Στην Cantina Social συχνάζει ένα πολύχρωμο, «αντικοινωνικό» κουνέλι

CHECK Αυτές τις μέρες, ενώ χορεύουμε στην Cantina Social στο απέναντι δωμάτιο στέκεται ένα πολύχρωμο κουνέλι Facebook Twitter
Το πρώτο κατοικίδιο της Εύης Ζαμπέλη ήταν ένα κουνέλι. Και βασισμένη σε αυτό, η νέα εικαστικός δημιουργεί μια σειρά από έργα που σηματοδοτούν την έναρξη ενός κύκλου, του πιο προσωπικού της.
0

Σε ένα από τα πιο low key μαγαζιά της Αθήνας, σε ένα κρυμμένο μπαρ στου Ψυρρή, όπου οι νύχτες κυμαίνονται από το μηδέν μέχρι το εκατό, εκεί όπου θα βγούμε είτε για μια πολύ χαλαρή μπίρα είτε για να φύγουμε το πρωί, στην Cantina Social, που από το 2006 έχει αφήσει το δικό της στίγμα στις νύχτες των Αθηναίων εναλλακτικών, πλέον τρέχουν και κάποια εικαστικά πράγματα.

Περνώντας από μια συρόμενη πόρτα στη στοά της Λεωκορίου 8, αριστερά πάμε για το μικρό μπαρ και ακριβώς απέναντι στέκεται ένα δωματιάκι με τη μια του βιτρίνα να κοιτάζει στη στοά και την άλλη στην αυλή του χώρου.

Αυτός είναι ο χώρος του Antisocial, ο οποίος είχε ξαναλειτουργήσει πριν από κάποια χρόνια: είχαν πραγματοποιηθεί εκεί κάποιες περφόρμανς, παρότι πολλοί απ' όσους σύχναζαν στην Cantina Social τις μεγάλες ώρες ούτε το είχαν μάθει ούτε είχαν πάρει χαμπάρι τότε την ύπαρξή του. Tώρα το Antisocial σκοπεύει να είναι πιο ενεργό και με σταθερή παρουσία, αφού πρόκειται να ανανεώνει τις εκθέσεις του κάθε τρεις εβδομάδες.

Είναι «ένας μικρός χώρος στον οποίο χωράνε μεγάλα πράγματα. Νέοι καλλιτέχνες έχουν την ελευθερία και την ευελιξία να αποφασίσουν οι ίδιοι ποια είναι εκείνη η σειρά έργων τους που τους  εκφράζει».

«Αν και στην αρχή σκεφτόμασταν να διαχωρίσουμε τις δύο λειτουργίες της στοάς, τελικά αποφασίσαμε ότι θέλουμε η χαλαρότητα που έχει η Cantina και ο κόσμος της να μεταφερθεί και στο Antisocial. Έτσι, όταν μιλάω με τους καλλιτέχνες, τους εξηγώ πως μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, πως εδώ μπορούν να υπάρξουν τα πάντα», μου λέει η Φρόσω Πίνη που έχει αναλάβει να επιλέξει και να τρέξει όσα θα βλέπουμε εκεί στο εξής.

CHECK Αυτές τις μέρες, ενώ χορεύουμε στην Cantina Social στο απέναντι δωμάτιο στέκεται ένα πολύχρωμο κουνέλι Facebook Twitter
«Το Antisocial ανοίγει σαν ένα safe-house της τέχνης, με κύριο στόχο του να αισθανθεί κάθε καλλιτέχνης πως εκεί μπορεί να μοιραστεί με το κοινό τις πιο σκοτεινές στιγμές του, τις πιο προσωπικές εμπειρίες του, αλλά και όλα όσα τους κάνουν να νιώθουν ελεύθεροι. Είναι ένας χώρος μοιράσματος, συμπερίληψης, ανοιχτός για όλα τα μάτια».

Πρόκειται για ένα δωμάτιο χωρισμένο σε δύο κύβους –ο ένας γκρι μονόχρωμος και ο άλλος πολύχρωμος, κιτς από άποψη– που μας προδιαθέτει για πάρτι. Σαν να είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι που συναντιούνται, οι δύο διαφορετικές πλευρές, του ανθρώπου και του καλλιτέχνη.

Είναι «ένας μικρός χώρος στον οποίο χωράνε μεγάλα πράγματα. Νέοι καλλιτέχνες έχουν την  ελευθερία και την ευελιξία να αποφασίσουν οι ίδιοι ποια είναι εκείνη η σειρά έργων τους που τους εκφράζει.

