Ο Δημήτρης Καταλειφός σε ένα θεατρικό ορατόριο για την ελπίδα και την καρτερία στη Δήλο

Ένα θεατρικό ορατόριο για την ελπίδα και την καρτερία στη Δήλο  Facebook Twitter
Δημήτρης Καταλειφός. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Η Δήλος θα ζωντανέψει ξανά ως ένα κέντρο αναστοχασμού για την πανδημία, τις ανθρώπινες πληγές και την κατάσταση του σύγχρονου ανθρώπου μέσα από τα εκτενή σωζόμενα σπαράγματα της τραγωδίας με τίτλο «Εξαγωγή-Έξοδος» που έγραψε ο Εζεκιήλ, τα οποία παρουσιάζονται για πρώτη φορά σε σκηνοθεσία Νίκου Διαμαντή, σε συνεργασία με τον συγγραφέα Σταύρο Ζουμπουλάκη, τον μεταφραστή Θεόδωρο Στεφανόπουλο, τον συγγραφέα Χρήστο Χρυσόπουλο, τον συνθέτη Μίνω Μάτσα, τη συγγραφέα Κατερίνα Μάτσα, τον ζωγράφο Θανάση Μακρή, τον γλύπτη Κώστα Ζαφειρόπουλο και με τη σύμπραξη του Δημήτρη Καταλειφού. 

Η πορεία του ανθρώπου –ως έκφραση της επίμονης πορείας του διαμέσου του βίου– και οι «πληγές του» –ως αλληγορίες για το βάσανο της ψυχής– στοιχίζονται με τη σημερινή φωνή της ανθρωπότητας μπροστά στον τρόμο του αφανισμού και του θανάτου. 

Οι 269 στίχοι της «Εξαγωγής» του ελληνίζοντος Ιουδαίου Εζεκιήλ, που έχει επηρεαστεί έντονα από τον Ευριπίδη, είναι το εκτενέστερο σωζόμενο απόσπασμα τραγωδίας μετά τον 5ο αι. π.Χ. Η «Εξαγωγή», που γράφτηκε ανάμεσα στο 240 και το 100 π.Χ., ίσως στην Αλεξάνδρεια, παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, επειδή αντλεί το θέμα της από την Παλαιά Διαθήκη, συγκεκριμένα από την «Έξοδο» (1-15).

Οι τίτλοι «Εξαγωγή» και «Έξοδος» είναι ταυτόσημοι, απλώς ο πρώτος υπογραμμίζει σαφέστερα τη συμβολή του Μωυσή, ο οποίος εξήγαγε τους Εβραίους από την Αίγυπτο. Από τους σωζόμενους στίχους δεν προκύπτει με βεβαιότητα αν το έργο προοριζόταν για τη σκηνή ή απλώς για ανάγνωση ούτε αν είχε χορό – πιθανότερο φαίνεται να είχε και να χωριζόταν σε πέντε «πράξεις». 

Αξιοσημείωτο είναι ότι δεν τηρείται η ενότητα του τόπου και του χρόνου, γεγονός που ενδεχομένως οφείλεται στη στενή εξάρτηση του Εζεκιήλ από την «Έξοδο» της  Παλαιάς Διαθήκης και τον προφήτη Ιεζεκιήλ.

Στο πρώτο απόσπασμα ο Μωυσής διηγείται το όνειρό του, που δεν απαντά στην «Έξοδο» αλλά εισάγεται από τον Εζεκιήλ, και στο δεύτερο ο Αιγύπτιος άγγελος περιγράφει τη διάβαση της Ερυθράς θαλάσσης.

Ένα θεατρικό ορατόριο για την ελπίδα και την καρτερία στη Δήλο  Facebook Twitter

Στις 10 και 11 Σεπτεμβρίου, στο πλαίσιο του θεσμού «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός», το θέατρο Σημείο παρουσιάζοντας για πρώτη φορά αυτή την τραγωδία, μέσω της εποχής που γράφτηκε το κείμενο, της μορφής θεάτρου που επέλεξε ο συγγραφέας και του θέματος της Εξόδου του ανθρώπου προς τη λύτρωση, δίνει τη δυνατότητα να αναδειχθεί μια πρωτότυπη συνεργασία θρησκειών και πολιτισμών, λογοτεχνίας, θεάτρου, ποίησης, μουσικής και εικαστικών, μια παραδειγματική γεωλογία της διαρκούς πορείας του ανθρώπου, με κάθε δυνατό τρόπο προς το φως.

