Άνθρωπος ερωτεύεται νεράιδα

Άνθρωπος ερωτεύεται νεράιδα Facebook Twitter
0

Ποιο είναι το μυστικό που κρύβει εδώ κι έναν αιώνα Το Βυσσινί Τριαντάφυλλο που έκανε τον Π. Γιαννόπουλο να αυτοκτονήσει μπαίνοντας με το άλογό του στη θάλασσα του Σκαραμαγκά, ώθησε τον Χρηστομάνοστα δικαστήρια για λογοκλοπή, συνεπήρε ερωτικά τον Λαπαθιώτη, παρότι αφιερώθηκε στον Ψυχάρη; Το μυστικό αυτό που έκανε ένα μάστορα της εφημερίδας «Ακρόπολις» -όπου άρχισε να δημοσιεύεται- να κατέβει στο πιεστήριο με το σφυρί στο χέρι και να καταστρέψει όσα κομμάτια του φάνηκαν ανευλαβή...;

Όσοι έχουν παρακολουθήσει την πορεία της ομάδας «Όχι Παίζουμε» -ειδικά την παράσταση Καρδιά με Κόκκαλα. Βίος και Πολιτεία του ποιητή Ναπολέοντα Λαπαθιώτηστο ερειπωμένο σπίτι του στα Εξάρχεια πριν από δυο καλοκαίρια- ξέρουν τι τους περιμένει. Με εκείνο το έργο ξεκίνησε η τριλογία για τους λησμονημένους εστέτ λογοτέχνες των αρχών του 20ού αιώνα και συνεχίστηκε με το Αίμα που Μαράθηκε τουΆκη Δήμου, βασισμένο στην Κερένια Κούκλατου Κωνσταντίνου Χρηστομάνου. Φέτος ολοκληρώνεται με Το Βυσσινί Τριαντάφυλλο, ένα έργο με υπέρτιτλο Rodokanakis Rediscovered 1908-2008, που χρησιμοποιεί αυτούσιο το κείμενο του άγνωστου -για τους περισσότερους- λογοτέχνη από το ομώνυμο διήγημά του. Του Πλάτωνα Ροδοκανάκη.

«Γιατί επιλέξατε τον Ροδοκανάκη;» ρωτάω την ομάδα λίγη ώρα πριν ξεκινήσει η παράστασή τους στην αυλή του Βυζαντινού Μουσείου. Τον πιο άγνωστο από τους τρεις και «μια προσωπικότητα δραματικά διχασμένη ανάμεσα στον ασκητισμό και στον άκρατο αισθησιασμό. Τον κατεξοχήν εκπρόσωπο του αισθησιασμού στην πεζογραφία μας».

«Είναι πιο αντιπροσωπευτικός από όλους τους προηγούμενους όσον αφορά τον εστετισμό και ο πιο φανατικός στο να φέρει τις ευρωπαϊκές τάσεις του στην Ελλάδα» μου λέει ο Γιώργος Σαχίνης, ο σκηνοθέτης της παράστασης. «Και ίσως ο πιο θρασύς γιατί τόλμησε τόσο νέος να εισαγάγει μια τέτοια γλώσσα. Και ο πιο άγνωστος. Και οι τρεις μέσα στο πνεύμα του εστετισμούμιλάνε για το θάνατο και τον έρωτα, αλλά η περίπτωσή του είναι ίσως η πιο συγκινητική: Ήθελε να γίνει πραγματικά γνωστός και έμεινε παντελώς άγνωστος. Αυτή η ματαιότητα της θνησιμότητας στην περίπτωσή του είναι εξαιρετικά αντιπροσωπευτική. Γι' αυτό και οργανώνουμε ολόκληρο επετειακό φεστιβάλ στη μνήμη του και όχι απλώς μια παράσταση». Κοιτάζοντας γύρω σου βλέπεις το πρόσωπο του λογοτέχνη παντού, από σημαιάκια σε κάθε θέση, μέχρι μπλούζες και μπρελόκ, «ένα κλείσιμο του ματιού γενικά σε σχέση με τη ματαιότητα της θνησιμότητας και την επιθυμία της αθανασίας» εξηγεί ο σκηνοθέτης. Πρόκειται για μια επέτειο για τον ωραίο νεκρό που μετατρέπεται σε τρυφερή ιστορία έρωτα μεταξύ ενός ανθρώπου και μιας νεράιδας. Στη σκηνή βρίσκονται μια νεκροφόρα, μια εξέδρα με γραμμόφωνα, ένας άντρας και μια γυναίκα. «Ω, βραδιά αλησμόνητη! Κάθε αστέρι σου και μια καινούργια νότα των ερωτικών μου τραγουδιών, κάθε αχτίδα του φεγγαριού σου και ένα μαγεμένο δάχτυλο επάνω στης ψυχής μου τις χορδές» ακούγεται απ' το μικρόφωνο. Ο άντρας (Γιάννης Κλίνης) είναι ο Γιώργος και η Βερονίκη μαζί, ενώ η χορεύτρια Ειρήνη Αλεξίου υποδύεται τη νεράιδα.

