Ταύρος, δίπλα στις γραμμές του τρένου. Ατμόσφαιρα χαλαρή παρ’ όλες τις πυρετώδεις προετοιμασίες, δοκιμές («δώσε μου ένα “λα”»), τα έγχορδα κουρδίζονται. Είναι οι πρόβες για την πρώτη ζωντανή παρουσίαση του Forbidden Poetry, του πιο πρόσφατου άλμπουμ του Μιχάλη Δέλτα, που θα γίνει με full band και ορχήστρα 8 εγχόρδων. Οι μουσικοί στριμώχνονται στο ολοκαίνουριο στούντιο, παίρνουν θέση, και οι πρώτες νότες του Happiness γεμίζουν το δωμάτιο. Τέσσερις βιόλες και τέσσερα βιολιά (που τη βραδιά της συναυλίας θα παίζουν στη σκηνή σε δύο επίπεδα) δίνουν στην Απαγορευμένη
Ποίηση διαστάσεις συμφωνικού έργου θυμίζοντας τις εμφανίσεις του Max Richter και τον ήχο των γάλλων μινιμαλιστών, που συνδύασαν την κλασική μουσική με την τεχνολογία. Την Τετάρτη 30/05 στις 21:30, ο έντονος λυρισμός των κομματιών του θα μεταφερθεί στο χώρο της Ρωμαϊκής Αγοράς, λίγο πριν το τέλος της άνοιξης, για να γεμίσει τον αρχαίο χώρο με ήχους γνώριμους και αγαπημένους.
«Είναι η πρώτη φορά που δουλεύω με μια μεγάλη και ολοκληρωμένη μπάντα – οχτώ έγχορδα, πιάνο, ντραμς, μπάσο, πλήκτρα και φωνή. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να παιχτεί διαφορετικά ο συγκεκριμένος δίσκος» λέει ο Μιχάλης.
«Τις ενορχηστρώσεις των εγχόρδων ανέλαβε με εξαιρετική μαεστρία ο δάσκαλός μου ο Αργύρης Καλλιανιώτης, που δίχως την αγάπη του αμφιβάλλω αν θα τα κατάφερνα. Τέλος, νιώθω τυχερός που έχω την ευκαιρία να βρεθώ στο χώρο της αρχαίας Ρωμαϊκής Αγοράς, τον οποίο θεωρώ ιδανικό για ένα τέτοιο κονσέρτο. Μπορώ να υποσχεθώ μια μαγική βραδιά.
»Το υλικό αυτό συνδέει με μια έννοια δυο διαφορετικούς κόσμους, τον ένα προερχόμενο απ’ το κοντινό παρελθόν, όταν στη σχέση του ανθρώπου με την τέχνη υπήρχε έντονα ως κινητήρια δύναμη ο ρομαντισμός, και τη σημερινή σχέση με την τέχνη, όπου η αφαίρεση και η τεχνολογία ακολουθούν μία πιο εγκεφαλική άποψη, όχι περιγραφικά συγκινητική…
»Σημαντική στιγμή της παράστασης θα είναι η ερμηνεία της Τάνιας Τσανακλίδου σε καινούρια τραγούδια, που θα παιχτούν για πρώτη φορά, λίγο πριν την κυκλοφορία της νέας μας δισκογραφικής δουλειάς, αλλά και κάποια από τον δίσκο που είχαμε φτιάξει το 2001, από Το χρώμα της μέρας.
