Κική Δημουλά, Ποιήτρια

Κική Δημουλά, Ποιήτρια Facebook Twitter
1

1. Μεσημέρι: Σ' ένα υπόγειο καφενείο, / που αφάνεια συμπαθητική προσέφερε, / ώρες μεσημεριάτικες / συντονιστήκαμε. / Σε λίγο / το έντονο φως του έρωτα φορέσαμε, / που όπως φαίνεται / μας πήγαινε πολύ. / Γιατί μια ζωγραφιά του Αβέρωφ / και μια φωτογραφία του ιδιοκτήτη / (που διέκοπταν ηρωικά / του τοίχου την ανία) / μας έτερπαν περίσσια. (Από τη συλλογή Έρεβος, που εκδόθηκε το 1956)

2. 1η Απριλίου: Ο Απρίλης / –φημισμένος κηπουρός– / πήδηξε το πρωί στον χέρσο κήπο μου / κι ένα εξαίσιο έμπηξε τριαντάφυλλο./ / Η άνοιξη, / κρυμμένη πίσω απ' το τριαντάφυλλο, / βλέπει την έκπληξή μου και γελάει, / ενώ με την απέραντη χαρά μου / παρασημοφορεί τον μάγο κηπουρό. (Από τη συλλογή Ερήμην, που εκδόθηκε το 1958)

Κική Δημουλά - Ποιήματα. Εκδόσεις Ίκαρος. Σελίδες: 4943. Υλικά: Εκεί που τελειών' η οδός Καλλιδρομίου / – τον δρόμο αυτό περίτεχνα χειρίστηκε / αγαπημένος ποιητής – / κατεδαφίζεται παλαιά οικία: με τα ενδόμυχά της, / με ό,τι η είσοδός της έφερε, / και τους λυγμούς ονείρων στα δωμάτια.// «Τα υλικά πωλούνται». Κι εκεί / ανάμεσα λίθων, κεράμων και ανθρωπίνων, το σώμα κάθεται μιας νέας γυναίκας / – εντοιχισμένο στην πρόσοψη έζησε / και στα διατρέξαντα – σώμα / εκ τερακότας και απορίας μεγάλης, / που περιττεύει πια / και δεν πωλείται... / Μένει στην άκρη του δρόμου / καταμεσής του πρωινού / και περιμένει / να περάσει ο ποιητής διά τα περαιτέρω. (Από τη συλλογή Επί τα ίχνη, που εκδόθηκε το 1963)

4. Οι πικροδάφνες (Λόφος Φιλοπάππου): Αλλά εδώ δεν ήρθαμε ποτέ. / Ο λόφος δεν σε ξέρει. / Λοιπόν σώζομαι από συσχετίσεις. / Κι έτσι μπορώ να σταθώ / στο ύψος μιας ρεμβαστικής ουδετερότητας / για να απολαύσω ανενόχλητα / αυτό το κάθαρμα τη δύση. (Από τη συλλογή Το λίγο του κόσμου, που εκδόθηκε το 1971)

5. Τρέχα γύρευε: Πότε πότε μας θυμάται το μέλλον / όσο μακριά κι αν βρίσκεται, / όλο και κάποιο μήνυμα λαβαίνουμε, / γραμμένο πάντα βιαστικά / γιατί διαρκώς αναχωρεί / για πιο μακριά ακόμα. / Τι να το κάνεις; / Γραφτά που μένουνε αδιάβαστα. / Κανείς δεν ξέρει από μας / να διαβάσει τι γράφει το μέλλον. / Παρεκτός κάτι ελάχιστες / γραμματιζούμενες ελπίδες. / Τρέχα γύρευε. (Από τη συλλογή Το τελευταίο σώμα σου, που εκδόθηκε το 1981)

6. Κονιάκ μηδέν αστέρων: Χαμένα πάνε εντελώς τα λόγια των δακρύων. / Όταν μιλάει η αταξία η τάξη να σωπαίνει / – έχει μεγάλη πείρα ο χαμός. / Τώρα πρέπει να σταθούμε στο πλευρό / του ανώφελου. / Σιγά σιγά να ξαναβρεί το λέγειν της η μνήμη / να δίνει ωραίες συμβουλές μακροζωίας / σε ό,τι έχει πεθάνει. // Ας σταθούμε στο πλευρό ετούτης της μικρής φωτογραφίας / που είναι ακόμα στον ανθό του μέλλοντός της: / νέοι ανώφελα λιγάκι αγκαλιασμένοι / ενώπιον ανωνύμως ευθυμούσης παραλίας. / Ναύπλιο Εύβοια Σκόπελος; / Θα πεις / και πού δεν ήταν τότε θάλασσα. (Από τη συλλογή Χαίρε Ποτέ, που εκδόθηκε το 1988)

