Parrot, στο θέατρο Παραμυθίας, με πρωταγωνιστή έναν παπαγάλο

Parrot, στο θέατρο Παραμυθίας, με πρωταγωνιστή έναν παπαγάλο Facebook Twitter
Το Parrot είναι ένα αλληγορικό έργο με γρήγορη πλοκή, το οποίο υποδεικνύει τις εντελώς εσφαλμένες κοινωνικές δομές και, εν πάση περιπτώσει, αντιτίθεται ευθέως στην καταρχάς θεωρούμενη ορθά δομημένη κοινωνική δομή
0

Το έργο Parrot είναι μια σειρά από αλληγορίες που διαδραματίζονται σε ένα τσίρκο. Με πρωταγωνιστή έναν παπαγάλο που γίνεται φερέφωνο του ανθρώπου, αυτή η μουσική-θεατρική παράσταση μεταφέρει με μαύρο χιούμορ, ανατροπές και χολιγουντιανό σασπένς τις επαναλαμβανόμενες συνήθειες της ανθρωπότητας, επιβεβαιώνοντας πως «πορευόμαστε ανά τους αιώνες με πεπραγμένα μιας εικονικής πραγματικότητας ατυχώς τετελεσμένα». Η Αλμπέρτα Τσοπανάκη, η οποία υπογράφει το θεατρικό έργο Parrot, τη σκηνοθεσία, καθώς και τους στίχους των τραγουδιών που ερμηνεύονται ζωντανά, μας μιλά γι' αυτήν τη μαύρη κωμωδία αλλά και για τη δική της θεατρική φιλοσοφία.

— Τι ακριβώς είναι το νέο θεατρικό έργο Parrot;

Ένα αλληγορικό έργο με γρήγορη πλοκή, το οποίο υποδεικνύει τις εντελώς εσφαλμένες κοινωνικές δομές και, εν πάση περιπτώσει, αντιτίθεται ευθέως στην καταρχάς θεωρούμενη ορθά δομημένη κοινωνική δομή! Βέβαια, αυτό εκφράζει μόνο την άποψη της συγγραφέως. Σαφώς γιατί δεν επιθυμώ, ούτε είμαι διατεθειμένη να έλθω σε αντιπαράθεση με άπαντα τα κοινωνιολογικά, φιλοσοφικά, ιστορικά και επιστημονικά ρεύματα που αλληλοσυγκρούονται ανά τους αιώνες.


— Θα λέγατε πως ένας θεατής μπορεί να καταλάβει ή και να συμμετάσχει στο έργο;

Ναι, αβίαστα! Καθότι πρόκειται για μια διαδραστική σειρά φαντασιώσεων και ενόρασης από την πλευρά του θεατή, αφού μόνο έτσι μπορεί να αντιληφθεί όσα αλληγορικά υπονοεί το ανθρωποποιημένο πτηνό παπαγάλος-Parrot, το οποίο όμως σε τίποτα δεν υπολείπεται της ανθρώπινης οντότητας! Αντιθέτως, είναι ένας πολύ γρήγορος μετρονόμος που προβληματίζει για όσα έχει διαπράξει ήδη ο λεγόμενος «homo sapiens».

Οι νέοι άνθρωποι, κυρίως οι καλλιτέχνες, είναι σήμερα εξαιρετικά καλλιεργημένοι και ταλαντούχοι. Αδιαμφισβήτητα πλάθονται πιο εύκολα και αυτό εξυπηρετεί τα θεατρικά μου έργα, που είναι γεμάτα ανατροπές και με σουρεαλιστική ματιά – ο σουρεαλισμός βρίσκεται μέσα στους περισσότερους ήρωές μου και στη φιλοσοφία μου.


— Το έργο σας αντιτίθεται στο στάτους κβο της κοινωνίας μας;

Όχι ακριβώς! Δεν είναι αναρχικό το έργο καταρχάς. Απλώς, ένα πουλί όπως ο παπαγάλος, που από τη φύση του είναι υπερκινητικό και επαναλαμβάνει όσα ακούει, ανάγεται σε λογικό ον και αρνείται να «παπαγαλίσει» όσα οι άνθρωποι του εκπέμπουν. Εδώ ακριβώς αποκτά κρίση και εμπειρία και εκσφενδονίζει αναφανδόν τα κακώς κείμενα της κανιβαλιστικής επί χιλιετίες ανθρωποκεντρικής κοινωνίας. Γι' αυτό και ξενίζει η όλη θέση και στάση του Parrot, που αποτελεί ανιχνευτικό πτηνό (οι κουρσάροι το έστελναν από το πλοίο για να ανιχνεύσει τοπία, την ύπαρξη ανθρώπων και άγνωστες περιοχές). Το πουλί αυτό δικαιολογείται να έχει γενικές απόψεις επί παντός επιστητού και κυρίως αλλόκοτου. Αλίμονο εάν οι ανατρεπτικές θέσεις και επισημάνσεις και τα βέτο που προβάλλει ο Parrot για όσα αίσχη έχουν καταδυναστεύσει τον πλανήτη από καταβολής κόσμου συνιστούν την ανατρεπτική σκέψη ενός παπαγάλου...