Η «Εξαγωγή» του Εζεκιήλ και η Βιβλική «Έξοδος» ερμηνεύουν τον σύγχρονο κόσμο μας –ακόμα και την τρέχουσα συγκυρία της πανδημίας– εκφράζοντας το πανανθρώπινο, διαχρονικό αίτημα για λύτρωση, για απελευθέρωση, για φώτιση. Τα σπαράγματα του Εζεκιήλ και τα αποσπάσματα από το βιβλικό κείμενο της «Εξόδου», συνδυάζονται με ένα πολυφωνικό χορικό προσωπικών φωνών, γραμμένο από τον συγγραφέα Χρήστο Χρυσόπουλο. Επτά φωνές, επτά ψαλμοί, διαψάλματα ανθρώπων που αγωνίζονται να διαβούν «εν μέσω σκιάς θανάτου» και να εξέλθουν νικητές στο φως της ζωής. 

Η κειμενική αυτή «συνήχηση» αποτελεί ένα συμβολικό ορατόριο για την ελπίδα και την καρτερία. «Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι έχουμε να κάνουμε με το ευρύτερο σπάραγμα, το μεγαλύτερο σωθέν σπάραγμα αρχαίας τραγωδίας», λέει ο σκηνοθέτης Ν. Διαμαντής στη LiFO, «το οποίο είναι και ευρεόθεμο». 

«Είναι γραμμένο από τον Εζεκιήλ από την Αίγυπτο, που γράφει την «Έξοδο», έχοντας το ίδιο θέμα με την «Έξοδο» που έχει γράψει ο προφήτης Ιεζεκιήλ, σε μορφή τραγωδίας, και σε αυτό σώζονται οι στίχοι που μετέφρασε ο Στεφανόπουλος, ένας υψηλού επιπέδου μεταφραστής, συνεργάτης του Πέτερ Στάιν και με σπουδαίες μεταφράσεις στο ενεργητικό του». 

Για τον Εζεκιήλ δεν ξέρουμε τίποτα, παρά μόνο ότι μας παραδίδεται ένα αρχαιοελληνικό σπάραγμα το οποίο είναι εντυπωσιακό γιατί δείχνει τον τρόπο με τον οποίο διπλώνουν οι πολιτισμοί. Ο λόγος που γράφτηκε είναι αυτός, η αλληλοεπικάλυψη από τον ερχομό των πολιτισμών, και εκεί ακριβώς «συναντά» το θέμα της Δήλου γιατί εκεί ακριβώς σώζεται το κάθισμα του Ιεζεκιήλ του προφήτη που είναι στην παλαιότερη ελληνική συναγωγή. 

Ένα θεατρικό ορατόριο για την ελπίδα και την καρτερία στη Δήλο  Facebook Twitter
«Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι έχουμε να κάνουμε με το ευρύτερο σπάραγμα, το μεγαλύτερο σωθέν σπάραγμα αρχαίας τραγωδίας» λέει ο σκηνοθέτης Ν. Διαμαντής στη LiFO, «το οποίο είναι και ευρεόθεμο». Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

«Η Δήλος ως γνωστόν είναι ένα χωνευτήρι πολιτισμών, από τον αρχαιοελληνικό, τον μινωικό, τον μυκηναϊκό, τον αιγυπτιακό, τον εβραϊκό, τον παλαιστινιακό, τον συριακό, τον ρωμαϊκό, τον χριστιανικό. Γι' αυτό το πράγμα θα μιλήσει ακριβώς η παράσταση, για τη συνεργασία, τη γεωλογία κατά τον Κλοντ Λεβί Στρος των πολιτισμών. Έτσι δημιουργούμε ένα παραστασιακό κείμενο και με τη συνεργασία και σπαραγμάτων από την Παλαιά Διαθήκη που επιλέγει, όπως από τις πληγές του φαραώ, ο Σταύρος Ζουμπουλάκης και από κείμενα της Κατερίνας Μάτσα από το βιβλίο της «Νιόβη - Το αδύνατο πένθος» και σύγχρονα κείμενα, επτά συνολικά «πληγών», που γράφει ειδικά για την παράσταση ο Χρήστος Χρυσόπουλος, τα οποία αφορούν όλη αυτή την επιδημία του κορωνοϊού που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα και την έξοδο από την πανδημία, αυτή τη σταδιακή έξοδο προς το φως» λέει ο Νίκος Διαμαντής. 

