Άνθρωποι δίχως όνομα: Οι συγκινητικές προσωπικές ιστορίες των φροντιστών σε μια θεατρική παράσταση

Άνθρωποι δίχως όνομα: Οι συγκινητικές προσωπικές ιστορίες των φροντιστών σε μια θεατρική παράσταση Facebook Twitter
Άνθρωποι χωρίς όνομα | Φωτογραφίες: Αριστέα Ανύση, Σοφία Μανώλη
0

Ένας αιφνίδιος επιθετικός καρκίνος, αναγκάζει τη Φ. να αναλάβει τη φροντίδα του συντρόφου της. Η επιθυμία της να του εξασφαλίσει μία αξιοπρεπή καθημερινότητα, για το υπόλοιπο της ζωής του, την οδηγεί στο να αφιερωθεί στην περίθαλψή του. Στην προσπάθειά της να διαχειριστεί αυτή τη δύσκολη συνθήκη αναζητά απαντήσεις μέσα από αντίστοιχες ιστορίες άλλων φροντιστών.

Έτσι, εκτυλίσσονται διαδοχικά έξι ιστορίες, που αποκαλύπτουν διαφορετικές όψεις και οπτικές του ίδιου προβλήματος. Αλλιώτικες δυσκολίες, ανόμοιες συνθήκες, ηλικίες, προσωπικές σχέσεις και χαρακτήρες. Οι φροντιστές, μπαίνουν μαζί με τους ασθενείς σε έναν αγώνα δρόμου για να κερδίσουν τη μάχη με τον καρκίνο, το Αλτσχάιμερ και την Πολλαπλή Σκλήρυνση. Επίσης αναφορά γίνεται και στον παιδικό καρκίνο από τη θέση των γονέων. Ο θεατής, σαν να κοιτάζει στο εσωτερικό ενός γυάλινου δωματίου, παρακολουθεί μικρές καθημερινές στιγμές των ηρώων αυτών, που προσφέρουν άλλοτε συγκίνηση, άλλοτε γέλιο και άλλοτε ίσως κάποια ταύτιση. Ο κύκλος αυτών των ιστοριών, συμφιλιώνει τη Φ. με ό, τι καλείται να αντιμετωπίσει.

Η θεατρική ομάδα ΈρΜα παρουσιάζει από 11 έως και 26 Ιανουαρίου, κάθε Τρίτη και Τετάρτη, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης την παράσταση «Άνθρωποι χωρίς όνομα» η οποία, επιχειρεί να θίξει το σημαντικό θέμα της έλλειψης ανακουφιστικής φροντίδας, ως παροχή του συστήματος υγείας της χώρας μας, να εστιάσει στην αξία και τη συμβολή των ανθρώπων αυτών στην φροντίδα των αγαπημένων τους προσώπων αλλά και την επίδραση που μπορεί να έχει η ευθύνη αυτή στην εξέλιξη της δικής τους ζωής.

Οι ασθένειες που πραγματεύεται το έργο είναι ο καρκίνος, η πολλαπλή σκλήρυνση και το Αλτσχάιμερ. Χρόνιες νόσοι, που απαιτούν την παρουσία φροντιστή, που δεν είναι άλλος από κάποιο συγγενικό συνήθως ή φιλικό πρόσωπο, στις περισσότερες περιπτώσεις γυναίκες, χωρίς γνώσεις για τη διαχείριση της κατάστασης, χωρίς οικονομική και συναισθηματική στήριξη. Είναι οι ηρωίδες και οι ήρωες που θυσιάζουν τη ζωή τους για να αφιερωθούν στη φροντίδα των αγαπημένων τους.

«Σχεδόν δύο χρόνια πριν, συναντηθήκαμε μετά από καιρό με τη Μαρία Στεφανίδου σε ένα πάρκο, όπου οι συζητήσεις μας κυμαίνονταν γύρω από τις ζωές μας, τα όσα βιώσαμε και τα όσα ονειρευόμαστε», λέει στη LIFO η Ερμιόνη Πολιτίδου που σκηνοθετεί την παράσταση. «Η Μαρία, δεν είχε πολύ καιρό, που είχε χάσει τον πατέρα της. Τον φρόντισε σχεδόν αποκλειστικά για έναν ολόκληρο χρόνο. Και ήταν μία κατάσταση επώδυνη και ασφυκτική. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή γεννήθηκε και η ιδέα μας: να μιλήσουμε, μέσα από την τέχνη μας για την κατάσταση αυτή που βιώνουν χιλιάδες άνθρωποι καθημερινά. Να μιλήσουμε για την έλλειψη ανακουφιστικής φροντίδας στη χώρα μας, να προβάλουμε τον ρόλο του φροντιστή και της φροντίστριας, να αποδώσουμε έναν φόρο τιμής σε όλους εκείνους που μάχονται καθημερινά, μαζί με τους ασθενείς τους, σε μία μάχη άνιση».

