Γιατί επιστρέφουμε σήμερα στον Τζόζεφ Κόνραντ;

«Τύχη»: γιατί επιστρέφουμε σήμερα στον Κόνραντ Facebook Twitter
O Κόνραντ μιλούσε για αλήθειες που έσχιζαν σαν μαχαίρι το υπογάστριο της διανόησης και ως αντιστάθμισμα έβρισκε λέξεις που διατηρούσαν αυτούσιο τον μυστικό τους χαρακτήρα.
0

ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ γεμάτο απανωτές συγκρούσεις και πολέμους είναι άπειροι οι λόγοι για να επικαλούμαστε εκ νέου τον Τζόζεφ Κόνραντ. Παρά την ανειλικρίνεια της εποχής του, όπως και της σημερινής, που είναι γεμάτη από ψεύτικες ιδεολογίες και αδιέξοδες θεωρίες, ο Κόνραντ μιλούσε για αλήθειες που έσχιζαν σαν μαχαίρι το υπογάστριο της διανόησης και ως αντιστάθμισμα έβρισκε λέξεις που διατηρούσαν αυτούσιο τον μυστικό τους χαρακτήρα. Γνωρίζοντας με τον τρόπο του Μέλβιλ ότι η ποίηση των ναυτικών είναι η έκφραση του βιωμένου σκότους, πολεμούσε όσο μπορούσε τους παραδεδομένους, κατεστημένους ποιητές και υποτιθέμενους εκφραστές της πνευματικότητας, δίνοντας έμφαση στην καθαρότητα και στην ιεροφαντική αλήθεια (στην Τύχη υπάρχουν ολόκληρες παράγραφοι όπου καταστηλιτεύει τον ποιητή πατέρα του καπετάνιου Άντονι και το σινάφι του).

Άλλωστε, επιλέγει σχεδόν πάντα για κεντρικό του ήρωα τον Μάρλοου, έναν μεγάλο κυνικό, επίσης θαλασσοδαρμένο ναυτικό που έχει ταξιδέψει στις άκρες του κόσμου και έχει γνωρίσει τον πόνο, την οδύνη και τον φαρισαϊσμό των ανθρώπων. Όλοι οι ήρωες του Κόνραντ έχουν στοιχεία από τον ίδιο, από τον μοναχικό ναυτικό στον Λόρδο Τζιμ, που φωνάζει «κρεμάστε τις ιδέες», μέχρι τον Κουρτς της Καρδιάς του σκότους, που ουρλιάζει η «η φρίκη! Η Φρίκη!» όταν αντιλαμβάνεται πως τίποτα δεν είναι ικανό να απεικονίσει με ακρίβεια τον υπαρξιακό του τρόμο και το μοναχικό του πεπρωμένο.

Πέρα από τις αφορμές για επισκόπηση, τα μεγάλα δώρα που μας αφήνει ο Κόνραντ μέσα από τα βιβλία του είναι αυτά της εξαίσιας γλώσσας και λογοτεχνικής μαεστρίας, καθώς ανασκαλεύουν τις πιο άγριες όψεις του ανθρώπου με έναν τρόπο που σήμερα μοιάζει πιο επώδυνος, καίριος και επίκαιρος από ποτέ.

Επομένως, κόντρα στις ιδεολογίες αλλά και στις θεωρίες περί ελεύθερης βούλησης, που ήταν τότε της μόδας στον βρετανικό κόσμο, ο Κόνραντ επέμενε ότι κανείς δεν μπορεί να αποφύγει τη μοίρα του, γνωρίζοντας ότι η ζωή παραμονεύει στη γωνία, προβάλλοντας διάφορες επιφανειακές επιλογές, όπως οι Σειρήνες στον Οδυσσέα. Ίσως η μόνη πραγματική επιλογή να ήταν ο θάνατος: ο Μάρτιν Ντεκούντ, ο μοναχικός ναυαγός στο έρημο νησί στον Νοστρόμο, δεν χρειάστηκε να περιμένει για να δει τις κακές εκπλήξεις που του επιφύλασσαν η απανθρωπιά και η μοίρα, επιλέγοντας σε αυτό το γεμάτο γαλήνη και ομορφιά τοπίο να στρέψει το περίστροφο προς τον εαυτό του και, σε αντίθεση με τον Κόνραντ που είχε κάνει μια αντίστοιχη απόπειρα, να πετύχει με ακρίβεια τον στόχο.

cover
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: 
Τζόζεφ Κόνραντ, Τύχη,
Μτφρ.: Μιχάλης Παπαντωνόπουλος, εκδόσεις Gutenberg

