H λογική πίσω από την επιλογή των κομματιών είναι, θεωρώ, απλή και συγκεκριμένη. Κάποια από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια, από μερικούς από τους πιο αγαπημένους μου καλλιτέχνες.

 

Η σειρά των συνθέσεων ακολουθεί μια «λογική» ροή σε σχέση με το μουσικό είδος / ύφος αλλά και την ένταση ή ενέργεια που βγάζει κάθε κομμάτι. Προσπάθησα δηλαδή να έχει τον τρόπο «σερβιρίσματος» ενός DJ set, ενός μουσικού προγράμματος που βγάζει νόημα, όπως θα τα άκουγες σε ένα bar, club ή party.

 

Τα περισσότερα τραγούδια σε αυτή τη λίστα είναι ενδεχομένως παγκοσμίως πασίγνωστα και παλιότερα, αλλά σκοπός είναι να σε κάνει να περάσεις καλά, να διασκεδάσεις και ίσως να συγκινηθείς (ειδικά αν έχει γεννηθεί στα '70s ή στα '80s) και όχι να σου προτείνει νέα, άγνωστη μουσική.

 

Τα περισσότερα τραγούδια σε αυτή τη λίστα είναι ενδεχομένως παγκοσμίως πασίγνωστα και παλιότερα, αλλά σκοπός είναι να σε κάνει να περάσεις καλά, να διασκεδάσεις και ίσως να συγκινηθείς.

 

Ξεκινάμε με το απόλυτα ταιριαστό για αυτές τις μέρες, αστικό gospel του Marvin Gaye από τον κατά κοινή ομολογία καλύτερο δίσκο του και συνεχίζουμε με το σκοτεινό, sexy trip hop των υπεραγαπημένων μου Βρετανών πιονιέρων. «Η Πόλις Εάλω» των θρυλικών TXC ανοίγει την θεματική του hip hop, συνεχίζοντας με τον feel good ύμνο της δυτικής ακτής για να δώσει πάσα στα ζιζάνια από τη Νέα Υόρκη, με αυτό τoν υπερgroovy διάολο. Δεν ξέρω ούτε έναν που δεν του αρέσει πολύ το Groove is in the heart και κάπου εδώ λογικά θα πρέπει να έχετε αρχίσει να χορεύετε.

 

Η ενότητα κιθάρες/indie/rock ξεκινά με μια από τις πιο dance-rock μπάντες όλων των εποχών για να περάσουμε στον «εθνικό ύμνο» ενός από τα τελευταία σπουδαία rock (και όχι μόνο) groups. Οι Smashing Pumpkins είναι ίσως η αγαπημένη μου κιθαριστική μπάντα ever και η επιλογή κομματιού ήταν πάρα πολύ δύσκολη αλλά τελικά κατέληξα σε αυτό το moody, μελωδικό indie κομψοτέχνημα. Προσωπικό κόλλημα και οι Presidents και το πάρτι ξανανάβει με το χαβαλετζίδικο boogie punk 'n' roll τους. Ξανακούγοντας διάφορα κομμάτια από Q.Ο.Τ.S.A για να διαλέξω αυτό, κατέληξα πως είναι ξεκάθαρα η καλύτερη rock & roll μπάντα της νέας χιλιετίας και η καλύτερη πάσα για τους λατρεμένους μου Black Sabbath. Δεν νιώθουμε όλοι λίγο Children of The Grave αυτές τις μέρες;

 

Ο ενθουσιασμός που ένιωσα πρωτοακούγοντας LCD και συγκεκριμένα αυτό το κομμάτι μπορεί να συγκριθεί μόνο με την πρώτη φορά που είδα Nirvana στο MTV στα 11 μου, καθότι έμπλεκε δύο αγάπες μου, τον κιθαριστικό indie ήχο και τα dance beats. Εξού και δύο '90s ύμνοι της electronica στα καπάκια για να γουστάρουμε. Κουράγιο όμως, αδέρφια, γιατί οι Bauhaus μας λένε πως ο Bella Lugozi πέθανε και θα πάμε όλοι μαζί στη συναυλία!