Το 2020, όταν κυκλοφόρησε το «WAP» της Cardi B και της Megan Thee Stallion, θεωρήθηκε από πολλούς ένα cultural reset. Μια βόμβα δηλαδή που «σκάει» και συζητιέται τόσο, ώστε αλλάζει τα όσα ίσχυαν μέχρι τότε στην ποπ κουλτούρα, δημιουργεί μια νέα μόδα που στιγματίζει την εποχή και αναγκάζει τους ανθρώπους να επανεξετάσουν τον τρόπο που βλέπουν τα πράγματα. Στην Ελλάδα οι συναυλίες του ΛΕΞ μπορούν να θεωρηθούν κάτι αντίστοιχο, όπως και το «Mama?» πριν από καναδυό χρόνια.
Η διαφορά είναι ότι στην Αμερική αυτό δεν έγινε από άνδρες που ράπαραν για το ηδονιστικό lifestyle ή για κοινωνικoπολιτικά προβλήματα, αλλά από δυο Αφροαμερικανίδες ράπερ που μιλούσαν άμεσα για το σεξ και τη γυναικεία απόλαυση, περιγράφοντας τις σεξουαλικές τους φαντασιώσεις με έναν αρκετά «γαργαλιστικό» τρόπο. Το «WAP» ήταν λιγότερο χυδαίο από αυτό που φάνηκε αρχικά, γινόταν πιο πρόστυχο όταν προσπαθούσαν να το σχολιάσουν στις συζητήσεις που ακολούθησαν. Οι στίχοι του ήταν αρκετά χιουμοριστικοί και θύμιζε έντονα τον raunchy ύμνο με τον οποίο μεγαλώσαμε στα ’80s, το «Push It» των Salt 'n’ Peppa.
Τo σημαντικότερο που πέτυχε το «WAP» ήταν να δώσει την απαραίτητη ώθηση που χρειαζόταν το γυναικείο ραπ εκείνη την περίοδο. Κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα σήμερα με τις νέες, ανερχόμενες ράπερ που γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς, όπως η Glorilla και η Ice Spice, ενώ η Nicki Minaj με το «Super Freaky Girl» με ανάλογη αισθητική με το «WAP» μεσουρανεί στα τσαρτ της υφηλίου.
Θέλω να καταλάβει ο κόσμος πως υπάρχουν διαφορετικά στυλ στο ραπ και συνειδητά διαλέγω να κάνω αυτό που κάνω και όχι επειδή δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Θέλω να αποδεχτεί ότι για να είσαι σε αυτό δεν χρειάζεται απαραίτητα να φοράς φαρδιά και να είσαι πιο «αντράκι». Θέλω να χτύπησω το slutshaming κατάμουτρα.
Το «Τι Κοιτάς» της Kimi πατάει σε αυτήν τη φλέβα του γυναικείου ραπ. Προσπαθεί να βγάλει μια άλλη γυναικεία οπτική, πιο απενοχοποιημένη. Παίζει και αντιστρέφει το ανδρικό βλέμμα και το κάνει χωρίς να γίνεται ποτέ απόλυτα explicit. Ειδικά για το είδος μουσικής που εκπροσωπεί, πετυχαίνει να ισορροπεί σε μια λεπτή γραμμή, χωρίς να θυσιάσει όλα τα στοιχεία που το κάνουν μοναδικό. Αντιθέτως, τα προσαρμόζει με εύστροφο τρόπο στα δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας, που δεν αντέχει και τόση σεξουαλική απελευθέρωση.
Kimi - Ti Koitas (Official Music Video)
Βέβαια, εκεί που δεν κάνει εκπτώσεις είναι στην εντυπωσιακή εμφάνισή της και το σέξι στήσιμό της στα βίντεο, που σε προϊδεάζουν ότι θα έχει την ωμότητα των Αμερικανίδων. Αυτό, όμως, αρκεί για να δεχτεί ένα καταιγισμό από σεξιστικά και μισογυνιστικά σχόλια.
Αν διαβάσεις τι γράφεται από άντρες κάτω απ’ το βίντεό της, είναι εξοργιστικό, όταν οι Έλληνες συνάδελφοί της, άντρες, ραπάρουν τα ίδια και χειρότερα και οι ίδιοι σχολιαστές τους χειροκροτούν.
