Ντυμένη στα πράσινα, η σκοτεινή Φλόρενς με τη βροντερή φωνή και το wicked αυτοσαρκαστικό χιούμορ κάθισε σε μια άνετη πολυθρόνα για μια σύντομη κουβέντα στο βραχώδες θέρετρο Eden Roc, στο ακρωτήρι της Αντίμπ, λίγα χιλιόμετρα έξω από τις Κάννες. Το «Over the Love» είναι από τα ωραιότερα κομμάτια που περιλαμβάνονται στο πολυσυλλεκτικό σάουντρακ του Υπέροχου Γκάτσμπι του Μπαζ Λούρμαν.
Είχατε εμφανιστεί στο Synch Festival στη Αθήνα πριν από μερικά χρόνια. Τέσσερα, νομίζω...
Ναι, περίπου. Πρέπει να ήταν το 2009. Ήμουν αρκετά μεθυσμένη, μεθυσμένοι ήταν και οι θεατές, αλλά η διαφορά ήταν πως εγώ σκαρφάλωσα σε σχοινιά κι εκείνοι όχι. Ελπίζω, τουλάχιστον, να το διασκέδασαν.
Από τότε μέχρι τώρα, και μετά την κυκλοφορία του «Lungs», γίνατε παγκοσμίως διάσημη. Πόσο έχετε αλλάξει;
Ουπς!
Να το πάρουμε ανάποδα: Τι λένε οι φίλοι σας για σας;
Το συζητούσαμε τις προάλλες με φίλους, που παρεμπιπτόντως έχω από το γυμνάσιο. Όταν τους ρωτάνε άσχετοι για μένα, λένε πως είμαι η ίδια, αλλά «πιο πολύ». Δεν έχω αλλάξει, απλώς έχω ανέβει κλίμακα, κάνω τα ίδια, αλλά σε εντονότερο βαθμό.
Άρα, σας ταιριάζει ο «Υπέροχος Γκάτσμπι» σε αυτό το επίπεδο;
Απόλυτα. Ο Μπαζ Λούρμαν κι εγώ είμαστε τελείως μαξιμαλιστές. Η διακριτικότητα δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό μας.
Πόσος Jay-Z υπάρχει στο τραγούδι που ερμηνεύετε;
Ας πούμε πως ο Jay-Z επέβλεψε όλη τη μουσική με έναν γενικό τρόπο. Το τραγούδι μου δημιουργήθηκε λίγο τυχάρπαστα, δηλαδή θα μπορούσε να είναι τελείως διαφορετικό, αλλά χαίρομαι που έγινε έτσι και με ικανοποιεί απόλυτα.
Συμφωνείτε με τους αναχρονισμούς του Μπαζ Λούρμαν στην ταινία; Συμμερίζεστε τους μουσικούς αναχρονισμούς που επιχειρεί;
Είναι ακριβώς το στυλ μου. Παίρνει φωνές και παλμούς από το σήμερα και τους αναμειγνύει με το παρελθόν. Η ταινία διαδραματίζεται στην έκρηξη της τζαζ που τότε ήταν ένας μουσικός νεωτερισμός, αλλά δεν προκαλεί σοκ αν την ακούσεις σήμερα. Συνεπώς, φέρνει κάτι ασυνήθιστο για να το προβάλει σε μια άλλη εποχή και να ξαφνιάσει τους θεατές. Από την άλλη, είναι σαν να παίρνεις κάτι από τα παλιά και να το εκτοξεύεις με δύναμη από ένα κανόνι, περιμένοντας να δεις πού και πώς θα εκραγεί, μίλια μακριά στον χρόνο.
Εσείς είστε τολμηρή;
Ναι, και κρύβομαι όταν τελειώσει αυτό που κάνω, αν και όταν το κάνω, στέκομαι με απόλυτη αυτοπεποίθηση, σαν να μη συμβαίνει τίποτε. Δεν έχω συναίσθηση του κινδύνου και επαναλαμβάνω με αυθάδεια τις κακές μου συνήθειες. Δεν αλλάζω εύκολα, φαίνεται.
Τι θα κάνετε στις Κάννες;
Ήρθα για να παραστώ στην πρεμιέρα του Γκάτσμπι και χαίρομαι με τον κόσμο και την εμπειρία. Τώρα, δεν ξέρω, μάλλον θα αγναντέψω τη θάλασσα.
Απ' όσο γνωρίζω, η θάλασσα σας εμπνέει...
Πολύ. Θα ήθελα και να κολυμπήσω, αλλά κάνει κρύο.
Σας αρέσουν και τα βαμπίρ και προς το τέλος του φεστιβάλ παίζεται η ταινία του Τζιμ Τζάρμους με τέτοιο θέμα.
Α, μου αρέσει πολύ. Μακάρι να την προλάβω.
[Aπό τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο για το τεύχος 342 της LiFO]
σχόλια