Η Violet Luise έχει δημιουργήσει το δικό της θέατρο, το θέατρο-μοντάζ

Η Violet Luise έχει δημιουργήσει το δικό της θέατρο, το θέατρο-μοντάζ Facebook Twitter
Η παράσταση είναι το αποτέλεσμα ενός δημιουργικού μοντάζ
0
Η Violet Luise έχει δημιουργήσει το δικό της θέατρο, το θέατρο-μοντάζ Facebook Twitter
«Τώρα κάνω αυτό και πάει καλά. Στο μέλλον μπορεί να κάνω κάτι τελείως διαφορετικό. Το θέατρο από μόνο του σε πάει σε νέα μονοπάτια αρκεί να είσαι ανοιχτός και να δουλεύεις»

Πριν τις τελικές πρόβες στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, η Violet Luise έκανε πρόβες για την παράσταση "Θέατρα" του Olyvier Py στο σπίτι της στην Καστέλλα. Μαζί με τον Παναγιώτη Γαρμπή είχαν μετατρέψει το σαλόνι σε θεατρική σκηνή και μέρα με την μέρα έχτιζαν την παράσταση. Εκεί συναντήσαμε την Violet Luise ανάμεσα σε προτζέκτορες και κονσόλες, ένα λευκό πανί για τις προβολές, έναν mac book, λούπερ και ενισχυτές κιθάρας, εκεί όπου έχει καταφέρει να δημιουργήσει το δικό της μοναδικό θέατρο που το ονομάζει θέατρο-μοντάζ ή αλλιώς το φτωχό θέατρο. «Οι χώροι και το περιβάλλον του έργου αποδίδονται σχεδόν κινηματογραφικά. Φαντάσου από κάτι μικροσκοπικά πλαστικά δεντράκια δημιουργούμε ένα ολόκληρο δάσος», λέει με ενθουσιασμό η Violet Luise ενώ ανοίγει τον προτζέκτορα για να μας δείξει κάποιες σκηνές από την παράσταση. «Βρίσκουμε τρόπους για να μπορούμε σε καιρό κρίσης να μην έχουμε μεγάλο κόστος παραγωγής αλλά και να μην χάνουμε σε ποιότητα και επαγγελματισμό. Χρειάζεται ένας υποτυπώδης εξοπλισμός και γνώσεις για να χειρίζεσαι multimedia. Βοηθάνε πολύ. Μπορεί να αντικαταστήσουν ακόμη και την σκηνογραφία. Το φτωχό θέατρο σού δημιουργεί λύσεις από μόνο. Με πολύ έρευνα και δουλειά αναγκάζεσαι να μπεις σε μία διαδικασία για να λύσεις προβλήματα χωρίς χρήματα και τελικά το καταφέρνεις. Το κείμενο του Olyvier Py κανονικά απαιτεί μεγάλο κόστος αλλά καταφέραμε χρησιμοποιώντας live κάμερα και προηχογραφημένους ήχους να κάνουμε μία σύνθεση», λέει.

Η ιδιαιτερότητα της παράστασης «Θέατρα» βρίσκεται στο γεγονός ότι όλοι οι χειρισμοί των οπτικοακουστικών μέσων γίνονται live κατά την διάρκεια της παράστασης από τους δύο performers. Αυτό απαιτεί απίστευτη ακρίβεια και βαθιά τεχνογνωσία και είναι από τις ελάχιστες ομάδες αν όχι η μόνη που χρησιμοποιεί αυτόν τον τρόπο

Η Violet Luise έχει δημιουργήσει το δικό της θέατρο, το θέατρο-μοντάζ Facebook Twitter

