Ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς: Μπάμπης Παπαδόπουλος - «Παραλογές του Άχρηστου»

Ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς: Μπάμπης Παπαδόπουλος - «Παραλογές του Άχρηστου» Facebook Twitter
Ελάχιστοι μουσικοί της γενιάς του έχουν μια τόσο δημιουργική διαδρομή, τα τελευταία 35 χρόνια. Φωτο: Σίμος Σαλτιέλ
0

Ο Μπάμπης Παπαδόπουλος είναι ίσως ο πιο δημιουργικός Έλληνας μουσικός, που κρατάει από τη δεκαετία του '80. Δεν είναι, απλώς, το γεγονός πως ξέφυγε από το ροκ (ως μέλος συγκροτήματος – των Τρύπες), δεν είναι ότι έπαιξε και με άλλα τελείως διαφορετικά γκρουπ (Λαϊκεδέλικα/Θ. Παπακωνσταντίνου, Χειμερινοί Κολυμβητές κ.λπ.), είναι το γεγονός, κυρίως αυτό, της συνεχούς ανανέωσης των εκφραστικών μέσων του, βασικά μέσω των προσωπικών δουλειών του. Της πιο δικής του δισκογραφίας, που περιλαμβάνει και τις μουσικές του για το θέατρο και τον κινηματογράφο.

Ρίχνοντας μια ματιά στη σελίδα τού Μπάμπη Παπαδόπουλου στο σάιτ discogs και ενθυμούμενοι τις «αυτοσχεδιαστικές» συνεργασίες του με τον τζαζίστα Φλώρο Φλωρίδη, τις ηλεκτρικές «Σκηνές από Ένα Ταξίδι», τη συνεύρεσή του με τον σημαντικό κιθαρίστα της ροκ-αβαντγκάρντ Nicky Skopelitis (και ξανά με τον Φλωρίδη), την άποψη του για το ρεμπέτικο στο «Απ' τη Σπηλιά του Δράκου», το σάουντρακ για την ταινία του Γιάννη Οικονομίδη Το Μικρό Ψάρι, το έντεχνο «Μέσα Στον Πόνο Είν' Η Χαρά Μες Στη Χαρά Είναι Ο Πόνος», όπως και τη μουσική του για την παράσταση χορού «Βορεάδες», σκεφτόμαστε πως ελάχιστοι μουσικοί της γενιάς του έχουν μια τόσο δημιουργική διαδρομή, τα τελευταία 35 χρόνια.

Δεν διαθέτουν πολλοί συνθέτες τούτη την ικανότητα. Να είναι την ίδια στιγμή και radical και popular, χωρίς να υπολογίζουν το κόστος μιας τέτοιας κίνησης-απόφασης. Γιατί πάντα θα υπάρχει ένα κόστος, όταν καταφέρνεις να συνδυάσεις σ' ένα άλμπουμ το μπουζούκι ενός χασάπικου, με το noise-rock και το γενικότερο «προχωρημένο».

Και το υποστηρίζουμε τούτο ακούγοντας (και) το τελευταίο άλμπουμ του Μπάμπη Παπαδόπουλου, το «Παραλογές του Άχρηστου» [Puzzlemusik, 2019], που είναι το ωραιότερό του (λογικό κι αυτό, για έναν μουσικό που δεν μένει στάσιμος και εξελίσσεται διαρκώς). Βασικά, τούτο συμβαίνει λόγω της ικανότητάς του να ισορροπεί όλες τις αναφορές, όλα εκείνα που αγαπά και τον ενδιαφέρουν και που, εν πολλοίς, έχουν ήδη παρουσιαστεί σε όλα τα προηγούμενα άλμπουμ του.

Μοιάζει το «Παραλογές του Άχρηστου» (τίτλο εμπνευσμένος από το βιβλίο του Nuccio Ordine Η Χρησιμότητα του Άχρηστου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΑΓΡΑ) να ακούγεται σαν μια... συλλογή, «σαν» λέμε, σαν ένας δίσκος με ανέκδοτα, μα εντυπωσιακά ορχηστρικά, που φανερώνουν αυτήν ακριβώς τη διάθεση τού δημιουργού τους για πειραματισμό και ψάξιμο – δίχως να αποκλείεται, απ' αυτό το ψάξιμο, το λαϊκό και το πηγαίο.