«Δεν είναι καν έξυπνα σχόλια», μου αναφέρει όταν τη συναντάω και εκπλήσσομαι όταν συνειδητοποιώ ότι τα πανέμορφα –πολύ– μακριά μαύρα μαλλιά της είναι όντως δικά της και όχι extensions.
«Προσέχω πάρα πολύ το πώς γράφω, να μην είναι κάτι cringe. Δεν γράφω ακρότητες. Και ο τρόπος που γράφω προσπαθώ να είναι προσεγμένος. Παρ' όλα αυτά κάποιος θα το σχολιάσει χωρίς καν να το ακούσει επειδή είναι προκατειλλημένος. Έχουμε μεγαλώσει όλοι σε αυτές τις γενιές και σε αυτήν τη χώρα που το αγόρι μπορεί να έχει δέκα γκόμενες και να είναι μάγκας και η κοπέλα άμα δείξει λίγο δέρμα, είναι πουτάνα. Εκεί ξεκινάει όλο το πράγμα. Εκεί είναι όλη η αρρώστια».
Η Kimi είναι 22 χρονών και σπουδάζει ΜΜΕ και Επικοινωνία στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Όταν ήταν μικρή συνήθιζε να χορεύει στην οικογένειά της και με ένα παιδικό αρμόνιο και μικρόφωνο έκανε τις δικές της χορογραφίες. Από τότε κατάλαβε ότι της άρεσε να κάνει περφόμανς και να τραγουδά μπροστα σε κοινό. Τα ακούσματά της στην εφηβεία της ήταν περισσότερο street, Τζαμάλ, Λεξ, Βήτα Πεις, Bloody Hawk, ενώ όταν μάθαινε ηλεκτρικό μπάσο, άκουγε περισσότερο ροκ, μπλουζ και τζαζ.
Αποφάσισε να κάνει αυτό το είδος γυναικείου ραπ όταν πρωτοάκουσε τη Saweetie. Τα αργά beats και ο τρόπος που ραπάρει φέρνει περισσότερο στο νου την Bia, που επίσης τη συμπεριλαμβάνει στις επιρροές της. Γράφει μόνη της τους στίχους και διαλέγει η ίδια τα beats που χρησιμοποιεί, ανάλογα με το ηχητικό αποτέλεσμα που θέλει να πετύχει.
Στην αρχή φοβόταν να δοκιμάσει να ραπάρει και να γράψει ένα τραγούδι. Της φαινόταν πολύ δύσκολο. Όταν μπήκε όμως, για πρώτη φορά στο στούντιο να ηχογραφήσει ένιωσε σαν να βρίσκεται στον φυσικό της χώρο.
Το «Nike Boys» ήταν το πρώτο κομμάτι που πέτυχα από εκείνη. Συγκεκριμένα το remix που έκανε με τον Thug Slime. Αυτήν τη στιγμή δεν μπορείς να το βρεις πουθενά στις streaming πλατφόρμες, η τότε εταιρεία της το κατέβασε, λόγω της απόφασής της να φύγει από εκεί. Πέτυχε όμως τον σκοπό του να την προσέξουν, όπως μου λέει. Η Kimi είναι η πρώτη γυναίκα ράπερ που έχει υπογράψει στην Capital Records, κάτι που ήταν ο απώτερός της στόχος, μια και είναι «το μεγαλύτερο label για το τραπ στη χώρα».
Δεν ήξερε αν ήταν ρεαλιστικό και δεν το περίμενε όταν συνέβη. Νιώθει αρκετά περήφανη και θεωρεί ότι είναι σημαντικό να βρίσκεται σε μια εταιρεία που της δίνει τον απόλυτο έλεγχο πάνω στην εικόνα της και τη μουσική της. Ταυτόχρονα, θεωρεί κάπως ηλίθιο που οι επικριτές της πιστεύουν ότι βρίσκεται εκεί που βρίσκεται και συνεργάζεται με παραγωγούς όπως ο Skive ή υπό την επίβλεψη του Light χωρίς να έχει skills ή μόνο εξαιτίας της εμφάνισής της.
