Ερωτική φιλία, εις τους αιώνες των αιώνων

 Ερωτική φιλία, εις τους αιώνες των αιώνων Facebook Twitter
Η επιτυχημένη κινηματογραφική μεταφορά των "Επικίνδυνων Σχέσεων" του Λακλό, από τον Στίβεν Φρίαρς, με τον Τζον Μάλκοβιτς και την Γκλεν Κλόουζ, το 1988
0

Με τον Χρήστο Αγγελάκο γνωριζόμαστε από τα μαθητικά μας χρόνια. Ο Χρήστος έχει γράψει στη ζωή του πολλές επιστολές, πράγμα που του λείπει ακόμα και σήμερα. Εγώ δεν έχω γράψει καμία. Και οι δυο είχαμε σε μισό αιώνα ζωής έρωτες, ερωτικές φιλίες, ανεπίδοτους ως επιστολές έρωτες. Επίσης ο Χρήστος έχει μνήμη ελέφαντα. Για την ερωτική φιλία από την εποχή των επιστολών του Λακλό μέχρι τις μέρες μας, είχα να τον ρωτήσω πολλά. Το κάναμε με τον τρόπο που του αρέσει. Δι' αλληλογραφίας. Εύχομαι να κάψει μερικές από τις επιστολές μας.

— Η ερωτική φιλία περισσότερο από όλα τα άλλα κυριαρχεί στον Λακλό, αλλά και στις Επικίνδυνες σχέσεις του Φρίαρς, συμφωνείς; Εννοώ δεν είναι αυτή η ερωτική φιλία η πηγή της ίντριγκας που φτάνει μέχρι τον θάνατο;

Φοβάμαι ότι υποβαθμίζουμε τις Επικίνδυνες Σχέσεις του Λακλό, αν τις περιορίσουμε στο πλαίσιο της ερωτικής φιλίας. Aν μη τι άλλο, υποτιμούμε την επικινδυνότητα που τις διαπερνάει. Ο Αντρέ Μαλρώ, στον πρόλογο της ελληνικής έκδοσης, τοποθετεί εξαρχής στο μυθιστόρημα την έννοια της ίντριγκας. Μιλώντας για ίντριγκα εννοεί το σύμπλεγμα της πλοκής και της παραπλάνησης. Από την πλοκή εκπορεύεται και η πολυπλοκότητα, η οποία στήνει το δικό της ιστό για να συλλάβει τον έρωτα και τον ερωτισμό, την επιθυμία και τη διάψευση, τη ματαιοδοξία και την εκδίκηση, τη σαγήνη και την ταπείνωση, την αποπλάνηση και την εξαπάτηση. Μια καταλεπτώς υπολογισμένη σκηνοθεσία που αλλάζει μάσκες και συσσωρεύει ψέματα, εκτοξεύοντας θύτες και θύματα στο βυθό του ψυχικού κενού. Οι ήρωες των Επικίνδυνων Σχέσεων δυναστεύονται από την επιθυμία να ελέγξουν τον άλλο. Παραφράζοντας τον Προυστ και την περίφημη αποστροφή του στον Έρωτα του Σουάν, οι εραστές επιδίδονται σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να ελέγξουν το αντικείμενο του πόθου τους, μέχρι να συνειδητοποιήσουν πως κανείς εντέλει δεν ελέγχει τίποτα. Αυτή η διαπιστωμένη αδυναμία οδηγεί στη ματαίωση. Κι έτσι συμβαίνει πάντα. Στον έρωτα η έλλειψη είναι εξίσου δραστική με την κατάκτηση, το απωθημένο με την εκπλήρωση, το ανομολόγητο με το ομολογημένο. Όλη η αίσθηση της παραφοράς χτίζεται πάνω σ’ αυτά τα αντικρουόμενα ζεύγη.

