Dandelion: Μια χορογραφία για τις ανθρώπινες σχέσεις όπως πραγματικά είναι

Dandelion: Μια χορογραφία για τις ανθρώπινες σχέσεις όπως πραγματικά είναι Facebook Twitter
«Οι μικρές κινήσεις, οι χειρονομίες που κάνεις, όταν μιλάς στον άλλο που είναι δίπλα σου, τα πολλά που θες να πεις, αλλά ποτέ δεν λες ακριβώς αυτό που θες», είναι κατά την Γκόρο το “Dandelion”. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Υπάρχει ωραίος -έστω ωραιοποιημένος- τρόπος για να μιλήσει κανείς γι’ αυτό που ζούμε σήμερα; Κι αν μπορούσαμε να κοιτάξουμε τους εαυτούς μας μέσα από ένα μαγικό πρίσμα, όσα κάνουμε μηχανικά, λαχανιασμένα μέσα στην καθημερινότητά μας, τι θα βλέπαμε; Τι ιστορία θα είχε να αφηγηθεί κάθε μία από τις νίκες, τις ήττες, όσα δεν είπαμε, την αγάπη που δεν δείξαμε, τις πιο κρίσιμες στιγμές που τις διέκοψε ξερά ένα κινητό ή ένα λάπτοπ;

Παρακολουθώντας την τεχνική πρόβα του “Dandelion”, ενός φρέσκου χορογραφικού project, δύο καταξιωμένων του χορού –της Ερμίρα Γκόρο και του Hannes Langolf- που για πρώτη φορά συναντιούνται ως δημιουργοί, γίνεται σαφές ότι ο θεατής δεν θα βγει αλώβητος απ’ όσα θα παρακολουθήσει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. Είναι τέτοια η ένταση των συναισθημάτων που εναλλάσσονται, γνώριμα και ξένα ταυτόχρονα, τέτοια η ακολουθία των σκηνών και των καταστάσεων που περιγράφονται με την παραμικρή κίνηση, τόση η έκρηξη (και οι απαραίτητες παύσεις) που ο παφλασμός φτάνει ακόμη και σ’ αυτόν που έχει αποφασίσει να μην εμπλακεί συναισθητικά.

Το "Dandelion" κάνει μια απόπειρα να «μιλήσει» για την προσπάθεια που απαιτούν οι ανθρώπινες σχέσεις, για την έλλειψη υπομονής και χρόνου, για τα όπλα με τα οποία πολεμά κανείς την ανασφάλεια και χτίζει το δικό του ασφαλές μέρος για να υπάρξει.

Ο τίτλος της φιλόδοξης χορογραφικής δουλειάς δεν προδιαθέτει για τέτοια κρεσέντα. Όπως εξηγεί ο υπεύθυνος παραγωγής Κωνσταντίνος Σακκάς, το “Dandelion” (μτφρ.: πικραλίδα), αυτό το υπερευαίσθητο θεραπευτικό φυτό, που μπορεί να διαλυθεί στο φύσημα του ανέμου και τα φύλλα του να φτάσουν κάπου μακριά και να γίνουν κάτι νέο, ήταν η έμπνευση για την αφήγηση πραγματικών ιστοριών. Για την ακρίβεια, προσωπικών ιστοριών του κάθε χορευτή που έχει κάτι δικό του εύθραυστο να καταθέσει και να πει πολλά για τις ανθρώπινες σχέσεις, που μπορεί να είναι πικρές, συναρπαστικές, προβληματικές, για τον χρόνο που περνά άσκοπα ή χρήσιμα ή βλαπτικά, για την τεχνολογία που απαγορεύει τη σύνδεση ή λειτουργεί διαλυτικά ακριβώς στις πιο σημαντικές στιγμές των ανθρώπων, για το σώμα, τελικό αποδέκτη και πομπό των μηνυμάτων που καλείται να επεξεργαστεί στον σύγχρονο κοινωνικό ιστό.