Δεν διαθέτουν πολλοί συνθέτες τούτη την ικανότητα. Να είναι την ίδια στιγμή και radical και popular, χωρίς να υπολογίζουν το κόστος μιας τέτοιας κίνησης-απόφασης. Γιατί πάντα θα υπάρχει ένα κόστος (κυρίως από τη μεριά όσων ακούν με στεγανά), όταν καταφέρνεις να συνδυάσεις σ' ένα άλμπουμ το μπουζούκι ενός χασάπικου, με το noise-rock και το γενικότερο «προχωρημένο».

Λίγα λόγια, τώρα, για κάθε ένα από τα δέκα tracks του άλμπουμ (CD και digital για την ώρα, αργότερα και LP), προκειμένου να διαφανεί το ανοιχτό αισθητικό πεδίο, όπως και η παράλληλη υψηλή συνθετική ικανότητα τού Μπάμπη Παπαδόπουλου.

«Δάσος, δάκτυλο ή τραπέζι; Νεράιδες χορεύουν βαλς». Ένα έγχορδο σχήμα στην αρχή, δίνει τη θέση του σ' ένα μέτωπο κιθαρισμών (πίσω και μπροστά) και αυτό σ' ένα βαλς, παρέχοντας στη σύνθεση έναν cinematic χαρακτήρα.

Ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς: Μπάμπης Παπαδόπουλος - «Παραλογές του Άχρηστου» Facebook Twitter
Φωτο: Σίμος Σαλτιέλ

«Ανάμνηση; Όνειρο;». Ακουστικές και ηλεκτρικές κιθάρες σ' ένα κάπως folk-rock ύφος, με τον Φώτη Σιώτα (βιολί, βιόλα) να «γεμίζει» σαν να ακούς «ανάποδη ταινία» (μπορεί και να είναι – πού να ξέρεις τώρα, με τόσα «κόλπα» που κυκλοφορούν;).

«Ήταν μαζί κι έγιναν μάζα». Με minimal επαναληπτικά χαρακτηριστικά, σε γρήγορο tempo, και με συνεχή κιθαριστικά breaks, η σύνθεση αυτή είναι από τις πιο avant, και από τις πιο ενδιαφέρουσες του άλμπουμ.

«Χασάπικο Νο 100519051801191523101925». Εδώ πρωταγωνιστεί το μπουζούκι φυσικά, αλλά υπάρχουν και έγχορδα, που δίνουν στο «λαϊκό» αυτό κομμάτι μια διαφορετική αύρα. Το μπάσο κρατάει όλη τη σύνθεση.

«Σε ψάχνω μεσ' στις αγορές». Πρόκειται για το πιο μακρύ στο χρόνο track του CD (7:03). Ξεκινά σφοδρά, με ανηλεείς κιθαρισμούς σε γρήγορο τέμπο, μέσα σ' ένα ομιχλώδες πλαίσιο, αλλά στην πορεία επικρατεί ακουστική νηνεμία, με τη σύνθεση να «φορτώνει» ξανά συν τω χρόνω, κινούμενη προς ψυχεδελικές κατευθύνσεις. Από τις κορυφαίες στιγμές των «παραλογών του άχρηστου».

«Πέρασε πάλι από μπροστά μου ψες αργά / Μου 'ριξε μόνο μια ματιά μου χάρισε ένα βλέμμα». Ακουστικό κατά βάση κομμάτι, που κυλάει όμορφα, σαν τραγούδι. Θα μπορούσε να έχει στίχους, αλλά δεν έχει (καλύτερα).

 

Πέρασε πάλι από μπροστά μου ψες αργά Μου 'ριξε μόνο μια ματιά Μου χάρισε ένα βλέμμα

«Διαλογισμός και τσίπουρο». Έξοχη σύνθεση (6:49 η διάρκειά της), έντονα υποβλητική, με «επιστημονικά» ηλεκτρικά γεμίσματα, που εκκινούν από διάφορα επίπεδα (πίσω, μπροστά, πέρα...) και που αποκτά άλλον ισχυρό «αέρα» μετά το 4:15 (με μπάσο ογκολιθικό και με μελωδική εξέλιξη λαϊκο-ρεμπέτικη).

«Grecania όπως άνοια και όχι όπως Βαλκάνια / κι οι φίλοι αναχωρούν σιγά-σιγά». Κι αυτό το track είναι εκπληκτικό, με τα έγχορδα να παραπέμπουν σε ηχογραφήσεις των Ολλανδών Nits ή των Flue, αλλά σε περισσότερο world διαστάσεις (εδώ).

