Ριγολέττος και Τόσκα: Οι δύο όπερες της Λυρικής που ανοίγουν και κλείνουν το Ηρώδειο

Ριγολέττος και Τόσκα: Οι δύο όπερες της Λυρικής που ανοίγουν και κλείνουν το Ηρώδειο Facebook Twitter
Xιούμορ, σαρκασμό, βία, ωμότητα και σκοτεινιά υπόσχεται η Κατερίνα Ευαγγελάτου στην πρώτη της σκηνοθεσία όπερας στο Ηρώδειο. Φωτ.: Valeria Isaeva
0

Xιούμορ, σαρκασμό, βία, ωμότητα και σκοτεινιά υπόσχεται η Κατερίνα Ευαγγελάτου στην πρώτη της σκηνοθεσία όπερας στο Ηρώδειο με το έργο Ριγολέττος του Τζουζέπε Βέρντι, με το οποίο η Εθνική Λυρική Σκηνή ανοίγει, ως είθισται, το πρόγραμμα παραστάσεων του Φεστιβάλ Αθηνών στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού – η παράστασή του έχει αναβληθεί δύο φορές λόγω κορωνοϊού.

Πρόκειται για μία από τις δημοφιλέστερες διεθνώς όπερες σε μουσική του εθνικού συνθέτη της Ιταλίας, που έκανε πρεμιέρα το 1851 στη Βενετία και είναι βασισμένη στο θεατρικό έργο του Βικτόρ Ουγκό Ο βασιλιάς διασκεδάζει. Το λιμπρέτο υπογράφει ο Φραντσέσκο Μαρία Πιάβε. 

Η ιστορία του εξελίσσεται στη Μάντοβα, όπου ο ερωτύλος δούκας της με την έκλυτη ζωή βάζει στόχο τη νεαρή Τζίλντα, κόρη του καμπούρη αυλικού γελωτοποιού Ριγολέττου. Έτσι, της παρουσιάζεται ως ένας φτωχός σπουδαστής κι εκείνη τον ερωτεύεται. Μετά από πολλά παρατράγουδα η νεαρή γυναίκα υποκύπτει στην πολιορκία του, «χάνει την τιμή της» και ο πατέρας της αποφασίζει να εκδικηθεί. Αναθέτει σε έναν πληρωμένο δολοφόνο να σκοτώσει τον δούκα, αλλά η Τζίλντα ακούει τα σχέδια και αποφασίζει να θυσιαστεί για χάρη του εραστή της, παίρνοντας τη θέση του.

Η Κατερίνα Ευαγγελάτου θα αποπειραθεί, μέσα από τη γυναικεία της ματιά, να υπογραμμίσει τον τρόπο που αντιμετωπίζονταν οι γυναίκες τον δέκατο ένατο αιώνα, όταν γράφτηκε το έργο, αλλά και την επικαιρότητα.

Η Ευαγγελάτου, θέλοντας να φωτίσει όχι μόνο την πολυπλοκότητα των χαρακτήρων αλλά και τη σκοτεινιά της εποχής, τοποθετεί τη δράση στη δεκαετία του 1980, περίοδο μεγάλης κοινωνικής και οικονομικής κατάπτωσης στην Ιταλία. Επίσης, θα αποπειραθεί, μέσα από τη γυναικεία της ματιά, να υπογραμμίσει τον τρόπο που αντιμετωπίζονταν οι γυναίκες τον δέκατο ένατο αιώνα, όταν γράφτηκε το έργο, αλλά και την επικαιρότητα.

Όπως λέει και η ίδια: «Η διαφθορά, τα εγκλήματα και οι βιασμοί είναι το πραγματικό πρόσωπο μιας κοινωνίας θρησκόληπτης, συντηρητικής και προληπτικής».

