«Γιατί σκότωσα την καλύτερή μου φίλη»

«Γιατί σκότωσα την καλύτερή μου φίλη» Facebook Twitter
Αληθινές φιλίες είναι αυτές όπου ο άλλος δεν σε κρίνει και δεν προσπαθεί να σε αλλάξει. Έχω την ευλογία να έχω μια τέτοια φίλη. Ξέρει τα πάντα για μένα αλλά δεν τα χρησιμοποιεί ποτέ για να με πληγώσει.
1


Ακόμη και σήμερα οι άνθρωποι
γελάνε με τον τίτλο του μυθιστορήματος "Γιατί σκότωσα την καλύτερή μου φίλη" και ρωτάνε: "Τη σκότωσες πράγματι;" Συνέβη και τώρα στην Αμερική που το βιβλίο κυκλοφόρησε μια δεκαετία και βάλε μετά την πρώτη κυκλοφορία του.


Νομίζω ότι δεν το βρίσκουν ακριβώς αστείο, νομίζω ότι νιώθουν βαθιά αμηχανία επειδή κάποιος δηλώνει ανοιχτά ότι η φιλία ενέχει δολοπλοκίες και δολοφονικές σκέψεις. Κι ότι οι μεγάλες φιλίες είναι δεξαμενές αντιφατικών συναισθημάτων, συχνά και επιθετικών. Προσωπικά δεν ξέρω φιλική σχέση, βαθιά, αληθινή, ζεστή φιλία που να μην έχει περάσει από χίλια κύματα. Διαλέγουμε τους φίλους μας επειδή έχουν κάτι που δεν έχουμε εμείς. Συχνά διαλέγουμε φίλους που είναι παραπληρωματικοί μ'εμάς, όπως συμβαίνει και στα ζευγάρια. Ο δυνατός που σέρνει από τη μύτη έναν αδύναμο. Ο φιλόδοξος που ησυχάζει πλάι σ'έναν αυτάρκη άνθρωπο. Ο εξωστρεφής που διάλεξε τον μονήρη.

Στη λογοτεχνία μας ενδιαφέρουν οι δύσκολες σχέσεις. Στη ζωή ονειρευόμαστε μια αληθινή φιλία.


Από τα παιδικά μας χρόνια η φιλία είναι ο πρώτος κοινωνικός καθρέφτης στον οποίο αναγκαζόμαστε να κοιταχτούμε. Θυμάμαι πόσο με μελγχολούσε παλιότερα το θέαμα ενός αδύνατου, όμορφου κοριτσιού που συνοδεύεται από μια παχουλή φίλη με χαμηλή αυτοπεποίθηση. Σήμερα δε νιώθω έτσι. Πιστεύω ότι ο καθένας διαλέγει το φίλο του γι αυτό που δεν έχει, που δεν είναι. Από παιδί επίσης ως και σήμερα θυμάμαι φίλους με μικρό φυτίλι, όπως τους λέω.

Αγαπιόμαστε με μεγάλο ενθουσιασμό, λαμπαδιάζουμε και μετά την έκρηξη, τίποτα δε μένει. Όποτε συμβαίνει αυτό το ξέρω από την αρχή βαθιά στο στομάχι μου. Αλλά όπως με τα καταστροφικά ειδύλλια, έτσι και με τις καταστροφικές σχέσεις: δεν ακους την εσωτερική φωνή σου επειδή θέλεις να ζήσεις τη σχέση, επειδή η σχέση θα σου μάθει κάτι. Κάπως έτσι γεννήθηκε κι αυτό το μυθιστόρημα που σε πρώτη φάση ήταν ένα ανθολόγιο επώδυνων φιλικών σχέσεων. Αλλά και στην πιο οδυνηρή συνθήκη αν προσθέσεις χιούμορ συμβαίνει μια πράξενη, μαγική μεταστροφή.

Σήμερα, ξαναδιαβάζοντας το μυθιστόρημα για να ελέγξω τη μετάφραση στα αγγλικά βρέθηκα σε παράξενη θέση. Συνειδητοποίησα ότι η "χάρτα" της φιλίας έχει αλλάξει μέσα μου και ότι η ανάγκη επιβολής και εξουσίας έχει καταλαγιάσει. Στη λογοτεχνία μας ενδιαφέρουν οι δύσκολες σχέσεις. Στη ζωή ονειρευόμαστε μια αληθινή φιλία.


