Keith Jarrett και Phi-Psonics: Δύο νέα τζαζ άλμπουμ, που εντυπωσιάζουν

Keith Jarrett και Phi-Psonics: δύο νέα τζαζ άλμπουμ, που εντυπωσιάζουν Facebook Twitter
Οι Phi-Psonics είναι ένα εντελώς spiritual-psychedelic τζαζ σχήμα.
0


ΑΝ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΚΠΛΗΣΣΕΙ
 και η τζαζ, τότε τι τζαζ θα ήταν; Είναι μια κουβέντα αυτή, που οπωσδήποτε αληθεύει μέσα στη γενικότητά της, αλλά καλό είναι να επιβεβαιώνεται κιόλας, στην πράξη, και ανά τακτά διαστήματα. Το λέω, επειδή επίσης ακούγεται από ορισμένους πως η μουσική, και σ’ αυτά τα κλασικά πλέον στυλ, όπως είναι η τζαζ, δεν προχωράει παρακάτω, πως δεν έχει να προτείνει νέους συναρπαστικούς δίσκους κ.λπ. Ουδέν αναληθέστερον τούτου.

Το νέο άλμπουμ των Αμερικανών Phi-Psonics, όπως και το live στη Βιέννη του άσσου πιανίστα Keith Jarrett, που κυκλοφόρησαν εσχάτως, είναι δίσκοι που θα μπορούσε να είχαν δει το φως σε οποιαδήποτε δεκαετία, από το 1960 και μετά, και να στέκονται στο ίδιο ύψος με τα αριστουργήματα του είδους.

Είναι αυτή η απόλυτη ταύτιση ανάμεσα στον πιανίστα και το πιάνο του, η σιγουριά πως ό,τι ακούς είναι εντελώς βιωμένο – καθώς οι μικρές φωνές, που ακούγονται εδώ κι εκεί, λειτουργούν και ως «μεταφράσεις» της συγκέντρωσης και του διανοητικού και σωματικού κόπου τού Αμερικανού μπροστά από το πιάνο του.

PHI-PSONICS: Expanding to One

[Gondwana Records / AN Music, 2025]

Το τρίτο άλμπουμ των Αμερικανών Phi-Psonics, μετά από τα “Octava” (2023) και “The Cradle” (2020) είναι γεγονός! Και όταν γράφω για «γεγονός» το εννοώ. Το “Expanding to One” είναι ένα ακόμη πολύ αξιόλογο άλμπουμ, απ’ αυτή την ομάδα μουσικών, που μας έχει κάνει κάπως να τα χάσουμε –έτσι θα πρέπει να το πούμε τελικά– τα πιο πρόσφατα χρόνια.

Το νέο αυτό CD (και 2LP) των Phi-Psonics, που έχουν πάντα τη βάση τους στο L.A., είναι ζωντανό, καθώς πρόκειται για ηχογράφηση από το δισκοπωλείο Healing Force of The Universe Records (ΗFoTUR), που εδρεύει στην Pasadena της Καλιφόρνιας. Ο χώρος εμπνέει το γκρουπ, καθώς το υλικό είναι γραμμένο στο ΗFoTUR, σε μια σειρά παρουσιών του εκεί από τον Φεβρουάριο έως και τον Απρίλιο του ’24.

PHI-PSONICS: Expanding to One [Gondwana Records / AN Music, 2025]
PHI-PSONICS: Expanding to One
[Gondwana Records / AN Music, 2025]

Με την ευκαιρία, λοιπόν, αυτών των συναυλιών οι Phi-Psonics –δηλαδή οι Seth Ford-Young ακουστικό μπάσο, κρουστά, Sylvain Carton τενόρο & βαρύτονο σαξόφωνα, φλάουτο, κρουστά, Randal Fisher φλάουτο, τενόρο σαξόφωνο, Mitchell Yoshida wurlitzer και Josh Collazo ντραμς– καλούν στη σκηνή, για να εμφανισθούν μαζί τους, μια σειρά από έξτρα μουσικούς (μέτρησα δέκα ονόματα, που χειρίζονται κιθάρες, άρπα, μπάσο, κρουστά και wurlitzer βασικά), προκειμένου να αποδοθούν δεκατέσσερις συνθέσεις του Ford-Young και της μπάντας. Το όλον εγχείρημα στέφεται από απόλυτη καλλιτεχνική επιτυχία. Εν ολίγοις; Ένας ακόμη αριστουργηματικός δίσκος απ’ αυτή την ομάδα μουσικών, που έχει βαλθεί συνεχώς να μας ξαφνιάζει.

