Ριγολέττος και Τόσκα: Οι δύο όπερες της Λυρικής που ανοίγουν και κλείνουν το Ηρώδειο

Ριγολέττος και Τόσκα: Οι δύο όπερες της Λυρικής που ανοίγουν και κλείνουν το Ηρώδειο Facebook Twitter
Xιούμορ, σαρκασμό, βία, ωμότητα και σκοτεινιά υπόσχεται η Κατερίνα Ευαγγελάτου στην πρώτη της σκηνοθεσία όπερας στο Ηρώδειο. Φωτ.: Valeria Isaeva
0

Xιούμορ, σαρκασμό, βία, ωμότητα και σκοτεινιά υπόσχεται η Κατερίνα Ευαγγελάτου στην πρώτη της σκηνοθεσία όπερας στο Ηρώδειο με το έργο Ριγολέττος του Τζουζέπε Βέρντι, με το οποίο η Εθνική Λυρική Σκηνή ανοίγει, ως είθισται, το πρόγραμμα παραστάσεων του Φεστιβάλ Αθηνών στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού – η παράστασή του έχει αναβληθεί δύο φορές λόγω κορωνοϊού.

Πρόκειται για μία από τις δημοφιλέστερες διεθνώς όπερες σε μουσική του εθνικού συνθέτη της Ιταλίας, που έκανε πρεμιέρα το 1851 στη Βενετία και είναι βασισμένη στο θεατρικό έργο του Βικτόρ Ουγκό Ο βασιλιάς διασκεδάζει. Το λιμπρέτο υπογράφει ο Φραντσέσκο Μαρία Πιάβε. 

Η ιστορία του εξελίσσεται στη Μάντοβα, όπου ο ερωτύλος δούκας της με την έκλυτη ζωή βάζει στόχο τη νεαρή Τζίλντα, κόρη του καμπούρη αυλικού γελωτοποιού Ριγολέττου. Έτσι, της παρουσιάζεται ως ένας φτωχός σπουδαστής κι εκείνη τον ερωτεύεται. Μετά από πολλά παρατράγουδα η νεαρή γυναίκα υποκύπτει στην πολιορκία του, «χάνει την τιμή της» και ο πατέρας της αποφασίζει να εκδικηθεί. Αναθέτει σε έναν πληρωμένο δολοφόνο να σκοτώσει τον δούκα, αλλά η Τζίλντα ακούει τα σχέδια και αποφασίζει να θυσιαστεί για χάρη του εραστή της, παίρνοντας τη θέση του.

Η Κατερίνα Ευαγγελάτου θα αποπειραθεί, μέσα από τη γυναικεία της ματιά, να υπογραμμίσει τον τρόπο που αντιμετωπίζονταν οι γυναίκες τον δέκατο ένατο αιώνα, όταν γράφτηκε το έργο, αλλά και την επικαιρότητα.

Η Ευαγγελάτου, θέλοντας να φωτίσει όχι μόνο την πολυπλοκότητα των χαρακτήρων αλλά και τη σκοτεινιά της εποχής, τοποθετεί τη δράση στη δεκαετία του 1980, περίοδο μεγάλης κοινωνικής και οικονομικής κατάπτωσης στην Ιταλία. Επίσης, θα αποπειραθεί, μέσα από τη γυναικεία της ματιά, να υπογραμμίσει τον τρόπο που αντιμετωπίζονταν οι γυναίκες τον δέκατο ένατο αιώνα, όταν γράφτηκε το έργο, αλλά και την επικαιρότητα.

Όπως λέει και η ίδια: «Η διαφθορά, τα εγκλήματα και οι βιασμοί είναι το πραγματικό πρόσωπο μιας κοινωνίας θρησκόληπτης, συντηρητικής και προληπτικής».