«Για τις θεματικές που θα περιλαμβάνονταν τελικά είχε προϋπάρξει ένα ερευνητικό στάδιο στο Λονδίνο και μέχρι τον Δεκέμβριο, οπότε και καταλήξαμε στην αφήγηση –μέσω της χορογραφίας- προσωπικών ιστοριών, όπως αυτή του Ράφα (Rafael Pardillo), μια οικογενειακή του ιστορία, για την οποία για χρόνια κανείς δεν συζητούσε, καθώς αποτελούσε ταμπού», εξηγεί ο Κωνσταντίνος Σακκάς.

Dandelion: Μια χορογραφία για τις ανθρώπινες σχέσεις όπως πραγματικά είναι Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Όση ώρα ρυθμίζεται ο φωτισμός και τα «σκασίματα» του ήχου πάνω στις κινήσεις του Ράφα, πίσω του, σε ένα βίντεο, ακούγεται να μιλά ο ίδιος, και στους υπότιτλους ξετυλίγεται ψύχραιμα, αλλά όχι ασυναισθήματιστα η προσωπική του ιστορία, πίσω στην Ισπανία των παιδικών του χρόνων: η μητέρα του πέθανε, όταν ήταν ακόμη μωρό και λίγες εβδομάδες μετά, ο πατέρας του τον εγκατέλειψε. Κανείς από τους συναδέλφους του δεν γνώριζε αυτό το κομμάτι της ζωής του, μέχρι ο ίδιος να αποφασίσει να το αφηγηθεί χορευτικά, αποτελώντας ένα βασικό κομμάτι της απόπειρας του “Dandelion” να «μιλήσει» για την προσπάθεια που απαιτούν οι ανθρώπινες σχέσεις, για την έλλειψη υπομονής και χρόνου, για τα όπλα με τα οποία πολεμά κανείς την ανασφάλεια και χτίζει το δικό του ασφαλές μέρος για να υπάρξει. Όλα αυτά σε πρωτόλειο επίπεδο και με έναν κοινό κώδικα μεταξύ των χορευτών, ένα σκηνικό ιδίωμα που ενισχύει την αίσθηση ότι υπάρχει ένα μυστικό, το οποίο ο θεατής θα μάθει μέσα από την εικονοποίηση αληθινών στιγμών – που ίσως και να έχει βιώσει ο ίδιος.

«Η ιστορία του Ράφα», συμπληρώνει η Ερμίρα Γκόρο, «ήταν η πιο δύσκολη. Είμαστε φίλοι χρόνια, αλλά δεν γνώριζα, δεν είχε μοιραστεί ποτέ αυτό το ενδιαφέρον κομμάτι της ζωής του. Όμως, μην περιμένετε διδακτικό τέλος». Όπως λέει, άλλωστε, το πιο δύσκολο στη συγκεκριμένη δουλειά δεν ήταν το να απαντήσει ο κάθε χορευτής στο βασικό ερώτημα που ήταν το «τι σ’ απασχολεί αυτό το διάστημα;», αλλά το πώς όλες αυτές οι προσωπικές ιστορίες, διαφορετικών ανθρώπων, από διαφορετικές αφετηρίες και μέρη, θα ενώνονταν σε μία ομαδικότητα. Και πώς θα περάσει το μήνυμα πως η ζωή συνεχίζεται, ό,τι κι αν συμβεί, ο χρόνος περνάει, είτε μένει κανείς απαθής (υπάρχει μια χαρακτηριστική σκηνή ανθρώπων που παρακολουθούν τη ζωή μέσα από ένα λάπτοπ) είτε παλεύει με κάθε τρόπο και δύναμη (και μια «αντίθετη» σκηνή μ’ έναν διαδηλωτή σε πραγματική έκσταση).

Και μετά είναι και η μουσική του Coti K. που «ντύνει» το 80% της χορογραφίας, πυκνά, παρορμητικά, κάποιες στιγμές βίαια, που και να θες να ξεμακρύνεις από το θέμα είναι αδύνατο.