Στην παράσταση-ορατόριο ουσιαστικά υπάρχει μια ελαφρά αντιστοίχιση, ένας κατοπτρισμός ανάμεσα στις πληγές της Παλαιάς Διαθήκης του Ιεζεκιήλ και τις σημερινές, διότι και οι δυο «πληγές» έχουν να κάνουν κατά κάποιο τρόπο και με τον τρόπο που επηρεάζεται ο άνθρωπος και από τον καταναλωτισμό, χωρίς να αναζητά το υψηλό παράστημα. Και στις δυο αυτές περιπτώσεις υπάρχει αντίστοιχα και η αλληγορία –γιατί περί αλληγορίας πρόκειται–, άσχετα με τον αν γίνεται συγκεκριμένη στη σημερινή εποχή, της διάβρωσης του ανθρώπου από ευτελή στοιχεία που προσωρινά τον αποπροσανατολίζουν από τη ζωή.  

«Υπάρχουν δυο-τρεις διαστρωματώσεις κειμένων τα οποία αντιστοιχούν στην ανθρώπινη καρτερία και στην ανθρώπινη ανοχή και αντοχή. Αυτό λειτουργεί σαν αλληγορία παραδειγματική για τον άνθρωπο, μια αλληγορία εσωστρέφειας στην οποία κοιτάζει με μετριοπάθεια τον εαυτό του, τον θάνατο, τη δυσκολία της ζωής, τον τρόπο που πορεύεται μέσα από την Ερυθρά θάλασσα και τις πληγές της ζωής προσπαθώντας να βρει το φως. 

Είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να ξεφύγει από τις διαρκείς πηγές του βίου, κυρίως η επίκληση στη μετριοπάθειά του, μια αρετή που στη σημερινή εποχή είναι ανύπαρκτη, μια αρετή που μπορεί να δώσει τη δυνατότητα να συνεργαστούν οι άνθρωποι, να συνεργαστούν οι πολιτισμοί, να είναι ουσιαστικά ανεκτικός ο ένας άνθρωπος απέναντι στον άλλο, να συνεργάζεται και να τον ακούει και να προχωρά. Αυτό είναι το τεράστιο θέμα που θίγει η παράσταση σε έναν ευλογημένο τόπο, στη Δήλο, σε ένα νησί όπου θα γίνει αυτό το ορατόριο παράλληλα με άλλα πράγματα που θα γίνουν, επιλέγεται αυτός ο χαρακτηριστικός χώρος συνεργασίας. Κάνω μια έκκληση αυτή τη στιγμή με αυτό το έργο συνεργασίας ανοχής, καρτερίας, ένα αίτημα που μπορεί να δώσει ένα εύρος πνευματικό σε κάθε σύγχρονο άνθρωπο και έναν βηματισμό» μας εξηγεί ο σκηνοθέτης της παράστασης. 

Πρόκειται για μια παράσταση-χειρονομία στην οποία ο Μίνως Μάτσας θα μας παραδώσει μελίσματα από διάφορους πολιτισμούς, ενώ ο πολύ σημαντικός ζωγράφος Θανάσης Μακρής με τον γλύπτη Κώστα Ζαφειρόπουλο θα δημιουργήσουν παρεμβάσεις και περιβάλλοντα με σχέδια και γλυπτές μορφές. Όλα αυτά θα γίνουν στον χώρο του λιμανιού, σύμφωνα με τις επιταγές της αρχαιολογικής υπηρεσίας, αλλά από εκεί και πέρα θα υπάρχει ένα σύνολο περιπατητικών δράσεων που θα έχουν αφετηρία από τα καραβάκια από τη Μύκονο προς τη Δήλο και θα σχετίζονται με αυτό το θέμα, παρουσιάσεις που θα ξεκινάνε μέσα από την ουσιαστική δομή της Δήλου, όπως φαίνεται από τα Υδραγωγεία και το νερό της μέχρι τα εξωτερικά στοιχεία της πολεοδομίας της, όπου φαίνεται η αλληλοεπικάλυψη των πολιτισμών.

Υπάρχουν δυο χαρακτηριστικά πολιτιστικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη διαδρομή των πολιτισμών: η ρυμοτομία και η διαχείριση του νερού. Θα αναπτυχθούν στο πλαίσιο ενός διημέρου και θα είναι μια παράσταση-επίκληση στην ανθρώπινη απαντοχή, που θα μας κάνει γνωστό ένα κείμενο με σπουδαιότητα και μεγάλη αξία.

Ένα θεατρικό ορατόριο για την ελπίδα και την καρτερία στη Δήλο  Facebook Twitter

Εζεκιήλ - Η Έξοδος

(α) Το όνειρο του Μωυσή

ΜΩΥΣΗΣ

Μου εφάνη ότι πάνω στην κορυφή του όρους Σινά

ήταν ένας μεγάλος θρόνος που έφθανε ώς τα βάθη του ουρανού,

όπου εκαθόταν ένας άνδρας αρχοντογέννητος,

που φορούσε διάδημα και στο χέρι του το αριστερό

κρατούσε σκήπτρο.

