Η Bipolia δεν φοβάται να παίζει μουσική στον δρόμο

Η Bipolia δεν φοβάται να παίζει μουσική στον δρόμο Facebook Twitter
Συμβαίνουν πολλά πράγματα στην ελληνική μουσική σκηνή και αυτό είναι κάπως ελπιδοφόρο από μόνο του.
0

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΑΚΟΥΣΕΙ την Bipolia να παίζει σε κάποιο σημείο στην Ερμού ή στην Κυψέλη, μπορεί και όχι. Η Ευαγγελία, όπως είναι το κανονικό της όνομα, είναι μουσικός του δρόμου. Ή, μάλλον, αυτή είναι μία από τις ασχολίες της – ασχολείται επίσης με μεταξοτυπίες και με τη γραφιστική. Το τελευταίο διάστημα βιοπορίζεται, παίζοντας μουσική στον δρόμο. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ της στη Veego Records. Το «There, I said it» είναι ένα indie rock άλμπουμ στην παράδοση των Arctic Monkeys και τον Strokes, αν και θα έλεγα ότι τα κομμάτια του θυμίζουν περισσότερο τη Βρετανοτουρκάλα Nilüfer Yanya, ενώ έχουν κάτι και από Chappell Roan, μια μουσικό που η Ευαγγελία αγνοούσε μέχρι φέτος, όπως όλοι μας. Γενικά, πρόκειται για μια φρέσκια και αναζωογονητική ματιά για τα ελληνικά ροκ και ποπ δεδομένα.

Δεν είναι, πάντως, τυχαίος ο συσχετισμός με τη μουσική της Yanya. Ξεκίνησε να παίζει μουσική στο δρόμο σε μια συνοικία του Bromley στο Λονδίνο και αρκετοί Βρετανοί την περνούσαν για Τουρκάλα. Εκεί βρέθηκε στα 20, όταν αποφάσισε να αφήσει τις σπουδές της στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών στην Πάτρα, έχοντας κάνει πριν ένα πέρασμα και από Θεσσαλονίκη, για να σπουδάσει κινηματογράφο. Ένας Βρετανός φίλος της την προέτρεψε να βγει στον δρόμο για να βγάζει ένα αξιοπρεπές χαρτζιλίκι, μια και η ζωή στην Αγγλία είναι πανάκριβη. Την πρώτη φορά που έπαιξε μου είπε ότι μάζεψε περίπου 30 λίρες. «Είχα τρελαθεί. Μου το πρότεινε ο φίλος μου ο Steve, τον οποίο γνώρισα στα 19, και λειτούργησε κάπως και ως μάνατζερ και μέντορας για μένα. Ήταν μια λύση, για βιοποριστικούς λόγους. Είμαι πολύ εσωστρεφής ως χαρακτήρας και την πρώτη φορά που το έκανα κάτι άνοιξε μέσα μου. Το θεωρώ πλέον δουλειά μου. Πώς πας στο γραφείο; Εγώ θα βγω στον δρόμο».

Νιώθω ότι το ελαφρυντικό στην Ελλάδα και αυτό που με κρατάει εδώ περισσότερο είναι ο περίγυρος, η παρέα που υπάρχει και η εξωστρέφεια. Αυτό δεν το είχα συναντήσει στην Αγγλία, αλλά πολιτικά και οικονομικά η φάση είναι πολύ μαύρη, όπως και σε όλο τον κόσμο αυτή την στιγμή. Εδώ απλώς νιώθω ότι ακόμα υπάρχει ο ένας για τον άλλον.

«Δεν ήταν, όμως, αρκετά επικίνδυνο να βγαίνεις να παίζεις σε μια ξένη χώρα;»

«Στην Αγγλία δεν αισθάνθηκα κίνδυνο, επειδή συχνά έβγαινα με τον φίλο μου, είχα την υποστήριξή του. Υπήρχε μόνο ένα περιστατικό με δυο έφηβους που προσπάθησαν να μου επιτεθούν για κάποιον λόγο, αλλά ήταν περισσότερο αστείο. Περίεργα βλέμματα υπήρχαν, αλλά ποτέ δεν ένιωσα κίνδυνο. Γενικά, έβλεπα πολλή επιθετικότητα και πράγματα που δεν συναντούσα πολύ στην Ελλάδα, π.χ. λεκτικές επιθέσεις. Μερικές φορές, όταν έπαιζα στο κέντρο κυρίως, ένιωθα ότι κάτι κακό θα γίνει. Στις μικρότερες περιοχές ήταν πολύ ευγενικοί οι περισσότεροι άνθρωποι, και υποστηρικτικοί».

BIPOLIA - The Floor (Official Video Clip)
Bipolia, There, I said it από τη Veego Records

Αναρωτιέμαι αν αντιμετώπισε προβλήματα στην Αθήνα. Αρχικά έπαιζε στην Ερμού, στην Καπνικαρέα, πριν μεταφερθεί στο Θησείο και στην Κυψέλη.

