Χρειάστηκαν πέντε χρόνια για το SOS, το ολοκαίνουργιο άλμπουμ της SZA, που κυκλοφόρησε πρόσφατα και σε κάνει να συνειδητοποιείς πόσο τελικά έλειπε από τη μουσική βιομηχανία η φωνή της και η μοναδική της μουσική.
Από το 2017 που κυκλοφόρησε το ντεμπούτο της Ctrl, η καλλιτέχνις από το Σεν Λούις του Μιζούρι αναδείχθηκε σε μια από τις φωτεινότερες και ταλαντούχες σταρ της δεκαετίας.
Το ντεμπούτο της θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα άλμπουμ για το σύγχρονο R&B, ίσως το σημαντικότερο. Επαναπροσδιόρισε τον ήχο του και το ξαναέφερε στη μόδα, ανοίγοντας τον δρόμο για μια νέα γενιά γυναικών δημιουργών όπως η Summer Walker και η Jazmine Sullivan. Μιλάμε σήμερα για μια αναγεννημένη σκηνή, στην οποία βέβαια εξακολουθεί να πρωτοστατεί η SZA.
Το SOS, το δεύτερο άλμπουμ της, ήταν δικαίως ένα από τα πολυαναμενόμενα των τελευταίων χρόνων και η αλήθεια είναι πως άργησε πολύ να βγει. Πανδημίες, ακυρώσεις, αμφιβολίες και ανασφάλεια αλλά και προβλήματα με την εταιρεία της καθυστέρησαν την κυκλοφορία του.
Στο SOS άλλοτε ραπάρει, άλλοτε ροκάρει (F2F), άλλοτε έχει πιο lo-fi ήχο ή είναι πιο ηλεκτρονική και φολκ, ενώ παραμένει εντελώς emo με αριστοτεχνικά καψούρικα και εξομολογητικά κομμάτια που μιλάνε για αποτυχημένες σχέσεις και εκφράζουν τις σκοτεινές σκέψεις της, τις επιθυμίες και τους πόθους της.
Όχι πως η ίδια ήταν εντελώς σιωπηλή ή απούσα από το προσκήνιο όλο αυτόν τον καιρό. Είχε κάνει, μάλιστα, ίσως δυο από τις σημαντικότερες συνεργασίες της καριέρας της: το All the Stars με τον Kendrick Lamar για το σάουντρακ του Black Panther που προτάθηκε για όσκαρ –αλλά δεν το πηρε– και πέρσι το Kiss Me More με την Doja Cat που της χάρισε το Grammy.
Η μουσική της SZA είναι «ριζοσπαστική» όπως τη χαρακτηρίζουν έξω, διαφορετική και πολύμορφη. Το καταλαβαίνεις από τις πρώτες νότες του νέου της δίσκου. Στο SOS άλλοτε ραπάρει, άλλοτε ροκάρει (F2F), άλλοτε έχει πιο lo-fi ήχο ή είναι πιο ηλεκτρονική και φολκ, ενώ παραμένει εντελώς emo με αριστοτεχνικά καψούρικα και εξομολογητικά κομμάτια που μιλάνε για αποτυχημένες σχέσεις και εκφράζουν τις σκοτεινές σκέψεις της, τις επιθυμίες και τους πόθους της.
Στο Kill Bill φαντασιώνεται ότι ξεπαστρεύει τον πρώην της και την καινούργια του φιλενάδα. Στο Gone Girl, που έχει επίσης δανειστεί τον τίτλο του από τη δημοφιλή ταινία του Φίντσερ, εξετάζει τον χωρισμό και την παραίτηση. «Χρειάζομαι το άγγιγμα σου, όχι τoν έλεγχο σου» λέει, και στη συνέχεια «αν με αγκαλιάσεις υπερβολικά σφιχτά, αγόρι, θα με χάσεις».
SZA - Kill Bill (Audio)
Στο εξώφυλλο κάθεται σε μια σανίδα καταδύσεων, περιτριγυρισμένη από το βαθύ μπλε του ωκεανού, με τα μάτια της κλειστά και το πρόσωπό της στραμμένο προς τον ουρανό, χαμένη στις σκέψεις της.
Αναφέρεται σε μια από τις τελευταίες φωτογραφίες της πριγκίπισσας Νταϊάνα, μια βδομάδα πριν από τον θάνατό της στο γιοτ του Μοχάμεντ Αλ Φαγιέντ. «Μου άρεσε το πόσο απομονωμένη αισθανόταν, και αυτό ήταν που ήθελα να αποτυπώσω περισσότερο», δήλωσε η SZA, που το πραγματικό της όνομα είναι Solána Imani Rowe, σε μια συνέντευξή της, παραπέμποντας με αυτόν τον τρόπο και στη δική της προβληματική σχέση με τη διασημότητα ή στο ότι παράτησε τις σπουδές της στη θαλάσσια βιολογία για να γίνει μουσικός (sic).
Το άλμπουμ περιέχει συνεργασίες με τον Don Toliver, τη Phoebe Bridges, τον Travis Scott, με τον οποίο είχε ξανασυνεργαστεί στο πρώτο της άλμπουμ στο κορυφαίο Love Galore, τον Ol' Dirty Bastard στο Forgiveness, στο οποίο σαμπλάρει την Bjork – συγκεκριμένα το Hidden Place από το Vespertine.
Το Forgiveness, που κλείνει τον δίσκο, πραγματικά ξεχωρίζει από το άλμπουμ, όπως ξεχωρίζει και το Special που με τους στίχους του έκανε τους μουσικοκριτικούς στο εξωτερικό να αναπηδήσουν στις θέσεις τους παρατηρώντας πως εκπέμπει έντονα vibes από το Creep των Radiohead. «I wish I was special/I gave all my special/Away to a loser/Now I'm just a loser/I used to be special/But you made me hate me/Regret that I changed me/I hate that you made me/Just like you».
Ακόμη κι αν μαγεύεσαι, όμως, από την μουσική ευελιξία της SZA και δεν μπορείς να διαλέξεις ποιο κομμάτι σου αρέσει περισσότερο –στα 23 τραγούδια του έχει ελάχιστα ατοπήματα– δεν είναι από αυτά τα άλμπουμ που μπορείς να ακούσεις μονορούφι. Και δεν φταίει γι’ αυτό η διάρκειά του, παρότι κρατάει πάνω από μια ώρα, αλλά ο απαιτητικός και φιλόδοξος χαρακτήρας του.
Τόσο απαιτητικός, μάλιστα, που κυκλοφορούν φήμες ότι μπορεί να είναι και η τελευταία δουλειά της 33χρονης δημιουργού, αν και πρόσφατα δήλωσε ότι έχει ήδη έτοιμο και ένα EP. Και ευτυχώς, επιτέλους το ταλέντο της δικαιώθηκε με το άλμπουμ της να σκαρφαλώνει στην κορυφή του Billboard Ηοt200 και όλα τα κομμάτια της να βρίσκουν μια θέση στο Hot100, κάτι που καταφέρνει μόνο η Taylor Swift με κάθε νέα κυκλοφορία της.
Κανείς δεν περίμενε ότι η χρονιά θα έκλεινε με ένα τόσο αριστουργηματικό άλμπουμ επειδή, για να το θέσουμε όσο πιο απλά γίνεται, περί αυτού πρόκειται. Είναι σπουδαίο, κι ας μην υπάρχει φέτος σε καμία λίστα με τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς λόγω της κάπως αργοπορημένης άφιξής του.
SZA - Shirt
