Ο Γιώργος Νανούρης έχει μάθει να δουλεύει με πολύ λίγα λεφτά και να τα κάνει όλα μόνος του

Ο Γιώργος Νανούρης έχει μάθει να δουλεύει με πολύ λίγα λεφτά και να τα κάνει όλα μόνος του Facebook Twitter
1
Ο Γιώργος Νανούρης έχει μάθει να δουλεύει με πολύ λίγα λεφτά και να τα κάνει όλα μόνος του Facebook Twitter
Κανείς δεν ξέρει τι θα επακολουθήσει, γι’ αυτό πρέπει να ευχαριστιόμαστε κάτι την ώρα που συμβαίνει. Αυτό που γίνεται με την “Κατερίνα”, υπενθυμίζω συνέχεια στα παιδιά, ειδικά στον Λόλεκ που δεν είναι του θεάτρου, ότι δεν είναι το κανονικό μας. Το να έχει ουρές στο θέατρο κάθε μέρα και να έχουμε προπώληση για έναν μήνα δεν είναι κάτι δεδομένο... Φωτό: Freddie F./ LIFO

Το διαμέρισμα του Γιώργου Νανούρη στην πλατεία Βικτωρίας είναι αποκομμένο από τον έξω κόσμο, με πρασινάδες και ζωντανά μπαμπού, και το τεράστιο μπαλκόνι του να είναι προέκταση του σπιτιού του. Μας δείχνει τις ροκοκό πολυθρόνες και τα φωτιστικά που έχει μαζέψει από τον δρόμο και όλα τα έπιπλα που έχουν προκύψει από επισκευασμένα σκουπίδια και τον ζηλεύω. «Είναι κάτι που μου αρέσει πολύ και θα ήθελα να ασχοληθώ και επαγγελματικά» μας λέει την ώρα που χαζεύω τη συλλογή του από μικρές γυάλες με χιόνι από διάφορες πόλεις του κόσμου. «Με βοηθάει και στο στήσιμο της σκηνής όταν σκηνοθετώ». Χαρακτηρίζει τη σκηνοθεσία ως «κάτι τρομερά αγχωτικό, γιατί έχεις την ευθύνη των πάντων, ενώ ως ηθοποιός έχεις μόνο την ευθύνη του εαυτού σου. Είναι ένα πράγμα τρομερά ψυχοφθόρο. Τον τελευταίο καιρό πεταγόμουν κάθε μέρα στις 4 το πρωί και σκεφτόμουν πώς θα μπορούσε να γίνει κάτι στην πρόβα και δεν ξανακοιμόμουν. Δυστυχώς, έτσι δουλεύει το σύστημά μου. Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα φανταστεί ότι θα γίνω σκηνοθέτης. Κι ακόμα και τώρα, όταν το βλέπω γραμμένο, μου φαίνεται περίεργο. Μπορεί να είναι και κάτι που θέλει να μου πει η ζωή, που το καταλαβαίνω σιγά-σιγά. "Φτιάχνω παραστάσεις", αυτό μου αρέσει πιο πολύ να λέω, γιατί νιώθω πιο οικεία με αυτό το πράγμα. Πάντα, και ως ηθοποιός που ήμουν, όταν έβλεπα θέατρο αναρωτιόμουν: "Τώρα αυτό γιατί το έκανε έτσι; Θα μπορούσε να το κάνει κάπως αλλιώς". Πάντα είχα άποψη για ό,τι έβλεπα και νόμιζα ότι αυτό το κάνουν όλοι».


