«Τσίκι - τσίκι»: Μια συναρπαστική έκθεση του Αλέξη Ακριθάκη έρχεται στο Μουσείο Μπενάκη

«Τσίκι - τσίκι»: Μια συναρπαστική έκθεση του Αλέξη Ακριθάκη έρχεται στο Μουσείο Μπενάκη Facebook Twitter
«Galerie Mirko Keitum Sylt», 1971. Μελάνι και τέμπερα σε χαρτί, 50x65 εκ.  © The Estate of Alexis Akrithakis
0

Ο όρος «τσίκι-τσίκι» αποδίδεται στον Κώστα Ταχτσή, καθώς εκείνος τον πρωτοχρησιμοποίησε σε κείμενό του για τον κατάλογο έκθεσης του 1971 στη Γενεύη, στην γκαλερί του Ιόλα, αν και μάλλον ο ίδιος ο καλλιτέχνης συνήθιζε να αποκαλεί έτσι την τεχνική της σχολαστικής σχεδόν επανάληψης μοτίβων, το παραγέμισμα της λευκής επιφάνειας του χαρτιού με μικρά σχήματα από μαύρο μελάνι. Ένα πολύ προσωπικό στυλ συγκεκριμένης τεχνοτροπίας όπου κυκλάκια, γραμμούλες, καμπύλες και αλλά πολλά ευρηματικά σχήματα αναπαράγονται σε έναν αέναο πολλαπλασιασμό, δίνοντας την εντύπωση ότι είναι ίδια, ενώ στην πραγματικότητα, αν κάποιος τα παρατηρήσει προσεκτικά, θα διαπιστώσει ότι μοιάζουν απλώς, δεν είναι ταυτόσημα. Τον χαρακτηρισμό τους, πάντως, τον οφείλουν στον ήχο που έκανε το πενάκι πάνω στο χαρτί. Όλα ασπρόμαυρα, ενώ σε κάποια προστίθεται λίγο χρώμα. Η περίοδος, δε, κατά την οποία ο Ακριθάκης δούλευε με αυτού του τύπου την τεχνική ήταν μεταξύ 1965 και 1975.


Ο Νάνος Βαλαωρίτης είχε διακρίνει την ιδιοφυΐα του ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του '60, όταν ο καλλιτέχνης μοιραζόταν με τον Ταχτσή μία από τις σοφίτες του περίφημου Κτιρίου Καλλιγά στο Σύνταγμα και εμπλούτιζε με σχέδια του το θρυλικό λογοτεχνικό περιοδικό «Πάλι», του οποίου ο διανοητής και ποιητής  ηγούνταν. Έγραψε με αφορμή την πρώτη του αθηναϊκή έκθεση στο Γαλλικό Ινστιτούτο το 1966:

Η σπειροειδής χαίτη ενός αποτυχημένου φεγγαριού που πήγε να γίνει άνθρωπος - χρωματιστή - έντερο - εντομολογία - το γράμμα 4, ο αριθμός Ω, ερωτηματικά, μαμούνια, καρδιές σε όλα τα μεγέθη, σε όλα τα χρώματα, βέλη, φυτά, ανθρωπάκια με φωτιές και ήλιοι, σταυρός ή σφυροδρέπανο, αδιάφορο τι - τριβόλια, όπως τα σκουληκάκια μέσα στο φρούτο. Το ηρωικό κατσαβίδι με το παξιμάδι του και με την αλυσίδα - ο θρόνος της καρδιάς, το απροσδόκητο αυτό ξέσπασμα είναι σαν μια βροχή ανοιξιάτικη που φέρνει πάνω στης γης την επιφάνεια όχι μόνο τα χόρτα και τα λουλούδια αλλά κι όλα τα μικροσκοπικά πλάσματα της οικουμένης.