Κι εδώ βρίσκουμε ήδη ένα μοτίβο της ερωτικής φιλίας: πόσοι φίλοι μας δεν θέλησαν να μας ελέγξουν και πόσους δεν θελήσαμε να ελέγξουμε εμείς; Ίσως γι’ αυτό η φιλία, ερωτική ή μη, είναι τόσο συνυφασμένη με την προδοσία. Εκείνο που ζητάμε από τους φίλους και τις φίλες μας είναι να μας υποσχεθούν αυτό που δεν μπορεί ο έρωτας. Το «για πάντα». Αλλά «για πάντα δεν είναι κανείς», όπως γράφει και η Τζένη Μαστοράκη σ’ ένα ποίημα της, «ούτε διαρκεί, κανείς δε θα ’ρθει απ’ την άλλη όχθη.» Θέλουμε τους φίλους μας στην ίδια όχθη μ’ εμάς. Τους θέλουμε εκεί μέχρι το τέλος. Να κατοικούμε μαζί στην καρδιά του ανέφικτου.

 Ερωτική φιλία, εις τους αιώνες των αιώνων Facebook Twitter
Αυτό το «friends with benefits» κάπως σαν Σύμβαση Έργου μου κάνει.... Χρήστος Αγγελάκος

Διατηρήσαμε ένα συνδυασμό αριστοκρατικότητας και λαϊκού αισθήματος. Πέσαμε σε κρεβάτια κι ύστερα τα κάψαμε. Και μέσα σ' αυτό το άνοιγμα της ζωής ερωτευτήκαμε τις φίλες και τους φίλους μας. Άλλοτε ομολογημένα κι άλλοτε ανομολόγητα.

— Εμείς οι «κάτοικοι του εικοστού αιώνα πώς ζήσαμε την ερωτική φιλία, ερωτευόμαστε τους φίλους μας; 

Το πώς ζήσαμε εμείς την ερωτική φιλία από την εφηβεία (στα τέλη του ’70) μέχρι τη γαϊδουροεφηβεία (στη δεκαετία του ’80) έχει να κάνει με το πώς ζούσαμε κάθε στιγμή τότε. Ήμασταν ανοιχτοί σε κάθε ερέθισμα της ζωής και της τέχνης. Η λογοτεχνία, ο κινηματογράφος, το θέατρο, η ζωγραφική και η μουσική συνιστούσαν μια πραγματική περιπέτεια και καθόριζαν τις ζωές μας. Ακόμη στην παρθενική αντίληψη για την τέχνη επιστρέφουμε, μπας και βρούμε τα απομεινάρια που άφησε η νεανική μας λαιμαργία. Καπνίζαμε έχοντας κλειδωμένες στο μυαλό μας τις εικόνες του Μπόγκαρτ και της Μπακώλ, το τσιγάρο στα δάχτυλα του Καμύ. Πίναμε αφού αυτό έκαναν η Ντυράς, ο Φιτζέραλντ, ο Κέρουακ και ο Μάλκολμ Λόουρι. Ο δρόμος της καταστροφής δεν μας φόβιζε, τον είχε πάρει και ο Τζιμ Μόρισον. Κι όταν τα μαζεύαμε και κλειδωνόμαστε στο σπίτι, ανατρέχαμε στη Λέσχη του Τσίρκα και στον Μάνο, ο οποίος μνημόνευε τον Πασκάλ πως οι συμφορές δεν θα μας βρίσκανε αν δεν βγαίναμε από το δωμάτιό μας. Η τέχνη λειτουργούσε ως διαμεσολαβητής της επιθυμίας, ένας mediateur du desir που μας υπαγόρευε πώς να ερωτευτούμε και πώς να θρηνήσουμε. Τα Αποσπάσματα του ερωτικού λόγου του Μπάρτ έγιναν το «Πάτερ ημών» μας. Το «δείξε μου πώς ν’ αγαπήσω» ήταν το μάντρα μας. Διατηρήσαμε ένα συνδυασμό αριστοκρατικότητας και λαϊκού αισθήματος. Πέσαμε σε κρεβάτια κι ύστερα τα κάψαμε. Και μέσα σ’ αυτό το άνοιγμα της ζωής ερωτευτήκαμε τις φίλες και τους φίλους μας. Άλλοτε ομολογημένα κι άλλοτε ανομολόγητα, ακριβώς όπως και ο Τόνιο Κρέγκερ. Η ερωτική επιθυμία δεν μπορούσε να εγκλωβιστεί γιατί ολοκληρωνόταν μόνο όταν περνούσε τα όριά της, τη στιγμή ακριβώς που καιγόταν.

