Άνθρωποι δίχως όνομα: Οι συγκινητικές προσωπικές ιστορίες των φροντιστών σε μια θεατρική παράσταση

Άνθρωποι δίχως όνομα: Οι συγκινητικές προσωπικές ιστορίες των φροντιστών σε μια θεατρική παράσταση Facebook Twitter
Άνθρωποι χωρίς όνομα | Φωτογραφίες: Αριστέα Ανύση, Σοφία Μανώλη
0

Ένας αιφνίδιος επιθετικός καρκίνος, αναγκάζει τη Φ. να αναλάβει τη φροντίδα του συντρόφου της. Η επιθυμία της να του εξασφαλίσει μία αξιοπρεπή καθημερινότητα, για το υπόλοιπο της ζωής του, την οδηγεί στο να αφιερωθεί στην περίθαλψή του. Στην προσπάθειά της να διαχειριστεί αυτή τη δύσκολη συνθήκη αναζητά απαντήσεις μέσα από αντίστοιχες ιστορίες άλλων φροντιστών.

Έτσι, εκτυλίσσονται διαδοχικά έξι ιστορίες, που αποκαλύπτουν διαφορετικές όψεις και οπτικές του ίδιου προβλήματος. Αλλιώτικες δυσκολίες, ανόμοιες συνθήκες, ηλικίες, προσωπικές σχέσεις και χαρακτήρες. Οι φροντιστές, μπαίνουν μαζί με τους ασθενείς σε έναν αγώνα δρόμου για να κερδίσουν τη μάχη με τον καρκίνο, το Αλτσχάιμερ και την Πολλαπλή Σκλήρυνση. Επίσης αναφορά γίνεται και στον παιδικό καρκίνο από τη θέση των γονέων. Ο θεατής, σαν να κοιτάζει στο εσωτερικό ενός γυάλινου δωματίου, παρακολουθεί μικρές καθημερινές στιγμές των ηρώων αυτών, που προσφέρουν άλλοτε συγκίνηση, άλλοτε γέλιο και άλλοτε ίσως κάποια ταύτιση. Ο κύκλος αυτών των ιστοριών, συμφιλιώνει τη Φ. με ό, τι καλείται να αντιμετωπίσει.

Η θεατρική ομάδα ΈρΜα παρουσιάζει από 11 έως και 26 Ιανουαρίου, κάθε Τρίτη και Τετάρτη, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης την παράσταση «Άνθρωποι χωρίς όνομα» η οποία, επιχειρεί να θίξει το σημαντικό θέμα της έλλειψης ανακουφιστικής φροντίδας, ως παροχή του συστήματος υγείας της χώρας μας, να εστιάσει στην αξία και τη συμβολή των ανθρώπων αυτών στην φροντίδα των αγαπημένων τους προσώπων αλλά και την επίδραση που μπορεί να έχει η ευθύνη αυτή στην εξέλιξη της δικής τους ζωής.

Οι ασθένειες που πραγματεύεται το έργο είναι ο καρκίνος, η πολλαπλή σκλήρυνση και το Αλτσχάιμερ. Χρόνιες νόσοι, που απαιτούν την παρουσία φροντιστή, που δεν είναι άλλος από κάποιο συγγενικό συνήθως ή φιλικό πρόσωπο, στις περισσότερες περιπτώσεις γυναίκες, χωρίς γνώσεις για τη διαχείριση της κατάστασης, χωρίς οικονομική και συναισθηματική στήριξη. Είναι οι ηρωίδες και οι ήρωες που θυσιάζουν τη ζωή τους για να αφιερωθούν στη φροντίδα των αγαπημένων τους.

