λαθος, κλασσικη ελληνικη ξερολιαση. Και μαλλον δεν θα εχει στη βιβλιοθηκη του το φωτια και τσεκουρι του κυριου Αβερωφ, εστω για να διαβασει την αλλη πλευρα του Εμφυλιου..
Τότε να σας απαντήσω με λίγα λόγια για να μην μπερδεύεστε ε;Και με εποικοδομητικό τρόπο, κατά την δική σας αντίληψη της λέξης (και φυσικά όχι με σειρά επιχειρημάτων όπως και πριν γιατί αυτό θα ήταν ''παράλογο''!!!!!).Πάσχετε από ''κλασική ελληνική ξερολίαση".
Η συνεντευξη ειναι οντως πολυ ενδιαφερουσα και λογικη. Θα διαφωνησω οτι ο νεος φοβος του ελληνα ειναι η αριστερα. Εμενα τουλαχιστον με φοβιζει εξισου η χρυσαυγητικη ανοδος στο 7,5% με την απιστευτη εμπιστοσυνη ενος τεραστιου μερους των συμπολιτων μας στον αριστερο παραλογισμο. Η ανθιση του παραλογισμου υπαρχει, ειναι εδω-μας χτυπαει καθημερινα την πορτα! Το γεγονος οτι μερικοι θεοτρελοι ενδιδουν στην θηριωδια της χρυσης αυγης δεν σημαινει καθολου οτι το 35% της παραλογης αριστερας θα επρεπε να μας κανει να νιωθουμε ασφαλεις...Ειναι και τα δυο εφιαλτης!
Εμένα πάλι, με φοβίζει το 29,66% + 12,28% + 6,26% που αυτή τη στιγμή κυβερνοτρομοκρατεί μαζί με το "κινηματικό" του δεξί χέρι του 6,92%. Επίσης, εφιάλτες βλέπει όποιος κοιμάται, όσοι έχουν ξυπνήσει βλέπουν γεγονότα σε συνάρτηση με Ιστορία αιώνων. Και είναι μια άσχημη Ιστορία. Κυρίως γιατί κάποιο κοιμόντουσαν και δεν γουστάρανε να τους ενοχλούν.
Ξερετε ποια ειναι η ασχημη ιστορια που εχουμε μπροστα μας? Τους ανθρωπους(εκατονταδες χιλιαδες αριθμητικα) που ενω επι δεκαετιες το'ριχναν δαγκωτο σε δυο μεγαλα κομματα με αποτελεσμα να φερουν σημερα τον τοπο σ'αυτα τα χαλια(ειναι ΔΙΚΗ τους ευθυνη-πρεπει να το θυμουνται), σημερα αποφασισαν να "ωριμασουν" και να το ριξουν στην αριστερα(τωρα την ανακαλυψαν...) του Τσιπρα και του υπεργηρου Γλεζου, καθως και στην ακροδεξια του Καμμενου και της χρυσης αυγης.Αυτη ειναι η ιστορια, και στην Ελλαδα της αγραμματοσυνης δυστυχως επαναλαμβανεται εδω και αιωνες...
Δηλαδή μας λέτε, ότι η όποια μελλοντική ιστορική έκβαση, θα έχει de facto αρνητική χροιά διότι ο κόσμος α) δεν ψήφισε ότι ψηφιζε πριν (βλέπε: τους βασικούς υπεύθυνους, όπως είπατε και συμφωνώ) αλλά κάτι άλλο, ή/και β) δεν ψήφισε το ''ώριμο'' proper που υπονοήτε αλλά δεν μας το λέτε ξεκάθαρα. Θεωρώ ότι υπάρχει μια κάποια φάση αντίφαση στο λόγο σας και δεν καταλήγει πουθενά.Εσείς που στεκόσασταν όταν όλα αυτα γινόντουσαν και ποιά είναι συγκεκριμένα η θέση σας; Και τελικά ποιά είναι για εσάς η ωρίμανση χωρίς εισαγωγικά; Γιατί μου φαίνεται ότι βρίσκεται κανείς στον αέρα όταν έχει απορρήψει κάθε επιλογή χωρίς να παραθέτει κάποια άλλη. Και τότε ναι, αυτό που φτιάχνουμε μπροστά μας θα είναι άσχημο.υ.γ.: και ναι, τώρα τους θυμήθηκαν, γιατί τώρα οι συνθήκες ζωής τους ταυτίζονται με τον λόγο αυτής της αριστεράς. Με άλλα λόγια, άμα δε πάθεις δε θα μάθεις.