Έτσι, ξεκίνησε μία έρευνα μέσω συνεντεύξεων σε φροντιστές ασθενών. Μέσα από τις ιστορίες που συνέλεξαν, ξεκίνησε και η συγγραφή του έργου, με σημείο αναφοράς αληθινά γεγονότα και σε συνδυασμό με μυθοπλασία. Οι ασθένειες που πραγματεύεται το έργο είναι ο καρκίνος, η πολλαπλή σκλήρυνση και το Αλτσχάιμερ. Χρόνιες νόσοι, που απαιτούν την παρουσία φροντιστή, που δεν είναι άλλος από κάποιο συγγενικό συνήθως ή φιλικό πρόσωπο, στις περισσότερες περιπτώσεις γυναίκες, χωρίς γνώσεις για τη διαχείριση της κατάστασης, χωρίς οικονομική και συναισθηματική στήριξη. Είναι οι ηρωίδες και οι ήρωες που θυσιάζουν τη ζωή τους για να αφιερωθούν στη φροντίδα των αγαπημένων τους.

«Σκοπός της ομάδας μας είναι μέσα από αυτό το έργο να αποκτήσουν οι φροντιστές τη δική τους φωνή, να μιλήσουμε επιτέλους μεταξύ μας για αυτό το τεράστιο ταμπού της υποχρεωτικότητας της φροντίδας και να πάμε ένα βήμα πιο κοντά στο να αλλάξει ριζικά η αντιμετώπιση προς τους ανθρώπους αυτούς, αλλά και η μέριμνα που δείχνει η πολιτεία.

Άνθρωποι δίχως όνομα: Οι συγκινητικές προσωπικές ιστορίες των φροντιστών σε μια θεατρική παράσταση Facebook Twitter
Άνθρωποι χωρίς όνομα | Φωτογραφίες: Αριστέα Ανύση, Σοφία Μανώλη

Στη θεατρική παράσταση Άνθρωποι Χωρίς Όνομα, ο θεατής παρακολουθεί έξι ιστορίες φροντιστών με τους ασθενείς τους, οι οποίες αποτυπώνουν διαφορετικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, διαφορετικές ποιότητες και αλληλεπιδράσεις, δοσμένες με χιούμορ και ακροβατώντας μεταξύ του τραγικού και του αστείου. Απλές, αληθινές, καθημερινές στιγμές, πίσω από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών» λέει η Ερμιόνη Πολιτίδου.

«Και μεταξύ μας, ας είμαστε ειλικρινείς: η ασθένεια είναι μεταδοτική. Ακόμα κι αυτές που δεν κολλάνε με σωματίδια και μικροοργανισμούς.  Αυτές οι ασθένειες μάλιστα, ίσως είναι οι χειρότερες, γιατί δεν ξέρεις πως να προφυλαχθείς.“Δεν κινδυνεύεις εσύ” σου λένε, αλλά πλησιάζεις, ανοίγεσαι για να βοηθήσεις κι εκεί είναι που τρυπώνουν στην ψυχή σου, ξεχύνονται στις συνήθειές σου, γίνονται δεύτερή σου φύση. Όσο λιγότερο μεταδοτική είναι μια ασθένεια, τόσο πιο επικίνδυνη είναι. Ο απέναντί σου ζει κάτι τόσο βαθιά προσωπικό, που δεν γίνεται να τον καταλάβεις πραγματικά ποτέ. Απλώς κάνεις ό, τι καταλαβαίνεις» λένε σε μια στιγμή του έργου.

Το κείμενο υπογράφουν οι: Κάτια Παπαϊωάννου, Ερμιόνη Πολιτίδου, Μαρία Στεφανίδου και τη σκηνοθεσία η Ερμιόνη Πολιτίδου και είναι το πρώτο της ομάδας ΕρΜα που συστάθηκε το 2020 από δημιουργούς που ενδιαφέρονται να παρουσιάσουν πρωτότυπα έργα, με στόχο την αφύπνιση της κοινωνικής συνείδησης του κοινού, για θέματα που ελάχιστα έχουν απασχολήσει τον δημόσιο διάλογο. Στη συγγραφή του έργου συνέβαλε καθοριστικά η έρευνα που πραγματοποίησε η ομάδα με ερωτηματολόγια που απάντησαν φροντιστές ασθενών.