«Σχεδόν δύο χρόνια πριν, συναντηθήκαμε μετά από καιρό με τη Μαρία Στεφανίδου σε ένα πάρκο, όπου οι συζητήσεις μας κυμαίνονταν γύρω από τις ζωές μας, τα όσα βιώσαμε και τα όσα ονειρευόμαστε», λέει στη LIFO η Ερμιόνη Πολιτίδου που σκηνοθετεί την παράσταση. «Η Μαρία, δεν είχε πολύ καιρό, που είχε χάσει τον πατέρα της. Τον φρόντισε σχεδόν αποκλειστικά για έναν ολόκληρο χρόνο. Και ήταν μία κατάσταση επώδυνη και ασφυκτική. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή γεννήθηκε και η ιδέα μας: να μιλήσουμε, μέσα από την τέχνη μας για την κατάσταση αυτή που βιώνουν χιλιάδες άνθρωποι καθημερινά. Να μιλήσουμε για την έλλειψη ανακουφιστικής φροντίδας στη χώρα μας, να προβάλουμε τον ρόλο του φροντιστή και της φροντίστριας, να αποδώσουμε έναν φόρο τιμής σε όλους εκείνους που μάχονται καθημερινά, μαζί με τους ασθενείς τους, σε μία μάχη άνιση».

Έτσι, ξεκίνησε μία έρευνα μέσω συνεντεύξεων σε φροντιστές ασθενών. Μέσα από τις ιστορίες που συνέλεξαν, ξεκίνησε και η συγγραφή του έργου, με σημείο αναφοράς αληθινά γεγονότα και σε συνδυασμό με μυθοπλασία. Οι ασθένειες που πραγματεύεται το έργο είναι ο καρκίνος, η πολλαπλή σκλήρυνση και το Αλτσχάιμερ. Χρόνιες νόσοι, που απαιτούν την παρουσία φροντιστή, που δεν είναι άλλος από κάποιο συγγενικό συνήθως ή φιλικό πρόσωπο, στις περισσότερες περιπτώσεις γυναίκες, χωρίς γνώσεις για τη διαχείριση της κατάστασης, χωρίς οικονομική και συναισθηματική στήριξη. Είναι οι ηρωίδες και οι ήρωες που θυσιάζουν τη ζωή τους για να αφιερωθούν στη φροντίδα των αγαπημένων τους.

«Σκοπός της ομάδας μας είναι μέσα από αυτό το έργο να αποκτήσουν οι φροντιστές τη δική τους φωνή, να μιλήσουμε επιτέλους μεταξύ μας για αυτό το τεράστιο ταμπού της υποχρεωτικότητας της φροντίδας και να πάμε ένα βήμα πιο κοντά στο να αλλάξει ριζικά η αντιμετώπιση προς τους ανθρώπους αυτούς, αλλά και η μέριμνα που δείχνει η πολιτεία.

Άνθρωποι δίχως όνομα: Οι συγκινητικές προσωπικές ιστορίες των φροντιστών σε μια θεατρική παράσταση Facebook Twitter
Άνθρωποι χωρίς όνομα | Φωτογραφίες: Αριστέα Ανύση, Σοφία Μανώλη

Στη θεατρική παράσταση Άνθρωποι Χωρίς Όνομα, ο θεατής παρακολουθεί έξι ιστορίες φροντιστών με τους ασθενείς τους, οι οποίες αποτυπώνουν διαφορετικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, διαφορετικές ποιότητες και αλληλεπιδράσεις, δοσμένες με χιούμορ και ακροβατώντας μεταξύ του τραγικού και του αστείου. Απλές, αληθινές, καθημερινές στιγμές, πίσω από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών» λέει η Ερμιόνη Πολιτίδου.

«Και μεταξύ μας, ας είμαστε ειλικρινείς: η ασθένεια είναι μεταδοτική. Ακόμα κι αυτές που δεν κολλάνε με σωματίδια και μικροοργανισμούς.  Αυτές οι ασθένειες μάλιστα, ίσως είναι οι χειρότερες, γιατί δεν ξέρεις πως να προφυλαχθείς.“Δεν κινδυνεύεις εσύ” σου λένε, αλλά πλησιάζεις, ανοίγεσαι για να βοηθήσεις κι εκεί είναι που τρυπώνουν στην ψυχή σου, ξεχύνονται στις συνήθειές σου, γίνονται δεύτερή σου φύση. Όσο λιγότερο μεταδοτική είναι μια ασθένεια, τόσο πιο επικίνδυνη είναι. Ο απέναντί σου ζει κάτι τόσο βαθιά προσωπικό, που δεν γίνεται να τον καταλάβεις πραγματικά ποτέ. Απλώς κάνεις ό, τι καταλαβαίνεις» λένε σε μια στιγμή του έργου.

Το κείμενο υπογράφουν οι: Κάτια Παπαϊωάννου, Ερμιόνη Πολιτίδου, Μαρία Στεφανίδου και τη σκηνοθεσία η Ερμιόνη Πολιτίδου και είναι το πρώτο της ομάδας ΕρΜα που συστάθηκε το 2020 από δημιουργούς που ενδιαφέρονται να παρουσιάσουν πρωτότυπα έργα, με στόχο την αφύπνιση της κοινωνικής συνείδησης του κοινού, για θέματα που ελάχιστα έχουν απασχολήσει τον δημόσιο διάλογο. Στη συγγραφή του έργου συνέβαλε καθοριστικά η έρευνα που πραγματοποίησε η ομάδα με ερωτηματολόγια που απάντησαν φροντιστές ασθενών.

Άνθρωποι δίχως όνομα: Οι συγκινητικές προσωπικές ιστορίες των φροντιστών σε μια θεατρική παράσταση Facebook Twitter
Άνθρωποι χωρίς όνομα | Φωτογραφίες: Αριστέα Ανύση, Σοφία Μανώλη
Άνθρωποι δίχως όνομα: Οι συγκινητικές προσωπικές ιστορίες των φροντιστών σε μια θεατρική παράσταση Facebook Twitter
Άνθρωποι χωρίς όνομα | Φωτογραφίες: Αριστέα Ανύση, Σοφία Μανώλη
Άνθρωποι δίχως όνομα: Οι συγκινητικές προσωπικές ιστορίες των φροντιστών σε μια θεατρική παράσταση Facebook Twitter
Άνθρωποι χωρίς όνομα | Φωτογραφίες: Αριστέα Ανύση, Σοφία Μανώλη
Άνθρωποι δίχως όνομα: Οι συγκινητικές προσωπικές ιστορίες των φροντιστών σε μια θεατρική παράσταση Facebook Twitter
Άνθρωποι χωρίς όνομα | Φωτογραφίες: Αριστέα Ανύση, Σοφία Μανώλη

Συντελεστές

Συγγραφείς: Κάτια Παπαϊωάννου, Ερμιόνη Πολιτίδου, Μαρία Στεφανίδου

Δραματουργική επεξεργασία: Κάτια Παπαϊωάννου

Σκηνοθεσία: Ερμιόνη Πολιτίδου

Σκηνικά, Κοστούμια: Δημήτρης Μεντές, Δημήτρης Στογιάννος

Βοηθός σκηνογράφου: Σταύρος Πανέρας

Μουσική: Κική Κέρζελη

Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα

Επιμέλεια Κίνησης: Μαγδαλίνα Πανδρακλάκη


Ηθοποιοί:

Φ – Μαρία Στεφανίδου

Χ- Τάσος Χρυσόπουλος

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

11 έως και 26 Ιανουαρίου, κάθε Τρίτη και Τετάρτη


Παράλληλα με την παράσταση υπό την αιγίδα της Εταιρείας Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδας (ΕΟΠΕ) δημιουργήθηκε ένα Λεύκωμα, αφιερωμένο στους φροντιστές ασθενών. Στο Λεύκωμα θίγεται ο σκοπός του θεατρικού έργου και το ζήτημα των φροντιστών μέσα από την γραφή ιατρών, ψυχολόγων και λογοτεχνών. Περιλαμβάνει επίσης έρευνα που έχει διεξάγει η ΕΟΠΕ σε συνεργασία με την ομάδα ΕρΜα, καθώς και τις ιστορίες των φροντιστών, όπως οι ίδιοι τις μετέφεραν κατά τη διάρκεια της αναζήτησης υλικού για τη συγγραφή του θεατρικού κειμένου. Το λεύκωμα εκδίδεται από τις εκδόσεις Ευρασία.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