Αληθινές φιλίες είναι αυτές όπου ο άλλος δεν σε κρίνει και δεν προσπαθεί να σε αλλάξει. Έχω την ευλογία να έχω μια τέτοια φίλη. Ξέρει τα πάντα για μένα αλλά δεν τα χρησιμοποιεί ποτέ για να με πληγώσει. Ξέρει να σιωπά όταν χρειάζεται, ξέρει να χαίρεται με τη χαρά μου και να με συνετίζει χωρίς να γίνεται διδακτική. Καταλαβαίνει από τη χροιά της φωνής μου πώς νιώθω.

Έχω κι άλλες φίλες υπέροχες, διαφορετικές τη μία από την άλλη, σαν σπάνια λουλούδια. Στάθηκαν δίπλα μου σε δύσκολες στιγμές με όσο χρόνο και όση αγάπη μπορούσαν να διαθέσουν. Νομίζω ότι όποιος το αξιωθεί αυτό στη ζωή είναι ευτυχισμένος άνθρωπος.

1

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Βιβλίο / Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Το πρώτο βιβλίο του Φάνη Παπαδημητρίου είναι μια συγκινητική εξομολόγηση για το ατύχημα στα 19 του που τον καθήλωσε σε αμαξίδιο, την πάλη του με τον τζόγο και τον αγώνα που έδωσε να ξαναφτιάξει τη ζωή του «μετά το τσουνάμι που ήρθε και τα σάρωσε όλα».
M. HULOT
«Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Το πίσω ράφι  / «Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Πιστή στην κλασική μορφή του μυθιστορήματος, αλλά ταυτόχρονα ανατρεπτική και μεταμοντέρνα, η καυστική σάτιρα του Τζόναθαν Κόου για τη βρετανική άρχουσα τάξη των αρχών της δεκαετίας του ’90 διαβάζεται μονορούφι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
ΕΠΕΞ Γυναικείες φωνές από διαφορετικά μέρη του κόσμου

Βιβλίο / Από τη Μαλαισία μέχρι το Μεξικό: 5 νέα βιλία που αξίζει να διαβάσετε

5 συγγραφείς από διαφορετικά σημεία του πλανήτη χαράζουν νέους δρόμους στη λογοτεχνία. Ανάμεσά τους, η Τζόχα Αλχάρθι που κέρδισε το Booker και η βραβευμένη με Πούλιτζερ Κριστίνα Ριβέρα Γκάρσα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ποιοι ήταν οι αληθινοί «σκλάβοι» της ηδονής στην Αρχαία Ρώμη;

Αρχαιολογία / Ποιοι ήταν οι αληθινοί «σκλάβοι» της ηδονής στην Αρχαία Ρώμη;

Η διακεκριμένη ιστορικός Mary Beard στο βιβλίο της «Οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες. Οι ηγεμόνες του αρχαίου ρωμαϊκού κόσμου», παρουσιάζει τη ζωή και το έργο των αυτοκρατόρων μέσα από ανεκδοτολογικές αφηγήσεις και συναρπαστικές λεπτομέρειες, που θυμίζουν απολαυστικό μυθιστόρημα. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια εστιάζει στον ρόλο των δούλων, τόσο στην καθημερινή ζωή όσο και στη σεξουαλική ζωή των Ρωμαίων αυτοκρατόρων.
M. HULOT
Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Βιβλίο / Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Από την Αμοργό ως την Αλεξανδρούπολη και από την Ξάνθη ως τη Μυτιλήνη, τα μικρά βιβλιοπωλεία αποκτούν για πρώτη φορά συλλογική φωνή. Βιβλιοπώλες και βιβλιοπώλισσες αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια
Έχω διαβάσει το βιβλίο δύο φορές, με διαφορά μερικών χρόνων μεταξύ τους. Τα σπουδαία βιβλία σου δίνουν κάτι διαφορετικό κάθε φορά που τα διαβάζεις και αυτό είναι ένα σπουδαίο βιβλίο. Και πολύ δύσκολο να το αντέξω συναισθηματικά, το ομολογώ. Σ'ευχαριστώ Αμάντα.(στις/στους αγαπημένους συγγραφείς μιλάω στον ενικό μέσα στο κεφάλι μου)