H Taylor Swift κυκλοφόρησε αυτή την εβδομάδα το νέο της άλμπουμ, «The life of a showgirl», και όλος ο κόσμος έχει βουίξει για το πόσο απογοητευτικό είναι. Από τα social media και τους διάφορους μουσικοκριτικούς μέχρι τους πιο σκληροπυρηνικούς swifties που έσκιζαν τα ρούχα τους αν τολμούσες να γράψεις κάτι αρνητικό γι’ αυτή, όλοι έχουν έναν κακό λόγο να πουν για τη μεγαλύτερη ποπ σταρ του πλανήτη.
Ακόμη και στα ελληνικά social media, ο αριθμός των ποστ για το άλμπουμ ξαφνιάζει, κυρίως από ένα target group που στην καλύτερη αδιαφορούσε ή τη θεωρούσε το χειρότερο πράγμα που έχει συμβεί στη μουσική μετά τη διάλυση των Beatles. Όσον αφορά τους swifties, τους φταίνε τα πάντα, μέχρι και ο τρόπος που προώθησε τον δίσκο – με μια μεγάλη ταινία που θα προβληθεί στους κινηματογράφους και σπάει τα ταμεία τώρα που μιλάμε.
«Η αδύναμη στιχουργική του “Life of a showgirl” έχει οδηγήσει σε μερικές από τις πιο δηλητηριώδεις και σεξιστικές αντι-Swift αντιδράσεις που έχω δει εδώ και χρόνια».
Η αλήθεια είναι ότι η Swift ήταν πάντοτε μια πολωτική φιγούρα, κυρίως λόγω της αδιανόητης εμπορικής επιτυχίας της. Οι πωλήσεις αυτού του άλμπουμ ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο ρεκόρ – που έχει σπάσει η ίδια. Τις πρώτες 24 ώρες μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες έκανε 2,7 εκατομμύρια πωλήσεις, που είναι η καλύτερη έναρξη από την αρχή της καριέρας της, ξεπερνώντας ακόμη και το προηγούμενο ρεκόρ που κατείχε με το «Tortured poets department». Επιπλέον, έκανε τη δεύτερη μεγαλύτερη εβδομάδα πωλήσεων από το 1991, επιτυγχάνοντας αυτό το ρεκόρ μέσα σε μόλις μία ημέρα. Παράλληλα, έσπασε το ρεκόρ για τις περισσότερες πωλήσεις βινυλίου μέσα σε μία εβδομάδα, με περισσότερα από 1,2 εκατομμύρια αντίτυπα να πωλούνται τις πρώτες επτά ημέρες κυκλοφορίας. Αδιανόητοι αριθμοί, στ’ αλήθεια, σε μια εποχή που δεν πουλάει τίποτα, παρά μόνο εκείνη.
Παρά τις αρνητικές κριτικές που έχει πάρει η πρόσφατη κυκλοφορία της, το τεράστιο hype που έχει όλα αυτά τα χρόνια δεν φαίνεται να φθίνει. To «Life of a showgirl» είναι το 12ο κατά σειρά άλμπουμ της. Δεν είναι το χειρότερο της καριέρας της – θα μπορούσα να αναφέρω άλλα 2-3 που προσωπικά θεωρώ άνισα, αλλά δεν νομίζω ότι χρειάζεται. Είναι κάπως υπερβολική όλη αυτή η αντίδραση. Κάθε καλλιτέχνης δικαιούται κάποια ατοπήματα στη δισκογραφία του, ειδικά οι πιο παραγωγικοί από αυτούς, όπως η Swift, που, αν μη τι άλλο, κυκλοφορεί νέο δίσκο σχεδόν κάθε χρόνο.
Taylor Swift - The Life of a Showgirl (feat. Sabrina Carpenter) (Visualizer)
Αρκετοί εικάζουν ότι αυτή η «ατυχής» στιγμή της οφείλεται στο ότι βρήκε επιτέλους την ευτυχία στο πρόσωπο του συντρόφου της, Travis Kelce, ενός από τους πιο διάσημους παίκτες των Kansas City Chiefs, με τον οποίο άρχισε να βγαίνει το 2023 και αρραβωνιάστηκαν πρόσφατα. Αυτό, όπως διαβάζουμε σε διάφορα ποστ και άρθρα, φαίνεται ότι την έκανε να χάσει κάπως την οξύνοια που χαρακτήριζε παλιότερες δουλειές της – κοινώς, ξεμυαλίστηκε. Καθώς η Taylor Swift, μια γυναίκα τραγουδοποιός που αντιμετωπίζεται σαν να είναι ο Bob Dylan του 21ου αιώνα, φημιζόταν για το γεγονός ότι χρησιμοποιούσε τις αποτυχημένες της σχέσεις ως έμπνευση για τα τραγούδια της, στα οποία πρωταγωνιστούσαν και οι άσπονδοι εχθροί της, οι φαν της άρχισαν να ανησυχούν ότι όλη αυτή η «vanilla» φάση με τον Kelce ίσως δεν θα της έβγαινε σε καλό σε δημιουργικό επίπεδο. Από την άλλη, όπως παρατηρεί η Tyler Foggatt στο «New Yorker»: «Η αδύναμη στιχουργική του “Life of a showgirl” έχει οδηγήσει σε μερικές από τις πιο δηλητηριώδεις και σεξιστικές αντι-Swift αντιδράσεις που έχω δει εδώ και χρόνια».
Πρoτού ασχοληθούμε με το τι εννοεί ακριβώς το σχόλιό της περί «αδύναμης» στιχουργικής –με το οποίο δεν συμφωνώ σε γενικές γραμμές–, η πρώτη σοβαρή αστοχία που εντοπίζει κανείς στο άλμπουμ δεν είναι φυσικά ο αρραβωνιαστικός της αλλά το γεγονός ότι από τον τίτλο του και μόνο δημιουργεί τις λάθος εντυπώσεις, με ένα εξώφυλλο που χειροτερεύει την κατάσταση. Προσωπικά νόμιζα ότι θα το γυρίσει στην ντίσκο ή σε κάτι πιο ποπ και ρυθμικό ή σε κάτι πιο ώριμο και αισθησιακό, τώρα που βρήκε τον έρωτα της ζωής της.
Taylor Swift - «Wood» (Visualizer)
Ευτυχώς να λέμε, όμως, που δεν το γύρισε στην ντίσκο, όπως κάνουν διάφορες ποπ σταρ όταν φτάνουν σε μια πιο ώριμη ηλικία – θα ήταν λίγο κλισέ. Αντ’ αυτού έχουμε μια σειρά από κιθαριστικά down-tempo κομμάτια που έγραψε σε μια από τις πιο «φορτωμένες» φάσεις της καριέρας της, όταν ακόμη περιόδευε με το «Eras Tour». Εάν πρέπει ντε και καλά να το χαρακτηρίσουμε κάπως, είναι ένα κλασικό αμερικανικό ποπ άλμπουμ, ένα πιο ρηχό «Folklore» ή «Evermore». Η Swift ξεχειλίζει από ευτυχία και αυτό φαίνεται στα δώδεκα τραγούδια του δίσκου, στα περισσότερα από τα οποία μιλάει για τον καλό της και για «την αγάπη του που ήταν το κλειδί που της άνοιξε τα πόδια». Δεν κάνω πλάκα, αυτό λέει στο «Wood», όπου στολίζει το μόριο του συντρόφου της με ουκ ολίγα κολακευτικά επίθετα, π.χ. το αποκαλεί «μαγική ράβδο» («magic wand») και «σκληρό σαν πέτρα» («hard rock»). Για να είμαι ειλικρινής, βρήκα αυτούς τους στίχους περισσότερο αστείους και διασκεδαστικούς παρά cringe, και χωρίς κανένα shock value. Η Swift άνετα μπορεί να κατεβάσει το επίπεδό της όταν θέλει. Πέρα από αυτά, η θεματική της είναι μια από τα ίδια: η διασημότητα, το διαδίκτυο και όσοι την πείραξαν το τελευταίο διάστημα.