Άνθρωποι δίχως όνομα: Οι συγκινητικές προσωπικές ιστορίες των φροντιστών σε μια θεατρική παράσταση Facebook Twitter
Άνθρωποι χωρίς όνομα | Φωτογραφίες: Αριστέα Ανύση, Σοφία Μανώλη
Άνθρωποι δίχως όνομα: Οι συγκινητικές προσωπικές ιστορίες των φροντιστών σε μια θεατρική παράσταση Facebook Twitter
Άνθρωποι χωρίς όνομα | Φωτογραφίες: Αριστέα Ανύση, Σοφία Μανώλη
Άνθρωποι δίχως όνομα: Οι συγκινητικές προσωπικές ιστορίες των φροντιστών σε μια θεατρική παράσταση Facebook Twitter
Άνθρωποι χωρίς όνομα | Φωτογραφίες: Αριστέα Ανύση, Σοφία Μανώλη
Άνθρωποι δίχως όνομα: Οι συγκινητικές προσωπικές ιστορίες των φροντιστών σε μια θεατρική παράσταση Facebook Twitter
Άνθρωποι χωρίς όνομα | Φωτογραφίες: Αριστέα Ανύση, Σοφία Μανώλη

Συντελεστές

Συγγραφείς: Κάτια Παπαϊωάννου, Ερμιόνη Πολιτίδου, Μαρία Στεφανίδου

Δραματουργική επεξεργασία: Κάτια Παπαϊωάννου

Σκηνοθεσία: Ερμιόνη Πολιτίδου

Σκηνικά, Κοστούμια: Δημήτρης Μεντές, Δημήτρης Στογιάννος

Βοηθός σκηνογράφου: Σταύρος Πανέρας

Μουσική: Κική Κέρζελη

Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα

Επιμέλεια Κίνησης: Μαγδαλίνα Πανδρακλάκη


Ηθοποιοί:

Φ – Μαρία Στεφανίδου

Χ- Τάσος Χρυσόπουλος

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

11 έως και 26 Ιανουαρίου, κάθε Τρίτη και Τετάρτη


Παράλληλα με την παράσταση υπό την αιγίδα της Εταιρείας Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδας (ΕΟΠΕ) δημιουργήθηκε ένα Λεύκωμα, αφιερωμένο στους φροντιστές ασθενών. Στο Λεύκωμα θίγεται ο σκοπός του θεατρικού έργου και το ζήτημα των φροντιστών μέσα από την γραφή ιατρών, ψυχολόγων και λογοτεχνών. Περιλαμβάνει επίσης έρευνα που έχει διεξάγει η ΕΟΠΕ σε συνεργασία με την ομάδα ΕρΜα, καθώς και τις ιστορίες των φροντιστών, όπως οι ίδιοι τις μετέφεραν κατά τη διάρκεια της αναζήτησης υλικού για τη συγγραφή του θεατρικού κειμένου. Το λεύκωμα εκδίδεται από τις εκδόσεις Ευρασία.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Έκτορας Λυγίζος σκηνοθετεί τον Αποτυχημένο του Μπέρνχαρντ

Θέατρο / Ο Έκτορας Λυγίζος σκηνοθετεί τον Αποτυχημένο του Μπέρνχαρντ

Το έργο του κορυφαίου Αυστριακού συγγραφέα Τόμας Μπέρνχαρντ, που σφράγισε τη γερμανόφωνη λογοτεχνία κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, παρουσιάζεται σε πανελλήνια πρώτη στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Η θεατρική αυτή διασκευή μετασχηματίζει τη μονολογική αφήγηση του πρωτοτύπου σε μουσικοθεατρικό έργο για τέσσερις φωνές και ένα πιάνο.
M. HULOT
Βάσω Καμαράτου: Οι πληγές μας μάς κάνουν καλύτερους ανθρώπους

Θέατρο / «Εγώ που δεν μασούσα, φοβάμαι πια να περάσω ανάμεσα από παρέα αγοριών»

Η επιστροφή της Βάσως Καμαράτου στο θέατρο με την «Κασέτα» της Λούλας Αναγνωστάκη ήταν η αφορμή για μια εκ βαθέων συζήτηση με την ηθοποιό που αποκαλύπτει στο Facebook τον εσωτερικό της κόσμο με ειλικρίνεια και ευαισθησία.
M. HULOT
I WAS THERE : ΣΤΡΑΚΑΣΤΡΟΥΚΕΣ 

