Τι ήταν το «Let’s Dance» του David Bowie για τα χρόνια του ’80;

Τι ήταν το “Let’s Dance” του David Bowie για τα χρόνια του ’80; Facebook Twitter
2

Τι σημαίνει μεγαλώνω με τον David Bowie; Πολλά και διάφορα ίσως, αλλά κυρίως ν’ ακούς τα τραγούδια του σε πρώτο χρόνο. Να διαβάζεις στα περιοδικά για τον καινούριο δίσκο του, και να τον ακούς την ίδια ώρα στα ραδιόφωνα, τις τηλεοράσεις και τις… ντίσκο. Να συμμετέχεις δηλαδή σε κάτι κοινό, που συμβαίνει εκείνη τη στιγμή. Να μοιράζεσαι μαζί με άλλους…

Στις αρχές του ’80, μπορεί να άκουγα το “The Rise And Fall Of Ziggy Stardust...”, για πολλούς λόγους, αλλά και γιατί μου άρεσε ο Κώστας Τουρνάς από πιτσιρίκι, μπορεί στα μέσα της δεκαετίας να είχα σκύψει με φόβο και πάθος στο “Aladdin Sane” και στο “Station to Station”, που παραμένει έκτοτε ίσως ο κορυφαίος για μένα Bowie-δίσκος, μπορεί λίγο πιο μετά να έδωσα προσοχή και στο r&b ξεκίνημά του, στα μέσα των sixties, με τους Davie Jones with the King Bees και τους Manish Boys, περνώντας και λίγο ξώφαλτσα είναι αλήθεια από τη σκληρή «τριλογία του Βερολίνου», όμως όλα αυτά ήταν προσωπικές διαδρομές, τις οποίες άνοιγα στο δικό μου κόσμο, και δεν ενδιέφεραν κανέναν άλλο.

Έτσι, και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, τίποτα δεν επέδρασε εντός μου από το songbook του David Bowie όσο το υποτιμημένο (από κάποιους επαΐοντες) “Let’s Dance”, που το άκουσα όταν κυκλοφόρησε, την άνοιξη του ’83… και με το οποίο γινόταν παντού χαμός. Και με το LP εννοώ, αλλά κυρίως με το τραγούδι… που το χορεύαμε στις ντίσκο δυο και τρεις φορές κάθε βράδυ, μουσκεύοντας πουκάμισα και πίνοντας ό,τι να ’ναι…

Μπορεί μέσα μου, όταν ξαστέρωνα, να ένοιωθα ροκάς να πούμε, αλλά τις νύχτες, τα καλοκαίρια στο νησί, ζούσαμε μόνο για κάτι τέτοιες φάσεις… “Let’s dance” και “Cat People”…

Τώρα που ξανακούω το “Let’s Dance” LP, έναν disco-funk-rock καταλύτη, σκέφτομαι πως δεν υπήρχε καλύτερο χορευτικό άλμπουμ για την εποχή του. Και παρότι κάποιοι θα προτιμούσαν τον Giorgio Moroder στην παραγωγή του (κάπως σαν τα επινίκια του “Cat People” που είχε προηγηθεί) είναι αλήθεια πως ο Nile Rodgers (των Chic κ.λπ.) είχε κάνει πολύ καλή δουλειά. Μέχρι και τον Stevie Ray Vaughan είχε φωνάξει ο άνθρωπος να παίξει κιθάρα!

Το άλμπουμ άνοιγε με το φοβερό “Modern love”, που σ’ έμπαζε αμέσως στο κλίμα. Bowie από τα παλιά ήταν εδώ, στη φωνή και στην αντίληψη του ρυθμού πρώτα-πρώτα…

«Έπιασα ένα χάρτινο αγόρι/ αλλά τα πράγματα επί της ουσίας δεν αλλάζουν/ στέκομαι στον άνεμο/ αλλά ποτέ δεν αποχαιρετώ/ προσπαθώ μόνο, προσπαθώ…».

Το “China girl” που ακολουθούσε ήταν γραμμένο από κοινού με τον Iggy Pop και είχε πρωτακουστεί στο “The Idiot” (1977). Η version στο “Let’s Dance” είναι πολύ καλή με το μπάσο-ντραμς να πετάει φωτιές. Έξοχο… όπως και να τ’ ακούς!