Οι Phi-Psonics είναι ένα εντελώς spiritual-psychedelic τζαζ σχήμα. Τέτοιο ήταν και στα πρώτα δύο άλμπουμ του, τέτοιο παραμένει και τώρα. Και το λέω αυτό παρά το γεγονός των πολλαπλών συμμετοχών, οι οποίες δεν θα αλλάξουν καθόλου τον προσανατολισμό του. Εννοώ πως ο ήχος των Phi-Psonics δεν αλλοιώνεται από τα επιπρόσθετα όργανα, καθώς οι παρουσίες όλων των συμμετεχόντων είναι απολύτως διακριτικές και περιπτωσιακές.

Για παράδειγμα, οι κιθάρες ακούγονται μόνο σε πέντε από τα δεκατέσσερα tracks του δίσκου, ενώ σε δύο εξ αυτών είναι pedal steel, και άρα ακόμη πιο κοντά στον γοητευτικό ήχο του γκρουπ. Η άρπα, που ακούγεται σε μόλις δύο tracks, είναι επίσης ένα απολύτως πνευματικό όργανο (θυμόμαστε εδώ την Alice Coltrane και την Dorothy Ashby), ενώ οι τρεις χειριστές των wurlitzer (ένα όργανο σήμα-κατατεθέν για τον ήχο των Phi-Psonics) δεν παίζουν ποτέ και οι τρεις μαζί (ούτε καν οι δύο). Επίσης, σε ένα μόλις track, το 2λεπτο “Before the pyramids”, υπάρχει γυναικεία φωνή – οπωσδήποτε πλήρως ενταγμένη και αυτή στον ήχο του κουιντέτου. Μ’ αυτά και μ’ αυτά είναι αλήθεια πως δεν αντιλαμβάνεσαι και τόσο όλες τούτες τις επεκτάσεις, κάτι που μόνον ως επίτευγμα (μελετημένο φυσικά) μπορεί να χαρακτηρισθεί.

Επί του ηχητικού μέρους, σε σχέση με το αίσθημα, την ομορφιά, την ταξιδευτική διάθεση, την ενατένιση, την ατμόσφαιρα και το «χάσιμο», που προσφέρει το “Expanding to One” δεν χωρούν πολλά, καθώς έχουμε να κάνουμε μ’ ένα μαγικό άλμπουμ, μ’ ένα συναρπαστικό άκουσμα, με μια φυσική time machine, που μπορεί τελείως ανεπαίσθητα να μεταφέρει τον ακροατή και την ακροάτρια σε... άλλους κόσμους.

Είναι τιμή για την εποχή μας, και για ό,τι μπορεί να αποκαλούμε μουσική τέχνη (και όχι μόνο τζαζ), να υπάρχουν τέτοια συγκροτήματα (και) στα δικά μας χρόνια.

Healing Time

KEITH JARRETT: New Vienna

[ECM Records / ΑΝ Music, 2025]

Keith Jarrett και Phi-Psonics: δύο νέα τζαζ άλμπουμ, που εντυπωσιάζουν Facebook Twitter
Με τα σημερινά δεδομένα, ο Keith Jarrett (που πλέον είναι 80 ετών) δεν αναμένεται να ξαναπαίξει πιάνο (τουλάχιστον δημοσίως).