7. Ηχογράφηση φειδωλότητας: Λοιπόν, μόνον Απρίλη Μάη / μπορώ ν' ακούσω από τα χείλη του πρωτότυπου / τη μεθυστική του συντομία // Δεν θα 'ρθω αποφάσισα. Δεν είναι πρωτότυπο κάτι να μη διαρκεί // Ενώ ετούτη η κασέτα θα παρατείνεται / τουλάχιστον όσο χειμώνας διαρκέσω εγώ. // Βάλε να την ακούσεις θάρρος. (Από τη συλλογή Η εφηβεία της λήθης, που εκδόθηκε το 1994)

Κική Δημουλά - Ενός λεπτού μαζί. Εκδόσεις Ίκαρος. Σελίδες: 668. Σαν μπλουζ: Τι μου χτυπούσες νύκτωρ από πάνω, Ύψιστε / το πάτωμα με το πάνθ' ορών μπαστούνι σου; / Το πιο σωστό να 'ρχόσουν να βοηθήσεις. / Δεν μ' έβλεπες; Μάζευα πεταμένη ανθρωπότητα / από το σκουπιδιάρικο ενός ντοκιμαντέρ – αποπνικτική / η πείνα ανάδινε θλίψη σκουρόχρωμης φυλής σου. / Δεν έβλεπες πόσο βαριά έκλειναν ένας ένας / οι μαύροι κύκλοι γύρω από τα μάτια της; // Καλά, τι έγιναν οι άρτοι; Ο Άγιος / φούρναρης που ζύμωσε τον πολλαπλασιασμό τους / και έφαγαν πάντες και εχορτάσθησαν μήπως ήταν ρατσιστής; // Κορίτσια –οικείο τρυφερό παιχνίδι / κατάλληλο δώρο για κούκλες μικρής ηλικίας– / κείνται στα φορεία του ήλιου. / Εβιάσθη η διάπλασή τους, όπου να 'ναι / θα αποκτήσουν αραπάκι χώμα νόθο / Συ, μάλλον, ο Πατέρας. / Βρέφη κρεμασμένα στη θηλή του γόου / κάτι πέτσες μάνες στύβουν στύβουν / την εικόνα να κατεβάσει γάλα. / Ισχνότης ζωγραφίζει επί διαφανούς μεμβράνης / ταχείς σκελετούς που πλέκουν αγόρια / Δεκάχρονα περίπου – σύγκρινε~/ στην ηλικία τους Εκείνος δωδεκαετής / εκήρυττε ναόν συσσιτιάρχην~/ απανταχού. // Δεν θα το πιστέψεις, ετούτα εδώ τα πλάσματα / μαζί με τον Χριστό όταν ακόμα ήτανε σταυρουλάκι / κόσμημα πανάλαφρο στον ανήφορο λαιμό / εγώ τα 'χω γεννήσει~ ρόδινα. Τότε που ήταν δυνατόν. / Τότε που συνελάμβανα ευθύς / με τον παραμικρό άγγελο τους κρίνους / μυρίζοντας απλώς και μόνο τον λευκό / παρθενικά ανύποπτον ακόμα ευώδη κόσμο. // Γι' αυτό κι εγώ~/ τρύπησε ο κουβάς της ματαιοπονίας / και δεν της αγοράζω έναν καινούργιο. (Από τη συλλογή Ενός λεπτού μαζί, που εκδόθηκε το 1998)

1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Χρήστος Βακαλόπουλος «Η γραμμή του ορίζοντος»

Το πίσω ράφι / «Η γραμμή του ορίζοντος»: Σαρκασμός και νοσταλγία στο καλύτερο έργο του Χρήστου Βακαλόπουλου

Η εξερεύνηση μιας ψεύτικης ευημερίας, η σκιαγράφηση μιας Ελλάδας που έχει πάρει λάθος κατεύθυνση, και ένα βιβλίο που δεν χαρίζεται σε κανέναν και σε τίποτα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Πώς έχει αλλάξει ο τρόπος που ταξιδεύουμε σήμερα