Στο ίδιο μήκος φιλοσοφικού νήματος, η Τύχη, παρά το εξωραϊσμένο τέλος, δεν φέρει τυχαία αυτόν τον ειρωνικό τίτλο, αποκαλύπτοντας τα πολλαπλά αδιέξοδα, παρά τις ευκαιρίες που προκαλεί η τύχη στο γένος των ανθρώπων. Ωστόσο εδώ η βαρβαρότητα φαίνεται στους ανάλγητους εκφραστές της ανώτερης τάξης που μπορούν να θυσιάσουν ανθρώπινες ψυχές στο όνομα των άτεγκτων κανόνων τους.

Ένα τέτοιο θύμα μιας ανάλγητης γκουβερνάντας με ευγενική καταγωγή και μιας αστής φεμινίστριας, της κυρίας Φάιν, που έσπευσε να την υιοθετήσει, ενόσω ο τραπεζίτης πατέρας της βρισκόταν στη φυλακή, είναι η έφηβη Φλόρα ντε Μπαράλ. Παρότι δεν ακούμε ποτέ σε πρώτο πρόσωπο τον λόγο της, παρά μόνο μέσα από τις αφηγήσεις άλλων, είναι σαφές πως η άτυχη Φλόρα είναι ένα «παθητικό» θύμα της μοίρας, αν και προς το τέλος του βιβλίου είναι αυτή που σέρνει στην άμαξα τον αποφυλακισμένο πατέρα της, επιδιώκοντας την επανασύνδεσή τους.

Ωστόσο είναι αφημένη στο έλεος της επιθυμίας των γύρω της και των σχεδίων που ετοιμάζουν γι’ αυτήν, από τις ανάλγητες γυναίκες που την περιστοιχίζουν μέχρι τον πολύ μεγαλύτερο από εκείνη σε ηλικία αδελφό της Φάιν, γιο ενός φημισμένου ποιητή, κα τον πλοίαρχο Άντονι, ο οποίος την κλέβει με τους όρους του ιπποτικού μυθιστορήματος, για να την πάρει μαζί του στο γεμάτο εκρηκτικά πλοίο Φερντέιλ, μέχρι τον αδιάφορο πατέρα της και ολόκληρο το πλήρωμα που δεν βλέπει με το καλύτερο μάτι τη γυναικεία παρουσία. Εξαίρεση αποτελεί ο σχεδόν συνομήλικός της ανθυποπλοίαρχος Πάουελ, ο οποίος θα παίξει καταλυτικό ρόλο ως τριταγωνιστής στην εξέλιξη της πλοκής. Από την πλευρά του, ο νεαρός Πάουελ είχε αποδεχτεί ήδη ως θείο δώρο και ως κάλεσμα της μοίρας την ξαφνική ναυτολόγησή του στο πλοίο του Άντονι, όταν τον συνάντησε εντελώς τυχαία στο ναυτιλιακό γραφείο του συνονόματού του, διευθυντή Πάουελ.

«Τύχη»: γιατί επιστρέφουμε σήμερα στον Κόνραντ Facebook Twitter
Με την σύζυγο και τον γιο του. Φωτ.: Getty Images/ Ideal Image

Καταθέτοντας, μάλιστα, από πρώτο χέρι τη δική του άποψη για όλα όσα έχουν συμβεί μέσα από συνομιλίες σε ένα περίεργο τραπέζι από αυτά που συνηθίζει να στήνει ο Κόνραντ στα βιβλία του, με τον Μάρλοου στον κλασικό ρόλο ενός σκεπτικού και αμφισβητία φιλοσόφου Σωκράτη, ο νεαρός Πάουελ θα φέρει με την εξιστόρησή του τη δυναμική που εκφράζουν, κόντρα στις παγιωμένες αντιλήψεις και την αρτηριοσκληρωτική αίσθηση του χρόνου, τα νιάτα (κάτι που ο Κόνραντ επαναλαμβάνει και στην ομώνυμη νουβέλα του). Αυτά εκπροσωπεί ο Πάουελ ως μοιραίος χαρακτήρας και ως απτή απόδειξη ότι από τα νιάτα απουσιάζουν η δόλια σκέψη και η επικίνδυνη στρατηγική που μετατρέπει τους ανθρώπους σε ανηλεείς κυνηγούς και θύτες.