«Κι άλλοι σφυρίζουν κλέφτικα». Το προτελευταίο κομμάτι του CD. Στην αρχή μοιάζει να ενσωματώνει ηλεκτροστατισμούς και field recordings, αλλά δεν είναι έτσι. Είναι τα εφφέ και τα παιξίματα. Κι εδώ υπάρχει ψάξιμο, πολύ, αυτοσχεδιαστική προσέγγιση μαζί με ηλεκτρικές ακρότητες... και ό,τι πρέπει για τους fans του Fred Frith και του Henry Kaiser (αμφότεροι κιθαρίστες ολκής).

Το «Παραλογές του Άχρηστου» θα ολοκληρωθεί με τον μονόλεπτο «Αναστοχασμό», το μοναδικό κομμάτι του άλμπουμ που περιέχει και πνευστά (ακούγεται μια 9μελή ορχήστρα με τρομπέτα, κόρνο, φλάουτο, σαξόφωνα, τρομπόνι, κλαρίνο, μπάσο-κλαρίνο). Πλούσιο κλείσιμο, με ολοφάνερες ενορχηστρωτικές αρετές, αντάξιο ενός σπάνιας ποιότητας και αισθητικής αξίας άλμπουμ!

 

Grecania όπως η άνοια και όχι όπως βαλκάνια Κι οι φίλοι αναχωρούν σιγά σιγά

www.puzzlemusik.com

Μουσική
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Παύλος Παυλίδης: «Δεν ξέρω αν τελικά θα σώσει τον κόσμο η ομορφιά, θέλω όμως να την εμπιστευτώ»

Μουσική / Παύλος Παυλίδης: «Δεν ξέρω αν τελικά θα σώσει τον κόσμο η ομορφιά, θέλω όμως να την εμπιστευτώ»

Με αφορμή την εμφάνισή του στο φετινό Release Athens, ο δημοφιλής τραγουδοποιός μιλά στη LiFΟ για το νέο του άλμπουμ «Μπρανκαλεόνε», για την ποίηση, την τραπ και τον ΛΕΞ, τις ευκαιρίες που δίνει στους ανθρώπους, καθώς και για την ωμή, απρόκλητη βία που τον οδήγησε να γράψει το τραγούδι «Ένα αλλιώτικο παιδάκι» για τον Ζακ Κωστόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Απλώνοντας ρούχα με τη Δανάη στο κέντρο του κόσμου

Μουσική / Απλώνοντας ρούχα με τη Δανάη στο κέντρο του κόσμου

Η Δανάη Δέδε γιορτάζει τα 20 της στην Αθήνα με μια κιθάρα στο χέρι και πολλά λουλούδια γύρω της. Της αρέσει η θάλασσα της πόλης, αλλά προτιμά αυτήν της Ρόδου, όπου και μεγάλωσε. Το κομμάτι της «Αύριο» την έκανε γνωστή, αλλά σίγουρα δεν την τρομάζει ‒ μάλλον την ενθουσιάζει. Η μαμά της πιστεύει πως θα ήταν πολύ καλή ως ψυχολόγος.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ
Όταν ο Τσαϊκόφσκι περιέγραφε τη μοίρα του με μια Συμφωνία

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Όταν ο Τσαϊκόφσκι περιέγραφε τη μοίρα του με μια Συμφωνία

Την Παρασκευή 30 Μαΐου, ο αρχιμουσικός Διονύσης Γραμμένος και η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών φέρνουν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το δράμα της Πέμπτης Συμφωνίας του Τσαϊκόφσκι, ενός έργου που περιγράφει την ένταση ανάμεσα στις προσταγές της μοίρας και την προσωπική ελευθερία τού συνθέτη.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
AEON: Η «ντίβα από την Κρήτη» που παντρεύει τη ραπ με τη λύρα

Μουσική / AEON: Η «ντίβα από την Κρήτη» που παντρεύει τη ραπ με τη λύρα

Ξεκίνησε από την παραδοσιακή μουσική, όμως, η ανάγκη της για κοινωνικοποίηση την οδήγησε στη ραπ. Με αφορμή το τελευταίο της άλμπουμ, «Χαϊμαλίνα», η 25χρονη AEON μιλά για τον σεξισμό που αντιμετώπισε στα πρώτα της βήματα και για το πώς συνδύασε την κρητική μπουκόλυρα με ραπ ρυθμούς.
M. HULOT
56’ με τον Degear0001