Ο Olyvie Py, είναι μία πολυσχιδής προσωπικότητα σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας, μισός Αλγερινός και μισός Γάλλος. Τα «Θέατρα» είναι ένα αυτοβιογραφικό έργο στο οποίο φαίνεται έντονα η διπλή υπόσταση του συγγραφέα. Μιλάει για το πώς η Δύση εισπράττει την πολιτική που ακολούθησε ως προς την Ανατολή τόσα χρόνια. Καλεί τους ανθρώπους να πάρουν μία θέση, αν θα ανήκουν σε αυτούς που εξουσιάζουν ή που εξουσιάζονται, στους βασανιστές ή στους βασανιζόμενους. «Υπάρχουν αναφορές στον πόλεμο με την Αλγερία και θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ επίκαιρα αυτά που λέει για την βία. Η βία ξεκινάει από την οικογένεια και προχωράει σε επίπεδο κοινωνιών και πόλεων», λέει η Violet. «Ο Py καταλήγει στο ότι η μόνη λύση είναι η δημιουργία και συγκεκριμένα η δημιουργία μέσα από το θέατρο. Επειδή όταν είσαι στην σκηνή παίζεις έναν ρόλο αποφορτίζεις την βία που έχεις έτσι και αλλιώς μέσα σου και επέρχεται η κάθαρση» συνεχίζει.

«Πόσο βίαιη πόλη πιστεύεις ότι είναι η Αθήνα;», την ρωτάω. «Η Αθήνα όπως κάθε αστικό κέντρο έχει βία. Αλλά νομίζω ότι ως λαός έχουμε ένα βαθύ ανθρωπιστικό στοιχείο. Αυτό φαίνεται και από τον τρόπο που έχουμε περιθάλψει τους πρόσφυγες για παράδειγμα. Ένας φτωχός μικρός λαός δείχνει μεγάλη γενναιοψυχία και γενναιοδωρία. Παρά την ανέχεια και την φτώχεια πιστεύω ότι είμαστε σε πολύ καλύτερη κατάσταση από τα κράτη τα οποία θεωρούνται πιο πολιτισμένα και πιο ισχυρά οικονομικά. Έχουμε καταφέρει να κρατήσουμε κάποιες αξίες και κάποια ιδανικά και να τα προσφέρουμε σε ανθρώπους που είναι σε πιο δυσμενείς συνθήκες από εμάς. Αυτό κάπως απαλύνει τα πράγματα», λέει η Luise. «Aν υποθέσουμε ότι αύριο δεν θα έχουμε ούτε ένα ευρώ ή ότι θα είμαστε εκτός ευρώ θα έχουμε πάντα ένα φυσικό περιβάλλον. O ήλιος, το κλίμα, η έννοια της οικογένειας που κρατάει και βλέπεις ότι σε δύσκολες καταστάσεις ερχόμαστε πιο κοντά. Έχει έρθει η εποχή που πρέπει να επιλέξουμε ποιους θα κρατήσουμε κοντά μας αυτούς που θα μπορούν να μας στηρίξουν και να μας βοηθήσουν να δούμε τι πραγματικά είμαστε».

Η Violet Luise έχει δημιουργήσει το δικό της θέατρο, το θέατρο-μοντάζ Facebook Twitter

Η ιδιαιτερότητα της παράστασης «Θέατρα» βρίσκεται στο γεγονός ότι όλοι οι χειρισμοί των οπτικοακουστικών μέσων γίνονται live κατά την διάρκεια της παράστασης από τους δύο performers. Αυτό απαιτεί απίστευτη ακρίβεια και βαθιά τεχνογνωσία και είναι από τις ελάχιστες ομάδες αν όχι η μόνη που χρησιμοποιεί αυτόν τον τρόπο. «Θέλουμε να κρατήσουμε την ενέργεια που βγάζει το ότι αυτό γίνεται live. Αν γίνει κάποιο λάθος με ψυχραιμία το διορθώνουμε. Το ότι μπορείς και ελέγχεις το περιβάλλον είναι το πιο γοητευτικό πράγμα. H real-time performance μάς οδήγησε σε νέα μονοπάτια και προσπαθούμε κάθε φορά να εφευρίσκουμε νέους τρόπους για να εξυπηρετήσουμε την σύνθεση», λέει η Violet ενώ μας παίζει μία προβολή από την παράσταση: Ένα πάμφθηνο λαστιχένιο κουκλάκι που μετατρέπεται σε εντυπωσιακό σκηνικό και παράγει νοήματα. «Αυτή είναι και η οπτική μας στα πράγματα δεν κάνουμε ούτε performance ούτε αμιγώς θέατρο είναι ένας συνδυασμός, μία σύνθεση διαφορετικών στοιχείων σαν μια σύνθεση που όλα τα στοιχεία αποτελούν κομμάτι μιας μεγαλύτερης σύνθεσης. Η παράσταση είναι το αποτέλεσμα ενός δημιουργικού μοντάζ».