Στο φόντο το σκηνικό της Εύας Μανιδάκη, ένα πλουσιόσπιτο ενταγμένο απόλυτα στο αρχαίο ρωμαϊκό αμφιθέατρο σαν να ήταν πάντα μέρος του, «ένα φθαρμένο από τον χρόνο αρχοντικό της ιταλικής επαρχίας, που κρύβει μέσα του την ωμότητα και τη σκοτεινιά των ηρώων του έργου», συμπληρώνει η σκηνοθέτις. Διευθύνει ο αρχιμουσικός και καλλιτεχνικός διευθυντής της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών Λουκάς Καρυτινός, ενώ η διανομή είναι αμιγώς ελληνική με ονόματα διεθνούς ακτινοβολίας όπως ο Δημήτρης Τηλιακός στον ομώνυμο ρόλο, η Χριστίνα Πουλίτση, ο Δημήτρης Πακσόγλου, ο Πέτρος Μαγουλάς και η Μαίρη-Έλεν Νέζη. 

Τόσκα Facebook Twitter
Η Εθνική Λυρική Σκηνή κλείνει το πρόγραμμα του Ηρωδείου με μια αναβίωση παλιότερης παράστασης, συγκεκριμένα του 2012, της Τόσκα. Φωτ.: Βασίλης Μακρής

Εμπνευσμένη από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Γάλλου Βικτοριέν Σαρντού, η δημοφιλέστατη όπερα Τόσκα του Τζάκομο Πουτσίνι με λιμπρέτο των Τζουζέπε Τζακόζα και Λουίτζι Ίλικα έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στη Ρώμη τον Γενάρη του 1900 με πρωταγωνίστρια την ελληνικής καταγωγής Ρουμάνα υψίφωνο Χαρίκλεια Νταρκλέ. Μετά από μια μακρά και πετυχημένη πορεία ανά την υφήλιο ανέβηκε από την Εθνική Λυρική Σκηνή εν μέσω γερμανικής κατοχής στις 27 Αυγούστου 1942, με τη δεκαεννιάχρονη Μαρία Καλογεροπούλου (Κάλλας) στον κεντρικό ρόλο.

Η Τόσκα είναι ακόμα μία τραγική φιγούρα της λυρικής τέχνης που δεν παύει να συγκινεί το κοινό της όπερας παγκοσμίως περισσότερο από έναν αιώνα. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από την παθολογική ζήλια που τρέφει η Τόσκα για τον εραστή της, τον ζωγράφο και δημοκράτη Μάριο Καβαραντόσι, ο οποίος συλλαμβάνεται εξαιτίας των πολιτικών φρονημάτων του από τον αρχηγό της αστυνομίας βαρόνο Σκάρπια.

Ο τελευταίος ισχυρίζεται ότι θα τον ελευθερώσει αν η Τόσκα δεχτεί να συνευρεθεί ερωτικά μαζί του. Εκείνη υποκύπτει στον εκβιασμό, αλλά όταν ο βαρόνος την πλησιάζει, τον σκοτώνει. Ο Καβαραντόσι τελικά εκτελείται και εκείνη αυτοκτονεί, πέφτοντας από τις επάλξεις του φρουρίου των φυλακών, αντί να παραδοθεί στην αστυνομία.

Η Εθνική Λυρική Σκηνή κλείνει το πρόγραμμα του Ηρωδείου με μια αναβίωση παλιότερης παράστασης, συγκεκριμένα του 2012, της Τόσκα, απολύτως συνεπή στο πνεύμα του συνθέτη, με εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια και την υπογραφή του διάσημου Αργεντινού σκηνοθέτη Hugo de Ana. Διευθύνει ο διακεκριμένος αρχιμουσικός Philippe Auguin και ερμηνεύουν σε διπλή διανομή οι Kristine Opolais / Τσέλια Κοστέα (Φλόρια Τόσκα), Ramόn Vargas / Giorgio Berrugi (Μάριο Καβαραντόσι), Δημήτρης Πλατανιάς / Τάσης Χριστογιαννόπουλος (Σκάρπια). 

Εθνική Λυρική Σκηνή – Λουκάς Καρυτινός – Κατερίνα Ευαγγελάτου
Ριγολέττος του Τζουζέπε Βέρντι
Ωδείο Ηρώδου Αττικού
2, 5, 8 & 11/6, 21:00

Εθνική Λυρική Σκηνή – Philippe Auguin – Hugo de Ana
Τόσκα του Τζάκομο Πουτσίνι
Ωδείο Ηρώδου Αττικού
28/7-31/7, 21:00

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