Οδηγός περιήγησης στον σκοτεινό κόσμο του Mark Lanegan

Οδηγός περιήγησης στον σκοτεινό κόσμο του Mark Lanegan Facebook Twitter
1
Οδηγός περιήγησης στον σκοτεινό κόσμο του Mark Lanegan Facebook Twitter
Ο οσονούπω 50άρης Mark (έχει γεννηθεί στις 25 Νοεμβρίου 1964) συμπληρώνει μια τριακονταετή πορεία στη μουσική...

Ο Mark the Dark Lanegan βάρυνε, φόρεσε γυαλιά και στράφηκε πέρσι στον Andy Williams, τον οποίο αποκάλεσε «badass singer» στο tribute άλμπουμ «Imitations». Ευτυχώς (για μένα, τουλάχιστον), φέτος γύρισε στα γνωστά μονοπάτια των bluesy σκοτεινών ασμάτων, με ένα άλμπουμ που φέρει τον προσφυή τίτλο «Phantom Radio». Από το εναρκτήριο τραγούδι ήδη ξαναβρίσκουμε τον αγαπημένο μας Mark: «Black is a color, Black is my name». Άραγε, είναι τυχαίο ότι πολλοί τον θεωρούν έναν από τους τελευταίους αληθινούς «εκτός νόμου» (outlaws) της ροκ σκηνής; Να προσθέσω ότι, ως περσόνα περισσότερο, είναι συνεχιστής της παράδοσης του man in black Johnny Cash;

Μετά από μερικούς σχετικά άτυχους δίσκους («Blues Funeral», «Imitations»), ο Dark Mark ξεκολλάει λίγο από τα ενορχηστρωτικά στερεότυπα και για πρώτη φορά ίσως τον βλέπουμε να χρησιμοποιεί τόσο πολύ τα συνθεσάιζερ. Μας ξενίζει αυτό; Λιγάκι.


Το «Phantom Radio», στη σπέσιαλ έκδοση που έχω στα χέρια μου, περιέχει 10 τραγούδια συν άλλα 5, τα οποία είχαν κυκλοφορήσει νωρίτερα σ' ένα teaser-CD με τίτλο «No bells on Sunday». Μετά από μερικούς σχετικά άτυχους δίσκους («Blues Funeral», «Imitations»), ο Dark Mark ξεκολλάει λίγο από τα ενορχηστρωτικά στερεότυπα και για πρώτη φορά ίσως τον βλέπουμε να χρησιμοποιεί τόσο πολύ τα συνθεσάιζερ. Μας ξενίζει αυτό; Λιγάκι. Ωστόσο, το συνθετικό/στιχουργικό υλικό είναι πρώτης ποιότητας και η φωνή του συναρπαστικά ομιχλώδης και δυσοίωνη. Τα κομμάτια του άλμπουμ που μπαίνουν στο repeat: «Harvest Home», «Judgment Time» (με το συνθεσάιζερ της εισαγωγής να θυμίζει εκκλησιαστικό όργανο), «Torn Red Heart», «I am the wolf», «Waltzing in Blue» και το «Dry Iced» από το teaser-CD.


Ο οσονούπω 50άρης Mark (έχει γεννηθεί στις 25 Νοεμβρίου 1964) συμπληρώνει μια τριακονταετή πορεία στη μουσική. Για να μη χαθείτε στα αμέτρητα άλμπουμ που έχει βγάλει μόνος του ή με διάφορες μπάντες, ιδού ένας μικρός oδηγός περιήγησης στον σκοτεινό κόσμο του Dark Mark.


Χωρίς να έχω τίποτα με το grunge –αντίθετα, πιστεύω ότι ήρθε την κατάλληλη στιγμή για να μας γλιτώσει από τα ηλεκτρονικά μπλιμπλίκια της electropop–, δύσκολα αντέχω πια να ακούσω τα άλμπουμ των παλικαριών με τα καρό πουκάμισα από το Σιάτλ (με μόνη εξαίρεση τους Pearl Jam, λόγω Eddie Vedder). Οπότε, παρακάμπτω το πρώτο συγκρότημα του Lanegan, τους Screaming Trees, για να περάσω απευθείας στα προσωπικά του πονήματα. Ψηφίζω δαγκωτό το «Field Songs», όπου ακούμε τέλεια διαμορφωμένο τον σκοτεινό, λυρικό και σπαρακτικό αντικατοπτρισμό της ψυχής του. Επίσης, τον δίσκο διασκευών «I'll take care of you», στον οποίο ασχολείται με τους συνήθεις ύποπτους συνοδοιπόρους (Jeffrey Lee Pierce), ενώ παράλληλα αποδίδει με αυθεντική soul/ψυχή (συγχωρείστε μου το λογοπαίγνιο) ογκόλιθους της μαύρης μουσικής (Brook Benton, Eddie Floyd).