H Violet Luise έχει σπουδάσει κλασική μουσική και αργότερα ασχολήθηκε με την υποκριτική. Η προηγούμενη της παράσταση για την ζωή της Delia Derbyshire, πρωτοπόρο της ηλεκτρονικής μουσικής και του ήχου, η οποία μέσα από την έρευνα και τον πειραματισμό άνοιξε το δρόμο σε μεταγενέστερους μουσικούς της ηλεκτρονικής μουσικής, ήταν μία από τις πιο πρωτότυπες παράστασης του 2014. Η δημιουργία παραστάσεων με την χρήση οπτικοακουστικών μέσων ήρθε φυσικά και μέσα απο τον πειραματισμό. «Ξεκινάς από κάπου και μέσα από τις δοκιμές καταλήγεις σε κάτι καινούριο», λέει. «Τα σύγχρονα μέσα μπορούν να σου δώσουν άπειρες δυνατότητες και να σε πάνε νέους δρόμους. Μπορεί να είναι ένας υπολογιστής μπορεί να είναι δύο μικρόφωνα, ή κάποιο μαγνητόφωνο, ένα λούπερ μια κάμερα. Πρέπει να έχεις τον αυθορμητισμό του performer και ταυτόχρονα τον έλεγχο ενός ανθρώπου που χειρίζεται ένα σύστημα. Είναι δύο αντιθετικές τάσεις και πρέπει να γίνεται έτσι ώστε να μην καπακώσει το ένα το άλλο», λέει.

Η Violet Luise επεκτείνει συνέχεια τα όρια της δημιουργικής διαδικασίας δημιουργεί πρωτότυπα θέαματα και δεν επαναπαύεται σε αυτό. «Τώρα κάνω αυτό και πάει καλά. Στο μέλλον μπορεί να κάνω κάτι τελείως διαφορετικό. Το θέατρο από μόνο του σε πάει σε νέα μονοπάτια αρκεί να είσαι ανοιχτός και να δουλεύεις».

info:

«Θέατρα», μία παράσταση βασισμένη στο έργο του Olyvier Py, κάθε Δευτέρα και Τρίτη μέχρι τις 29/12 στο υπόγειο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206. Την Τρίτη 15/12 η είσοδος είναι ελεύθερη, τις υπόλοιπες μέρες η είσοδος είναι 10 (κανονικό), 8 (φοιτητικό), 5 (ανέργων) ευρώ.

 

Η Violet Luise έχει δημιουργήσει το δικό της θέατρο, το θέατρο-μοντάζ Facebook Twitter
Η Violet Luise έχει δημιουργήσει το δικό της θέατρο, το θέατρο-μοντάζ Facebook Twitter
Η Violet Luise έχει δημιουργήσει το δικό της θέατρο, το θέατρο-μοντάζ Facebook Twitter
Η Violet Luise έχει δημιουργήσει το δικό της θέατρο, το θέατρο-μοντάζ Facebook Twitter
Η Violet Luise έχει δημιουργήσει το δικό της θέατρο, το θέατρο-μοντάζ Facebook Twitter

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