The Face: Κώστας Κουτσολέλος

The Face: Κώστας Κουτσολέλος Facebook Twitter
1

Τι εννοείτε με τον τίτλο της παράστασης, Less;

Ότι δεν χρειάζεται να κάνεις, σώνει και καλά, πολλά πράγματα όταν ανεβαίνεις στη σκηνή. Ότι δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι φοβερό και τρομερό για να κρατήσεις το ενδιαφέρον του θεατή. Κι ούτε πρέπει να φοβάσαι την ανία. Η ανία είναι κομμάτι της ανθρώπινης κατάστασης, κι όπως υπάρχει παντού, έτσι ας υπάρχει και στο θέατρο – δεν έγινε και τίποτα. Μου φαίνεται τόσο κουραστικό να τρέχουμε με τη γλώσσα έξω «να κρατήσουμε αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή»...

Με την κρίση έχουμε επικεντρωθεί στα λιγότερα;

Μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς; Εγώ, τουλάχιστον, όχι...

Το Βios είναι αυτό που λέμε off-Βroadway;

Υπό μία έννοια, ναι. Είναι από τους ελάχιστους χώρους που δίνουν την ευκαιρία σε περισσότερο ερευνητικές ομάδες να παρουσιάσουν τη δουλειά τους αξιοπρεπώς και επαγγελματικά. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, λείπουν χώροι σαν το Bios, που να φιλοξενούν πιο απρόσμενες παραστάσεις. Να δούμε κι αυτό πόσο θα αντέξει χωρίς κρατική οικονομική ενίσχυση...

Στην παράσταση πρωταγωνιστούν ένας άνδρας και μία γυναίκα. Πιστεύεις στις σχέσεις;

Ναι. Για τους άλλους...

Ποιος είναι ο ρόλος του σώματος στην παράσταση;

Ο βασικότερος. Για εμάς η απλή και ανεπιτήδευτη παρουσία ενός ανθρώπου, ενός ανθρώπινου σώματος δηλαδή, επί σκηνής έχει σχεδόν κάτι το θρησκευτικό. Ιδανικά, θα θέλαμε η ερώτηση που σχηματίζεται στο μυαλό ενός θεατή που παρατηρεί ένα ανθρώπινο σώμα να είναι «τι είναι αυτό;», λες και το βλέπει για πρώτη φορά. Για να το καταφέρουμε πρέπει να αποσπάσουμε το επί σκηνής ανθρώπινο σώμα από κάθε μορφή ιστορίας, χαρακτήρα, ωραιοποίησης κλπ. και να μείνει αυτό που είναι – και βιολογικά: ένα σώμα.

=====

«Less»

24/10-3/11, Πέμ.-Κυρ.: 9.00 μ.μ., €10.
Bios basement, Πειραιώς 84, 210 3425335.

Θέατρο
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η οδύνη που δεν εκλύεται

Θέατρο / Η οδύνη που δεν εκλύεται

Μέσα από μια πολυπρισματική θεατρική αφήγηση ο συγγραφέας του έργου «Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος» επιχειρεί να αναδείξει το πολυσύνθετο τοπίο καταπίεσης και εκφοβισμού που οδηγεί σε ακραία φαινόμενα βίας.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Φωκάς Ευαγγελινός: «Με ζουρνάδες έχω μεγαλώσει, στις ντίσκο χόρευα επειδή χόρευαν γύρω μου»

Οι Αθηναίοι / Φωκάς Ευαγγελινός: «Με ζουρνάδες έχω μεγαλώσει, στις ντίσκο χόρευα»

Από τους πιο αγαπητούς χορευτές και χορογράφους της Ελλάδας, ο Φωκάς Ευαγγελινός αφηγείται την πορεία του από τις εποχές που η τέχνη του χορού δεν έχαιρε μεγάλης αναγνώρισης μέχρι σήμερα που -ευτυχώς- τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αργύρης Ξάφης: «Η φράση “πάμε κι ό,τι γίνει” είναι ενδεικτική μιας νοοτροπίας που μας έχει γαμήσει σε αυτή τη χώρα σε κάθε επίπεδο»

Θέατρο / Αργύρης Ξάφης: «Να μου προτείνουν τι; Να αναλάβω το Εθνικό; Δεν με ενδιαφέρει»

Το «Πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος» είναι από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις της σεζόν και με την ευκαιρία βρεθήκαμε με τον Αργύρη Ξάφη στο θέατρο Θησείο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τι συμβαίνει με το Θεατρικό Μουσείο;

Θέατρο / Τι συμβαίνει με το Θεατρικό Μουσείο;

Η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, μιλά για τις εργασίες μεταστέγασής του στην οικία Αλεξάνδρου Σούτσου, για την πολύτιμη αρχειακή συλλογή αλλά και για το τι αναμένεται να γίνει με τα καμαρίνια σπουδαίων ηθοποιών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Περιμένοντας τον Γκοντό του Θεόδωρου Τερζόπουλου

Θέατρο / «Περιμένοντας τον Γκοντό»: Ο Θεόδωρος Τερζόπουλος ανατρέπει όσα γνωρίζαμε για το αριστούργημα του Μπέκετ

Ένα ταξίδι, μια παράσταση, μια συνάντηση με τον σημαντικότερο εν ζωή Έλληνα σκηνοθέτη: από το Μιλάνο στην Αθήνα, από το Piccolo Teatro στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Θεόδωρου Τερζόπουλου προσφέρει μια ριζοσπαστική ανάγνωση του έργου του Μπέκετ.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Σαν πλοίο που ναυάγησε, σα νούφαρο που μάδησε

Κριτική Θεάτρου / Σαν πλοίο που ναυάγησε, σαν νούφαρο που μάδησε

Επιχειρώντας να αποδώσει τη «φαινομενικά ασύνδετη μορφή ενός ονείρου που υπακούει στη δική του λογική», όπως αναφέρει ο Στρίνμπεργκ στο «Ονειρόδραμα», η Γεωργία Μαυραγάνη επέλεξε να μιλήσει για το ίδιο το θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ

σχόλια

1 σχόλια