«Metal Slang»: Αυτή είναι η πιο ολοκληρωμένη δουλειά του Hawk

Το Metal Slang του Hawk είναι ένα άλμπουμ έντονα επηρεασμένο απ’ το R&B Facebook Twitter
Είτε σου αρέσει ο Hawk είτε όχι, οφείλεις να του αναγνωρίσεις τις καλλιτεχνικές ανησυχίες. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Ο HAWK ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΟ καταξιωμένους πλέον hitmakers στο εγχώριο ραπ τοπίο και δημιουργεί θόρυβο από την εποχή του «Above the hood» ως και το επιτυχημένο άλμα του προς το mainstream, ενώ με τη μουσική του έχει την τάση να πολώνει πολλές φορές το κοινό, δημιουργώντας παραγωγικές διχογνωμίες. Μόλις κυκλοφόρησε το τρίτο κατά σειρά επίσημο σόλο άλμπουμ του με τίτλο Metal Slang.

Είτε σου αρέσει ο Hawk είτε όχι, οφείλεις να του αναγνωρίσεις ότι έχει καλλιτεχνικές ανησυχίες. Έχει κατακτήσει πλέον το φρέσκο που είναι παρόν σε κάθε του release, πάντα πειραματίζεται με κάτι νέο, κι αυτό καθιστά κάθε του συνεισφορά μοναδική αλλά και διακριτή από τις υπόλοιπες. Το «Metal Slang» είναι το μανιφέστο ενός ανθρώπου που έχει το γνώθι σαυτόν και επιθυμεί να μοιραστεί την αντίφαση του να είσαι μεν mainstream καλλιτέχνης στην Ελλάδα, διατηρώντας όμως την ανεξαρτησία σου.

Με έναν έντονα επηρεασμένο από το R&B δίσκο, ο Hawk περνάει στη σφαίρα του lover boy που δεν προσπαθεί να χτίσει μια μυθολογία γύρω από αυτό αλλά το έχει κατακτήσει. Δηλαδή το ερωτικό περιεχόμενο δεν αφορά μια φόρμουλα αλλά μια προωθητική δύναμη της καλλιτεχνικής του προσωπικότητας. Όλος ο δίσκος είναι μια slice of life οπτική στην καθημερινότητα ενός σύγχρονου rapstar και στα αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα που αναπόφευκτα συνοδεύουν αυτή την καταξίωση.

Το «Metal Slang» είναι το manifestation του «808 Και Καταχρήσεις», η σύγχρονη εκδοχή του, και ο Hawk ξέρει πολύ καλά πώς να το διαχειριστεί: από τη χροιά της φωνής του, πειραματιζόμενος με ένα δικό του baby voice, μέχρι τις λέξεις που προσεκτικά θα τοποθετήσει στη σειρά και τις εντάσεις που θα δώσει ερμηνευτικά στα σημείο, οικοδομεί μια αφήγηση της ηρεμίας πριν από την καταιγίδα. Γιατί η φήμη και η δόξα δεν είναι τίποτα περισσότερο από την αγωνία που πνίγεται στην εκκωφαντική πραότητα της επιτυχίας.

Οι συνεργασίες στον δίσκο είναι μετρημένες, προσεκτικά επιλεγμένες ώστε να συνεισφέρουν τόσο και όσο πρέπει. Αυτή που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση να είναι του Light, δημιουργώντας hype για ένα sequel, ίσως, στο καταπληκτικό «Supernova» του 2024.

Συνολικά θα λέγαμε πως πρόκειται για έναν δίσκο που θα πείσει και τον πιο δύσπιστο για το artistry του Hawk και πως είναι εδώ, πρώτα και κύρια, για τη δημιουργία, τη χάραξη νέων οριζόντων στην ιστορία της εγχώριας κουλτούρας και όχι απλώς για το τσεκ. Είναι δουλειά ώριμη, ειλικρινής και καθόλου φλύαρη, διατηρώντας τις αναλογίες της χρονικά. Το 2024 εξελίσσεται δυναμικά, με μουσικάρες, και το «Metal Slang» ήδη εξασφάλισε μια θέση στην Top10 λίστα κάθε ακροατή στο year's resolution του.

