Cassandra’s crossing

Cassandra’s crossing Facebook Twitter
0


 

Γεννημένη στο Jackson του Mississipi από γονείς μουσικούς και εκπαιδευτικούς, η Cassandra Wilson απέκτησε τέτοιο μουσικό υπόβαθρο που έμελλε να την οδηγήσει στην κορυφή της αμερικάνικης jazz σκηνής. Ήρθε στο προσκήνιο στη Νέα Ορλεάνη, συνεργαζόμενη με την Ellis Marsalis, καταξιώθηκε όμως στη Νέα Υόρκη, όπου μετά από μια συνεργασία ως κεντρική τραγουδίστρια στην μπάντα του Steve Coleman, M-Base Collective, ξεκίνησε να ηχογραφεί μόνη της, ως τραγουδίστρια, συνθέτρια και παραγωγός μαζί. Ακολούθησε πληθώρα διακρίσεων (Grammy) και διθυραμβικών δημοσιευμάτων σε περιοδικά, ενώ τα έργα της Ojah και Silver Pony αποτελούν απτές αποδείξεις του σπουδαίου της ταλέντου.

H Cassandra Wilson επιστρέφει για δεύτερη φορά στην Ελλάδα. Όπως και το 1998, και τώρα αποκλειστικά για το Sani Festival. Δείχνει πραγματικά ενθουσιασμένη. Της αρέσει η χώρα μας, νιώθει τυχερή που ξαναέρχεται στον Λόφο της Σάνης τον οποίο θεωρεί ένα από τα μοναδικά μέρη στον κόσμο για συναυλίες και φυσικά, νοσταλγεί την Ελληνίδα φίλη της, την Όλγα Ταμπουρή-Μπάμπαλη, καλλιτεχνική διευθύντρια του Sani Festival.

Πως είναι η ζωή μιας τόσο ξεχωριστής jazz ερμηνεύτριας όπως εσείς; Μπορείτε να την περιγράψετε με τρεις λέξεις;

Χμμμ... Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι γιατί είναι αρκετά πολύπλοκη. Οι τρεις πρώτες λέξεις που μου έρχονται στο μυαλό είναι ταξίδι, χαρά (επί σκηνής) και ευλογία, που μπορώ και κάνω αυτό που κάνω. Επίσης, χαίρομαι τόσο πολύ που θα ξαναδώ την Όλγα... Είναι ένα από τα «καλά» του να είσαι μια τραγουδίστρια jazz. To γεγονός ότι αποκτάς φίλους σε όλον τον κόσμο και κατά ένα παράξενο τρόπο, πάντα επιστρέφεις και τους ξαναβλέπεις. Ένα μου έρχεται στο μυαλό και αυτό είναι η λέξη «constant traveler». Για την ακρίβεια η δουλειά μου είναι μια διαρκής μετακίνηση.

Πως νιώθετε που εμφανίζεστε ξανά στο Sani Festival μετά από 15 χρόνια;

Είμαι πολύ ενθουσιασμένη που μου δίνεται η ευκαιρία να επιστρέψω σε αυτό το πανέμορφο μέρος, το Λόφο της Σανής, όπου πέρασα θαυμάσια και γνώρισα και πολλούς όμορφους ανθρώπους.

Ποιο είναι το συναίσθημα που λαμβάνετε από την επαφή σας με το κοινό κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας;

Κάθε συναυλία είναι ξεχωριστή και μοναδική, το ίδιο και το κοινό της. Συνεπώς η αλληλεπίδραση με το κοινό και το συναίσθημα που νιώθω κάθε φορά είναι επίσης μοναδικό και διαφορετικό.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας μουσικό κομμάτι από αυτά που έχετε ερμηνεύσει και τι το κάνει ξεχωριστό σε εσάς;

Θα έλεγα ότι τα αγαπημένα μου κομμάτια εξαρτώνται από την περίοδο και τη φάση που βρίσκομαι. Αυτήν την περίοδο της ζωής μου αγαπώ πολύ το Another Country, ένα κομμάτι που έγραψα μαζί με τον Fabrizio Sotti και είναι συνώνυμο του τελευταίου μου άλμπουμ. Αυτό που το κάνει ξεχωριστό σε μένα είναι ότι είναι ένα κομμάτι εμπνευσμένο αποκλειστικά από την αγάπη, ως το πιο δυνατό συναίσθημα που είχα την τύχη να βιώσω.

Τι να περιμένει ο κόσμος που θα έρθει στη συναυλία σας στις 13 Ιουλίου, στο Λόφο της Σανής;

Πιστεύω ότι θα ζήσει μια εμπειρία παρόμοια με αυτή που θα ζήσουμε και εμείς, γεμάτη από ζεστασιά και βαθιά ευγνωμοσύνη για τη ζωή και τον ήλιο - ειδικά η αγάπη μας για τον ήλιο είναι ένα στοιχείο που έχουμε σίγουρα κοινό, θα έλεγα ότι είμαστε «άνθρωποι του ήλιου»!

Περιμένουμε με ανυπομονυσία να σας ακούσουμε από κοντά λοιπόν, στο μαγικό σκηνικό του Λόφου της Σανής, στις 13 Ιουλίου.

Το ίδιο περιμένω με πολλή χαρά και εγώ. Θα σας δω στο Λόφο!

 

Μουσική
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Deadly Festivals

Μουσική / 9 φορές που το πάρτι μετατράπηκε σε εφιάλτη

Πάμε σε συναυλίες και φεστιβάλ για να περάσουμε καλά - δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Πράξεις βίας που έχουν σημειωθεί σε διοργανώσεις σε όλο τον κόσμο αποδεικνύουν πως η ασφάλεια των συμμετεχόντων δεν μπορεί να είναι μια τεχνική υποσημείωση αλλά το θεμέλιο κάθε πολιτιστικής συγκέντρωσης.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μουσική / Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μέσα σε ένα παγκόσμιο σκηνικό βίας, πολέμων και γενοκτονιών, η ηλεκτρονική μουσική καλείται να ξαναβρεί τη χαμένη της τιμή, ανακτώντας τον άμεσο, ενωτικό και απελευθερωτικό της χαρακτήρα.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
«Έπαθα νευρολογική διαταραχή, είχα αυτοκτονικές σκέψεις» - Κι εκεί γεννήθηκε ο Ivy Robins

Μουσική / Πέτρος Βεντουρής: «Έγραψα τραγούδια για να μην πεθάνω»

Όταν ο Πέτρος Βεντουρής βυθίστηκε στη σιωπή της κατάθλιψης λόγω μιας νευρολογικής ασθένειας, γεννήθηκε ένας άλλος εαυτός, ο Ivy Robins. Περνώντας μέσα από το σκοτάδι, την απώλεια και την ψυχοθεραπεία, βρήκε στη μουσική τον τρόπο να ξανασταθεί στα πόδια του.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φεστιβάλ Ελάτειας: Εκεί που η μουσική στήνει φωλιά κάτω απ’ τα πλατάνια εδώ και 12 χρόνια

Φεστιβαλ Ελάτειας / «Δεν ήταν φεστιβάλ, δεν υπήρχε σκηνή, ούτε πρόγραμμα»

Ξεκίνησε ως ένα πάρτι στο δάσος. Σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά, το Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας έχει γίνει σημείο αναφοράς για όσους πιστεύουν στη δύναμη της κοινότητας, της αυθεντικότητας και της μουσικής που ενώνει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