Η παράσταση που έστησε με τη Χαρούλα Αλεξίου μόλις ξεκίνησε να παίζεται και τα σχόλια είναι ενθουσιώδη, ενώ η Κατερίνα, μία από τις πιο μεγάλες θεατρικές επιτυχίες των τελευταίων δύο χρόνων, συνεχίζεται από τις 29 του μήνα. «Δεν είναι τίποτα δεδομένο» λέει. «Δεν είναι καθόλου εύκολο να κάνεις επιτυχία κι αυτό το υπενθυμίζω συνέχεια στον εαυτό μου. Τη βραδιά που έγινε η πρεμιέρα της Χαρούλας και άκουσα τα καλύτερα, γύρισα στο σπίτι μου και το καθάριζα όλη νύχτα για να ισορροπήσω κάπως. Όπως όλοι μας, έχω περάσει από ανεργίες, ανασφάλειες, αγωνίες για το τι θα κάνω σε έξι μήνες ή του χρόνου, οπότε, όταν ήλθε και η κρίση και οι άνθρωποι έχαναν τις δουλειές τους, τα σπίτια τους, έπαθα μια τεράστια κατάθλιψη. Αφενός σκεφτόμουν ότι θα δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο τα ήδη δύσκολα, αφετέρου ένιωθα ότι αυτό που κάνω εγώ, ενώ ο κόσμος χάνεται, είναι πολυτέλεια. Με "βύθισε" πάρα πολύ αυτό και κράτησε και πολύ καιρό μάλιστα. Ένιωθα ότι δεν υπήρχε ουσία σε αυτό που κάνω, ότι καλύπτω μόνο το κομμάτι της ματαιοδοξίας μου. Κάποια στιγμή άρχισα να συνέρχομαι και αποφάσισα να κάνω κάτι μόνος μου. Έπεσε στα χέρια μου η Κατερίνα και είπα: "Θες να κάνεις την τρέλα σου; Μην πάρεις κανέναν στο κεφάλι σου, κάν' την μόνος σου και ό,τι γίνει. Δεν θα ζητήσω λεφτά από παραγωγό, δεν θα βρω επιχορήγηση, θα είναι σαν ένα στοίχημα, τώρα που είναι όλα γκρεμισμένα μπορώ να κάνω θέατρο με το μηδέν". Θα σταματήσουμε να ζούμε επειδή δεν έχουμε λεφτά; Η Λένα, ο Αύγουστος και ο Λόλεκ πίστεψαν σ' εμένα και κάναμε τρεισήμισι μήνες πρόβα στο σπίτι, με μόνα όπλα έναν φακό και μια κιθάρα. Και αυτό το πράγμα, που δεν στοίχισε τίποτα, έφτασε να παίζεται δύο χρόνια μέσα στην κρίση, να το έχουν δει είκοσι χιλιάδες θεατές και να συντηρεί δέκα ανθρώπους. Ξέρω ότι αυτό δεν γίνεται κάθε μέρα, αλλά κατάλαβα ότι "ναι", γίνεται να καταφέρεις κάτι, αν κρατήσεις τη μηχανή αναμμένη. Η σταματημένη μηχανή είναι το πρόβλημα. Κανείς δεν ξέρει τι θα επακολουθήσει, γι' αυτό πρέπει να ευχαριστιόμαστε κάτι την ώρα που συμβαίνει. Αυτό που γίνεται με την Κατερίνα, υπενθυμίζω συνέχεια στα παιδιά, ειδικά στον Λόλεκ που δεν είναι του θεάτρου, ότι δεν είναι το κανονικό μας. Το να έχει ουρές στο θέατρο κάθε μέρα και να έχουμε προπώληση για έναν μήνα δεν είναι κάτι δεδομένο. Και είναι βλαστήμια να λες "σήμερα είμαι πτώμα". Όταν σου γίνεται "κανονικό", το ξεχνάς και δεν το εκτιμάς».

Έχω μάθει να δουλεύω με πολύ λίγα λεφτά και να τα κάνω όλα μόνος μου, εδώ και χρόνια. Και τώρα, στη "Χαρούλα", που υπήρχε παραγωγή, έκανα πάρα πολλά, ακόμα και το σφουγγάρισμα.


Η τεράστια επιτυχία της Κατερίνας έφερε πολλές επαγγελματικές προτάσεις στον Γιώργο. «Η Κατερίνα ουσιαστικά μού άλλαξε τη ζωή» λέει. «Τόσες προτάσεις για δουλειά δεν είχα ποτέ στη ζωή μου. Το καλοκαίρι, που κάναμε περιοδεία με την παράσταση κι έπαιρναν διάφοροι άνθρωποι και ζήταγαν να τους σκηνοθετήσω, φοβήθηκα μην πάθω αυτό που παθαίνουν άλλοι, οι οποίοι, έπειτα από μια επιτυχία, κάνουν μαζεμένα πέντε πράγματα. Έτσι, αποφάσισα να πάρω μια απόσταση. Έλεγα στον εαυτό μου: "Eίναι πολύ ωραίο όλο αυτό, αλλά τώρα θέλει σύνεση". Στη Λευκάδα, λοιπόν, εκεί που καθόμασταν δίπλα στην παραλία και τρώγαμε και χτύπαγε συνέχεια το τηλέφωνο, μου λέει η Λένα: "Tι γίνεται, από δω και πέρα δεν θα κάνεις τίποτα;". Και της απαντώ: "Mόνο αν με έπαιρνε η Αλεξίου για κάτι θα έλεγα ναι". Έρχεται ο Σεπτέμβρης και με παίρνει τηλέφωνο! Ήταν κάτι μαγικό».