Θέατρο / «Στρακαστρούκες»: Μετά τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης, η παράσταση του Δημήτρη Σαμόλη είναι τρομερά επίκαιρη

Οι «Στρακαστρούκες» έρχονται να προστεθούν σε μια μακρά λίστα queer έργων που έχουν κάνει την εμφάνισή τους στο ελληνικό θέατρο τα τελευταία χρόνια.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η μυθιστορηματική ζωή και οι πολιτικές απόψεις της Καλής Καλό θα σε μάθουν πολλά για το σήμερα

Πρόσωπα / Η μυθιστορηματική ζωή και οι πολιτικές απόψεις της Καλής Καλό θα σε μάθουν πολλά για το σήμερα

Η γυναίκα που έζησε την ιστορία του ελληνικού θεάτρου, και πάλεψε για την Αριστερά αφηγείται τη ζωή της στο LIFO.gr σε μια συνέντευξη-ποταμό στον Αντώνη Μποσκοΐτη.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΟΣΚΟΪ́ΤΗΣ
Ηλίας Λογοθέτης: Ένας κάτοικος εντός της γλώσσας του Βιζυηνού

Θέατρο / Ηλίας Λογοθέτης (1939 - 2024): Ένας εργάτης του θεάτρου και του σινεμά που δεν υπήρξε σνομπ

Από τους Πέρσες του Κουν μέχρι το τηλεοπτικό Έτερος Εγώ Νέμεσις, ο Ηλίας Λογοθέτης διέσχισε όλα τα είδη με μπρίο, αξιοπρέπεια και ακατάβλητο ποιητικό οίστρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΥΡΙΤΣΑΚΗΣ

Θέατρο / Γιάννης Μαυριτσάκης: «Για δύο χρόνια απομονώθηκα και έγραφα, μόνος, σαν τα θηρία»

Λίγο πριν την πρεμιέρα του νέου του έργου «Rayman ούρλιαξε» σε σκηνοθεσία Περικλή Μουστάκη, ο συγγραφέας της ποιητικής ενατένισης και του σκληρού ρεαλισμού μιλάει για τα παιδικά του χρόνια, την πορεία του στο θέατρο, τη «συνάντησή» του με τον Μπερνάρ-Μαρί Κολτές και την αφοσίωσή του στη συγγραφή.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Στην ανανεωμένη σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κυκλάδων του Λευτέρη Βογιατζή όλα είναι δρόμος

Θέατρο / Το Θέατρο της Οδού Κυκλάδων αλλάζει για τη νέα παράσταση του Στάθη Λιβαθινού

Το έργο του Τομ Στόπαρντ «Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν είναι νεκροί» ανεβάζει η ομάδα του Στάθη Λιβαθινού, ένα από τα λίγα θεατρικά ανσάμπλ στην Αθήνα που τον ακολουθεί εδώ και χρόνια.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Αίθουσα Αναμονής. Humanity»: Ο Ένκε Φεζολλάρι μιλάει για μια παράσταση που αναδεικνύει την ομορφιά και τον εφιάλτη του ανθρώπινου είδους. 

Θέατρο / «Αίθουσα Αναμονής. Humanity»: Μια παράσταση για την ομορφιά και το σκοτάδι του ανθρώπινου είδους

Ο Ένκε Φεζολλάρι μιλά για την παράσταση που κινείται μεταξύ του mockumentary και του documentary, αφηγείται ιστορίες που συγκινούν και σοκάρουν, στιγμές επιτευγμάτων ή σκοτεινών σελίδων της ανθρωπότητας που ξετυλίγονται σε αίθουσες αναμονής.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Τζων Φούλτζεϊμς επιστρέφει με Βάγκνερ

Όπερα / «Η Βαλκυρία σχετίζεται με τους κόσμους του Τόλκιν και της Ρόουλινγκ»: Ο Τζων Φούλτζεϊμς επιστρέφει στη Λυρική

Μετά τον τολμηρό «Ντον Τζιοβάνι», ο διακεκριμένος Βρετανός σκηνοθέτης περνάει στην απαιτητική «Βαλκυρία», το δεύτερο μέρος της επικής τετραλογίας «Το δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν» του Ρίχαρντ Βάγκνερ που ανεβαίνει για πρώτη φορά από την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