«Είχα αρκετά παράπονα όταν έπαιζα στην Ερμού. Από ένα σημείο και μετά ήταν τα Airbnb που άρχιζαν να αυξάνονται. Έρχονταν τύποι που είτε τα νοίκιαζαν είτε ασχολούνταν με αυτό και μου έλεγαν ότι δεν μπορούσαν να σε ακούνε. Είχε έρθει και η δημοτική αστυνομία μια φορά εξαιτίας καταγγελίας που έκανε μόνιμος κάτοικος· αυτό είναι το πιο κουλό που έχω ακούσει. Δηλαδή ποιος είναι μόνιμος κάτοικος της Ερμού;»

«Τι ώρα έγινε αυτό;»

«Εννιάμισι το βράδυ. Τότε έβγαινα κατά τις 7 το απόγευμα και τελείωνα κατά τις 10. Υπήρχαν διάφορα πράγματα στην Ερμού γενικά που ήταν παράξενα, πέρα από τις καταγγελίες, σε σχέση με τους άλλους μουσικούς και τον υπερβολικό θόρυβο. Τα πρώτα Χριστούγεννα που ήμουν εδώ έγινε κάτι μπροστά στα μάτια μου σχεδόν και δεν το πήρα είδηση, ένας ξυλοδαρμός την ώρα που έπαιζα, αλλά επειδή περνούσε πολύς κόσμος, δεν είδα τίποτα. Απλώς κάποια στιγμή είδα το αίμα στον δρόμο και την αστυνομία να έρχεται. Ήταν ακραίο, δηλαδή να παίζεις και να μην ακούς ούτε να βλέπεις τι συμβαίνει. Γίνονταν διάφορα τέτοια περιστατικά. Είναι σίγουρα πιο χαλαρά στην Κυψέλη, πιο γειτονιά, έχει άλλο vibe. Μερικές φορές οικονομικά δεν είναι τόσο καλά, αλλά το προτιμώ γιατί από ένα σημείο και μετά, την περίοδο που ήμουν στην Ερμού, γυρνούσα στο σπίτι πολύ χάλια».

Call the Ambulance - Bipolia | Αθήνα (Ερμού)

Η Ευαγγελία μου εκμυστηρεύεται ότι στην Ερμού την τουριστική περίοδο μπορούσε να κάνει γύρω στα 200 ευρώ. «Υπήρχαν τουρίστες που μου άφηναν ένα 50άρικο. Τώρα προσπαθώ τα 50 ευρώ να είναι το μίνιμουμ ποσό που θα βγάλω. Συνεχίζω να παίζω μέχρι να το πετύχω».

Τα τραγούδια που παίζει είναι κυρίως Arctic Monkeys, Strokes, Oasis. «Εκεί που έπαιζα στην Αγγλία ήταν κυρίως μεσήλικες άνδρες, Βρετανοί. Ποτέ δεν τραγουδάω στον δρόμο κάτι που δεν μου αρέσει και φυσικά λέω και δικά μου κομμάτια. Είχα φτιάξει και κάποια CD και τα πουλούσα στην Αγγλία».

Δεν μεγάλωσε με αυτήν τη μουσική, όπως μου λέει. Γεννήθηκε στην Λαμία και θυμάται τον εαυτό της να ακούει τις κασέτες της αδελφής της και Μελωδία, κυρίως έντεχνη μουσική. Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης την έκανε να πιάσει κιθάρα στα 13 της. Ήταν ένας τρόπος για να αποσυμπιεστεί από το διάβασμα των Πανελληνίων. Φυσικά, όταν μπήκε στην εφηβεία ήρθαν κι άλλα ακούσματα, όπως oι Placebo, και το ένα έφερε το άλλο. Στη Βρετανία άκουγε πολύ Sleaford Mods και grime. Στην Ελλάδα γύρισε πριν από τέσσερα χρόνια. Το «There, I said it» είναι η πρώτης της επίσημη δουλειά. Μερικά κομμάτια τα είχε γράψει εδώ και τέσσερα χρόνια, σε ένα μικρό δωμάτιο. «Αν δεν είχαμε κάπως γνωριστεί με τον Ανδρέα Μητρέλη της Veego, ίσως να μην είχε βγει ο δίσκος. Έχει αναλάβει και την παραγωγή. Ο τίτλος του κάπως κουμπώνει με το περιεχόμενό του. Είναι κάτι που βγαίνει από μέσα μου, κάπως εξομολογητικό, και αφορά διάφορα στάδια της ζωής μου την τελευταία τετραετία. Τα περισσότερα κομμάτια ειναι αυτοβιογραφικά, ιστορίες που έχω δει να συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μου.

bipolia Facebook Twitter
Υπάρχουν πολύ ωραία τραγούδια, αλλά πλέον αυτό που θα ακούσω θέλω να με κάνει να αναρωτηθώ τι και πώς, να είναι κάτι που δεν έχω ξανακούσει.