— Ο έρωτας και η φιλία μπορούν να συμβαδίσουν; Ή ο έρωτας καταλύει τη φιλία;

Σαν το σώμα με τη σκιά του. Κι ανάλογα με το φως μπορούν να συγχωνευτούν ή να βαδίζουν χώρια. Μιλάω περισσότερο για ψυχικές διαδικασίες παρά για δυο σώματα που ανταλλάσσουν τους χυμούς τους. Τις ερωτικές φιλίες εγώ τις βλέπω ως εκπεσόντες αγγέλους. Γιατί τι είναι στ’ αλήθεια; Είναι έρωτες που δεν γίνανε.  

Η ψυχανάλυση από τη μεριά της, αλλά και οι κακοχωνεμένες new age θεωρίες, μιλάνε για την ανάγκη τοποθέτησης ορίων. Καλά είναι τα όρια, κι εμένα μου έχουν φανεί κατά καιρούς χρήσιμα, αλλά τίποτε δεν συγκρίνεται με τη χαρά της απελευθέρωσης που δοκιμάζεις όταν ρίχνεις τα στεγανά, όταν διασχίζεις τα όρια. Στις μέρες μας ο νεοσυντηρητισμός είναι αφόρητος. Τα πάντα πρέπει να είναι ταξινομημένα, αποκομμένα, οριοθετημένα. Ξαναγυρίσαμε στον ασπρόμαυρο μανιχαϊσμό του καλού και του κακού, του σωστού και του λάθους. Εξαφανίσαμε τις αποχρώσεις. Η επιθυμία λογοκρίνεται, όχι μόνο στο όνομα της απαγόρευσης, αλλά και μιας πλαστής απελευθέρωσης. Αλλά ίσως τίποτα να μην είναι πιο αφοπλιστικό από ένα αγόρι ή ένα κορίτσι, σ’ ένα δωμάτιο μιας συνοικίας, που είναι κρυφά ερωτευμένα με τη φίλη ή το φίλο τους.

 Ερωτική φιλία, εις τους αιώνες των αιώνων Facebook Twitter
Μια χλιαρή μεταφορά του βιβλίου από τον Ροζε Βαντίμ, το 1959, με τον Ζεράρ Φιλίπ

— Μπορείς πιστεύεις να παραμείνεις φίλος με έναν άνθρωπο που έχεις ζήσει έναν μεγάλο έρωτα;

Υποθέτω, δύσκολα. Αυτό είναι άλλωστε και το τίμημα της ερωτικής φιλίας. Γιατί στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα στοίχημα του αισθήματος. Το χάνεις τη στιγμή που το κερδίζεις. Όλα εξαρτώνται από το κομμάτι του φαντασιακού που είσαι πρόθυμος να θυσιάσεις για χάρη της πραγματικότητας. Βέβαια η ζωή είναι πιο ευφάνταστη από μας και μπορούμε να δούμε όλα τα σενάρια. Έχω κι εγώ φίλους που έγιναν εραστές και ξανάγιναν φίλοι. Μου ’ρχονται στο μυαλό οι σχέσεις κάποιων γυναικών που ξέρω με τους γκέι φίλους τους.

Δεν είναι δύσκολος ο έρωτας μιας γυναίκας για έναν γκέι ή ενός στρέιτ για μια λεσβία, δύσκολος είναι ο έρωτας γενικά. Δύσκολο είναι να διαρρήξεις το Εγώ, να εμπιστευτείς τις ρωγμές, να συνηθίσουν τα μάτια σου τις εναλλαγές του φωτός και του σκοταδιού, να παίρνεις το λίγο που σου μένει στα χέρια και να το ξανακάνεις ολόκληρο. Αν αυτά τα ζήσουν γκέι ή στρέιτ, μου είναι αδιάφορο.

— Όλες οι γυναίκες, κάποια στιγμή έχουμε ερωτευθεί έναν γκέι φίλο μας. Κάποιες φορές είδαμε πολύ μεγάλες ερωτικές σχέσεις, καποιες άλλες, διαλύθηκαν και οι φιλίες.