Με τη δεξιά του μου έγνεψε,

και εγώ πήγα και στάθηκα μπροστά στο θρόνο.

Μου παρέδωσε το σκήπτρο

και μου είπε να καθίσω στον μεγάλο θρόνο.

Έπειτα μου έδωσε το βασιλικό διάδημα και ο ίδιος άφησε το θρόνο.

Εγώ είδα τότε γύρω μου ολόκληρη τη γη,

και είδα κάτω από τη γη και πάνω από τον ουρανό,

και μυριάδες αστέρια έπεφταν στα γόνατά μου,

και εγώ τα μέτρησα όλα,

και περνούσαν μπροστά μου σαν να περνούσε στρατιά θνητών.

Τότε τρόμαξα και πετάχτηκα από τον ύπνο.

..............................................................................

(β) Η διάβαση της Ερυθράς θαλάσσης

ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ

Όταν ο Τιτάνας ήλιος πλησίαζε στη δύση,

σταματήσαμε και περιμέναμε,

γιατί θέλαμε να πολεμήσουμε τα χαράματα,

έχοντας τις ελπίδες μας στα πλήθη και στα τρομερά όπλα.

Τότε άρχισαν τα θεϊκά και τα παράδοξα

-να τα βλέπεις και να θαυμάζεις.

Άξαφνα, μπροστά μας, πάνω από την γη

ένας γιγάντιος στύλος, όμοιος με σύννεφο,

υψώθηκε ανάμεσα στο στρατόπεδο

το δικό μας και των Εβραίων.

Και τότε ο αρχηγόςτους ο Μωυσής πήρε τη ράβδο του θεού

-με αυτή τη ράβδο έκαμε άλλοτε να πέσουν πάνω στην Αίγυπτο

τα φοβερά σημάδια και τα θαύματα-

έπληξε τα νώτα της Ερυθράς θαλάσσης

και το βάθος της εσχίσθη στα δύο.

Εκείνοι με όλη τους τη δύναμη

όρμησαν γρήγορα να περάσουν από το αλμυρό μονοπάτι.

Εμείς, χωρίς να βραδύνουμε,

από το ίδιο πέρασμα, τους ακολουθήσαμε κατά πόδας.

Ήτανε νύχτα όταν μπήκαμε μέσα κραυγάζοντας.

Άξαφνα οι τροχοί των αρμάτων δεν εγύριζαν,

καρφώθηκαν σαν να τους είχαν δέσει.

Και είδαμε τότε από τον ουρανό μια μεγάλη λάμψη

σαν να ᾽ταν λάμψη από φωτιά

-όπως πιστεύουμε, ήταν εκεί ο θεός και τους βοηθούσε.

Όταν έφθασαν ήδη πέρα από τη θάλασσα,

ένα πελώριο κύμα εβόγγαε πλάι μας.

Κάποιος, όταν το είδε, φώναξε:

«πίσω στα σπίτια μας, να ξεφύγουμε από τα χέρια του Ύψιστου·

γιατί εκείνους τους βοηθάει,

ενώ για εμάς τους δυστυχείς ετοιμάζει όλεθρο».

Και το κύμα εσκέπασε το πέρασμα της Ερυθράς θαλάσσης

και αφάνισε τον στρατό.

(μετάφραση Θ. Κ. Στεφανόπουλος)


 

Εξαγωγή - Έξοδος

Σκηνοθεσία-Δραματουργία: Νίκος Διαμαντής

Μετάφραση: Θεόδωρος Στεφανόπουλος

Πρωτότυπα κείμενα: Χρήστος Χρυσόπουλος

Σκηνικά-Κοστούμια: Άση Δημητρουλοπούλου

Μουσική: Μίνως Μάτσας

Κίνηση: Κωνσταντίνος Μίχος

Φωτογραφίες και βίντεο: Σταύρος Χαμπάκης

Εικαστικοί: Θανάσης Μακρής, Κώστας  Ζαφειρόπουλος

Βοηθός σκηνοθέτη: Δανάη Παπουτσή

                      

Ηθοποιοί:

Δημήτρης  Καταλειφός, Ιωάννα Μακρή, Βαγγέλης Ρόκκος, Όμηρος Πουλάκης, Τζένη Σκαρλάτου, Λητώ Μεσσήνη, Δανάη Μπερή, Δανάη Παπουτσή, Κωνσταντίνος Μίχος, Ανδρέας Κολίσογλου

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