 
Αυτή η περιγραφή είναι σαν να καθόρισε την καλλιτεχνική ταυτότητα του Ακριθάκη, ένα κείμενο-μανιφέστο όπου αναδεικνύονται όλοι οι αγαπημένοι συμβολισμοί, πολλοί εκ των οποίων επανέρχονται σε όλη τη δημιουργική πορεία του χαρισματικού αλλά και περιπετειώδους καλλιτέχνη. Μοτίβα που εντάσσονται και στα «τσίκι-τσίκι» της εποχής, μια χαρακτηριστική και χαριτωμένη προσωπική έκφραση που δεν περιορίζεται αποκλειστικά στη δεκαετία αυτή, καθώς ίχνη της εντοπίζονται και νωρίτερα αλλά και αργότερα, ακόμα και σε μεγάλου μεγέθους λάδια. Λόγου χάρη, η αφίσα της έκθεσής του στη Θεσσαλονίκη, στην γκαλερί Βέλτσου, το 1963 ήταν «τσίκι-τσίκι», το οποίο ξαναβρίσκουμε και μετά το 1975 σε εφαρμογές, π.χ. σε βαμβακερά υφάσματα, σε κατασκευές, σε πολλαπλά για το Πολύπλανο. Επίσης, θα ήταν λάθος να ισχυριστούμε ότι τη δεκαετία που κυριάρχησαν τα «τσίκι-τσίκι» ο καλλιτέχνης περιοριζόταν σε αυτό, αφού παράλληλα έκανε και τέμπερες, στις οποίες συχνά ξεπρόβαλλε σε μικρότερες ή μεγαλύτερες δόσεις το «τσίκι-τσίκι», όπως το «Galerie Mikro Keitum Sylt» του 1971. Κι ενώ το 1973 ουσιαστικά το εγκαταλείπει, επανέρχεται με το εξώφυλλο της Ιωάννου Αποκαλύψεως σε μετάφραση του Ηλία Πετρόπουλου, στην πρώτη έκδοση του 1975 από τις εκδόσεις Πλειάς. Στις σελίδες που ακολουθούσαν υπήρχαν 12 παραλλαγές του.

Κοιτάς τα έργα του και ένας ολόκληρος καινούργιος κόσμος ανοίγεται μπροστά σου, χωρίς να έχει σημασία αν αυτό που κοιτάς είναι μεγάλο ή μικρό. Είναι από μόνο του ωραίο!


Ο Αλέξιος Παπαζαχαρίας, επιμελητής της έκθεσης, μαζί με την κόρη του καλλιτέχνη Χλόη Geitmann-Ακριθάκη, αφιέρωσε έναν χρόνο ερευνώντας τα «τσίκι-τσίκι». Συνάντησα τους δυο τους στο καφέ του Μουσείου Μπενάκη στην οδό Κουμπάρη. Ο Παπαζαχαρίας πήρε τον λόγο:

Πρόκειται για μια τυπολογία έργων καλλιτεχνικής δημιουργίας και συγκεκριμένου μέσου, που είναι το μελάνι στο χαρτί. Τα χαρακτηρίζει ίδια λογική, αλλά είναι απολύτως διαφορετικά. Είναι τα πρώτα που έχουν αναγνωρισιμότητα και αναγνώριση και πολλά από τα έργα αυτά είναι διάσημα. Έτσι έβλεπε τη σχέση του με το μελάνι και το χαρτί. Ένα ενστικτώδες παιχνίδι που το κάνεις σαν παιδί. Εξάλλου, όταν είμαστε παιδιά, παρατηρούμε αλλιώς, και κυρίως συγκρατούμε στη μνήμη μας περισσότερα. Αυτή η ευαισθησία που έχεις ως παιδί και τη χάνεις μεγαλώνοντας εκείνος δεν τη χάνει, συνεχίζει να την έχει. Και ως καλλιτέχνης κάνει πολύ ωραία πράγματα. Γενικά, ο Ακριθάκης έχει μια τάση να κάνει τα έργα του κάπως τραγικά και την εμφάνισή τους ευδιάθετη, καλυμμένη με τα αντίθετά τους. Υπάρχουν έργα που σχολιάζουν την επικαιρότητα, αλλά με έναν τρόπο είναι αισιόδοξα

 