Με παραπέμπεις στο Δάσος των παιδιών. Στον πυρήνα του μυθιστορήματος βρίσκεται ο έρωτας μιας γυναίκας για έναν γκέι άντρα. Στην περίπτωσή της χωρίς ανταπόδοση. Από τη μια έχουν γεννηθεί τεράστια πάθη και σχέσεις ζωής από αντίστοιχους έρωτες. Και από την άλλη  έχω γνωρίσει γυναίκες που προσπαθούν να ελέγξουν απεγνωσμένα την ιδιωτική ζωή του γκέι φίλου τους, να καταλύσουν το άβατο, στην προσπάθειά τους να σπάσουν τον αποκλεισμό που τους επιβάλλεται.  

Αλλά δεν είναι δύσκολος ο έρωτας μιας γυναίκας για έναν γκέι ή ενός στρέιτ για μια λεσβία, δύσκολος είναι ο έρωτας γενικά. Δύσκολο είναι να διαρρήξεις το Εγώ, να εμπιστευτείς τις ρωγμές, να συνηθίσουν τα μάτια σου τις εναλλαγές του φωτός και του σκοταδιού, να παίρνεις το λίγο που σου μένει στα χέρια και να το ξανακάνεις ολόκληρο. Αν αυτά τα ζήσουν γκέι ή στρέιτ, μου είναι αδιάφορο. Ο έρωτας είναι μια έρημος που κατοικείται. Έτσι τον περιέγραψε ο Μπαλζάκ στη νουβέλα του Μινιόν, ένα πάθος στην έρημο. Έρημος, λοιπόν, και μας χωράει όλους.

— Θέλω να σε ρωτήσω, επειδή έχεις παιδί, είσαι πιο κοντά; Έχουν ερωτικές φιλίες για παράδειγμα οι 25άρηδες; Ή ζουν σε ένα άλλο περιβάλλον, πιο ελεύθερο και οι επιλογές τους δεν ακουμπούν αυτή την έννοια;

Ίσως και να υπάρχουν. Οι χορτασμένοι και συνάμα στερημένοι έφηβοι του Λάρι Κλαρκ το επιβεβαιώνουν. Αλλά περισσότερο από το ίδιο το αίσθημα, μ’ ενδιαφέρει η έκφρασή του. Το μέτρημα των λέξεων, οι συντομογραφίες, η αφέλεια των εμότικον. Λείπει εκείνη η άπλα που σου έδινε ένα ερωτικό γράμμα που το έγραφες εν θερμώ. Μοιάζει πια σαν να προσπαθείς να περάσεις μια καμήλα από το μάτι της βελόνας.

Δεν είναι τυχαίο που ο Λακλό έγραψε τις Επικίνδυνες Σχέσεις σε μορφή επιστολικού μυθιστορήματος. Ο Λακλό καταγράφει το πέρασμα από τη μοίρα στην επιθυμία, και οι ήρωές του υποκύπτουν στις επιθυμίες τους που τις δημιουργούν ενμέρει οι ίδιες τους οι λέξεις. Οι επιστολές συστήνουν από μόνες τους μια σκηνοθεσία. Ο παραλήπτης είναι ταυτοχρόνως παρών και απών. Στο προσχηματικό πλαίσιο της επιστολής, ο αποστολέας θυμίζει συχνά μαριονετίστα. Προσπαθεί να ελέγξει το ερωτικό του αντικείμενο, να του επιβάλλει το μονόλογό του, να μαντέψει τον αντίλογο ώστε να αναζωπυρώσει τον πόθο ή την πικρία του. Κανείς δεν γράφει πια επιστολές. Οι διαδρομές έχουν λιγοστέψει, κι όμως υπάρχουν ακόμα ευτυχισμένοι έρωτες.

— Η ερωτική φιλία τι διαφορά έχει από το «friends with benefits»;

Δεν ξέρω. Τι να σου πω; Αυτό το «friends with benefits» κάπως σαν Σύμβαση Έργου μου κάνει.