Όπως έχουμε σημειώσει και στο παρελθόν... το  2016 ο Keith Jarrett περιόδευσε, για τελευταία φορά, σε Αμερική και Ευρώπη, δίνοντας οκτώ συναυλίες, τρεις στις ΗΠΑ (σε Νέα Υόρκη, Λος Άντζελες και Σαν Φρανσίσκο) και πέντε στην Γηραιά Ήπειρο (σε Βουδαπέστη, Μπορντώ, Βιέννη, Ρώμη και Μόναχο). Είναι γνωστό, επίσης, πως από το 2018 ο μεγάλος αυτός πιανίστας της σύγχρονης μουσικής έχει αποσυρθεί από τα δρώμενα, μετά από τα δύο σοβαρά εγκεφαλικά επεισόδια που υπέστη και που θα του άφηναν, τελικώς, σοβαρά προβλήματα στο αριστερό χέρι του. Έτσι, και με τα σημερινά δεδομένα, ο Keith Jarrett (που πλέον είναι 80 ετών) δεν αναμένεται να ξαναπαίξει πιάνο (τουλάχιστον δημοσίως).

Μένουν λοιπόν οι διάφορες ηχογραφήσεις του από το παρελθόν, με όλων των ειδών τους σχηματισμούς ή σόλο και με μεγάλη ποικιλία αισθητικών υφών και βεβαίως υπάρχουν και τα καινούρια άλμπουμ του, αυτά που κυκλοφορεί η ECM (γραμμένα πριν από το ’18) και στα οποία καταγράφονται ανέκδοτες όψεις της πιο σύγχρονης δημιουργίας του.

KEITH JARRETT: New Vienna [ECM Records / ΑΝ Music, 2025]

Έτσι, από την τελευταία ευρωπαϊκή περιοδεία του αμερικανού πιανίστα, συνθέτη και αυτοσχεδιαστή η ECM έχει τυπώσει μέχρι σήμερα τα άλμπουμ “Bordeaux Concert” (2022), “Budapest Concert” (2020) και “Munich 2016” (2019), ενώ τώρα συμπληρώνει ένα καρέ με το “New Vienna”, δηλαδή με την αποτύπωση του κοντσέρτου του Jarrett, της 9ης Ιουλίου 2016, στην Goldener Saal / Musikverein της αυστριακής πρωτεύουσας. Γιατί “New Vienna”; Μα γιατί υπάρχει και το παλαιότερο δικό του “Vienna Concert” [ECM] από το 1992.

Όπως σχεδόν πάντα στην τελευταία αυτή φάση της πιανιστικής εκστρατείας του ο Jarrett εμφανίζεται και στη Βιέννη... δίχως πρόγραμμα. Όλα τα κομμάτια τού άλμπουμ του αποκαλούνται “New Vienna” και χωρίζονται σε εννέα μέρη (από το “Part I” έως το “Part IX”), με το κοντσέρτο να κλείνει, κατά τα καθιερωμένα, μ’ ένα στάνταρντ (εδώ το “Somewhere over the rainbow” του Harold Arlen).

Υπάρχει λοιπόν ο χώρος και ο χρόνος προκειμένου ο Jarrett να απλώσει την φαντασία του και βεβαίως την πάντα υψηλή τεχνική του, συνθέτοντας και αυτοσχεδιάζοντας επί τόπου. Ποιο κομμάτι του κοντσέρτου είναι «έτοιμο» από πριν και ποιο αναδύεται τη στιγμή της ζωντανής παρουσίασης και της εγγραφής του είναι παντελώς αδύνατον να το αντιληφθείς. Όπως δεν μπορείς να αντιληφθείς, εννοείται, και το πώς και τι σκέπτεται ο αμερικανός πιανίστας την ώρα κατά την οποία ιερουργεί. Γιατί κάτι τέτοιο συμβαίνει, πάντα, με τον Jarrett.

Είναι αυτή η απόλυτη ταύτιση ανάμεσα στον πιανίστα και το πιάνο του, η σιγουριά πως ό,τι ακούς είναι εντελώς βιωμένο – καθώς οι μικρές φωνές, που ακούγονται εδώ κι εκεί, λειτουργούν και ως «μεταφράσεις» της συγκέντρωσης και του διανοητικού και σωματικού κόπου τού Αμερικανού μπροστά από το πιάνο του. Έτσι, σ’ αυτό το εντελώς μοναδικό και μοναχικό ταξίδι δεν έχεις άλλη διαφυγή εκτός από το να συμμετάσχεις συμπάσχοντας, πριν εκτονωθείς, στο τέλος, μέσω ενός ιλιγγιώδους χειροκροτήματος.