Το Antisocial ανοίγει σαν ένα safe-house της τέχνης και κύριος στόχος του είναι να αισθανθεί κάθε καλλιτέχνης πως εκεί μπορεί να μοιραστεί με το κοινό τις πιο σκοτεινές στιγμές του, τις πιο προσωπικές εμπειρίες του αλλά και όλα όσα τους κάνουν να νιώθουν ελεύθεροι. Είναι ένας χώρος μοιράσματος, συμπερίληψης, ανοιχτός για όλα τα μάτια».

Η πρώτη έκθεση που είδαμε εκεί και θα διαρκέσει μέχρι και το Σάββατο 13 Απριλίου έχει τον τίτλο «Burning Candles» και σχετίζεται με μια καθημερινή τελετουργία της Εύης Ζαμπέλη

Κατά τη διάρκεια της δημιουργίας των έργων της, η εικαστικός ανάβει κάθε πρωί κεριά που μυρίζουν βανίλια και τα αφήνει να καίγονται αργά. Αυτά τα κεριά «την οδηγούν σε ένα νέο δημιουργικό (και μη) κεφάλαιο της ζωής της, σε μια περίοδο που απελευθερώνεται απ’ ό,τι της κάνει κακό και προσπαθεί να βρει τη γαλήνη και την ηρεμία σε ό,τι κάνει… Μπορεί μια απλή, καθημερινή ιεροτελεστία να σηματοδοτήσει την έναρξη ενός νέου κύκλου ζωής; Πώς μπορεί μια ονειρική συζήτηση με ένα κουνέλι να αποτελέσει την αφετηρία για μια εικαστική έκθεση;» διαβάζω στο κείμενο της έκθεσης.

Το πρώτο κατοικίδιο της Εύης Ζαμπέλη ήταν ένα κουνέλι. Και βασισμένη σε αυτό, η νέα εικαστικός δημιουργεί μια σειρά από έργα που σηματοδοτούν την έναρξη ενός κύκλου, του πιο προσωπικού της. «Με έμπνευση τα παιδικά της χρόνια, η εικαστικός δίνει ζωή στο κουνέλι που βρίσκεται μέσα στο μυαλό της και δίνει στον κόσμο ένα κομμάτι του εαυτού της. Χωρίς φόβο και αναστολές, η Εύη Ζαμπέλη μας κάνει να δούμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια της. Η ελευθερία, η αθωότητα, ο εξευγενισμός του ατόμου, τα στερεότυπα και η τέχνη ως εργαλείο προς την απελευθέρωση δίνουν την ευκαιρία σε καθέναν από εμάς να αποδεχτεί τον εαυτό του, να κόψει κάθε συνήθεια που τον κρατάει πίσω και να προχωρήσει παρακάτω.

CHECK Αυτές τις μέρες, ενώ χορεύουμε στην Cantina Social στο απέναντι δωμάτιο στέκεται ένα πολύχρωμο κουνέλι Facebook Twitter
CHECK Αυτές τις μέρες, ενώ χορεύουμε στην Cantina Social στο απέναντι δωμάτιο στέκεται ένα πολύχρωμο κουνέλι Facebook Twitter
CHECK Αυτές τις μέρες, ενώ χορεύουμε στην Cantina Social στο απέναντι δωμάτιο στέκεται ένα πολύχρωμο κουνέλι Facebook Twitter
Την ημέρα των εγκαινίων πραγματοποιήθηκε μια περφόρμανς «με στόχο να ανοίξει τον διάλογο για το πώς μπορούμε να σπάσουμε στερεότυπα που μας ακολουθούν μια ζωή».

Κοιτάζοντας το παρελθόν, βλέπουμε το μέλλον... Ο χαρακτήρας που έχει το κουνέλι στο έργο δεν έχει γένος, ανήκει σε έναν δικό του χώρο, ανάμεσα στο άγριο και στο domestic, και παράλληλα έχει εξελιχθεί σε ένα ζώο που τελικά είναι πλήρως εξοπλισμένο με τα κατάλληλα χαρακτηριστικά ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει την κοινωνία του σήμερα». 