Στο φόντο το σκηνικό της Εύας Μανιδάκη, ένα πλουσιόσπιτο ενταγμένο απόλυτα στο αρχαίο ρωμαϊκό αμφιθέατρο σαν να ήταν πάντα μέρος του, «ένα φθαρμένο από τον χρόνο αρχοντικό της ιταλικής επαρχίας, που κρύβει μέσα του την ωμότητα και τη σκοτεινιά των ηρώων του έργου», συμπληρώνει η σκηνοθέτις. Διευθύνει ο αρχιμουσικός και καλλιτεχνικός διευθυντής της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών Λουκάς Καρυτινός, ενώ η διανομή είναι αμιγώς ελληνική με ονόματα διεθνούς ακτινοβολίας όπως ο Δημήτρης Τηλιακός στον ομώνυμο ρόλο, η Χριστίνα Πουλίτση, ο Δημήτρης Πακσόγλου, ο Πέτρος Μαγουλάς και η Μαίρη-Έλεν Νέζη. 

Τόσκα Facebook Twitter
Η Εθνική Λυρική Σκηνή κλείνει το πρόγραμμα του Ηρωδείου με μια αναβίωση παλιότερης παράστασης, συγκεκριμένα του 2012, της Τόσκα. Φωτ.: Βασίλης Μακρής

Εμπνευσμένη από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Γάλλου Βικτοριέν Σαρντού, η δημοφιλέστατη όπερα Τόσκα του Τζάκομο Πουτσίνι με λιμπρέτο των Τζουζέπε Τζακόζα και Λουίτζι Ίλικα έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στη Ρώμη τον Γενάρη του 1900 με πρωταγωνίστρια την ελληνικής καταγωγής Ρουμάνα υψίφωνο Χαρίκλεια Νταρκλέ. Μετά από μια μακρά και πετυχημένη πορεία ανά την υφήλιο ανέβηκε από την Εθνική Λυρική Σκηνή εν μέσω γερμανικής κατοχής στις 27 Αυγούστου 1942, με τη δεκαεννιάχρονη Μαρία Καλογεροπούλου (Κάλλας) στον κεντρικό ρόλο.

Η Τόσκα είναι ακόμα μία τραγική φιγούρα της λυρικής τέχνης που δεν παύει να συγκινεί το κοινό της όπερας παγκοσμίως περισσότερο από έναν αιώνα. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από την παθολογική ζήλια που τρέφει η Τόσκα για τον εραστή της, τον ζωγράφο και δημοκράτη Μάριο Καβαραντόσι, ο οποίος συλλαμβάνεται εξαιτίας των πολιτικών φρονημάτων του από τον αρχηγό της αστυνομίας βαρόνο Σκάρπια.

Ο τελευταίος ισχυρίζεται ότι θα τον ελευθερώσει αν η Τόσκα δεχτεί να συνευρεθεί ερωτικά μαζί του. Εκείνη υποκύπτει στον εκβιασμό, αλλά όταν ο βαρόνος την πλησιάζει, τον σκοτώνει. Ο Καβαραντόσι τελικά εκτελείται και εκείνη αυτοκτονεί, πέφτοντας από τις επάλξεις του φρουρίου των φυλακών, αντί να παραδοθεί στην αστυνομία.

Η Εθνική Λυρική Σκηνή κλείνει το πρόγραμμα του Ηρωδείου με μια αναβίωση παλιότερης παράστασης, συγκεκριμένα του 2012, της Τόσκα, απολύτως συνεπή στο πνεύμα του συνθέτη, με εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια και την υπογραφή του διάσημου Αργεντινού σκηνοθέτη Hugo de Ana. Διευθύνει ο διακεκριμένος αρχιμουσικός Philippe Auguin και ερμηνεύουν σε διπλή διανομή οι Kristine Opolais / Τσέλια Κοστέα (Φλόρια Τόσκα), Ramόn Vargas / Giorgio Berrugi (Μάριο Καβαραντόσι), Δημήτρης Πλατανιάς / Τάσης Χριστογιαννόπουλος (Σκάρπια). 

Εθνική Λυρική Σκηνή – Λουκάς Καρυτινός – Κατερίνα Ευαγγελάτου
Ριγολέττος του Τζουζέπε Βέρντι
Ωδείο Ηρώδου Αττικού
2, 5, 8 & 11/6, 21:00

Εθνική Λυρική Σκηνή – Philippe Auguin – Hugo de Ana
Τόσκα του Τζάκομο Πουτσίνι
Ωδείο Ηρώδου Αττικού
28/7-31/7, 21:00

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