Κι εκεί κάπου, λίγο πιο μετά, ερχόταν ο κόλαφος του “Let’s dance”. Ένα 8λεπτο σχεδόν τραγούδι… ειδικά φτιαγμένο για τις ντίσκο. Υπάρχει η επανάληψη εδώ, ok, ακόμη και η μονοτονία, αν και σπάνε τα πράγματα από τα breaks της κιθάρας του Stevie Ray Vaughan – κι αυτό δεν είναι λίγο. Το κομμάτι έχει τη σφραγίδα του Nile Rodgers στην παραγωγή και δεν θα ήταν άστοχο αν έλεγε κανείς πως ήταν στηριγμένο στα κόλπα τού “Upside down”, μιας δυνατής «καρέκλας», που είχε γράψει ο Rodgers για την Diana Ross το 1980. Μνημείο!

Η first side θα έκλεινε με το “Without you”, που αξίζει περισσότερο για τα φωνητικά του Bowie, γιατί σαν τραγούδι υπολείπεται των προηγουμένων – αν και για… τελευταίο πλευράς καλό ήταν.

Το “Ricochet”, που άνοιγε την Side B ήταν ένα από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου – και ακουγόταν στην εποχή του (στην Ελλάδα εννοώ). Μπορεί όχι παντού, αλλά ακουγόταν. Εδώ όλο το ρυθμικό τμήμα κάνει πολύ καλή δουλειά, με τις «κοντές» μελωδίες να ίπτανται πάνω από τα σύνθια και τα φωνητικά, που είναι περασμένα ενίοτε μέσα από vocoder. Πολύ δυνατή φανκιά και track πιο intellectual από το “Let’s dance”, κρύβει στο τέλος του ακόμη μια σπίθα από ωραίο Stevie…

Παλαιότερο τραγούδι των Metro ήταν το “Criminal world”, αφού είχε ακουστεί στο πρώτο άλμπουμ τους από το 1976. Μάλιστα στη σύνθεσή του είχε συμμετάσχει και ο Duncan Browne (μέλος των Metro), που πιθανώς να τον ήξερε ο Bowie από τα sixties. Πολύ καλό κομμάτι –και το πρωτότυπο, αλλά και το cover του Bowie– ταιριάζει εντελώς στην περσόνα τού μεγάλου Άγγλου. Έξοχη αισθησιακή ερμηνεία και διφορούμενοι στίχοι στο στοιχείο του…

Προτελευταίο track του δίσκου το πασίγνωστο “Cat people (Putting out fire)”, με το οποίο επίσης γινόταν χαμός στις ντίσκο. Βεβαίως, το τραγούδι προερχόταν από τη γνωστή ταινία του Paul Schrader με την Nastassja Kinski και τον Malcolm McDowell και είχε μουσική του Giorgio Moroder, όμως τα λόγια και η ερμηνεία ήταν σκέτος Bowie. Άλλοι μπορεί να προτιμούν την πρώτη εκτέλεση, όμως αυτή η φανκ-ροκάδικη από το “Let’s Dance” είναι κάτι άλλο. Μπορεί να μη συγκρίνεται σε αισθησιασμό με την πρώτη, αλλά είναι πιο σκληρή και κυρίως πιο «βρώμικη»…  Ο κόσμος μπορεί να άλλαζε αργά τότε, αλλά έπαιρνε σιγά-σιγά τα πιο «σωστά» του vibes…

“And I’ve been putting out fire/ with gasoline”… και πάρε να ’χεις…

Το “Let’s Dance” θα έκλεινε με το αδιάφορο “Shake it”, ίσως το χειρότερο του δίσκου, αλλά δεν έτρεχε και τίποτα… Το πράγμα είχε κριθεί… Ο Bowie ήταν θεός και όλοι εμείς πιστοί του…

(Στις παρέες στη Σκούνα, στον Ροζ Πάνθηρα, στην Olive Press και αλλαχού, όταν πετάγαμε μαζί κάτω από τα τεράστια JBL…)

 

 

 

 

Μουσική
2

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

105’ με τον Rack

Μουσική / Rack: «Έχω φάει σφαλιάρες γιατί τις ζήταγα, αλλά η ζωή μου πλέον έχει αλλάξει»