Στο «Eldest Daughter» τραγουδά σαν να προμηνύει τον χαμό στα social: «Everybody’s so punk on the internet / Everyone’s unbothered ’til they ’re not / Every joke’s just trolling and memes / Sad as it seems, apathy is hot».
Ίσως το πιο explicit κομμάτι του άλμπουμ είναι το «Actually romantic», που ηχητικά θυμίζει αμυδρά το «Where is my mind» των Pixies, στο οποίο εικάζεται ότι επιτίθεται στην Charli XCX ή στην Olivia Rodrigo. Το ίντερνετ αποφάσισε ότι πρόκειται για την Charli XCX, και μόνο που δεν έγινε επανάσταση. Είναι ένα diss track ως απάντηση στο «Sympathy is a knife» από το περσινό «Brat». «Άκουσα ότι με αποκαλείς βαρετή Barbie όταν η κοκαΐνη σού δίνει το θάρρος», τραγουδά η Taylor. Σε ένα άλλο σημείο ακούμε ό,τι πιο σέξι και hot έχει γράψει, απευθυνόμενη περιέργως στην Charli και όχι στον Kelce: «Stop talking dirty to me / It sounded nasty, but it / Feels like you ’re flirting with me / I mind my business, God’s my witness that I don’t provoke it / It’s kind of making me wet». Προσωπικά αναρωτιέμαι αν πιστεύει κανείς ότι δεν θα ξεσηκωθούν οι Βρετανοί μουσικοκριτικοί όταν «τη λέει» τόσο χοντρά στην πιο επιτυχημένη Βρετανίδα μουσικό των τελευταίων χρόνων. Πήρε δυο αστεράκια από την «Guardian» και τον Petridis, o οποίος την έθαψε με το γάντι.
Taylor Swift - «Actually Romantic» (Visualizer)
Από εκεί και πέρα, στο «Father Figure» φαίνεται να στρέφει τα πυρά της εναντίον του Scott Borchetta που πούλησε τα δικαιώματα των πρώτων της δίσκων στον Scooter Braun: «Turns out my dick’s bigger».
Αν κάτι ξεχωρίζει στο «Life of a Showgirl», είναι η αψεγάδιαστη παραγωγή των Σουηδών Max Martin και Shellback, που κρύβονται πίσω από μεγάλες επιτυχίες της όπως τα «Shake it off» και «Bad blood» – επιτέλους, όχι άλλος Jack Antonoff. Σύμφωνα με τον Jon Caramanica των NYT, «αφήνουν στους στίχους της χώρο για να αναπνεύσουν χωρίς υπερβολές».
Για χρόνια η Swift έγραφε για έρωτες και μαχαιρώματα με έναν ευφυή τρόπο, μέσα από τη ματιά μας αιώνιας έφηβης. Σε αυτήν τη φάση της ζωής της, υποπτεύομαι ότι το μόνο που θέλει είναι να δείχνει το μονόπετρο που της χάρισε ο Kelce παντού και να παντρευτεί – δεν θα σκάσουμε κιόλας. «Ο καθένας έχει δικαίωμα να νιώθει ακριβώς όπως θέλει, ο στόχος μας ως καλλιτεχνών είναι να λειτουργούμε σαν καθρέφτης», είπε πρόσφατα σχετικά με την κριτική που δέχεται και, μεταξύ μας, αν η μουσική της δεν σου άρεσε από την αρχή, το πιο πιθανό είναι ότι δεν πρόκειται να σου αρέσει ούτε και τώρα.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.