Για ενάμιση μήνα μελέτησε τα κείμενα που είχε γράψει η Χαρούλα Αλεξίου στο παρελθόν και την έβαλε να γράψει κι άλλα. «Μαζεύτηκε έτσι πολύ υλικό», λέει, «τα κόψαμε, τα ράψαμε και αυτό που έχουμε κάνει είναι μια παράσταση που αφορά τη ζωή της. Δεν είναι ακριβώς η αυτοβιογραφία της, έχει σκέψεις της, αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία, είναι με έναν τρόπο η ζωή της, αλλά όχι όλες οι εκφάνσεις της – είναι πολλές από αυτές. Εμφανίζεται μόνη της στη σκηνή με τρεις μουσικούς και μέσα από 14 τραγούδια και άλλα τόσα κείμενα μιλάει για τον έρωτα, τους γονείς, την καριέρα, για την απώλεια, για τον γάμο, ως μάνα, γι' αυτά που όλοι σκεφτόμαστε, οπότε με έναν τρόπο μας αγγίζουν. Και επειδή όλα αυτά συνδέονται με τραγούδια πολύ γνωστά σ' εμάς, με τα οποία είμαστε σχεδόν όλοι συνδεδεμένοι, η παράσταση γίνεται κάτι πολύ προσωπικό για τον καθένα. Αυτό που ήθελα να κάνω από το υλικό που πήρα ήταν να δω τη Χαρούλα στους δύο κόσμους της, τη Χαρούλα, ως άνθρωπο, στο σπίτι της και τη Χαρούλα, ως μύθο, στη σκηνή. Και η παράσταση αυτούς τους δύο κόσμους προσπαθεί να συνδυάσει, γι' αυτό η μισή είναι ασπρόμαυρη σε μια σκηνή άδεια, με τη Χαρούλα σε ένα μαύρο κουτί μόνο με ένα άσπρο φως, και η άλλη μισή σαν παραμύθι, ένα καμαρίνι με λάμπες, χρώματα, με το κομμάτι της καριέρας της. Το κοριτσάκι που γεννήθηκε στη Θήβα, σε μια πολύ φτωχή οικογένεια, και ο μπαμπάς του πέθανε όταν ήταν μικρό, στην πορεία έγινε η Χάρις. Είναι σαν παραμύθι όλο αυτό».

Ο Γιώργος Νανούρης έχει μάθει να δουλεύει με πολύ λίγα λεφτά και να τα κάνει όλα μόνος του Facebook Twitter
Ως ηθοποιός ξέρω πώς είναι να είσαι πάνω στη σκηνή, τι αγωνίες υπάρχουν, τι ανασφάλειες, τι βοήθεια χρειάζομαι από τον σκηνοθέτη. Όταν σκηνοθετώ, κάνω αυτό που θα ήθελα να μου κάνουν οι σκηνοθέτες όταν ήμουν στη σκηνή... Φωτό: Freddie F./ LIFO


Τον ρωτάω σε τι ποσοστό ευθύνεται ένας σκηνοθέτης για το αποτέλεσμα μιας παράστασης. «Για μένα ο σκηνοθέτης ευθύνεται 100% και για τα καλά μιας παράστασης και για τα κακά. Είναι υπεύθυνος ακόμα και για την επιλογή των ηθοποιών. Και αν ένας ηθοποιός είναι κακός, ευθύνεται ο σκηνοθέτης, όχι ο ηθοποιός. Γιατί τον επέλεξες; Είναι πολύ σημαντικός ο τρόπος που τον καθοδηγείς, γι' αυτό κάποιοι ηθοποιοί είναι καλοί σε μια παράσταση, ενώ σε άλλη δεν είναι. Στις δικές μου παραστάσεις, καλώς ή κακώς, έχω λόγο για τα πάντα. Έχω μάθει να δουλεύω με πολύ λίγα λεφτά και να τα κάνω όλα μόνος μου, εδώ και χρόνια. Και τώρα, στη Χαρούλα, που υπήρχε παραγωγή, έκανα πάρα πολλά, ακόμα και το σφουγγάρισμα. Έτσι έχω μάθει να δουλεύω και δεν γίνεται να μην περάσουν όλα από μένα. Δεν μπορώ να κάνω μια παράσταση στην οποία να μην έχω λόγο. Ως ηθοποιός ξέρω πώς είναι να είσαι πάνω στη σκηνή, τι αγωνίες υπάρχουν, τι ανασφάλειες, τι βοήθεια χρειάζομαι από τον σκηνοθέτη. Όταν σκηνοθετώ, κάνω αυτό που θα ήθελα να μου κάνουν οι σκηνοθέτες όταν ήμουν στη σκηνή. Κάθε κίνηση στις παραστάσεις μου, ακόμα κι ένα τίναγμα του μαλλιού, είναι χορογραφημένη. Τα πάντα. Γι' αυτό έχω και τόσο καλή σχέση με τους ηθοποιούς με τους οποίους συνεργάζομαι – η ελευθερία στο θέατρο είναι βάσανο».


«Θέλεις να μου πεις κάτι για να κλείσουμε την κουβέντα;». «Μόνο αυτό: και τα θετικά και τα αρνητικά δεν είναι κάτι μόνιμο. Όλα αλλάζουν. Και αυτό πρέπει να το έχουμε πάντα στο μυαλό μας. Ότι όλα είναι ένας κύκλος».

Ο Γιώργος Νανούρης έχει μάθει να δουλεύει με πολύ λίγα λεφτά και να τα κάνει όλα μόνος του Facebook Twitter
Φωτό: Freddie F./ LIFO

Το «Χειρόγραφο» με τη Χαρούλα Αλεξίου παίζεται κάθε Τετάρτη και Κυριακή στις 19:00 και την Παρασκευή και το Σάββατο στις 21:00 στο θέατρο Βασιλάκου (Προφήτου Δανιήλ 3-5 & Πλαταιών, Κεραμεικός). Η «Κατερίνα» θα παίζεται από τις 29/2 στο θέατρο Βασιλάκου κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00.

1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