Υπαρχει αριστερα και αριστερα μιας και θελετε κατι ποιο συγκεκριμενο. Ευτυχως οχι μονο αυτη, υπαρχουν κ αλλες επιλογες αλλα βλεπετε, στην ομορφη χωρα μας αυτες ποτε δεν τις ακολουθησε ο σοφος κ υπερηφανος λαος μας...Δεν αγαπαμε την αληθεια, προτιμαμε την αρλουμπα και το χαιδεμα των αυτιων μας. "Δεν φταιει ο λαος", "αλλοι ειναι υπευθυνοι", "θα βρουμε χρηματα, δεν εχουμε αναγκη τα μνημονια", "οι κακοι ξενοι θελουν να μας κανουν καταστρεψουν", "θα κηρυξουμε ΑΟΖ, θα διαγραψουμε το χρεος μας, θα καταγγειλουμε το μνημονιο" κλπ κλπ...Ολα ανοησιες, μονο ανοησιες! Και τωρα και(με αλλες παρομοιες-βλεπε "Τσοβολα δωστα ολα")τοτε.
Δεν απαντάτε. Και πάλι δεν απαντάτε. Και θα κάνω μια υπόθεση. Και λέω υπόθεση γιατί σε καμία περίπτωση δεν κατηγορώ κάποιον για τις όποιες αποφάσεις του. Απλά με ενοχλεί όταν αυτές οι αποφάσεις βγαίνουν τρομερά λανθασμένες, να μην υπάρχει καμία αναγνώριση του σφάλματος, άρα και αναθεωρητική διάθεση (και τελικά καταλήγει κανείς στον φαύλο κύκλο του πρώτου σας σχολίου).Αυτή η υπόθεση είναι η εξής: ντρέπεστε να ονομάσετε την αριστερά στην οποία αναφέρεστε, όπως ακριβώς ντραπήκατε να ξαναψηφίσετε τα δύο γνωστά κόμματα που πιθανότατα ψηφίζατε παλαιότερα, πολύ απλά γιατί είναι το ίδιο και το αυτό.Τελικά μάλλον είναι όντως ΤΟ άλλοθι αυτή η ''αριστερά'' (για να χρησιμοποιήσω και εγώ τα εισαγωγικά που τόσο λατρεύετε όπως τους πρέπει) στην οποία αναφέρεστε.Και αναρωτιέμαι, πόσο μακριά από εσάς μπορεί να είναι όλοι αυτοί που πάντα κάποιος άλλος τους φταίει...Αν κοιτάξετε κάτω θα δείτε ότι στέκεστε στο κενό. Ναι, αυτή θα είναι μια άσχημη Ιστορία και πάλι.
1) Απαντω αρκετα ξεκαθαρα μεσα στο πλαισιο ενος δημοσιου διαλογου.(την ιδια στιγμη εσεις δεν ειπατε λεξη για τις δικες σας επιλογες...)2) Εαν απο τα λεγομενα μου εσεις καταλαβατε οτι υπηρξα ψηφοφορος των 2 μεγαλων λυπαμαι, αλλα μαλλον εχετε κακη σχεση με το διαβασμα(καντε μου τη χαρη και ξαναδιαβαστε παρακαλω το σχολιο μου των 19:20)3)Οντως στο κενο βρισκομαι. Οπως ολοι μας. Βυθιζομαστε καθημερινα σε εναν απυθμενο λακο και η ευθυνη-κατα τη ταπεινη μου αποψη τουλαχιστον-ειναι μονο ελληνικη!
Στις απαντήσεις σας βάλετε κατά:πασοκ, νδ, αν.ελληνες, χα, με ξεκάθαρο τρόπο (και επαναλαμβάνω συμφωνώ μαζί σας μέχρι εδώ)Μετά διευρύνετε τις βολές και κατά του σύριζα (όπου και είναι προφανές ότι διαφωνώ, άρα και θα έπρεπε να έχετε και την απάντησή σας για την θέση 1).Δια της εις άτοπον απαγωγής προκύπτει ότι είστε φιλικός προς είτε κκε, ανταρσύα ή δράση, δημ.ξανά, δημ.συμμ.Σύμφωνα με τα λεγόμενά σας (''δεν σημαινει καθολου οτι το 35% της παράλογης αριστεράς θα έπρεπε να μας κανει να νιώθουμε ασφαλείς'' σχόλιο 19:44) αποκλείονται κκε και ανταρσύα, οπότε μένουν τα λοιπά δεξιά κόμματα. Αυτά μάλλον τα αποκλείεται επίσης με το σχόλιό σας ''Υπαρχει αριστερα και αριστερα μιας και θελετε κατι ποιο συγκεκριμενο'' στο 22:17.Αυτό που μας μένει λοιπόν είναι η ΔΗΜΑΡ.