Βιβλία και Συγγραφείς / Πώς έχει αλλάξει ο τρόπος που ταξιδεύουμε σήμερα

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητά με τον καθηγητή Τουριστικής Ανάπτυξης Πάρι Τσάρτα για τα ταξίδια, τον τουρισμό και τον υπερτουρισμό με αφορμή το βιβλίο του «Τα ταξίδια της ζωής μας».
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Μετάξι και Πορφύρα: Ένα συναρπαστικό ταξίδι στον κόσμο του υφάσματος

Βιβλίο / Μετάξι και Πορφύρα: Ένα συναρπαστικό ταξίδι στον κόσμο του υφάσματος

Από τα αυτοκρατορικά εργαστήρια της Κωνσταντινούπολης μέχρι τα περίφημα μεταξωτά της Χίου, από την άνθηση της βυζαντινής μεταξουργίας μέχρι την πτώση της, μια εξερεύνηση των παραδόσεων στον κόσμο του βυζαντινού και μεταβυζαντινού υφάσματος.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΣΑΒΒΑΤΟ Οι Έλληνες δεν γερνούν ποτέ

Βιβλίο / Οι Έλληνες δεν γερνούν ποτέ

Η Βερονίκ Μπουτόν-Μιγιό εξερευνά την τρίτη ηλικία στην ελληνική αρχαιότητα, ο Μιχάλης Αλμπάτης ενσωματώνει αριστουργηματικά το σεξ στο «Και οι νεκροί ας θάψουν τους νεκρούς τους» και η Ζέιντι Σμιθ ανατρέχει στο παρελθόν για να εξετάσει τον λαϊκισμό.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Διαβάζοντας (με τρόμο) αποσπάσματα από τη νέα βιογραφία του Ίλον Μασκ

Daily / Διαβάζοντας (με τρόμο) αποσπάσματα από τη νέα βιογραφία του Ίλον Μασκ

Όσο πιο πολύ διαβάζει κανείς για τον Μασκ, τόσο πιο πολύ νοσταλγεί τις εποχές του Ωνάση, του Αγά Χαν, του Ροκφέλερ και του Σκρουτζ Μακ Ντακ, πολύ πριν αναλάβουν τα ηνία οι σύγχρονοι τρισεκατομμυριούχοι τεχνο-σωτήρες του πλανήτη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ο Τσαρούχης και ο ομοερωτισμός στο έργο και στον λόγο του

Podcast / Ο Τσαρούχης και ο ομοερωτισμός στο έργο και στον λόγο του

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητά με τον Ευγένιο Ματθιόπουλο, καθηγητή Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, για τον μεγάλο ζωγράφο, με αφορμή το βιβλίο του «Πέρα από την εγκράτεια και την απόλαυση: ο έρως που δημιουργεί τον κόσμο», μια έκδοση του Μουσείου Μπενάκη.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Λέοναρντ Κοέν: «Το αγαπημένο παιχνίδι»

Το πίσω ράφι / «Το αγαπημένο παιχνίδι»: Όταν ο Λέοναρντ Κοέν αναμετρήθηκε με την αυτοβιογραφία

Προτού αφοσιωθεί στο τραγούδι, ο Καναδός συνθέτης και τραγουδιστής δημοσίευσε έναν απολογισμό της μέχρι τότε ζωής του, εξιστορώντας την παιδική ηλικία, την εφηβεία και την ενηλικιώση του alter ego του, Λόρενς Μπρίβμαν.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Κώστας Κωστής: «Δεν υπάρχει οργανισμός που να μη χρειάζεται προσαρμογή στα νέα δεδομένα κάθε εποχής»

Βιβλίο / Κώστας Κωστής: «Δεν υπάρχει οργανισμός που να μη χρειάζεται προσαρμογή στα νέα δεδομένα κάθε εποχής»

Ο νέος διευθυντής του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τράπεζας δίνει την πρώτη του συνέντευξη στη LiFO, περιγράφοντας την πορεία προς την οποία θα οδεύσει το ΜΙΕΤ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ Νίκος Βεργέτης: «Ακόμα και η κωμωδία είναι τραγωδία και χρόνος» ή «Στην Αθήνα, το καλό και το κακό είναι ένα τσιγάρο δρόμος»

Βιβλίο / Νίκος Βεργέτης: «Στην Αθήνα, το καλό και το κακό είναι ένα τσιγάρο δρόμος»

Μουσικός, γνωστός συγγραφέας βιβλίων και πλέον δημιουργός του νέου εκδοτικού οίκου Κυψέλη, ο Νίκος Βεργέτης χρησιμοποιεί αληθινά πρόσωπα για να πει φανταστικές ιστορίες.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

σχόλια

1 σχόλια