Στην έκθεση θα δούμε μια σειρά έργων με λάδι σε καμβά και μια εγκατάσταση που αποτελείται από μια μάσκα κουνελιού και ένα κιμονό από γραβάτες και συνδέεται με την οικογένεια της εικαστικού, η οποία διατηρούσε βιοτεχνία υφασμάτων. Οι γραβάτες είναι του πατέρα της, το πατρόν του κιμονό θυμίζει μια ρόμπα της μητέρας της. Πρόκειται για μια σειρά που η Εύη Ζαμπέλη είχε κλείσει για κάποια χρόνια στα συρτάρια της και αφού συμμετείχε σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις, εκθέτοντας ζωγραφικά έργα με τοπία, την ξανάπιασε πρόσφατα.

Την ημέρα των εγκαινίων πραγματοποιήθηκε μια περφόρμανς «με στόχο να ανοίξει τον διάλογο για το πώς μπορούμε να σπάσουμε στερεότυπα που μας ακολουθούν μια ζωή, να βγούμε από το “κουτί” μέσα στο οποίο έχουμε εγκλωβιστεί και να αγκαλιάσουμε κάθε πτυχή  του εαυτού μας». Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο κόσμος που βρέθηκε στην Cantina και στην επαναλειτουργία του Antisocial μπορούσε να βγει φωτογραφία με το κουνέλι.

Η εικαστικός ήθελε να μας ξαναφέρει σε αυτή την άβολη θέση στην οποία ήρθαμε ως παιδιά, όταν οι γονείς μας μάς πήγαιναν να φωτογραφηθούμε σε καταστήματα παιχνιδιών με τον Άγιο Βασίλη. Στην αρχή οι περισσότεροι ντρεπόντουσαν, «ήταν σκαλωμένοι και γύρω στο μισάωρο, προς το τέλος της περφόρμανς, έκαναν να πλησιάσουν το κουνέλι. Λειτούργησε ο μιμητισμός, το “αφού βγάζει φωτογραφία αυτός, γιατί να μη βγάλω κι εγώ;”» περιγράφει η Φρόσω Πίνη. Τις φωτογραφίες εκείνης της βραδιάς, τις polaroid και τις αναλογικές με φιλμ που τραβήχτηκαν, δεν τις πήρε κανείς μαζί του, έχουν εκτεθεί στον χώρο, «είναι ένα μέρος του έργου που δεν το έχουν και δεν τους ανήκει».

Ο επόμενος που θα εκθέσει έργα του στο Αntisocial είναι ο Ανδρέας Finch που ασχολείται με το 3D printing. Έχει δημιουργήσει μια σειρά από ​​μινιατούρες περιπτέρων άλλων δεκαετιών που ποντάρω ότι κάπου τις έχετε δει, και τώρα επεκτείνεται σε άλλα μέρη της Αθήνας. Φτιάχνει το Ρεξ, την Ομόνοια, την Πανεπιστημίου σε αποδομημένη μορφή, τα τσοντοσινεμά της Αθήνας και ένα μπαρ-viral, σημεία μιας Αθήνας που προτιμά από τη σημερινή, όλα τους δοσμένα σε μινιατούρες και με χιουμοριστικό τόνο. Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 24 Απριλίου.

CHECK Αυτές τις μέρες, ενώ χορεύουμε στην Cantina Social στο απέναντι δωμάτιο στέκεται ένα πολύχρωμο κουνέλι Facebook Twitter
CHECK Αυτές τις μέρες, ενώ χορεύουμε στην Cantina Social στο απέναντι δωμάτιο στέκεται ένα πολύχρωμο κουνέλι Facebook Twitter
CHECK Αυτές τις μέρες, ενώ χορεύουμε στην Cantina Social στο απέναντι δωμάτιο στέκεται ένα πολύχρωμο κουνέλι Facebook Twitter
CHECK Αυτές τις μέρες, ενώ χορεύουμε στην Cantina Social στο απέναντι δωμάτιο στέκεται ένα πολύχρωμο κουνέλι Facebook Twitter

Η εικαστική έκθεση «Burning Candles» θα διαρκέσει έως το Σάββατο 13 Απριλίου. 

