Ζέιντι Σμιθ: «Για μένα ο χορός είναι μια διατριβή για την ελευθερία»

Ζέιντι Σμιθ: «Για μένα ο χορός είναι μια διατριβή για την ελευθερία» Facebook Twitter
"Απελευθέρωση. Από τα δεσμά, από την καταπίεση, από τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις, από κάθε μορφή περιορισμού, ακόμα κι από αυτούς που επιβάλλει η βαρύτητα"
0

Όταν ήμουν γύρω στα δώδεκα, με πήγε η μητέρα μου να δω το χοροθέατρο του Άλβιν Έιλι. Ήμασταν οι δυο μας και ήμουν κάπως διστακτική καθώς υποπτευόμουν κάποιου είδους εκπαιδευτική εμπειρία «φυλετικής υπέρβασης» που πίστευα ότι την κατάφερνα και μόνη μου στο δωμάτιο μου ακούγοντας Monie Love και βλέποντας ξανά και ξανά το βίντεο κλιπ του "Word Up" των Cameo.

Ήμουν καχύποπτη με την ιδέα της «φυλετικής υπέρβασης» εν γένει και κυρίως με τον τρόπο που έμοιαζε να δείχνει αποκλειστικά προς μια κατεύθυνση, αυτή των «υψηλών» τεχνών: θέατρο αντί για τηλεόραση, τραγουδίστριες της όπερας αντί για ποπ είδωλα, χορευτές μπαλέτου αντί για breakdance. Δεν υπήρξε ποτέ Τζαμαϊκανή μητέρα που να μπήκε τρέχοντας στο δωμάτιο της κόρης της κρατώντας μια κασέτα και ουρλιάζοντας: «Άκουσες το 'Push It'; Τι κομματάρα! Το λένε κάτι ιδιοφυή κορίτσια από τη Νέα Υόρκη!». Κι όμως μου ήταν αδύνατο να φανταστώ ότι μπορεί να υπάρχει κάτι στην καθωσπρέπει καλλιτεχνική σκηνή που να σημαίνει τόσα για μένα όσο οι Salt-N-Pepa.

Πήγαμε λοιπόν – και ήταν ό,τι πιο σαγηνευτικό είχα βιώσει. Τίποτα δεν σε προετοιμάζει για την ολοκληρωτική εμπειρία του Άλβιν Έιλι – για την ακουστική, οπτική, σωματική, πνευματική ομορφιά.

Πήγαμε λοιπόν – και ήταν ό,τι πιο σαγηνευτικό είχα βιώσει. Τίποτα δεν σε προετοιμάζει για την ολοκληρωτική εμπειρία του Άλβιν Έιλι – για την ακουστική, οπτική, σωματική, πνευματική ομορφιά. Μέχρι τότε, οι περισσότερες εισηγήσεις στην υψηλή κουλτούρα (μέσα από σχολικές εκδρομές κυρίως) έμοιαζαν με προγύμναση για μια ζωή αμυδρά ευχάριστων ενήλικων αισθητικών εμπειριών: ωραίες φωνές αλλά βαρετές ιστορίες, σπουδαία υποκριτική ερμηνεία σε ακατανόητο έργο ηλικίας 500 ετών, και ούτω καθεξής.

Ζέιντι Σμιθ: «Για μένα ο χορός είναι μια διατριβή για την ελευθερία» Facebook Twitter
Don Bellamy, Karine Plantadit και Uri Sands στην παράσταση του έργου της Judith Jamison, “Sweet Release” (Alvin Ailey American Dance Theater, 1996)

Να σου επιτρέπεται όμως να ακούς το υπέροχο γκόσπελ του "Wade in the Water" ενώ συγχρόνως παρακολουθείς αυτά τα εξιδανικευμένα μυώδη μπράτσα – σε κάθε απόχρωση του καφέ – να υψώνονται και να παίρνουν το σχήμα αρχαίων αμφορέων! Θεϊκό. Όπου κι αν έστρεφες το βλέμμα συναντούσες μια αισθησιακή τελετουργία. Στη θέση των ζαχαρωμένων κουστουμιών του «Καρυοθραύστη», έβλεπες να πλέουν στον αέρα απλές κατάλευκες κελεμπίες πάνω σε λαμπερό σκούρο δέρμα, δημιουργώντας ένα ονειρικό σύμπαν που είχα επισκεφτεί μόνο σε βιβλία και τραγούδια. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα ότι δεν παρακολουθώ ούτε υψηλή ούτε χαμηλή κουλτούρα αλλά ένα πλήρως ενοποιημένο σύνολο.

Απελευθέρωση. Από τα δεσμά, από την καταπίεση, από τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις, από κάθε μορφή περιορισμού, ακόμα κι από αυτούς που επιβάλλει η βαρύτητα.

Για μένα, ο χορός είναι μια διατριβή για την ελευθερία, αλλά ειδικά στον «μαύρο χορό» αυτό δεν αποτελεί σχήμα λόγου αλλά κυριολεξία. Στις χορογραφίες του μπαλέτου του Άλβιν Έιλι, το «μαύρο σώμα» δεν είναι αποκλειστικά πεδίο πόνου, οδύνης και εκμετάλλευσης – όπως συχνά αναπαρίσταται στις μέρες μας – αλλά επίσης ο τόπος μιας εξωπραγματικής ανάτασης. Και κάθε άνοιξη, τώρα που ζω πλέον μόνιμα στη Νέα Υόρκη, δεν χρειάζεται να πάω μακριά για να πάρω άλλη μια γενναία δόση αυτής της απογείωσης που προσφέρει το χοροθέατρο του Άλβιν Έιλι.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