Parrot, στο θέατρο Παραμυθίας, με πρωταγωνιστή έναν παπαγάλο Facebook Twitter
Ποτέ ο Έλληνας δεν ήταν υποβαθμισμένος. Πάντοτε ήταν φιλοθεάμων, ερευνητικός και περίεργος, με αυξημένη κριτική θέαση.
Parrot, στο θέατρο Παραμυθίας, με πρωταγωνιστή έναν παπαγάλο Facebook Twitter
Η Αλμπέρτα Τσοπανάκη, η οποία υπογράφει το θεατρικό έργο Parrot, τη σκηνοθεσία, καθώς και τους στίχους των τραγουδιών που ερμηνεύονται ζωντανά, μας μιλά γι' αυτήν τη μαύρη κωμωδία αλλά και για τη δική της θεατρική φιλοσοφία.


— Μας έχετε συνηθίσει σε πρωτοποριακά έργα. Γνωρίζουμε ότι, αφότου ιδρύσατε το πρώτο πειραματικό θέατρο νέων το 1995 στον Κεραμεικό, το θέατρο Παραμυθίας, παρατηρήθηκε ραγδαία άνθηση του καλλιτεχνικού ρεύματος στην ευρύτερη περιοχή. Κατά την άποψή σας, πού οφείλεται αυτό;

Ποτέ ο Έλληνας δεν ήταν υποβαθμισμένος. Πάντοτε ήταν φιλοθεάμων, ερευνητικός και περίεργος, με αυξημένη κριτική θέαση. Δεύτερον, το πολιτιστικό επίπεδο που παρέχουν χώροι όπως το θέατρο Παραμυθίας δεν υπήρχε παλιότερα στην περιοχή. Επίσης, εδώ ισχύει το φαινόμενο του ντόμινο, έτσι πολλοί θεατράνθρωποι παρεισέφρησαν στην περιοχή.


— Συστηματικά συνεργάζεστε με πολύ νεαρούς ηθοποιούς. Γιατί τους προτιμάτε, ενώ πολλοί συνάδελφοί σας συνεργάζονται στις παραστάσεις με πιο έμπειρους ηθοποιούς;

Οι νέοι άνθρωποι, κυρίως οι καλλιτέχνες, είναι σήμερα εξαιρετικά καλλιεργημένοι και ταλαντούχοι. Αδιαμφισβήτητα πλάθονται πιο εύκολα και αυτό εξυπηρετεί τα θεατρικά μου έργα, που είναι γεμάτα ανατροπές και με σουρεαλιστική ματιά – ο σουρεαλισμός βρίσκεται μέσα στους περισσότερους ήρωές μου και στη φιλοσοφία μου. Εκτός των άλλων, το θέατρο Παραμυθίας το ίδρυσα κυρίως για να δίνει βήμα σε νέους καλλιτέχνες.


— Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Είμαι από τους ανθρώπους που δεν κάνουν μελλοντικά σχέδια. Προτιμώ να μου δείχνει τον δρόμο η έμπνευσή μου, που ειλικρινά δεν καθορίζει τίποτα...

Parrot

Κείμενο - Σκηνοθεσία - Στίχοι: Αλμπέρτα Τσοπανάκη

Μουσική σύνθεση: Πρόδρομος Μακρίδης, Γιάννης Μακρίδης

Σκηνικά-Κουστούμια: Μάγδα Καλορίτη

Σχεδιασμός φωτισμού: Γιώργος Ματθαίου

Ερμηνεύουν: Αλμπέρτα Τσοπανάκη, Γιώργος Λιάκος, Μάριος-Νέλσονας Ψαρόπουλος, Στέφανος Μαστρογιαννόπουλος

Θέατρο Παραμυθίας

Παραμυθίας 27 & Μυκάλης, Κεραμεικός

Παραστάσεις: Κυρ., 20:00

Τηλέφωνα κρατήσεων: 211 2144593, 6974 646343

 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