Από την περίοδο της συνεργασίας με την αιθέρια Isobel Campbell των Belle and Sebastian, το «Ballad of the broken seas» αποτελεί ένα από τα πρότυπα άλμπουμ ντουέτων – κι ας μην τραγουδούν σε όλα τα κομμάτια μαζί. Η ατμόσφαιρα του δίσκου θυμίζει περισσότερο Αμερικανούς τραγουδοποιούς που πατούν με το ένα πόδι στην country – κι αυτό το λέω για καλό. Στον ίδιο δίσκο βρίσκουμε και σκωτσέζικες επιρροές, για παράδειγμα το «Black Mountain», που εμπεριέχει ένα απόσπασμα από το «Scarborough Fair». Ξεχωρίζω το ντουέτο Honey Child What Can I Do. Από τη συνεργασία του με το ηλεκτρονικό ντουέτο των Soulsavers δεν μπορώ να διαλέξω έναν δίσκο μόνο – μου αρέσουν και οι τρεις. Στο «Broken» συναντάμε τη συναρπαστική διασκευή του «You will miss me when I burn» (Palace Brothers), μετουσιωμένη από τη φωνή του Mark.


Να προσθέσω και μερικά σκόρπια τραγούδια από τη συνεργασία του με τον Greg Dulli στο πρότζεκτ Twilight Singers: Number Nine και Strange Fruit (της Billie Holiday). Από τους Gutter Twins, πάλι με τον Dulli, το «Bête Noire». Μπερδευτήκατε; Για όποιον προτιμάει τη συντομότερη οδό μιας καλής συλλογής, υπάρχει η ανθολογία «Has God seen my shadow (1989-2011)», με αντιπροσωπευτικά δείγματα από τα έξι προσωπικά του άλμπουμ και σπάνια σινγκλάκια – και στη σπέσιαλ έκδοση, δώδεκα ακυκλοφόρητες εκτελέσεις γνωστών και άγνωστων τραγουδιών του.
Το τέλος της γραφής του κομματιού συμπίπτει με το ξέσπασμα της βροχής. Το χέρι μου διαλέγει αυτόματα το «Kingdoms of Rain» από τον δίσκο των Soulsavers. Το απόλυτο τραγούδι της απελπισμένης περιπλάνησης κάτω από τη βροχή.

Τι άλλο καλό κυκλοφορεί;

Damien Rice
My Favorite Faded Fantasy
Το «My favorite faded fantasy» του Damien Rice είναι ιδανικό σάουντρακ για τα μελαγχολικά κυριακάτικα τεμπέλικα πρωινά του χειμώνα. Ο Ιρλανδός τραγουδοποιός, που θα μπορούσε να θεωρηθεί συνεχιστής της παράδοσης των torch singers (επαγγελματική διαστροφή: θα μετέφραζα τα torch songs ως καψούρικα; πιθανότατα), με τη βοήθεια του χαλκέντερου παραγωγού Rick Rubin ηχογράφησε 8 τραγούδια, στα οποία τα πνευστά ισορροπούν με τις κιθάρες και επενδύουν στίχους – ερωτικούς, φυσικά, φορτωμένους μεταμέλεια. Τα κουτσομπολιά λένε ότι είναι αφιερωμένος στην πρώην αγαπημένη του, την τραγουδίστρια Lisa Hannigan, και ο Rice φτάνει στο σημείο να ομολογεί «I'm the greatest bastard» – ένα από τα τραγούδια που μπαίνουν στο repeat. Μαζί με το «Favorite faded fantasy» και το «It takes a lot to know a man».

Musée Mécanique
Shores of Sleep
Οι Musée Mécanique, από το Πόρτλαντ του Όρεγκον, μια πόλη 550.000 κατοίκων που διαθέτει το μεγαλύτερο κατά κεφαλή ποσοστό επιτυχημένων μουσικών στις ΗΠΑ (Decemberists, Dandy Warhols, Elliott Smith, Shins κ.λπ. κ.λπ.), γράφουν μια μουσική που οι κριτικοί ερίζουν για το αν είναι chamber pop ή prog folk. Εγώ αναγνωρίζω τα φωνητικά των Simon & Garfunkel, τα πνευστά των Calexico, περάσματα από τον Wim Mertens – και όλα αυτά ενταγμένα αρμονικά σε τραγούδια με δαντελένιες ενορχηστρώσεις. Το άλμπουμ «Shores of Sleep» είναι αιθέριο, τρυφερό και σαγηνευτικό. Η βιόλα, το τσέλο, το όρθιο μπάσο και τα ξύλινα πνευστά συνομιλούν με τον τραγουδιστή Shelley Short, ενώ στα φωνητικά συναντάμε και την Alela Diane. Για μια πρώτη επαφή με τον ήχο των Musée Mécanique προτείνω το «O! Astoria» και το «Open Sea».