— Χρήστος Ντάτσης

Ο Hawk είναι από τους αγαπημένους μου εγχώριους καλλιτέχνες. Το «Όραμα» με τους Above the hood και το σόλο του, «Liberta», είναι δύο από τα αγαπημένα μου ελληνικά albums και αδιαμφισβήτητα classics της ελληνικής δισκογραφίας. Επιπλέον, ο Hawk είναι ένας καλλιτέχνης που σπάνια θα τον δούμε να επαναλαμβάνεται στις κυκλοφορίες του. Στο υλικό που έχει κυκλοφορήσει θα ακούσουμε από old-school rap ήχο μέχρι trap και blues και συμμετοχές από το «Arte Povera» του Beats Pliz μέχρι το «Freakshow» του Sapranov.

Πέραν αυτών, ανυπομονησία για την κυκλοφορία του δίσκου μού δημιούργησε το αξιοσημείωτο rollout του. Σε μια εποχή που έχουμε συνηθίσει τις ξαφνικές αναβολές, το να ξυπνάμε και να μην ξέρουμε αν ο δίσκος που περιμένουμε έχει κυκλοφορήσει και το να αλλάζουν κομμάτια μετά την κυκλοφορία τους, ένα προσεγμένο rollout είναι ανακουφιστικό. Η κυκλοφορία του «Monroe» ως single, το drop του «Skg Freestyle» στον γνωστό πλέον discord server του, η ανακοίνωση του release date με το cover, το comic artwork, το drop ενός εκπληκτικού leftover κομματιού στο προφίλ του στο Instagram του και τέλος η ανακοίνωση του tracklist την τελευταία ημέρα αποτέλεσαν ένα από τα πιο προσεγμένα εγχώρια album rollouts που έχω παρακολουθήσει και με κάνει να σκέφτομαι ότι θα ακούσω ένα εξίσου προσεγμένο album.

Όντως, ακούγοντάς το νιώθω ότι ο Hawk μας έχει δώσει την πιο ολοκληρωμένη δουλειά του, στην οποία μας δείχνει όλες του τις πτυχές. Σε περισσότερα κομμάτια απ' ό,τι έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια βλέπουμε τον Hawk να χρησιμοποιεί περισσότερο το ραπ στοιχείο, αναφερόμενος κυρίως στο star status του, στο hustling και στο street life. Ο ερωτικός χαρακτήρας του Hawk με τον R&B ήχο κυριαρχεί στο single «Monroe» και στο stretch «High Heels» - «Drugs N Bass».

Παρόλο που το «Metal Slang» το θεωρώ την πιο ολοκληρωμένη δουλειά του λόγω της ποικιλίας και της διάρκειάς του –επιτέλους, πήραμε Hawk album που διαρκεί πάνω από μισάωρο–, έχει σημεία που δεν μου αρέσουν και που οι πειραματισμοί μού φαίνεται πως απέτυχαν. Το intro, ειδικά το Παλαιστίνη line, η συμμετοχή του FLY LO, ο οποίος έχει βαλθεί να δίνει verses που δεν μου αρέσουν σε albums που μου αρέσουν, το delivery σε αρκετά κομμάτια, όπως το «High Heels» και το «Peristeri», είναι σημεία στα οποία σε κάθε ακρόαση του δίσκου θέλω να πατήσω το skip. Ανάμεικτα αισθήματα έχω για τα κομμάτια «Trap Basement», «Tzimis Panousis» και «Max Payne». Αν και είμαι φαν της ραπ πλευράς του Hawk, τα συγκεκριμένα κομμάτια είτε είχαν στιγμές που μου φάνηκαν corny είτε απλώς δεν με γέμισαν.

Μέσα στον δίσκο, ωστόσο, υπάρχουν εκπληκτικά σημεία που δεν μπορώ να σταματήσω να ακούω. Αρχικά, το σερί τεσσάρων κομματιών, από το «Εleftheria h Thanatos» μέχρι το «Drugs N Bass», είναι απίστευτα. Εκατό τοις εκατό Hawk vibe, καλαίσθητα γραμμένα, με εκπληκτικές μελωδίες και delivery, με αψεγάδιαστες συμμετοχές από τον Light και τον Saske και κορυφαίες παραγωγές. Δεν θα διαφωνούσα με κάποιον αν έβαζε και τα τέσσερα κομμάτια σε μια Τop10 hawk tracks λίστα. Επιπλέον, εξαιρετικά κομμάτια αποτελούν το bouncy «GG Allin», το single «Monroe» με τον Toquel, που αποτελεί κι αυτό χαρακτηριστικό Hawk κομμάτι, με ένα από τα πιο πιασάρικα hooks που έχουν βγει τα τελευταία χρόνια.

