Το φάντασμα του Ροντέο

Το φάντασμα του Ροντέο Facebook Twitter
9

Aπό τον Δημήτρη Καραΐσκο


Εμφανίστηκε πριν λίγο καιρό στην παραλία του Καλαμακίου, κοντά στο σημείο που κάποτε στεκόταν (από τα μέσα της δεκαετίας του '70 ώς το 1987) το "Ροντέο". Δεν έχει ούτε το μέγεθος ούτε την ποικιλία του θρυλικού παλιού λούνα-παρκ, αλλά, κυρίως λόγω των παλιών εγκαταστάσεων του, καταφέρνει να σε πηγαίνει με έναν παρακμιακό, νοσταλγικό τρόπο, πίσω στη δεκαετία του '80.

Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν χθες, βράδυ Δευτέρας 11 Μαρτίου. Τα φώτα ήταν αναμμένα, τα παιχνίδια κι οι (αποκλειστικά Ιταλόφωνοι) χειριστές των μηχανημάτων ήταν σε stand-by, αλλά δεν κυκλοφορούσε ψυχή. 

 

 















































Φωτογραφία
9

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Photography - A Queer History

Φωτογραφία / Η queer πλευρά της φωτογραφίας σε μια μνημειακή φωτογραφική έκδοση

Δύο Βρετανοί ιστορικοί τέχνης επιμελήθηκαν το «Photography – A Queer History», μια πολυεπίπεδη συλλογή αφιερωμένη στη φωτογραφία που προκαλεί τις κατεστημένες αντιλήψεις για τη σεξουαλικότητα, την ταυτότητα και την έκφραση φύλου.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στάνλεϊ Στέλαρ: Ο φωτογράφος της γκέι γενιάς που αποδεκατίστηκε από το AIDS

Φωτογραφία / Στάνλεϊ Στέλαρ: Ο φωτογράφος της γκέι γενιάς που αποδεκατίστηκε από το AIDS

Τα «πειρατικά» του πορτρέτα, τα στιγμιότυπα τεμπέλικης ανεμελιάς στις ετοιμόρροπες προβλήτες του West Side αποτελούν μαρτυρία μιας εποχής και μιας κοινότητας.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Travelogue: Ένα φωτογραφικό λεύκωμα για τις ελληνικές επινοήσεις που λύνουν καθημερινά προβλήματα

Φωτογραφία / Travelogue: Ένα φωτογραφικό λεύκωμα αφιερωμένο στις λαϊκές ευρεσιτεχνίες

Μια πρωτότυπη συλλογή DIY κατασκευών από «ανώνυμους» designers, από διάφορα σημεία της Ελλάδας, που δίνουν λύσεις σε καθημερινά προβλήματα και ανάγκες, «πατέντες» με τις οποίες συνυπάρχουμε εδώ και χρόνια χωρίς απαραίτητα να το συνειδητοποιούμε.
M. HULOT
Ο κόσμος μας μέσα απο τα βραβεία του World Press Photo 2024

Φωτογραφία / Ο κόσμος μας μέσα από 28 βραβευμένες φωτογραφίες του World Press Photo 2024

Αντιπροσωπεύοντας τις πιο προβεβλημένες αλλά και παραγνωρισμένες ιστορίες, τα βραβευμένα έργα στρέφουν το βλέμμα σε μερικά από τα πιο σημαντικότερα ζητήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος σήμερα.
THE LIFO TEAM
Μπερτ Χάρντι: Μια έκθεση για έναν σπουδαίο λησμονημένο φωτορεπόρτερ

Φωτογραφία / Μπερτ Χάρντι: Μια έκθεση για έναν σπουδαίο, λησμονημένο φωτορεπόρτερ

Χάρη στην αυτοπεποίθηση και το θάρρος του, δημιούργησε κάποιες από τις πιο εμβληματικές εικόνες πολέμου του 20ού αιώνα αλλά και σουρεαλιστικές, πνευματώδεις φωτογραφίες δρόμου. Είναι περισσότερο γνωστός για τη ζεστή και ανθρώπινη αποτύπωση της καθημερινής Βρετανίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πηνελόπη Γερασίμου

Οι Αθηναίοι / Πηνελόπη Γερασίμου: «Βαρεθήκαμε στα υπόγεια, η διασκέδαση πρέπει να στραφεί προς το φως»

Η μουσική είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τη δουλειά της, τα τελευταία χρόνια καταγράφει με τον φακό της μερικά από τα πιο σημαντικά events της Aθήνας. Η φωτογράφος που γνωρίζει καλά πώς κινείται η νύχτα της πόλης ξέρει πως πια παίζουν και πάρτι στα οποία δεν «χωράει», γιατί εκείνοι που τα διοργανώνουν δεν θέλουν να τα μάθει.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

σχόλια

7 σχόλια
Τι να θυμηθεις απο το Rodeo , τα πρωτα καρτ , το τρενακι του τρομου , ενα με καθισματα που εκανε κυκλους πολυ γρηγορα και πηγαινες σε οριζοντια θεση απο τη πολλυ φυγοκεντρο νομιζω εντελβαις το ελεγαν ,το περιπτερο που ειχε μασκες και τρικ,τον πυραυλο που εκανες ταξιδι στο διαστημα.Το φαινομενο που κανει τα παλια λουνα παρκ να μην εχουν πολυ κοσμο δεν λεγεται μιζερια η φτωχια αλλα allou fan park,σαββατοκυριακα με καλο καιρο εχει κοσμο ειδικα τα καλοκαιρια γινεται χαμος σχεδον καθε μερα.
Υπέροχες εικόνες, συγχαρητήρια!Δεν ξέρω ποια είναι η σχέση των Αθηναίων με το κόνσεπτ του λούνα παρκ, αλλά στην περιφέρεια (σ.σ. επαρχία) έχει ιδιαίτερη πέραση ακόμα.Ειδικά όταν το κόνσεπτ συνδυάζεται με νησί/πανηγύρι/σουβλάκια/συγκρουόμενα και φυσικά λαχταριστούς λουκουμάδες με μέλι!
Ήταν η πρώτη φορά που μπήκα σε roller coaster, τραινάκι το λέγαμε, 17 χρονών. Όντως ο ορισμός της θλίψης είναι το άδειο λούνα πάρκ. Το ίδιο συμβαίνει και με τα αηδονάκια στο Μαρούσι, πήγαινα τις κόρες μου την δεκαετία του 90, και τώρα που περνάνε καμια φορά απο κεί και το βλέπουν άδειο στενοχωριούντε. Πώς καταντήσαμε έτσι ρε γαμώτο, κάτι πρέπει να κάνουμε συλλογικά, για να δημιουργήσουμε προοπτική, να αντιδράσουμε στην διάλυση του κοινωνικού ιστού. Άρη, εκτός απο τις επισημάνσεις των γεγονότων, μήπως θα ήταν καλό να βάλλεις και μια στήλη, για κατάθεση ιδεών για συλλογική αντίδραση, ή κάτι άλλο; Έξυπνοι είστε, νέοι είστε, κατι θα σκεφτείτε, μαζί με τις σκέψεις και άλλων ανθρώπων, κάτι καλό θα βγεί.
...Ε? Συλλογικές κινήσεις, συλλογικές αντιδράσεις, διάλυση κοινωνικού ιστού, όλα αυτά μέσα σε δυό γραμμές και με θέμα ένα έρημο λούνα πάρκ!? Ούτε το ΠΑΜΕ σε πορεία δεν θα έβγαζε τέτοια ανακοίνωση.