«Τσίκι - τσίκι»: Μια συναρπαστική έκθεση του Αλέξη Ακριθάκη έρχεται στο Μουσείο Μπενάκη Facebook Twitter
Θεατράκι, 1976. Χαρτοκοπτική κατασκευή, 8x8x4 εκ. © The Estate of Alexis Akrithakis


Η επιβολή της δικτατορίας το 1967 τον βρίσκει στην Αθήνα με τη σύντροφό του Φώφη. Λίγο μετά θα πάρει την περίφημη υποτροφία από το γερμανικό κράτος και θα εγκατασταθούν στο περίκλειστο τότε Δυτικό Βερολίνο. Ένα από τα έργα της έκθεσης, όπου αναγνωρίζεις ένα τανκ και μια ελληνική σημαία, αποτελεί σαφή αναφορά στο πραξικόπημα.


Ο Παπαζαχαρίας παίρνει αφορμή από αυτό το έργο και εξηγεί:

 

Δεν ήταν στρατευμένος καλλιτέχνης, αλλά όλα του τα έργα είναι πολιτικά. Όλα δείχνουν τη στάση ζωής ενός ανθρώπου που έχει έναν προβληματισμό σε σχέση με το τι δίνεις και τι παίρνεις, που αυτό είναι πολιτική. Κοιτάς τα έργα του και ένας ολόκληρος καινούργιος κόσμος ανοίγεται μπροστά σου, χωρίς να έχει σημασία αν αυτό που κοιτάς είναι μεγάλο ή μικρό. Είναι από μόνο του ωραίο! Δεν είναι φορτωμένα με πολλά αρνητικά συναισθήματα, ο Ακριθάκης δεν δείχνει το τέλος − μάλλον την αρχή. Έχουν αγαπηθεί από πολύ κόσμο τα "τσίκι-τσίκι", αλλά δεν είναι απαραίτητα από τα πιο αγαπημένα του κοινού γενικά, της αγοράς και των μουσείων. Είναι χαρακτηριστικά, αλλά έχουν μια απαίτηση για παρατήρηση, είναι έργα που βλέπονται από κοντά, που σημαίνει ότι δεν λειτουργούν για τον πολύ κόσμο

 

«Τσίκι - τσίκι»: Μια συναρπαστική έκθεση του Αλέξη Ακριθάκη έρχεται στο Μουσείο Μπενάκη Facebook Twitter
«Oικοδομή», 1967. Μελάνι σε χαρτί, 48x63 εκ. © The Estate of Alexis Akrithakis


Δέκα χρόνια δημιουργικότητας περιλαμβάνουν και κάποια μνημειώδη έργα, σχολιάζω, και ο επιμελητής με διορθώνει: «Βλέπεις μια κρύα επιφάνεια με λίγο χρώμα. Πολύ λίγα είναι σχεδιασμένα για να φαίνονται από μακριά. Κι αυτά είναι όντως μνημειώδη. Αλλά ένα έργο δεν το κάνει μνημείο ο καλλιτέχνης αλλά η Ιστορία». Η Χλόη Ακριθάκη συμπληρώνει: «Το "τσίκι-τσίκι" του '65 είναι άλλο από εκείνο του '69». Πράγμα που σημαίνει ότι είχε θεαματική εξέλιξη. Θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσουμε, λοιπόν, επικά; «Ναι, αυτό ίσως είναι σωστότερο» μου απαντάει ο Παπαζαχαρίας. Πολλά από αυτά τα έργα ανήκουν σήμερα σε ιδιωτικές συλλογές. Είτε τα είχε χαρίσει είτε είχαν πουληθεί και βρέθηκαν μετά από έναν μαραθώνιο αναζήτησης. Σημασία έχει ότι εντοπίστηκαν και θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά στο ευρύ κοινό, εφόσον τα περισσότερα είναι εντελώς άγνωστα.