Γιος του Λεκτικού Επεξεργαστή και με καριέρα που εκτοξεύτηκε νωρίς, ο δημοφιλής ράπερ έχει αλλάξει ρότα. Στα 25 του, πιο ήρεμος από ποτέ, απολαμβάνει μια φήμη που έφτασε μέχρι το Χόλιγουντ.
M. HULOT
Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Μουσική / Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Το ακριτικό διαβαλκανικό φεστιβάλ του Christopher King και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ξεσήκωσε για άλλη μια χρονιά άτομα κάθε ηλικίας και καταγωγής με παραδοσιακή μουσική απρόσμενη και συναρπαστική.
M. HULOT
Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η Ματούλα Κουστένη διερευνά τη σχέση του ποιητή με τον συνθέτη, την αφετηρία της δημιουργίας του μεγάλου έργου «Άξιον Εστί» και την πορεία του μέχρι την πρώτη ηχογράφηση.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM
APON: «Δεν είναι θέμα συγκυριών, είναι θέμα αξίας το αν θα ξεχωρίσεις μέσα στο χάος της σημερινής μουσικής»

Μουσική / APON: «Όταν πήγα να δειγματίσω τα πρώτα μου τραγούδια, γελάγανε»

Η πρωτοφανής επιτυχία ενός νεαρού τραγουδοποιού που με το πρώτο άλμπουμ του προκαλεί πανδαιμόνιο στο ραδιόφωνο και στις μουσικές πλατφόρμες, ενώνοντας μουσικά ένα ετερόκλητο κοινό κάθε ηλικίας.
M. HULOT

σχόλια

2 σχόλια
Και για μένα το Let's Dance είναι το καλύτερο τραγούδι του Bowie.Παίζει ρόλο βέβαια το ότι το άκουσα "πρώτο χέρι", δηλαδή μόλις πρωτοβγήκε και κατά σύμπτωση όταν ήθελα να ακούσω κάτι τέτοιο. Αυτό άλλωστε χαράζει ένα τραγούδι στη μήμη μας και ειδικα εάν συνδεθεί και με άλλου είδους συναισθήματα, σε στοιχειώνει σ' ολόκληρή σου τη ζωή.Για τον άλλο αδικοχαμένο των Stevie Ray Vaughan, ο Bowie τον είχε ακούσει στο Montreux, τρελάθηκε με τον ήχο του και ουσιαστικά αυτό το τραγούδι συνέβαλε στο να εκτοξευθεί η καριέρα του SRV.
Περσινο αρθρο για το Lets Dance και μια καινουργια ταινια για τη δημιουργια του στην αγαπημενη του Μποουι, Αυστραλια.http://www.theguardian.com/music/2015/jul/14/david-bowie-in-australia-an-alien-from-another-planet-who-sang-for-this-oneΕδω ενα παλιοτερο και καλυτερο αρθρο.http://bowiedownunder.com/letsdancevideos/letsdancevideos.htmΣτο "Without you" μπασιστας ειναι ο παρτενερ του Ροτζερς στους Σικ, Μπερναρντ Εντουαρντς. Ειχε ψυχρανθει η σχεση τους και ο Εντουαρντς ηταν πικραμενος που δε συμμετειχε στον δισκο. Πεταξε στην Ελβετια απλα για να παιξει αυτο το τραγουδι γιατι οι μουσικοι του Ροτζερς δε μπορουσαν να βγαλουν τον ηχο που ηθελε. Ο Εντουαρντς επαιξε το κομματι με τη μια και στο τελος ρωτησε τον Ροτζερς : " αυτο θες ;;"Θα πρεπει να μνημονευθουν και οι δυο ντραμερ του δισκου. Ο Ομαρ Χακιμ που μεγαλωσε στη Νεα Υορκη με τζαζ επιρροες λογω του πατερα του και ο Τονι Τομσον, ενας απο τους πιο δυνατους ντραμερ στον κοσμο, εκεινη την εποχη. Ο Μποουι εζησε στην Αυστραλια για σχεδον ολη τη δεκαετια των 80ς. Εδω στην Πατμο οπου επισης ειχε περασει καποια διαστηματα την ιδια εποχη. http://media-cache-ec0.pinimg.com/originals/2c/8e/a6/2c8ea6ff369d42bbd092c3d529785e0b.jpg