Μουσική / Το νέο διαστημικό άλμπουμ του Degear0001 έχει ήχους από παιδικά παιχνίδια

Ο νεαρός μουσικός, που πειραματίζεται με παιδικά πλήκτρα και «χακαρισμένα» αντικείμενα, μόλις κυκλοφόρησε ένα spacey άλμπουμ με weird pop, που σίγουρα θα ήθελες να χορέψεις σε ένα παραληρηματικό πάρτι με χαμόγελα και φλούο χρώματα.
M. HULOT
Νέγρος του Μοριά: «Mιλάω για τη σκοτεινή πλευρά της Ελλάδας»

Μουσική / Νέγρος του Μοριά: «Mιλάω για τη σκοτεινή πλευρά της Ελλάδας»

Ο ταλαντούχος μουσικός κυκλοφόρησε ένα από τα καλύτερα ραπ άλμπουμ της χρονιάς, στο οποίο εξερευνά την εμπειρία του να είσαι μαύρος στην Ελλάδα του 2025 και το οποίο αποθέωσε η Guardian. Μιλά αποκλειστικά στη LiFO, λίγο πριν τη συναυλία του στις 31 Μαΐου στο Universe Multivenue Open Air.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Οι γονείς της Αγγελίνας κάποια στιγμή κουράστηκαν να παρακολουθούν τις παραστάσεις που οργάνωνε ως παιδί

Μουσική / Οι γονείς της Αγγελίνας κάποια στιγμή κουράστηκαν να παρακολουθούν τις παραστάσεις που οργάνωνε ως παιδί

Η Aγγελίνα είναι μια τραγουδοποιός 22 ετών που μεγάλωσε στην Αθήνα. Όταν ήταν μικρή ήθελε να γίνει ηθοποιός και συγγραφέας, αλλά ο δρόμος την πήγε στη μουσική κι έτσι έβγαλε το πρώτο της τραγούδι το 2023, που λέγεται «Sta Riha». Αγοράζει ακόμη μπουρμπουλήθρες από τα περίπτερα και της αρέσει να οδηγάει το σαράβαλό της. Κοιμάται καλά τα βράδια, αν δεν σκέφτεται πολύ. Όταν ανεβαίνει στην σκηνή, λέει μέσα της πως το άγχος της είναι ενθουσιασμός.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ
«Ο Χελμός δεν είναι απλά ένα μουσικό φεστιβάλ και αυτό θα το βλέπετε κάθε χρόνο»

Μουσική / «Θα τρέχει ο κόσμος στο βουνό και στο κρύο για φεστιβάλ;» Κι όμως, έτρεξε

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Helmos Mountain Festival, Αλέξης Άγριος, εξηγεί πώς γεννήθηκε η ιδέα για το φεστιβάλ, τι συνέβαλε στην επιτυχία του, ποια φιλόδοξα projects ετοιμάζονται για φέτος και πώς, πέρα από μουσικό γεγονός, έδωσε ώθηση στον τουρισμό της περιοχής.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Καλά, πάλι για τη ραπ θα λέμε;

Guest Editors / «Γιατί απαιτούμε από τη ραπ να είναι κάτι άλλο από αυτό που όντως είναι;»

Το μεγαλύτερο κομμάτι του κοινού που ήρθε σε επαφή με τη ραπ τα τελευταία χρόνια ξαφνικά ανακάλυψε, ομολογουμένως με άσχημο τρόπο, τι ήταν αυτό που προηγουμένως εκθείαζε ως ποίηση του περιθωρίου.
ΚΩΣΤΑΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ
«Becoming Led Zeppelin»: Το χρονικό του βαρύτερου ροκ συγκροτήματος όλων των εποχών

Pulp Fiction / Led Zeppelin: Ένα ντοκιμαντέρ για το «βαρύτερο» ροκ συγκρότημα όλων των εποχών

Το ντοκιμαντέρ «Becoming Led Zeppelin» του Μπέρναρντ ΜακΜάχον παρουσιάζει την ιστορία του θρυλικού hard rock συγκροτήματος, φωτίζοντας το background των μελών του και τις περιστάσεις που οδήγησαν στην ίδρυσή του, φτάνοντας μέχρι και την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους και την απαρχή της απόλυτης δόξας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