― Από την Αργυρώ Μποζώνη

 Ερωτική φιλία, εις τους αιώνες των αιώνων Facebook Twitter
Η Γκλεν Κλόουζ στις "Επικίνδυνες Σχέσεις"
 

 
Βιβλίο
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Σπίτι από ζάχαρη»: Το δίκτυο των ανθρώπινων σχέσεων στο μυθιστόρημα της Τζένιφερ Ίγκαν

Βιβλίο / Πώς θα ήταν αν μπορούσαμε να βιώσουμε ξανά όσα ζήσαμε στο παρελθόν;

Το «Σπίτι από ζάχαρη» είναι ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας που διερευνά τους κινδύνους της ψηφιακής εποχής, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την αξία της μνήμης και της σύνδεσης.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Θανάσης Βαλτινός: Η νουβέλα «Η Κάθοδος των Εννιά» του διακεκριμένου συγγραφέα

Οθόνες / «Η Κάθοδος των Εννιά»: Η διάσημη νουβέλα του Θανάση Βαλτινού

Πεθαίνει σαν σήμερα ο διακεκριμένος Έλληνας συγγραφέας. Αυτή είναι η ιστορία ενός από τα εμβληματικότερα βιβλία του και η βραβευμένη μεταφορά της στον κινηματογράφο, το 1984, από τον Χρίστο Σιοπαχά.
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ
Καρολίνα Μέρμηγκα: «Οι συγγραφείς προχωράμε με αναμμένη δάδα στη σκοτεινή σπηλιά της λογοτεχνίας»

Βιβλίο / Καρολίνα Μέρμηγκα: «Όταν γράφουμε για αληθινούς ανθρώπους, πρέπει να σεβόμαστε τη μνήμη τους»

Η καταξιωμένη συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων Καρολίνα Μέρμηγκα μάς μιλάει για τη δύναμη της τέχνης, για το λογοτεχνικό της εργαστήρι αλλά και για τη χαρά της να μεταφράζει Χίλαρι Μαντέλ, τα βιβλία της οποίας επανακυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πόσο διαβάζεται σήμερα ο Νίκος Καζαντζάκης;

Βιβλία και Συγγραφείς / Πόσο διαβάζεται σήμερα ο Νίκος Καζαντζάκης;

Πεθαίνει σαν σήμερα ο συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης. Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με την Έρη Σταυροπούλου, ομότιμη καθηγήτρια Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, για τον συγγραφέα του «Αλέξη Ζορμπά» και την αντοχή του έργου του.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Στέφαν Τσβάιχ

Το πίσω ράφι / Σε πείσμα όσων περιφρόνησαν τα έργα του Τσβάιχ, η απήχησή τους ακόμα να κοπάσει

Οι ήρωες του Αυστριακού συγγραφέα ταλανίζονται συνήθως από μια αβάσταχτη εσωτερική πίεση, αντικατοπτρίζοντας τη δική του πεισιθάνατη διάθεση. Αυτήν ακριβώς την αίσθηση αποπνέει η συλλογή διηγημάτων του «Αμόκ».
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Marwan Kaabur: «Αγωνιζόμαστε και στον αραβικό κόσμο για δικαιώματα κι ελευθερίες, αλλά προκρίνουμε τον δικό μας τρόπο, στο πλαίσιο της δικής μας κουλτούρας»

Lgbtqi+ / Κι όμως υπάρχουν και «αραβικά καλιαρντά»!

Λίγο πριν από την αθηναϊκή παρουσίαση της αγγλόφωνης έκδοσης του «Queer Arab Glossary» μιλήσαμε με τον συγγραφέα του Marwan Kaabur, για τα «αραβικά καλιαρντά», την ομοφυλοφιλία και την queer συνθήκη στον αραβικό κόσμο, το «pink washing», αλλά και τη συχνά παρεξηγημένη πρόσληψή τους από τη Δύση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Βιβλίο / Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Πέντε αποκαλυπτικά βιβλία για τις γυναίκες με καρκίνο, για τον κόσμο, τα σκουπίδια ακόμα και για τη μακρινή Ιαπωνία ξεχωρίζουν ανάμεσα στις εκδόσεις της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής καλύπτοντας ένα μεγάλο εύρος θεμάτων και ενδιαφερόντων.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Βιβλίο / Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Σαν σήμερα γεννήθηκε το 1854 ο Αρθούρος Ρεμπό. Ο ποιητής, μουσικός και μπλόγκερ Aidan Andrew Dun έπεσε τυχαία σε δύο εντελώς άγνωστες φωτογραφίες, βγαλμένες στην Place Vendôme, και βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη: ο έφηβος Αρτίρ Ρεμπό, όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Θανάσης Τριαρίδης: Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι

Βιβλίο / Θανάσης Τριαρίδης: «Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι»

Έγινε αντιρρησίας συνείδησης, γιατί πιστεύει ότι ο στρατός είναι μια δοξολογία εκμηδένισης του άλλου. Άφησε τη Θεσσαλονίκη επειδή τον έπνιγε ο εθνοφασισμός της. Στην Αντίς Αμπέμπα υιοθέτησε την κόρη του, Αργκάνε. Ο συγγραφέας της «Τριλογίας της Αφρικής», Θανάσης Τριαρίδης, αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια «φόνισσα» εξομολογείται

Το πίσω ράφι / Η Hannah Kent έγραψε τη δική της «Φόνισσα», την Άγκνες που ζούσε στην Ισλανδία τον 19ο αιώνα

Η Αυστραλή συγγραφέας δεν πίστευε ποτέ ότι, χάρη στα «Έθιμα ταφής», οι κριτικοί θα την τοποθετούσαν δίπλα σε λογοτέχνες όπως η Μάργκαρετ Άτγουντ και ο Πίτερ Κάρεϊ.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Χριστίνα Ντουνιά: «Ο Καρυωτάκης μάς δίνει ελπίδα και μας παρηγορεί»

Βιβλίο / «Ο Καρυωτάκης άφησε "το αδέσποτο Τραγούδι" του να μας συντροφεύει»

Στο βιβλίο της «Το όνειρο και το πάθος», η Χριστίνα Ντουνιά, ομότιμη καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας και συγγραφέας αποκαλύπτει αθέατες όψεις του ποιητή και νέα στοιχεία για τη σχέση του με τον Καβάφη μέσα από μια άγνωστη, ως τώρα, επιστολή.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύ της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Βιβλίο / «Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύς της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Ο Ούγγρος κάτοχος του φετινού Νόμπελ λογοτεχνίας γράφει με μαγικό τρόπο για τις αποπνικτικές επιπτώσεις της πολιτικής καταπίεσης, περιφρονώντας την προθυμία των ανθρώπων να τις αποδεχτούν.
THE LIFO TEAM
Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Βιβλίο / Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Οι καθηγητές Peter Jeffreys και Gregory Jusdanis συνεργάστηκαν και έγραψαν από κοινού τη βιογραφία του μεγάλου ποιητή που φέρει τον τίτλο «Κωνσταντίνος Καβάφης – Ο άνθρωπος και ο ποιητής». Ο Gregory Jusdanis μίλησε στη LifO για το βιβλίο και για τον ποιητή που ήταν «παραδοσιακός και ταυτόχρονα μεταμοντέρνος, ο πρώτος “viral” ποιητής διεθνώς»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

LiFO politics / Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

Ο Αλέξης Πατέλης, επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού την περίοδο 2019-2024, μιλά στη Βασιλική Σιούτη για την οικονομική πορεία της χώρας αυτά τα χρόνια, τις δύσκολες αποφάσεις αλλά και τις στιγμές δικαίωσης μέσα από την οπτική ενός τεχνοκράτη που βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο της πολιτικής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λάσλο Κρασναχορκάι: ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης βραβεύεται με Νόμπελ

Βιβλίο / Ο Λάσλο Κρασναχορκάι, ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης, κέρδισε το Νόμπελ

Φέτος, το βραβείο δόθηκε στον Ούγγρο συγγραφέα που κατά τη Σουηδική Ακαδημία αποτελεί ένα ελπιδοφόρο βήμα προς τον χαμένο ανθρωπισμό, την υψηλή λογοτεχνία και τη στοχαστική ακρίβεια.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