Ο Δημήτριος Γαλάνης συγκαταλέγεται ανάμεσα στους σημαντικότερους χαράκτες του 20ου αιώνα. Ξεκίνησε την καλλιτεχνική του καριέρα από το τμήμα γραφικής του Σχολείου Καλών Τεχνών στην Αθήνα και συνέχισε στο Παρίσι, όπου εγκαταστάθηκε το 1900, με σπουδές στην Ecole des Beaux Arts. Βιοπορίστηκε για πολλά χρόνια ως γελοιογράφος σε εμβληματικά περιοδικά του είδους τόσο στη Γαλλία όσο και στη Γερμανία, ενώ έζησε σχεδόν ολόκληρη τη ζωή του στη γειτονιά των ζωγράφων, στη Μονμάρτη.
Το 1914 κατετάγη στη Λεγεώνα των Ξένων και τη διετία 1916-1918 διετέλεσε διερμηνέας του γαλλικού στρατού στην Κέρκυρα. Στο Παρίσι σχετίστηκε με καλλιτέχνες όπως ο Πικάσο, ο Μπρακ, ο Ματίς, ο Ντερέν, ο Ντυφύ, και συμμετείχε μαζί τους σε ομαδικές εκθέσεις. Κατά τη δεκαετία 1920-1930 εγκατέλειψε σταδιακά τη ζωγραφική και αφιερώθηκε σχεδόν αποκλειστικά στη χαρακτική και εικονογράφηση βιβλίων έχοντας στην κατοχή του την πρέσα του Ντεγκά (συλλογή Περδίου).
Συνεργάστηκε με συγγραφείς όπως ο Μαλρώ, ο Νερβάλ, ο Γκαπορύ, ο Ζιντ, ο Μωρουά , ο Βαλερύ για λογαριασμό σπουδαίων τυπογράφων ή εκδοτικών οίκων όπως οι Editions de le Nouvelle Revue Française, Librairie Gallimard, Editions Kra,George Crès, Editions de la Pléiade. Το 1934, καταξιωμένος πια εικονογράφος, φιλοτέχνησε για τη Γαλλική Δημοκρατία το διάσημο του γραμματόσημο LeCoqGaulois (Ο γαλατικός κόκορας). Με την απελευθέρωση από τους Γερμανούς το 1945, εκλέχτηκε καθηγητής ξυλογραφίας στην Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού και ισόβιο μέλος της γαλλικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών. Μερικά χρόνια αργότερα, το 1950, ανακηρύσσεται αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Στην Ελλάδα επέστρεψε οριστικά το 1965, για να πεθάνει πλήρης ημερών ένα χρόνο αργότερα.
σχόλια