Τώρα που έχω εγκατασταθεί αρχίζω να σκέφτομαι περισσότερο να γράψω στα ελληνικά. Έχω γράψει κάποια πράγματα, αλλά δεν έχω βρει ακόμα τον τρόπο να τα κάνω ενδιαφέροντα όπως εγώ πιστεύω. Θαυμάζω πολύ τον Κωνσταντίνο Βήτα, τους Κόρε Ύδρο και την Krista Papista για το πώς χρησιμοποιoύν την ελληνική γλώσσα και νιώθω ότι δεν έχω την άνεση να το κάνω ακόμη. Πολλές φορές ντρέπομαι για πράγματα που γράφω. Δεν θέλω ποτέ κάτι που βγάζω να το νιώθω και να φαίνεται επιτηδευμένο. Δεν έχω επιχειρήσει να τραγουδήσω ακόμη στα ελληνικά. Θεωρώ σημαντικό τον τρόπο που συνδέεσαι με αυτό που ακούς όπου κι αν είσαι. Συμβαίνουν πολλά πράγματα στην ελληνική μουσική σκηνή και αυτό είναι κάπως ελπιδοφόρο από μόνο του. Θεωρώ ότι έχουμε μια δυνατή χιπ-χοπ σκηνή κι αυτό με εντυπωσιάζει, ενώ δεν είναι καθόλου το είδος μου. Πρόσφατα άκουσα έναν τύπο stolen mic τον οποίο δεν τον ήξερα και μου άρεσε πολύ στιχουργικά. Οι ράπερ περιγράφουν την καθημερινότητα με τρόπο που είναι για μένα ο πιο σύγχρονος. Τώρα, όσον αφορά την indie σκηνή, νιώθω κάπως μια αποσύνδεση. Υπάρχουν πολύ ωραία τραγούδια, αλλά πλέον αυτό που θα ακούσω θέλω να με κάνει να αναρωτηθώ τι και πώς, να είναι κάτι που δεν έχω ξανακούσει. Συμβαίνουν αρκετά πράγματα και θεωρώ ότι υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι μουσικοί, αλλά δεν με ενθουσιάζει κάτι αυτή την στιγμή. Το τελευταίο live που με συγκλόνισε ήταν της Κρίστα και της Dolly Vara στο Αγοροφοβικό. Θα ήθελα να ακούσω κάπως πιο βαρύγδουπα κομμάτια. Όταν λέω “βαρύγδουπα”, δεν εννοώ πολιτικά ή κοινωνικά αν και η κατάσταση στην Ελλάδα είναι γενικά χάλια.Τα ενοίκια πλέον είναι πανάκριβα. Νιώθω ότι το ελαφρυντικό στην Ελλάδα και αυτό που με κρατάει εδώ περισσότερο είναι ο περίγυρος, η παρέα που υπάρχει και η εξωστρέφεια. Αυτό δεν το είχα συναντήσει στην Αγγλία, αλλά πολιτικά και οικονομικά η φάση είναι πολύ μαύρη, όπως και σε όλο τον κόσμο αυτή την στιγμή. Εδώ απλώς νιώθω ότι ακόμα υπάρχει ο ένας για τον άλλον. Και μουσικά το έχω πάρει αυτό από τις φίλες μου, με τις οποίες βρισκόμαστε και κάνουμε πράγματα μαζί».

BIPOLIA - The Floor (Official Video Clip)

Το «There, I said it» κυκλοφορεί από τη Veego Records.

instagram: bipo_lia

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO. 

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

105’ με τον Rack

Μουσική / Rack: «Έχω φάει σφαλιάρες γιατί τις ζήταγα, αλλά η ζωή μου πλέον έχει αλλάξει»

Γιος του Λεκτικού Επεξεργαστή και με καριέρα που εκτοξεύτηκε νωρίς, ο δημοφιλής ράπερ έχει αλλάξει ρότα. Στα 25 του, πιο ήρεμος από ποτέ, απολαμβάνει μια φήμη που έφτασε μέχρι το Χόλιγουντ.
M. HULOT
Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Μουσική / Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Το ακριτικό διαβαλκανικό φεστιβάλ του Christopher King και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ξεσήκωσε για άλλη μια χρονιά άτομα κάθε ηλικίας και καταγωγής με παραδοσιακή μουσική απρόσμενη και συναρπαστική.
M. HULOT
Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η Ματούλα Κουστένη διερευνά τη σχέση του ποιητή με τον συνθέτη, την αφετηρία της δημιουργίας του μεγάλου έργου «Άξιον Εστί» και την πορεία του μέχρι την πρώτη ηχογράφηση.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