Αν ο ακροατής του CD ή του 2LP μένει άναυδος με κομμάτια σαν το “Part VII”, που δεν θα υπήρχε αν δεν υπήρχε το προηγούμενό του κ.ο.κ., αντιλαμβάνεσαι τι σημαίνει το να είσαι παρών σ’ ένα τέτοιο κοντσέρτο. Πολλάκις τυχεροί, λοιπόν, όσοι θα παρευρίσκονταν στην Goldener Saal της Βιέννης, το 2016, αλλά τυχεροί κι εμείς, που μπορούμε, τώρα, να αφουγκραστούμε κάτι από το θαύμα εκείνης της στιγμής.

New Vienna, Part VII

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μαντόνα: «Είμαι σκληρή, φιλόδοξη και ξέρω ακριβώς τι θέλω. Αν αυτό με κάνει σκύλα, δεν πειράζει»

Χρόνια Πολλά Μαντόνα! / «Είμαι σκληρή, φιλόδοξη και ξέρω τι θέλω. Αν αυτό με κάνει σκύλα, δεν πειράζει»

Pop icon, μίλησε για το woman empowerment πριν υπάρξει καν ο όρος, gay icon, fashion icon, η απόλυτη σταρ, η πιο πετυχημένη γυναίκα μουσικός όλων των εποχών, όπως και να τη χαρακτηρίσει κανείς, είναι μία και μοναδική και ήρθε για να αλλάξει τα πάντα.
M. HULOT
«Love to love you baby»: Αυτό είναι το τραγούδι που γέννησε τη Disco

Μουσική / «Love to love you baby»: Το τραγούδι των 23 οργασμών που γέννησε τη Disco

Με 23 οργασμούς και τη βοήθεια του μάγου Τζόρτζιο Μορόντερ, η Ντόνα Σάμερ, μισό αιώνα πριν, εγκαινίασε επίσημα, με το επικό και ατελείωτα ερωτικό «Love to love you baby», την ντίσκο μουσική, ένα είδος που πολεμήθηκε λυσσαλέα λίγα χρόνια μετά την επέλασή του και κρατάει γερά μέχρι σήμερα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Στην αρχή με ενοχλούσαν τα σχόλια για το Ozempic, όχι όμως πια»

Lifo Videos / «Στην αρχή με ενοχλούσαν τα σχόλια για το Ozempic, όχι όμως πια»

Η Marseaux, μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές της σύγχρονης ελληνικής ποπ σκηνής μιλά για την τυχαία της συνάντηση με το τραγούδι αλλά και για τις προσωπικές δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει και την έφεραν μέχρι το σήμερα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
 Φεστιβάλ Ελάτειας: Κι αν έβρεξε μια μέρα, ποιος σταματάει τη μουσική;

Μουσική / Φεστιβάλ Ελάτειας: Κι αν έβρεξε μια μέρα, ποιος σταματάει τη μουσική;

Παρά την ακύρωση της πρώτης βραδιάς λόγω έντονης κακοκαιρίας, το 12ο Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας επέστρεψε δυναμικά, με τριήμερο ζωντανών εμφανίσεων, γεμάτο ενέργεια, συγκίνηση και αυθεντικές στιγμές κάτω από τα δέντρα του Αλωνιού.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Deadly Festivals

Μουσική / 9 φορές που το πάρτι μετατράπηκε σε εφιάλτη

Πάμε σε συναυλίες και φεστιβάλ για να περάσουμε καλά - δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Πράξεις βίας που έχουν σημειωθεί σε διοργανώσεις σε όλο τον κόσμο αποδεικνύουν πως η ασφάλεια των συμμετεχόντων δεν μπορεί να είναι μια τεχνική υποσημείωση αλλά το θεμέλιο κάθε πολιτιστικής συγκέντρωσης.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μουσική / Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μέσα σε ένα παγκόσμιο σκηνικό βίας, πολέμων και γενοκτονιών, η ηλεκτρονική μουσική καλείται να ξαναβρεί τη χαμένη της τιμή, ανακτώντας τον άμεσο, ενωτικό και απελευθερωτικό της χαρακτήρα.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