Γι’ αυτό και όλα όσα συμβαίνουν στη συνέχεια, με το γαϊτανάκι των ιστοριών να περιπλέκονται, με κύρια, ωστόσο, αναφορά το μοιραίο πρόσωπο της δύστυχης Φλόρα ντε Μπαράλ, δεν είναι παρά η απόδειξη ότι ο άνθρωπος, ακόμα και στις καλύτερες κοινωνικές τάξεις, δεν ωριμάζει όταν μεγαλώνει αλλά αλλοτριώνεται, χωρίς να καταφέρνει ποτέ να αντισταθεί στην πιο ουσιαστική του μοίρα, που είναι ο χαρακτήρας του (το γνωστό «ήθος ανθρώπω δαίμων»).

Η ιδιοσυγκρασία, την οποία επαναφέρει ο Κόνραντ ως μοιραίο παράγοντα στην Τύχη, είναι που ουσιαστικά διαφεντεύει την πορεία και τις σχέσεις των ανθρώπων και όχι κάποια βαθυστόχαστη απόφαση ή βούληση. Δηλαδή, ενώ οι περισσότεροι έσπευσαν να θεωρήσουν την Τύχη, λόγω του ότι ο Κόνραντ επιλέγει μια γυναίκα για ηρωίδα, κάτι αδιανόητο για συγγραφέα του 19ου αιώνα με εξαίρεση τον Γάλλο Φλομπέρ, ως φεμινιστικό μυθιστόρημα –αν και ο ίδιος αρεσκόταν στον ειρωνικό όρο «γυναικείο»–, είναι εμφανές ότι χρησιμοποιεί την ηρωίδα του ακριβώς σαν τον Γάλλο ομότεχνό του για να δείξει την καταρράκωση των αξιών της εποχής του.

Ο φεμινισμός, στα μάτια ενός συγγραφέα που βλέπει με καχυποψία τις καταιγιστικές αλλαγές που φέρνει ο 20ός αιώνας, μοιάζει όχι με πρόοδο αλλά με αποκλειστική υπόθεση γυναικών οι οποίες απλώς υποπίπτουν στην τυφλότητα της ιδεοληψίας. Αντίστοιχα, οι έννοιες του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης φαντάζουν ως εθελοτυφλία μπροστά στην αλήθεια των δεινών που μαστίζουν την ανθρώπινη φύση. Το πρώτο κινούν ακίνητο είναι η απουσία του λόγου και της ηθικής που κάποτε έκανε ακόμα και τον αγαπημένο του Κόνραντ Σαίξπηρ να αναφωνήσει στον Βασιλιά Λιρ πως δεν θα έφταναν όλοι οι λαοί της γης για να αποκαλύψουν ότι όλα αυτά είναι ένα μάτσο άχρηστες λέξεις.

Είναι, μάλιστα, αποκαλυπτικός ο πανούργος τρόπος που ο Κόνραντ χρησιμοποιεί στην Τύχη ένα υποτιθέμενο ρομάντζο, το οποίο ανατρέπει στη συνέχεια, για να κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον των αναγνωστών του και για τους μιλήσει, μέσω του Μάρλοου, για τις μυριάδες αυταπάτες που διαφεντεύουν τις ζωές τους. «Το να είσαι γυναίκα αποτελεί τρομερά δύσκολη τέχνη, εφόσον συνίσταται κατά κύριο λόγο στο πάρε δώσε με άντρες» γράφει χαρακτηριστικά. Δεν είναι να απορείς που ήταν το πιο ευπώλητο από τα μυθιστορήματά του, καθώς οι αναγνώστες, με το δόλωμα μιας μελό ιστορίας για μια εγκαταλελειμμένη νέα, έρχονταν αντιμέτωποι με την αποκάλυψη της πιο φριχτής όψης των σχέσεων δύναμης, εκμετάλλευσης και εξουσίας.

«Τύχη»: γιατί επιστρέφουμε σήμερα στον Κόνραντ Facebook Twitter
Στο πλοίο S.S. Tuscania κατά την αφιξή του στη Νέα Υόρκη. Φωτ.: Getty Images/ Ideal Image

Οπότε, τι μένει; Η χαρά της αφήγησης και της γλώσσας, αλλιώς, όπως λέει ο ίδιος ο Κόνραντ στο καίριο σημείωμά του, που παρατίθεται στην αρχή του βιβλίου, όλα θα συνοψίζονταν στη φράση: «Γεννήθηκαν, υπέφεραν, πέθαναν». Ο συγγραφέας θα μεταφέρει το ελιξίριο του διανοητικού πάθους του νου, που σε κάποιες σπάνιες, ευτυχείς περιπτώσεις ευθυγραμμίζεται με το περιεχόμενο των λέξεων, όπως οι ναυτικοί με το σύμπαν και τα μυστικά του.