Λεωκορίου 8, 210 3251668

Instagram: @antisocial.ath

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

Εικαστικά / Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

H έκθεση στο Μουσείο Ορσέ συγκεντρώνει 90 έργα του Αμερικανού στυλίστα ζωγράφου, εστιάζοντας στην πιο καθοριστική περίοδο του έργου του. Aνάμεσά τους και η περίφημη «Madame X», το πιο διάσημο έργο του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
"Η κούνια" του Φραγκονάρ: Στο φως τα ζουμερά μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Εικαστικά / «Η Κούνια» του Φραγκονάρ: Τα μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Η περίφημη «Κούνια» με τη σκηνοθεσία της συνεύρεσης των σωμάτων και των ψυχών με τρόπο ακόλαστο, πονηρό ή ανοιχτό σε μια νέα ηθική, έργο – σταρ της περίφημης συλλογής Wallace στο Λονδίνο, αποκαταστάθηκε φέρνοντας στο φως άτακτες λεπτομέρειες που ενισχύουν την αυθάδεια του έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ειρήνη Παναγοπούλου

Εικαστικά / Ειρήνη Παναγοπούλου: Η μεγάλη Ελληνίδα συλλέκτρια Τέχνης μιλά στη LIFO

Η γνωστή συλλέκτρια μιλά στη LiFO για το ταξίδι της στην τέχνη μέσα από τη συγκρότηση της μεγάλης και σπάνιας συλλογής της, μέρος της οποίας θα δούμε με αφορμή την έκθεση «Fernweh ή νοσταλγία για άγνωστους τόπους».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Εικαστικά / Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Η γεννημένη στο Ελσίνκι καλλιτέχνιδα που κέρδισε το βραβείο Young Artist της φετινής Art Athina μιλάει για το έργο της που βασίζεται στην αίσθηση του κατεπείγοντος, στη χειρωνακτική εργασία και στη σχέση της με τη γλώσσα. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα «χρονικό της αναισθησίας» με έργα υψηλής δόνησης 

Εικαστικά / Κωνσταντίνος Λαδιανός: «Πού πήγε όλη αυτή η επιδεξιότητα των χεριών που είχαν οι παλιότεροι»

Η παράδοση, η αγιολογική γραμματεία και η λαϊκή μυθολογία συνυπάρχουν στον κόσμο του ταλαντούχου καλλιτέχνη, εμπλέκοντας το προσωπικό βίωμα με καθηλωτικές αλληγορίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Εικαστικά / Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Με το έργο του στον εξωτερικό χώρο του μουσείου ο Michael Rakowitz συνομιλεί με τα έργα της κλασικής αρχαιότητας και υπενθυμίζει τα μάταια ταξίδια ανθρώπων και πολιτιστικών αγαθών που «ξεσπιτώνονται».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Εικαστικά / Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Με πυρήνα της συλλογής του Λόντερ ένα από τα διασημότερα έργα του Κλιμτ, που εκτιμάται ότι η πώλησή του θα ξεπεράσει τα 150 εκατομμύρια δολάρια, η βραδιά της δημοπρασίας στον οίκο Sotheby’s φιλοδοξεί να προσελκύσει ξανά τους μεγάλους συλλέκτες. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζένη Μαρκέτου

Οι Αθηναίοι / Τζένη Μαρκέτου: «Οι καλλιτέχνες δεν έχουμε ανακαλύψει τον τροχό»

Στην Αμερική έμαθε πως η τέχνη είναι κοινωνική υπόθεση, πως ο κόσμος δεν εξαντλείται στις γκαλερί. Η πρώτη της παρέμβαση σε δημόσιο χώρο, που προκάλεσε αντιδράσεις, της δίδαξε ότι ένα έργο οφείλει να μοιάζει σαν να υπήρχε πάντα εκεί. Με τη νέα της εγκατάσταση στο Μέγαρο Μουσικής μάς υπενθυμίζει ότι δεν είμαστε οι πρωταγωνιστές της φύσης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σεπτέμβρης της Art Athina 2025

Εικαστικά / Art Athina 2025: Το τώρα και το μετά της σύγχρονης τέχνης

Ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, ψηφιακή τέχνη: Το ανάγλυφο του παγκόσμιου εικαστικού χάρτη έτσι όπως διαμορφώνεται μέσα από την ελληνική και ξένη παραγωγή, και αναδεικνύεται στην ετήσια φουάρ που πραγματοποιείται ξανά στο Ζάππειο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Εικαστικά / Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Με τo «Δωμάτιο Απόδρασης», μια εγκατάσταση ερευνητική και παιγνιώδη, βασισμένη στην ιδέα της φιλοσοφίας και την παραίσθηση του ψηφιακού κόσμου, θα μας εκπροσωπήσει στην 61η Μπιενάλε Βενετίας ο καταξιωμένος εικαστικός και αρχιτέκτονας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