Έχω διαβάσει όλα του τα βιβλία. Και τα θεατρικά. Διαβάζοντάς τα νιώθω μια ένοχη απόλαυση. Η τόση ταύτιση με τις ιδέες για μια χώρα σαν κι αυτή, για μια πραγματικότητα σαν κι αυτή και για τον άνθρωπο όπως είναι μου δημιουργεί μια αμηχανία, είναι η αλήθεια. Επειδή καμιά φορά τα όρια των γραφομένων του και τα όρια των δικών μου πεποιθήσεων θολώνουν λίγο και δυσκολεύομαι να διακρίνω εάν απλώς διαβάζω έναν συγγραφέα που με εκφράζει ή αν λειτουργεί και κάπως υποβλητικά. Νιώθω και κάποιες τύψεις που κάποιος άλλος κουράστηκε για να γράψει αυτά που πολλές φορές έχουν φευγαλέα ή όχι περάσει από το μυαλό μου -σκέφτομαι και γράφει, που (δεν ) λένε.