Όχι ότι κανείς θα βρει τελικά τη Γη της Επαγγελίας ή την ευτυχία, κάτι που είχε διαπιστώσει ο πάντοτε κυνηγημένος Πολωνοβρετανός Κόνραντ από πρώτο χέρι, αλλά θα διαπιστώσει πως αυτή η ευθυγράμμιση μοιάζει με στιγμή της ερωτικής έξαρσης που νιώθει και ο νεαρός ήρωάς του, ο Πάουελ, όταν αντικρίζει την έφηβη Φλόρα πάνω στο πλοίο, φτάνοντας να βλέπει διαφορετική ακόμα και τη θάλασσα «με τις κοφτές αναλαμπές, αφού ξεπεταγόταν εδώ κι εκεί στη ζοφερή μακρινή της επικράτεια, η αμετάβλητη, προστατευτική θάλασσα που δίνει καταφύγιο σε όλα τα πάθη του ανθρώπου, εκτός από τον θυμό», αφουγκραζόμενος τη στιγμή που «η απεραντοσύνη του κόσμου ήταν ορατή, σχεδόν απτή».

Πέρα από τις αφορμές για επισκόπηση, τα μεγάλα δώρα που μας αφήνει ο Κόνραντ μέσα από τα βιβλία του είναι αυτά της εξαίσιας γλώσσας και λογοτεχνικής μαεστρίας, καθώς ανασκαλεύουν τις πιο άγριες όψεις του ανθρώπου με έναν τρόπο που σήμερα μοιάζει πιο επώδυνος, καίριος και επίκαιρος από ποτέ. Εξαίσια η μετάφραση της Τύχης από τον Μιχάλη Παπαντωνόπουλο για τη σειρά με κλασικούς των εκδόσεων Gutenberg, Orbis Literae. 

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Marwan Kaabur: «Αγωνιζόμαστε και στον αραβικό κόσμο για δικαιώματα κι ελευθερίες, αλλά προκρίνουμε τον δικό μας τρόπο, στο πλαίσιο της δικής μας κουλτούρας»

Lgbtqi+ / Κι όμως υπάρχουν και «αραβικά καλιαρντά»!

Λίγο πριν από την αθηναϊκή παρουσίαση της αγγλόφωνης έκδοσης του «Queer Arab Glossary» μιλήσαμε με τον συγγραφέα του Marwan Kaabur, για τα «αραβικά καλιαρντά», την ομοφυλοφιλία και την queer συνθήκη στον αραβικό κόσμο, το «pink washing», αλλά και τη συχνά παρεξηγημένη πρόσληψή τους από τη Δύση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Βιβλίο / Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Πέντε αποκαλυπτικά βιβλία για τις γυναίκες με καρκίνο, για τον κόσμο, τα σκουπίδια ακόμα και για τη μακρινή Ιαπωνία ξεχωρίζουν ανάμεσα στις εκδόσεις της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής καλύπτοντας ένα μεγάλο εύρος θεμάτων και ενδιαφερόντων.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Βιβλίο / Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Σαν σήμερα γεννήθηκε το 1854 ο Αρθούρος Ρεμπό. Ο ποιητής, μουσικός και μπλόγκερ Aidan Andrew Dun έπεσε τυχαία σε δύο εντελώς άγνωστες φωτογραφίες, βγαλμένες στην Place Vendôme, και βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη: ο έφηβος Αρτίρ Ρεμπό, όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Θανάσης Τριαρίδης: Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι

Βιβλίο / Θανάσης Τριαρίδης: «Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι»

Έγινε αντιρρησίας συνείδησης, γιατί πιστεύει ότι ο στρατός είναι μια δοξολογία εκμηδένισης του άλλου. Άφησε τη Θεσσαλονίκη επειδή τον έπνιγε ο εθνοφασισμός της. Στην Αντίς Αμπέμπα υιοθέτησε την κόρη του, Αργκάνε. Ο συγγραφέας της «Τριλογίας της Αφρικής», Θανάσης Τριαρίδης, αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια «φόνισσα» εξομολογείται

Το πίσω ράφι / Η Hannah Kent έγραψε τη δική της «Φόνισσα», την Άγκνες που ζούσε στην Ισλανδία τον 19ο αιώνα