Ruthie Foster
Promise of a New Day
Η Ruthie Foster, παρά τη νεανική της εμφάνιση στο εξώφυλλο του «Promise of a new day», ασχολούνταν και μελετούσε τα gospel/blues από τις αρχές της δεκαετίας του '80 – παρότι έχει τραγουδήσει επίσης σόουλ, φολκ και τζαζ. Σε παραγωγή της Meshell Ndegeocello, το καινούργιο της άλμπουμ ακολουθεί τα επικίνδυνα μονοπάτια της neo-soul, στα οποία πολλοί συνάδελφοί της έχουν ήδη γκρεμοτσακιστεί. Όταν ακολουθεί το ένστικτό της, τραγουδάει μικρά διαμάντια όπως το «Second Coming» και το «It might not be right». Συμπαθητικό άλμπουμ για όσους λαχταράνε τη μαύρη μουσική παλιάς κοπής και ηθικής.

Todd Terje
It's Album Time
Φαίνεται ότι για να αρχίσουμε να κουνάμε ξανά τα κορμιά μας όσοι δεν συμπαθούμε τη χορευτική ηλεκτρονική μουσική, πρέπει να καταφύγουμε στα '70ς, τη δεκαετία που αγαπάμε να μισούμε. Ο Νορβηγός DJ, συνθέτης και παραγωγός Todd Terje το έπιασε το υπονοούμενο κι έβαλε στο μίξερ disco και electropop, αναγκάζοντας τους παλιότερους να θυμηθούν τον Sylvester και τον Cerrone, και στη συνέχεια πασπάλισε το μείγμα με τη χρυσόσκονη της soft jazz. Σε μερικά σημεία νομίζεις ότι ακούς σάουντρακ φτιαγμένα για b-movies της εν λόγω δεκαετίας. Η πρότασή του για επιστροφή στις μέρες του χορού λέγεται «It's album time» και για τους λάτρεις των «αγκαλιαστών χορών» έχει επιστρατεύσει την ερωτική/σέξι φωνή του Bryan Ferry, στη διασκευή «Johnny and Mary» (μόνο εγώ θυμάμαι τον Robert Palmer;).

1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Subset Festival, η συναρπαστική σκηνή της σύγχρονης μουσικής δημιουργίας 

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / Subset Festival: Η συναρπαστική μουσική του μέλλοντος είναι ήδη εδώ

Το φεστιβάλ νέας μουσικής παρουσιάζει καταξιωμένους καλλιτέχνες της διεθνούς σκηνής που συνομιλούν με τα νέα μέσα, αποκαλύπτοντας τις άπειρες δυνατότητες της σύγχρονης δημιουργίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ηρώδειο: Όπερα, θέατρο και πολλή μουσική

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / Ηρώδειο: Όπερα, θέατρο και πολλή μουσική

«Τουραντότ» και «Ριγολέττο» από την Εθνική Λυρική Σκηνή, συναυλίες των Raining Pleasure και Stranglers, καθώς και οι κορυφαίοι Max Richter και Youssou N’Dour, είναι μερικές μόνο από τις πολυαναμενόμενες εκδηλώσεις που θα παρουσιαστούν στο ρωμαϊκό ωδείο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
PinkPantheress: H απόλυτη ποπ σταρ της Gen Z

Μουσική / PinkPantheress: Από το παιδικό της δωμάτιο στo παγκόσμιo Billboard

Η καριέρα της γεννήθηκε μέσα από τα social media, αλλά είναι κάτι παραπάνω από αυτό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η μουσική της, μια lo-fi μείξη bedroom pop, drum ‘n’ bass και UK garage, δεν μπαίνει σε κανένα κουτάκι, είτε ηχητικό είτε αισθητικό.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Παύλος Παυλίδης: «Δεν ξέρω αν τελικά θα σώσει τον κόσμο η ομορφιά, θέλω όμως να την εμπιστευτώ»

Μουσική / Παύλος Παυλίδης: «Δεν ξέρω αν τελικά θα σώσει τον κόσμο η ομορφιά, θέλω όμως να την εμπιστευτώ»

Με αφορμή την εμφάνισή του στο φετινό Release Athens, ο δημοφιλής τραγουδοποιός μιλά στη LiFΟ για το νέο του άλμπουμ «Μπρανκαλεόνε», για την ποίηση, την τραπ και τον ΛΕΞ, τις ευκαιρίες που δίνει στους ανθρώπους, καθώς και για την ωμή, απρόκλητη βία που τον οδήγησε να γράψει το τραγούδι «Ένα αλλιώτικο παιδάκι» για τον Ζακ Κωστόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Απλώνοντας ρούχα με τη Δανάη στο κέντρο του κόσμου