Dandelion: Μια χορογραφία για τις ανθρώπινες σχέσεις όπως πραγματικά είναι Facebook Twitter
Ο ένας φορά τα ρούχα και τα παπούτσια του άλλου, φαινομενικά δείχνουν τόσο ίδιοι, μια πίστη ότι τελικά θα επικοινωνήσουν, όμως αυτό δεν συμβαίνει ποτέ, λόγω της τεχνολογίας. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Ακριβώς, όπως σε μια άλλη, πραγματικά σπαρακτική σκηνή αντικατοπτρισμού δύο ανδρών που γδύνονται: μοιάζουν ίδιοι, ίδιο παράστημα, ίδια ρούχα, ίδιες κινήσεις. Ο ένας φορά τα ρούχα και τα παπούτσια του άλλου, φαινομενικά δείχνουν τόσο ίδιοι, μια εξερεύνηση στην ανταλλαγή καλουπιού, όπως λέει ο Κωνσταντίνος Σακκάς, μια πίστη ότι τελικά θα επικοινωνήσουν, όμως αυτό δεν συμβαίνει ποτέ, λόγω της τεχνολογίας. Για τον ίδιο, αυτή η σκηνή, στην οποία κυριαρχούν ταυτόχρονα το πάθος και η τεχνική του Langolf, είναι και η πιο συγκινητική.

«Οι μικρές κινήσεις, οι χειρονομίες που κάνεις, όταν μιλάς στον άλλο που είναι δίπλα σου, τα πολλά που θες να πεις, αλλά ποτέ δεν λες ακριβώς αυτό που θες», είναι κατά την Γκόρο το “Dandelion”, που περισσότερο από μία γλυκόπικρη καταγραφή της καθημερινότητας, αποτελεί και μια υποψηφιότητα για κάτι –μετά από καιρό- φρέσκο στον ελληνικό σύγχρονο χορό.

Info:

Η Ερμίρα Γκόρο και ο Χάννες Λάνγκολφ συναντήθηκαν για πρώτη φορά στη χοροθεατρική παραγωγή To Be Straight With You, της ομάδας DV8. Έκτοτε, ως καλλιτεχνικοί συνεργάτες του Λόυντ Νιούσον, αλλά και ως ερμηνευτές, εμφανίστηκαν επίσης στο Can We Talk About This? (2010-12), και στο πιο πρόσφατο John (2014-15), στο οποίο ο Λάνγκολφ είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η τελευταία αυτή δημιουργία του Νιούσον και της ομάδας του, στο πλαίσιο της παγκόσμιας περιοδείας της, έκανε στάση και στην Αθήνα, στη Στέγη. Από την πλευρά της, η Ερμίρα Γκόρο έχει εργαστεί και ως ανεξάρτητη χορογράφος, κατά τα χρόνια της παραμονής της στην Αμερική, αλλά και πιο πρόσφατα, στο Φεστιβάλ Αθηνών (2016), με το έργο After Party.

Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών

Κεντρική Σκηνή

1-2 Aπριλίου 2017

20:00

Στην παράσταση γίνεται χρήση καπνού και στροβοσκοπικών φωτισμών (strobe lights).

Συντελεστές:

Σύλληψη - Σκηνοθεσία: Hannes Langolf, Ερμίρα Γκόρο
Χορογραφία: Hannes Langolf, Ερμίρα Γκόρο & οι ερμηνευτές
Σχεδιασμός Σκηνικών - Κοστουμιών: Χρήστος Δεληδήμος
Μουσική Σύνθεση: Coti K.
Σχεδιασμός Φωτισμών: Richard Godin
Βοηθός Σκηνοθετών: Δημήτρης Κουτσούμπας
Σύμβουλος Χορογραφίας: Νίκος Καλογεράκης
Ερευνητική υποστήριξη: Juliet Knight, Will Thompson, Charlotte McLean, Amy Bell, Emma Bonnici, Sean Marcs
Βοηθός Παραγωγής Έρευνας: Λία Πρεντάκη
Ερμηνευτές: Ερμίρα Γκόρο, Hannes Langolf, Δήμητρα Μερτζάνη, Rafael Pardillo, Άντι Τζούμα, Αντώνης Σταμόπουλος, Αλέξανδρος Σταυρόπουλος
Σχεδιασμός Παραγωγής: Κωνσταντίνος Σακκάς
Οργάνωση Παραγωγής: Delta Pi

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