«Όταν είπα ότι θα κάνω μουσική, δεν σκέφτηκα ότι θα έχω hate comments. Απλά ξεκίνησα να το κάνω. Με βοήθησε πολύ το ότι έχω αυτοπεποίθηση σαν άτομο. Ξέρω ποια είμαι και ξέρω γιατί κάνω τη μουσική που κάνω και γιατί παρουσιάζω τον εαυτό μου όπως τον παρουσιάζω, οπότε είχα μια βάση και αυτό ειναι που με κρατάει. Να ακουστεί μέσα από εμένα η γυναικεία φωνή μέσα σε όλο αυτό. Η γυναίκα που είναι οικονομικά ανεξάρτητη, που νιώθει καλά με το σώμα της, που κάνει ό,τι θέλει με το σώμα της.
Θέλω να καταλάβει ο κόσμος πως υπάρχουν διαφορετικά στυλ στο ραπ και συνειδητά διαλέγω να κάνω αυτό που κάνω και όχι επειδή δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Θέλω να αποδεχτεί ότι για να είσαι σε αυτό δεν χρειάζεται απαραίτητα να φοράς φαρδιά και να είσαι πιο "αντράκι". Θέλω να χτυπήσω το slutshaming κατάμουτρα».
Στην ουσία, για να πάρουν μια γυναίκα ράπερ στα σοβαρά στην Ελλάδα πρέπει είτε κυρίως να κάνει κοινωνικοπολιτικό ραπ και να καταπιέζει τη σεξουαλικότητά της –αλλά ακόμη και τότε υπάρχουν αντιδράσεις– ή να κάνει πιο προκλητικό ραπ, που και πάλι αντιμετωπίζεται σαν σκυλάδικο. Δεν υπάρχει κάτι ενδιάμεσο.
Αν κάτι πάντως τη στεναχωρεί πραγματικά είναι όταν τα κακεντρεχή σχόλια γίνονται από γυναίκες. «Δεν με πειράζει τόσο όταν προέρχονται από άνδρες επειδή καταλαβαίνω πώς έχουν γαλουχηθεί. Πρόσφατα μου ήρθε ένα πάρα πολύ άσχημο μήνυμα από μια κυρία που είχε ένα γιο 3-4 ετών και σκεφτόμουν πώς περιμένει κανείς να μεγαλώσει αυτό το παιδί και να μη φερθεί άσχημα στην κοπέλα του ή να σεβαστεί τη μουσική που κάνω όταν η ίδια η μητέρα του κάνει αυτό το πράγμα σε μια κοπέλα που είναι 20 χρόνια μικρότερή της».
Πάντως δεν είναι όλα τα μηνύματα που λαμβάνει αρνητικά, αρκετές κοπέλες που θέλουν να ξεκινήσουν να κάνουν κάτι παρόμοιο την έχουν προσεγγίσει.
«Καλό θα ήταν να μην το κάνουν απλά επειδή είναι μόδα και τώρα αρχίζει να γίνεται αποδεκτό, αλλά να το αγαπήσουν και να το γνωρίσουν αρχικά επειδή το βασικό πρόβλημα μέχρι στιγμής είναι ότι δεν έχει υπάρξει σωστή εκπροσώπηση του στυλ που κάνουμε, γι' αυτό έχει παρεξηγηθεί. Επίσης, να καταλάβουν ότι αυτό που χρειάζεται πέρα από την πολλή δουλειά είναι να έχουν γερό στομάχι για να αντιμετωπίσουν όλα τα εμπόδια».
Και τι θα έλεγε σε κάποιον hater αν τον είχε μπροστά της;
«Θα τον ρώταγα τι έχει πετύχει εκείνος στη ζωή του και κρίνει έναν άνθρωπο τόσο αυστηρά ή τόσο άσχημα και το μόνο που θα του έλεγα είναι ότι κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό του και το προβάλλει σε μένα. Είναι αστείο που κάποιος με κρίνει ως καλλιτέχνη από τα τέσσερα λεπτά μουσικής που έχει ακούσει. Πέρα από αυτό, όμως, θέλω ο κόσμος να ακούει τη μουσική μου και να νιώθει αυτοπεποίθηση και μόνο θετικά συναισθήματα».
σχόλια