Μουσική / Απλώνοντας ρούχα με τη Δανάη στο κέντρο του κόσμου

Η Δανάη Δέδε γιορτάζει τα 20 της στην Αθήνα με μια κιθάρα στο χέρι και πολλά λουλούδια γύρω της. Της αρέσει η θάλασσα της πόλης, αλλά προτιμά αυτήν της Ρόδου, όπου και μεγάλωσε. Το κομμάτι της «Αύριο» την έκανε γνωστή, αλλά σίγουρα δεν την τρομάζει ‒ μάλλον την ενθουσιάζει. Η μαμά της πιστεύει πως θα ήταν πολύ καλή ως ψυχολόγος.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ
Όταν ο Τσαϊκόφσκι περιέγραφε τη μοίρα του με μια Συμφωνία

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Όταν ο Τσαϊκόφσκι περιέγραφε τη μοίρα του με μια Συμφωνία

Την Παρασκευή 30 Μαΐου, ο αρχιμουσικός Διονύσης Γραμμένος και η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών φέρνουν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το δράμα της Πέμπτης Συμφωνίας του Τσαϊκόφσκι, ενός έργου που περιγράφει την ένταση ανάμεσα στις προσταγές της μοίρας και την προσωπική ελευθερία τού συνθέτη.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
AEON: Η «ντίβα από την Κρήτη» που παντρεύει τη ραπ με τη λύρα

Μουσική / AEON: Η «ντίβα από την Κρήτη» που παντρεύει τη ραπ με τη λύρα

Ξεκίνησε από την παραδοσιακή μουσική, όμως, η ανάγκη της για κοινωνικοποίηση την οδήγησε στη ραπ. Με αφορμή το τελευταίο της άλμπουμ, «Χαϊμαλίνα», η 25χρονη AEON μιλά για τον σεξισμό που αντιμετώπισε στα πρώτα της βήματα και για το πώς συνδύασε την κρητική μπουκόλυρα με ραπ ρυθμούς.
M. HULOT
56’ με τον Degear0001

Μουσική / Το νέο διαστημικό άλμπουμ του Degear0001 έχει ήχους από παιδικά παιχνίδια

Ο νεαρός μουσικός, που πειραματίζεται με παιδικά πλήκτρα και «χακαρισμένα» αντικείμενα, μόλις κυκλοφόρησε ένα spacey άλμπουμ με weird pop, που σίγουρα θα ήθελες να χορέψεις σε ένα παραληρηματικό πάρτι με χαμόγελα και φλούο χρώματα.
M. HULOT
Νέγρος του Μοριά: «Mιλάω για τη σκοτεινή πλευρά της Ελλάδας»

Μουσική / Νέγρος του Μοριά: «Mιλάω για τη σκοτεινή πλευρά της Ελλάδας»

Ο ταλαντούχος μουσικός κυκλοφόρησε ένα από τα καλύτερα ραπ άλμπουμ της χρονιάς, στο οποίο εξερευνά την εμπειρία του να είσαι μαύρος στην Ελλάδα του 2025 και το οποίο αποθέωσε η Guardian. Μιλά αποκλειστικά στη LiFO, λίγο πριν τη συναυλία του στις 31 Μαΐου στο Universe Multivenue Open Air.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Οι γονείς της Αγγελίνας κάποια στιγμή κουράστηκαν να παρακολουθούν τις παραστάσεις που οργάνωνε ως παιδί

Μουσική / Οι γονείς της Αγγελίνας κάποια στιγμή κουράστηκαν να παρακολουθούν τις παραστάσεις που οργάνωνε ως παιδί

Η Aγγελίνα είναι μια τραγουδοποιός 22 ετών που μεγάλωσε στην Αθήνα. Όταν ήταν μικρή ήθελε να γίνει ηθοποιός και συγγραφέας, αλλά ο δρόμος την πήγε στη μουσική κι έτσι έβγαλε το πρώτο της τραγούδι το 2023, που λέγεται «Sta Riha». Αγοράζει ακόμη μπουρμπουλήθρες από τα περίπτερα και της αρέσει να οδηγάει το σαράβαλό της. Κοιμάται καλά τα βράδια, αν δεν σκέφτεται πολύ. Όταν ανεβαίνει στην σκηνή, λέει μέσα της πως το άγχος της είναι ενθουσιασμός.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ

σχόλια

1 σχόλια
Του Terje "πάλιωσε" λίγο, αλλά μπουστάρει εμβληματικά ακόμα προς μια "υγιή" επαναφορά των κορμιών μας στα dancefloors.Καιρός είναι...Αναμένεται κάτι που να επαληθεύσει αυτήν την ανάγκη..