Μια «τρυφερή» πλευρά της έκθεσης, η οποία βρίσκεται στο στάδιο της προετοιμασίας, είναι η συνεισφορά του Μιχάλη Γαβρίλου που τη δεκαετία του '70 έφτιαχνε τις κατασκευές των πολλαπλών στο Πολύπλανο και συνεργάστηκε στενά με τον Ακριθάκη, ενώ αργότερα, ως συνιδιοκτήτης του Επίκεντρου στην Πάτρα, του οργάνωσε και έκθεση. Γνωριζόντουσαν καλά και τον θυμάται να στήνει τα έργα του. Αναπόφευκτα, λοιπόν, όποτε αντιδρά και λέει «ο Αλέξης δεν θα το έκανε έτσι», δεν μπορεί κανείς παρά να σεβαστεί τη συμβουλή του.

«Τσίκι - τσίκι»: Μια συναρπαστική έκθεση του Αλέξη Ακριθάκη έρχεται στο Μουσείο Μπενάκη Facebook Twitter
Five-dollar bill (Πεντοδόλλαρο), 1969, μελάνι και γκουάς σε χαρτί70x100 εκ. © 2019 The Estate of Alexis Akrithakis
«Τσίκι - τσίκι»: Μια συναρπαστική έκθεση του Αλέξη Ακριθάκη έρχεται στο Μουσείο Μπενάκη Facebook Twitter
Το Όνειρο του Πυλάδη, 1967, μελάνι σε χαρτί, 50x80 εκ. © 2019 The Estate of Alexis Akrithakis
«Τσίκι - τσίκι»: Μια συναρπαστική έκθεση του Αλέξη Ακριθάκη έρχεται στο Μουσείο Μπενάκη Facebook Twitter
Φωτιά, 1970, μελάνι και γκουάς σε χαρτί, 50x70 εκ. © 2019 The Estate of Alexis Akrithakis
«Τσίκι - τσίκι»: Μια συναρπαστική έκθεση του Αλέξη Ακριθάκη έρχεται στο Μουσείο Μπενάκη Facebook Twitter
Πορτραίτο Φ.Α., 1968, μελάνι σε χαρτί, 65x50 εκ. © 2019 The Estate of Alexis Akrithakis
«Τσίκι - τσίκι»: Μια συναρπαστική έκθεση του Αλέξη Ακριθάκη έρχεται στο Μουσείο Μπενάκη Facebook Twitter
«Galerie Mirko Keitum Sylt», 1971. Μελάνι και τέμπερα σε χαρτί, 50x65 εκ.  © The Estate of Alexis Akrithakis

Ιnfo

Αλέξης Ακριθάκης, τσίκι-τσίκι, από 25/9 έως 17/11, Μουσείο Μπενάκη, Κουμπάρη 1 & Βασ. Σοφίας, www.benaki.org

 

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε – ενεργεί, αντιδρά και μεταβάλλεται συνεχώς»

Εικαστικά / Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε»

Η εικαστικός μιλάει για την εγκατάσταση με την οποία θα εκπροσωπήσει στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2026 την Κύπρο, για την επιρροή της χώρας στο έργο της και για τη θέση του καλλιτέχνη στη σύγχρονη κοινωνία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το μαγευτικό, υπερβατικό σύμπαν της Yayoi Kusama προσγειώνεται στην Ευρώπη

Εικαστικά / Tα πλοκάμια και οι κολοκύθες της Yayoi Kusama προσγειώνονται στην Ευρώπη

Από τη Βασιλεία ξεκίνησε η ευρωπαϊκή περιοδεία της μεγάλης αναδρομικής έκθεσης της πιο διάσημης και πιο επιτυχημένης εν ζωή εικαστικού στον κόσμο, με περισσότερα από 300 έργα που καλύπτουν επτά δεκαετίες.
THE LIFO TEAM
Τι μυστήριο κρύβει η ιστορία της αυτοπροσωπογραφίας του Κουρμπέ;

Εικαστικά / «Ο απελπισμένος»: Ο περίφημος πίνακας του Κουρμπέ εκτίθεται ξανά μετά από 20 χρόνια

Ίσως το πιο γνωστό έργο του μεγάλου Γάλλου ζωγράφου, «Ο απελπισμένος» θα εκτεθεί στο Μουσείο Ορσέ αρχικά και έπειτα στο Μουσείο Art Mill στη Ντόχα. Ποια είναι η ιστορία του; Σε ποιον ανήκει τώρα ο πίνακας;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα έκθεση αναδεικνύει τη συμβολή των γυναικών στην τέχνη της γεωμετρικής αφαίρεσης