Η Αυστραλή συγγραφέας δεν πίστευε ποτέ ότι, χάρη στα «Έθιμα ταφής», οι κριτικοί θα την τοποθετούσαν δίπλα σε λογοτέχνες όπως η Μάργκαρετ Άτγουντ και ο Πίτερ Κάρεϊ.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Χριστίνα Ντουνιά: «Ο Καρυωτάκης μάς δίνει ελπίδα και μας παρηγορεί»

Βιβλίο / «Ο Καρυωτάκης άφησε "το αδέσποτο Τραγούδι" του να μας συντροφεύει»

Στο βιβλίο της «Το όνειρο και το πάθος», η Χριστίνα Ντουνιά, ομότιμη καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας και συγγραφέας αποκαλύπτει αθέατες όψεις του ποιητή και νέα στοιχεία για τη σχέση του με τον Καβάφη μέσα από μια άγνωστη, ως τώρα, επιστολή.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύ της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Βιβλίο / «Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύς της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Ο Ούγγρος κάτοχος του φετινού Νόμπελ λογοτεχνίας γράφει με μαγικό τρόπο για τις αποπνικτικές επιπτώσεις της πολιτικής καταπίεσης, περιφρονώντας την προθυμία των ανθρώπων να τις αποδεχτούν.
THE LIFO TEAM
Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Βιβλίο / Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Οι καθηγητές Peter Jeffreys και Gregory Jusdanis συνεργάστηκαν και έγραψαν από κοινού τη βιογραφία του μεγάλου ποιητή που φέρει τον τίτλο «Κωνσταντίνος Καβάφης – Ο άνθρωπος και ο ποιητής». Ο Gregory Jusdanis μίλησε στη LifO για το βιβλίο και για τον ποιητή που ήταν «παραδοσιακός και ταυτόχρονα μεταμοντέρνος, ο πρώτος “viral” ποιητής διεθνώς»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

LiFO politics / Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

Ο Αλέξης Πατέλης, επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού την περίοδο 2019-2024, μιλά στη Βασιλική Σιούτη για την οικονομική πορεία της χώρας αυτά τα χρόνια, τις δύσκολες αποφάσεις αλλά και τις στιγμές δικαίωσης μέσα από την οπτική ενός τεχνοκράτη που βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο της πολιτικής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λάσλο Κρασναχορκάι: ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης βραβεύεται με Νόμπελ

Βιβλίο / Ο Λάσλο Κρασναχορκάι, ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης, κέρδισε το Νόμπελ

Φέτος, το βραβείο δόθηκε στον Ούγγρο συγγραφέα που κατά τη Σουηδική Ακαδημία αποτελεί ένα ελπιδοφόρο βήμα προς τον χαμένο ανθρωπισμό, την υψηλή λογοτεχνία και τη στοχαστική ακρίβεια.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Βιβλίο / Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Σε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του που έχει τίτλο “House of Cards”, ο Σουηδός πρώην διεθνής Γιόνας Έρικσον περιγράφει τις ταπεινωτικές μετρήσεις βάρους στα σεμινάρια διαιτητών της UEFA
THE LIFO TEAM
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Το Πίσω Ράφι / Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Ο Έλληνας σκηνοθέτης μάζεψε από «το καλάθι των αχρήστων» όλες τις εμπειρίες του κι έφτιαξε την αυτοβιογραφία του, μια ζωντανή αφήγηση γεμάτη ιστορίες, συναντήσεις, αποφθέγματα και κρίσεις, λογοτεχνικές και σινεφίλ αναφορές.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: η ιστορία του underground περιοδικού «Ανοιχτή Πόλη»

Βιβλίο / «Ανοιχτή Πόλη»: Ένα από τα πιο επιδραστικά εναλλακτικά έντυπα της Ελλάδας

Οι δημιουργοί του Κώστας Μανδηλάς και Βλάσσης Ρασσιάς, καταγράφουν την πορεία του στο βιβλίο «Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: Η ιστορία του περιοδικού “Ανοιχτή Πόλη”».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ράνια Οικονομίδου διαβάζει το διήγημα «Η μεγαλύτερη λεία του Μινγκ» της Πατρίσια Χάισμιθ

Lifo Videos / Η Ράνια Οικονομίδου διαβάζει ένα διήγημα της Πατρίσια Χάισμιθ

«Η μεγαλύτερη λεία του Μινγκ»: Μια ιστορία έρωτα, αγάπης, αφοσίωσης, ανταγωνισμού, μίσους και φόνου μεταξύ ενός ζευγαριού και ενός σιαμέζικου γάτου, ένα μυστηριώδες διήγημα της δημιουργού των πιο σαγηνευτικών αντιηρώων.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