Το πρόβλημα εμφανίζεται εδώ από το γεγονός ότι η ΔΗΜΑΡ είναι καινούργια ιστορία, εξ ου και η απορία μου για το πού βρισκόσασταν παλαιότερα (η θέση σας νου. 2). Και σας ζητάω ειλικρινά συγγνώμη αν σας προσέβαλα. Και εγώ διάλογο προσπαθώ να κάνω χωρίς να ρίχνω λάδι σε άγονους τσακωμούς, απλά ζητάω να εφαρμόζουμε λογική. Πόσο μάλλον δε όταν την επικαλούμαστε και γράφουμε και καλά με οδηγό αυτή.Εγώ δεν πρόκειται να διαφωνήσω με το γεγονός ότι η ευθύνη είναι και ελληνική, αλλά το να λέει κανείς ότι είναι μόνο τέτοια τη στιγμή που συμβαίνει ότι συμβαίνει γύρω μας σε διεθνές επίπεδο, μάλλον δείχνει τρομερά ελλιπή πληροφόρηση/ενημέρωση. Ρίξτε μια ματιά στον διεθνή τύπο (η θέση σας νου. 3). Αν έχετε την πεποίθηση ότι αυτό θα αλλάξει με τα όποια μέτρα ακολουθεί η εδώ κυβέρνηση και μόνο...Και εδώ έρχεται η ένστασή μου για τον πολύ εύκολο διαχωρισμό που κάνετε μεταξύ αυτού που ονομάζετε ''παράλογη αριστερά'' και το λογικό αντίθετό της ''λογική αριστερά''. Είστε σε θέση να δεχτείτε ότι αυτή η αριστερά που επικαλείστε είναι στην πολιτική της στάση όμοια με το πασόκ που κυβέρνησε μέχρι τώρα; Αν ναι, τότε ίσως βλέπατε γιατί αναφέρομαι σε φαύλους κύκλους και γιατί εξάπτομαι όταν αυτό το ονομάζει κανείς ''λογική αριστερά''. Αν όχι, το απεύχομαι, αλλά μάλλον θα το δείτε στις μέρες που έρχονται (δεν κάνω προφητεία, τα δεδομένα που έχω αναλύω) ή θα συνεχίσει κανείς να βαφτίζει παράλογο ότι δεν ταιριάζει στο μοτίβο του (πράγμα για το οποίο κατηγορήσατε κάποιους θολούς άλλους που ποτέ κανείς δεν θα διευκρινίσει ποιοι είναι, και γι'αυτό θα μπορούμε να κάνουμε κουβέντες εκ του ασφαλούς).
Μια παρατηρηση μονο και τελικη(ο χωρος που μας αναλογει δε νομιζω να ειναι και ανεξαντλητος...). Διαφωνουμε στο ποιος μοιαζει περισσοτερο με το ΠΑΣΟΚ που κυβερνησε μεχρι προτεινος. Σε επιπεδο στελεχων μπορει να δει ο καθενας. Σε επιπεδο ψηφοφορων, επισης. Ριξτε μια ματια γυρω σας και βγαλτε συμπερασματα
Έχω διαβάσει όλα του τα βιβλία. Και τα θεατρικά. Διαβάζοντάς τα νιώθω μια ένοχη απόλαυση. Η τόση ταύτιση με τις ιδέες για μια χώρα σαν κι αυτή, για μια πραγματικότητα σαν κι αυτή και για τον άνθρωπο όπως είναι μου δημιουργεί μια αμηχανία, είναι η αλήθεια. Επειδή καμιά φορά τα όρια των γραφομένων του και τα όρια των δικών μου πεποιθήσεων θολώνουν λίγο και δυσκολεύομαι να διακρίνω εάν απλώς διαβάζω έναν συγγραφέα που με εκφράζει ή αν λειτουργεί και κάπως υποβλητικά. Νιώθω και κάποιες τύψεις που κάποιος άλλος κουράστηκε για να γράψει αυτά που πολλές φορές έχουν φευγαλέα ή όχι περάσει από το μυαλό μου -σκέφτομαι και γράφει, που (δεν ) λένε.
Το προβλημα του ρατσισμου ειναι παγκοσμιο και οχι μονο ελληνικο φαινομενο. Σε ποιον λαο δεν υπαρχει ρατσισμος? Αλλες κοινωνιες ειναι πιο ανοιχτες και αλλες πιο κλειστες, αλλα σε ολες υπαρχει ρατσισμος. Και "η Αριστερα" οταν μιλαει για καταλυση του πολιτευματος και εκποιηση περιουσιων, μαλλον λογικο ειναι να την φοβαται κανεις. Δεν ειναι μοδα κυριε Χρηστιδη. Μαλλον δεν ξερετε η δεν θελετε να ξερετε ποσα θυματα ειχε "η Αριστερα" τον 20. αιωνα. Να σας θυμισω?