Τον δίσκο σίγουρα δεν θα τον έβαζα στο elite επίπεδο του «Liberta» και του «Όραμα», ωστόσο αυτό δεν μειώνει καθόλου τον Hawk ως καλλιτέχνη. Οι πειραματισμοί είναι εμφανείς σε όλα τα σημεία του – τις παραγωγές, τις φωνητικές, το delivery, τα punchlines. Και δεν μπορώ παρά να χαρώ που υπάρχουν καλλιτέχνες στο mainstream που επιχειρούν να μας δώσουν κάτι φρέσκο. Γιατί χωρίς αυτούς, η δημιουργικότητα της mainstream σκηνής θα πέσει σε τέλμα, κάτι που, αν εξαιρέσουμε μερικές κυκλοφορίες-«σανίδες σωτηρίας», μπορούμε να πούμε πως έχει ήδη συμβεί.

Ολόκληρο το «Metal Slang» μπορείς να το ακούσεις εδώ:

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Toquel: «Νιώθω ότι τα οφείλω όλα στη μάνα μου»

Μουσική / Toquel: «Νιώθω ότι τα οφείλω όλα στη μάνα μου»

Από το «Karolina» μέχρι τη σαρωτική επιτυχία του «1111» ο Toquel έχει αλλάξει πολύ ως καλλιτέχνης, ως άνθρωπος, όμως, είναι πάντα ίδιος, το παιδί που είχε φιλοδοξία να κάνει καλά τη μάνα του και να κατακτήσει την κορυφή. Στο ΟΑΚΑ γιορτάζει την επιτυχία του με ένα σόου που δεν έχει ξαναδεί το ελληνικό ραπ.
M. HULOT

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μουσική / Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μέσα σε ένα παγκόσμιο σκηνικό βίας, πολέμων και γενοκτονιών, η ηλεκτρονική μουσική καλείται να ξαναβρεί τη χαμένη της τιμή, ανακτώντας τον άμεσο, ενωτικό και απελευθερωτικό της χαρακτήρα.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
«Έπαθα νευρολογική διαταραχή, είχα αυτοκτονικές σκέψεις» - Κι εκεί γεννήθηκε ο Ivy Robins

Μουσική / Πέτρος Βεντουρής: «Έγραψα τραγούδια για να μην πεθάνω»

Όταν ο Πέτρος Βεντουρής βυθίστηκε στη σιωπή της κατάθλιψης λόγω μιας νευρολογικής ασθένειας, γεννήθηκε ένας άλλος εαυτός, ο Ivy Robins. Περνώντας μέσα από το σκοτάδι, την απώλεια και την ψυχοθεραπεία, βρήκε στη μουσική τον τρόπο να ξανασταθεί στα πόδια του.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φεστιβάλ Ελάτειας: Εκεί που η μουσική στήνει φωλιά κάτω απ’ τα πλατάνια εδώ και 12 χρόνια

Φεστιβαλ Ελάτειας / «Δεν ήταν φεστιβάλ, δεν υπήρχε σκηνή, ούτε πρόγραμμα»

Ξεκίνησε ως ένα πάρτι στο δάσος. Σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά, το Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας έχει γίνει σημείο αναφοράς για όσους πιστεύουν στη δύναμη της κοινότητας, της αυθεντικότητας και της μουσικής που ενώνει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φιλιώ Πυργάκη (1939-2021) : «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

Μουσική / Φιλιώ Πυργάκη: «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

«Λέω κουράστηκα, αλλά μόλις ανέβω εκεί πάνω στο παλκοσένικο γίνομαι αλλιώτικος άνθρωπος». Η κορυφαία των Ελληνικών πανηγυριών, που πέθανε σαν σήμερα το 2021, είχε μιλήσει στη LIFO για μιαν Ελλάδα που υπνοβατεί στο DNA μας.
M. HULOT
Fotis Benardo: «Εξάγουμε πολιτισμό, αλλά στην Ελλάδα δεν μας το αναγνωρίζουν»

Μουσική / Fotis Benardo: «Κανένα ΑΙ δεν μπορεί να εκφράσει αυτά που νιώθω, ούτε αυτά που έχω περάσει»

Είναι ο ντράμερ των Nightfall. Έκανε τη μουσική όχημα για τα ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοιράστηκε τη σκηνή με θρύλους της μουσικής όπως οι Black Sabbath, οι Iron Maiden οι Kiss και οι Motorhead. Πιστεύει πολύ στη νέα μουσική σκηνή της Ελλάδας και ότι ο άνθρωπος θέλει άνθρωπο και όχι ΑΙ. Είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT