Ο ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΕΡ ΑΧΜΕΝΤ ΑΛ-ΑΡΙΝΙ έπρεπε να περπατήσει για πολύ ώρα με την κάμερά του στον ώμο για να φτάσει στη σκηνή όπου ο μικρός Μοχάμεντ και η οικογένειά του επιβιώνουν οριακά μέρα με τη μέρα. Πρόκειται απλώς για μια ακόμη τέντα ανάμεσα σε ένα πέλαγος από μουσαμάδες που συνωστίζονται στο στρατόπεδο προσφύγων που βρίσκεται ανατολικά της πόλης της Γάζας. Ο Μοχάμεντ Ζακαρία Αγιούμπ αλ-Ματούκ είναι 18 μηνών και ζυγίζει λιγότερο από έξι κιλά. Η εικόνα του σκελετωμένου κορμιού του, στην αγκαλιά της μητέρας του, έχει κάνει το γύρο του κόσμου ως σύμβολο της ανθρωπιστικής καταστροφής που μαστίζει τη Λωρίδα της Γάζας μετά από περισσότερους από τέσσερις μήνες ισραηλινού αποκλεισμού της ανθρωπιστικής βοήθειας και περισσότερους από 60.200 Παλαιστινίους νεκρούς κατά τη διάρκεια των σχεδόν δύο ετών της ισραηλινής στρατιωτικής επίθεσης.
Το βρέφος φοράει μια μαύρη πλαστική σακούλα αντί για πάνα, ένα σπάνιο είδος και μια απρόσιτη πολυτέλεια για τους περισσότερους κατοίκους της Γάζας, καθώς μια πάνα φτάνει να κοστίζει 10 σέκελ (περίπου 3 ευρώ). Οι οικογένειες αναγκάζονται να τα βγάζουν πέρα με παλιά κουρέλια ή πλαστικές σακούλες. Η περίπτωση του μικρού Μοχάμεντ δεν είναι μεμονωμένη. Η UNICEF εκτιμά ότι περισσότερα από 320.000 παιδιά ηλικίας κάτω των πέντε ετών στη Γάζα διατρέχουν άμεσο κίνδυνο θανατηφόρου υποσιτισμού.
«Ίσως ο κόσμος έχει συνηθίσει αυτές τις εικόνες. Ζούμε με τον θάνατο, την καταστροφή και τον αποκλεισμό για σχεδόν δύο χρόνια. Κανείς δεν φαίνεται να νοιάζεται για τα δεινά των αμάχων και των αθώων κατοίκων της Γάζας».
Ο Αλ-Αρίνι φωτογράφισε τον μικρό Μοχάμεντ για να δείξει στον υπόλοιπο κόσμο τον ακραίο λιμό που πλήττει τα παιδιά της Γάζας. Μεταξύ των λήψεων, έπρεπε να σταματάει και να παίρνει βαθιές ανάσες. «Τον φωτογράφισα μέσα σε μια σκηνή για εκτοπισμένες οικογένειες, εν μέσω πείνας, πόνου και σοβαρών ελλείψεων ειδών πρώτης ανάγκης», θυμάται ο 25χρονος φωτογράφος. «Αποφάσισα να καταγράψω την ιστορία του — και εκείνη άλλων παιδιών — επειδή τα σημάδια της πείνας ήταν πλέον σαφώς ορατά πάνω του. Είχα δει προηγούμενες φωτογραφίες του, όταν ήταν υγιής και γεμάτος ζωή, και μετά είδα την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται τώρα», προσθέτει, μιλώντας στην El Pais. Ο Μοχάμεντ είχε φτάσει από τα εννέα κιλά στα έξι κιλά, περίπου το μισό του μέσου βάρους ενός παιδιού της ηλικίας του. «Με κυρίευσε η θλίψη για το πόσο αδύνατος ήταν. Τράβηξα αυτές τις φωτογραφίες ενώ λιμοκτονούσα κι εγώ ο ίδιος», εξηγεί.

Οι δημοσιογράφοι από τη Γάζα είναι οι μόνοι ρεπόρτερ που βρίσκονται στη Λωρίδα, καθώς η κυβέρνηση του Μπέντζαμιν Νετανιάχου έχει απαγορεύσει την είσοδο του διεθνούς Τύπου στην περιοχή από την αρχή της επίθεσης. Έκτοτε, περισσότεροι από 230 δημοσιογράφοι έχουν σκοτωθεί από τον ισραηλινό στρατό, σύμφωνα με το Παλαιστινιακό Συνδικάτο Δημοσιογράφων.
Ο Αλ-Αρίνι, ο οποίος συνεργάζεται με διάφορα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Τζαμπάλια, στο βόρειο τμήμα της Λωρίδας, μετά την καταστροφή του σπιτιού της οικογένειάς του από ισραηλινή επίθεση. Από τότε, ζει στην πρωτεύουσα, την Πόλη της Γάζας. «Η εργασία μου ως φωτορεπόρτερ σε αυτό το περιβάλλον με γεμίζει πόνο και με εξαντλεί. Καλύπτεις τον πόλεμο και τον αποκλεισμό ενώ είσαι κι ο ίδιος πεινασμένος, εξαντλημένος και ανίκανος να προσφέρεις τροφή στην οικογένειά σου και στα παιδιά σου. Ίσως ο κόσμος έχει συνηθίσει αυτές τις εικόνες. Ζούμε με τον θάνατο, την καταστροφή και τον αποκλεισμό για σχεδόν δύο χρόνια. Κανείς δεν φαίνεται να νοιάζεται για τα δεινά των αμάχων και των αθώων κατοίκων της Γάζας», παραπονιέται. Ωστόσο, συνεχίζει να ελπίζει ότι αυτές οι εικόνες «μπορούν να βοηθήσουν να σταματήσει η γενοκτονία και να τελειώσει επιτέλους αυτός ο οδυνηρός πόλεμος».
Με στοιχεία από El Pais