«Γιατί χαρακτηρίζετε την παράσταση δύσκολη;».

«Είναι μια υπέρβαση κατά κάποιον τρόπο» λέει η Ειρήνη. «Στέκομαι σε όλη τη διάρκειά της στις μύτες των ποδιών μου. Για το Γιάννη είναι ίσως ακόμα πιο δύσκολο το δεύτερο μέρος όπου μιλάει και χορεύει ταυτόχρονα. Έντονα. Το όλο πράγμα φεύγει από τη φόρμα ενός συγκεκριμένου χορού και μετατρέπεται σε μνημείο εκείνου που γίνεται τη συγκεκριμένη στιγμή. Αυτό με βοηθάει να βαθαίνω μέσα σε αυτό που συμβαίνει, ιδίως όταν δεν έχω καθόλου ψυχή και αντοχή να συνεχίσω. Στην προχθεσινή παράσταση λόγου χάρη ήμουν κουρασμένη εξαρχής και για πρώτη φορά νόμισα ότι δεν θα τα καταφέρω μέχρι το τέλος. Εκεί ένιωσα τη στέρηση της νεράιδας, όταν δεν έχει τριαντάφυλλα. Οι αντιδράσεις των θεατών όμως είναι πολύ θετικές. Το καλύτερο που έχω ακούσει από θεατές είναι η φράση ότι όλο αυτό που συμβαίνει επί σκηνής λειτουργεί κραδασμικά και ότι τους κερδίζει με έναν τρόπο εντελώς μεταφυσικό. Δεν μπορούν να τον εξηγήσουν, αλλά είναι μέρος του».

«Θέλουμε να πιστεύουμε ότι φέρνει σε πρώτο βαθμό τα ζητήματα της σάρκας, του έρωτα, του πάθους και της επικοινωνίας μεταξύ δύο ανθρώπων, ασχέτως αν η μία είναι μπαλαρίνα και ο άλλος ποιητής με κάποιον τρόπο» συνεχίζει ο Γιώργος. «Η μία έχει ως γλώσσα την κίνηση και ο άλλος το λόγο, και οι δυο συναντιούνται στη μέση, μέσω ενός άθλου-ντουέτου, εξαιρετικά χορογραφημένου, αλλά με πολύ έντονο λόγο και πολύ έντονη υποκριτική. Είναι ένας άθλος γενικότερα, γιατί μιλάμε για μια παράσταση μιας ώρας κι ενός τετάρτου, πλήρως χορογραφημένη, με πολύ λόγο και μονόλογο».

Τη συγκίνηση της παράστασης εντείνουν τα κομμάτια που ακούγονται (συνθέσεις από μπάντα του Κώστα Δελακούρα και παλιά τραγούδια από δίσκους βινυλίου σε μια πολύ ενδιαφέρουσα μείξη), με αποκορύφωμα τη σκηνή του θανάτου που ακούγεται το «Λάθος»: «Αυτό το πάθος μας δεν θα μπορέσουμε να το σκοτώσουμε/κι αυτό το λάθος μας πολύ παράφορα να το πληρώσουμε/μα κι αν θα πρέπει και να πεθάνω και να πεθάνεις/το ίδιο λάθος θα ξανακάνω, θα ξανακάνεις...».

Στην αρχή της παράστασης υπάρχει μια 15λεπτη εισαγωγή για τη ζωή και το έργο του Ροδοκανάκη από διαφορετικό ομιλητή και διαφορετική κάθε φορά θεματολογία.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