Εικαστικά / Έξι γυναίκες. Έξι πρωτοποριακές καλλιτέχνιδες της γεωμετρικής αφαίρεσης

Έργα των Όπυ Ζούνη, Etel Adnan, Samia Halaby, Saloua Raouda Choucair, Ebtisam Abdulaziz και Lubna Chowdhary, αποτελούν το υλικό της έκθεσης του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη που ξεκίνησε μόλις.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Εικαστικά / Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Αμέτρητες είναι οι ιστορίες που κρύβονται πίσω από την έκδοση «Ελληνικαί Εθνικαί Ενδυμασίαι», φέρνοντας στο φως την επίδραση που άσκησε η ενδυμασία στη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης και στην κυρίαρχη μόδα του Μεσοπολέμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Και λοιπόν τι;»: Μία έκθεση στον Ταύρο «φωτίζει» το θρυλικό άλμπουμ των Εν Πλω

Εικαστικά / «Οι Εν πλω άφησαν πίσω τραγούδια που συνδέουν όσους ονειρεύονται με παρόμοιο τρόπο»

Έγιναν θρύλοι της εγχώριας μουσικής σκηνής με την κυκλοφορία ενός μόνο άλμπουμ. Μετά, εξαφανίστηκαν. Ο Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου, ο Απόστολος Βασιλόπουλος και η Μαρία-Θάλεια Καρρά επιμελήθηκαν, μετά από δεκαετή έρευνα, μια έκθεση για ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ελληνικής δισκογραφίας. Mίλησαν στη LifO.
M. HULOT
Με Chryssa και Iannis Xenakis η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Εικαστικά / Με Chryssa και Ιάννη Ξενάκη η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Μέσα από 100 έργα και 40 καλλιτέχνες επιχειρείται η διερεύνηση της διεθνούς εξέλιξης του κινήματος το οποίο από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 επαναπροσδιόρισε ριζικά την έννοια του καλλιτεχνικού έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Εικαστικά / Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Από την έκθεση του Juergen Teller στο ολοκαίνουργιο Onassis Ready, στην ποιητική αρχιτεκτονική του Πικιώνη και στις έξι πρωτοποριακές γυναικείες φωνές της γεωμετρικής αφαίρεσης. Αυτόν τον μήνα οι λέξεις «μουσείο» και «γκαλερί» θα ακούγονται πολύ συχνά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

Εικαστικά / Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

H έκθεση στο Μουσείο Ορσέ συγκεντρώνει 90 έργα του Αμερικανού στυλίστα ζωγράφου, εστιάζοντας στην πιο καθοριστική περίοδο του έργου του. Aνάμεσά τους και η περίφημη «Madame X», το πιο διάσημο έργο του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
"Η κούνια" του Φραγκονάρ: Στο φως τα ζουμερά μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Εικαστικά / «Η Κούνια» του Φραγκονάρ: Τα μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Η περίφημη «Κούνια» με τη σκηνοθεσία της συνεύρεσης των σωμάτων και των ψυχών με τρόπο ακόλαστο, πονηρό ή ανοιχτό σε μια νέα ηθική, έργο – σταρ της περίφημης συλλογής Wallace στο Λονδίνο, αποκαταστάθηκε φέρνοντας στο φως άτακτες λεπτομέρειες που ενισχύουν την αυθάδεια του έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ειρήνη Παναγοπούλου

Εικαστικά / Ειρήνη Παναγοπούλου: Η μεγάλη Ελληνίδα συλλέκτρια Τέχνης μιλά στη LIFO

Η γνωστή συλλέκτρια μιλά στη LiFO για το ταξίδι της στην τέχνη μέσα από τη συγκρότηση της μεγάλης και σπάνιας συλλογής της, μέρος της οποίας θα δούμε με αφορμή την έκθεση «Fernweh ή νοσταλγία για άγνωστους τόπους».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