Ελα, πες, πόσες φορές έχεις χτυπηθεί με τα «Over and Over» και «I feel better»; Με ζωντανές εμφανίσεις σε όλα τα μεγάλα μουσικά φεστιβάλ του πλανήτη, βασικό γνώρισμα των οποίων είναι οι ανισόρροποι αυτοσχεδιασμοί και η διαρκής επανεφεύρεση του ήχου τους, ο Alexis Taylor, ο Joe Goddard και η μπάντα τους έχουν καταφέρει να μην ενδώσουν στις σειρήνες του mainstream και να ψάχνονται συνεχώς δημιουργικά.
Το πρωί πηγαίνω την κόρη μου στο σχολείο, ταΐζω τις γάτες μας, γράφω μουσική, το μεσημέρι συνήθως τσεκάρω για καινούργια huarache στο Footlocker.
Η μία εκ των δύο φωνών των Hot Chip, ο Alexis Taylor, είναι ο ορισμός του nerd. Εκτός από τις συναυλίες, είναι δημοφιλής και για τις εμφανίσεις του ως DJ. Με αυτή την ιδιότητα έχει κάνει περάσματα από Αθήνα και Θεσσαλονίκη. «Την Αθήνα τη γνωρίζω λίγο περισσότερο. Είναι όλα υπέροχα στη χώρα σας, η μουσική, το φαγητό, η ιστορία, ο πολιτισμός σας. Την τελευταία φορά που έπαιξα εκεί, το κοινό χόρευε πάνω στα τραπέζια, είχαν τρελαθεί, κι έτσι η βραδιά προέκυψε πραγματικά διασκεδαστική. Ίσως το καλύτερό μου gig ως DJ».
Αυτήν τη φορά το στοίχημα είναι διαφορετικό. Ο κύριος Taylor θα κάνει απόβαση στο gig space του six d.o.g.s για να παρουσιάσει στο ελληνικό κοινό κάτι πιο ακουστικό, που θα βασίζεται στη δεύτερη προσωπική του δισκογραφική προσπάθεια, η οποία φέρει τον γνώριμο τίτλο «Await Barbarians». «Πιο αργά tempo, με κάποιους δικούς μου ψυχεδελικούς πειραματισμούς. Ο κόσμος, φυσικά, θα μπορεί να χορέψει, αλλά τα περισσότερα κομμάτια που θα παίξω μοιάζουν με σόουλ μπαλάντες – μόνο ένα σχετίζεται με τον disco house ήχο των Hot Chip που έχετε συνηθίσει. Το "Await Barbarians" είναι ένα άλμπουμ οικείο, αλλά ταυτόχρονα προσωπικό, ζεστό, μελωδικό, βαθύ και... σπιτικό». Στην περιοδεία του συνοδεύεται από μπάντα της οποίας τα μέλη είναι ένα κι ένα, όπως μας λέει. «Είναι όλοι τους φανταστικοί! Η Sarah Jones έχει υπέροχη φωνή την οποία θα ήθελα να αναδείξω λίγο, ενώ παράλληλα παίζει ντραμς και πλήκτρα. Το στυλ του Rob Smoughton στα ντραμς ταιριάζει στη μουσική που θα παίξω, όπως και η κιθάρα του όταν βγαίνει μπροστά. Για τον Sumusu Mukai τι να πω; Ο τύπος είναι ιδιοφυΐα, απλά».
Και γιατί «Περιμένοντας τους Βαρβάρους», τον ρωτώ. «Ο τίτλος είναι όντως εμπνευσμένος από την ποίηση του Κ.Π. Καβάφη, την οποία γνωρίζω. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με γονείς φανατικούς του μεγάλου Έλληνα ποιητή, χαζεύοντας το πορτρέτο που του έχει φιλοτεχνήσει ο Χόκνεϊ και κατέχει περίοπτη θέση στον τοίχο μας. Με το κομμάτι "Without a Crutch" αναρωτήθηκα ποιοι είναι οι βάρβαροι και πώς εγώ συνυπάρχω με αυτή την ιδέα που λειτουργεί ως αντίδραση για τη μουσική και τις πράξεις μου. Οι βάρβαροι ενδεχομένως αντιπροσωπεύουν το άγνωστο ή το υποσυνείδητο. Τους ακροατές ή τους κριτικούς».
Είμαι περίεργος να μάθω πώς αυτός ο Λονδρέζος που μεγάλωσε με Καβάφη περνάει τον χρόνο του όταν δεν περιοδεύει. «Το πρωί πηγαίνω την κόρη μου στο σχολείο, ταΐζω τις γάτες μας, γράφω μουσική, το μεσημέρι συνήθως τσεκάρω για καινούργια huarache στο Footlocker. Έπειτα θα μαζέψω τη μικρή από το σχολείο, θα φάμε και το βράδυ μπορεί να βρεθώ σε κάποια παμπ, να πάω σε συναυλία ή απλώς να χαζέψω εκπομπές μαγειρικής στην τηλεόραση. Όλα ανάλογα με τις μουσικές ιδέες που μου προκύπτουν».
Alexis Taylor, w/ Άγγελος Κυρίου Live, six d.o.g.s (Αβραμιώτου 6-8, 210 3210510), Πέμπτη 2/10, 21.00, Προπώληση: €15, €18 (ταμείο)
σχόλια