Η Μαρία Λιναρδάκη πλάθει με πηλό αναμνήσεις και φωτεινά όνειρα

Η Μαρία Λιναρδάκη πλάθει στον πηλό αναμνήσεις και φωτεινά όνειρα Facebook Twitter
Ασχολούμαι συστηματικά με την κεραμική για δεκαπέντε χρόνια και σκέφτομαι ότι η κεραμική με συνεπήρε γιατί μοιάζει τόσο πολύ με τη ζωή. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Στην οδό Πετράκη 12 η κεραμίστρια Μαρία Λιναρδάκη παρουσιάζει από τις 27 έως τις 30 Μαρτίου κεραμικά αντικείμενα, γλυπτά και εικαστικά έργα πλασμένα με φαντασία και τρυφερότητα. Ο τίτλος της έκθεσης, «Πετράκη 12», οφείλεται στους χώρους όπου γίνεται η έκθεση, στην γκαλερί Έγινα-Αίγινα αλλά και στον χώρο της ίδιας της καλλιτέχνιδας, που βρίσκονται σε μια παλιά εμπορική στοά στο κέντρο της Αθήνας, στο Σύνταγμα. 

Η Μαρία Λιναρδάκη φτιάχνει χρηστικά αντικείμενα, φωτιστικά και εικαστικά έργα, αποκωδικοποιώντας αναμνήσεις και εντυπώσεις από τα σχέδια αντικειμένων γύρω της. «Κοιτώντας με επίμονη σκέψη ένα τρισδιάστατο πλακάκι πορσελάνης με λουλούδια και πουλιά, που βρίσκεται κρεμασμένο στη μέση ενός τοίχου,  αποκωδικοποιώ την αγάπη μου για τη φύση ως έμπνευση για τη δημιουργία και τη διακόσμηση των κεραμικών μου. Κουβαλούσα για χρόνια μέσα μου μια σκηνή: Σ’ έναν κήπο με δέντρα, λουλούδια, πουλιά και χώμα θυμάμαι μικρό παιδί να κουβαλάω νερό και να φτιάνω λάσπη. Να πλάθω με προσήλωση και χαρά σπιτάκια, φούρνους και ψωμάκια, κούκλες και ανθρωπάκια. Να δημιουργώ έναν κόσμο δικό μου, πρωτόπλαστο, στολισμένο με παχιά, μυρωδάτα ανθάκια πορτοκαλιάς» λέει.

«Η κεραμική σήμερα είναι τέχνη που δικαιωματικά ζητάει τον χώρο της ανάμεσα στις άλλες καλές τέχνες. Και στην Ελλάδα είχαμε και έχουμε πολύ καλούς κεραμίστες-καλλιτέχνες που περιμένουν να δείξουν τη δουλειά τους εντός και εκτός των συνόρων».

Οι υπόγειες διαδρομές αυτής της ανάμνησης δεν την εγκατέλειψαν ποτέ και πυροδότησαν τη δημιουργικότητά της όταν πριν από μερικά χρόνια έπιασε τον πηλό. Γεννημένη και μεγαλωμένη σε ένα σπίτι με κήπο στην Καλαμάτα, η πρώτη της ανάμνηση είναι η αγάπη της για το χώμα. «Θυμάμαι να παίζω από πολύ μικρή ηλικία ώρες ολόκληρες με το νερό και το χώμα, γιατί μου έδιναν τη χαρά να τα μετατρέπω σε κάτι που ήθελα ή είχα στο μυαλό μου, και αυτό με απορροφούσε και μου έδινε ικανοποίηση και χαρά. Η οικογένειά μου δεν είχε σχέση με την κεραμική∙ αγαπούσε την τέχνη και υποστήριζε την αγάπη μου και την κλίση μου στη ζωγραφική, τη χειροτεχνία και τις κατασκευές». 

Η Μαρία Λιναρδάκη πλάθει στον πηλό αναμνήσεις και φωτεινά όνειρα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Η εποχή έδινε λίγο χώρο σε καλλιτεχνικές ανησυχίες και με άξονα την ποικιλία της μόρφωσης και αργότερα της πιο «στέρεης» επαγγελματικής αποκατάστασης, σπούδασε καταρχάς νομικά στη Νομική Αθηνών. Ήξερε από την αρχή πως δεν θα γινόταν ποτέ δικηγόρος και μετά το τέλος των σπουδών της άρχισε την αναζήτησή γύρω από τα ενδιαφέροντά της, τόσο τα θεωρητικά και όσο και τα πρακτικά. 

«Έμεινα έναν χρόνο στο Εδιμβούργο για ζωγραφική και μετά βρέθηκα στο Παρίσι για μεταπτυχιακά στη Σορβόννη, Παρίσι Ι, στο τμήμα Αισθητικής, Φιλοσοφίας, Τέχνης και Πολιτισμού. Το θέμα μου ήταν το ελληνικό ένδυμα τον 19ο αιώνα και η εξέλιξή του από παραδοσιακό σε δυτικό. Με απασχολούσε πάντα η αισθητική και η μετάβαση από μια εποχή σε μια άλλη. Αγαπούσα όμως και το ένδυμα ως αντικείμενο, σημειολογικά, αλλά και ως μόδα, σχέδιο, υλικά, πατρόν κ.λπ.» λέει.

Έτσι, όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, μαζί με τη φίλη της Αλεξάνδρα Βασιλείου δημιούργησαν την εταιρεία σχεδιασμού και κατασκευής ρούχων Declic, που είχε μεγάλη επιτυχία. Η εταιρεία σταμάτησε να λειτουργεί όταν το «επιχειρείν» επισκίασε το «δημιουργείν» και η Μαρία αποφάσισε ότι οι σπουδές της στη Νομική ήταν χρήσιμες όταν αποφάσισε να κάνει οικογένεια. «Μου φάνηκε ότι το να γίνω συμβολαιογράφος, εκτός από την οικονομική συμβολή, θα μου άφηνε και χρόνο να ασχοληθώ και με τα άλλα μου ενδιαφέροντα. Φευ, για πολλά χρόνια η συμβολαιογραφία ήταν η μόνη μου έγνοια» λέει. 

Η Μαρία Λιναρδάκη πλάθει στον πηλό αναμνήσεις και φωτεινά όνειρα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Η Μαρία Λιναρδάκη πλάθει στον πηλό αναμνήσεις και φωτεινά όνειρα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Το 2010 ξεκίνησε ένα καινούργιο ταξίδι, αυτό που ποθούσε η ψυχή της, και μετά από αναζητήσεις για δασκάλους και χώρους όπου θα μπορούσε να μάθει κεραμική και τροχό, πήρε το ρίσκο να δοκιμάσει να βαδίσει σε μια νέα διαδρομή, μακρά, σε μια τέχνη πολύπλοκη και συγχρόνως ανακουφιστική. Το ταξίδι της για κάτι καινούργιο είχε πυροδοτηθεί, αν και οι αποφάσεις δεν ήταν εύκολες. 

«Η έξοδος από τη συμβολαιογραφία μού πήρε σχεδόν τέσσερα χρόνια. Αυτό είχε περισσότερο να κάνει με λόγους πρακτικούς και ευθύνης απέναντι στους άλλους και λιγότερο ψυχολογικούς και ανασφάλειας οικονομικής και κοινωνικής. Απλά για μένα είχε έρθει ο καιρός να εκφραστώ πραγματικά χωρίς στεγανά και αυτό μου το έδωσε τη συγκεκριμένη στιγμή η τέχνη της κεραμικής» λέει. «Ασχολούμαι συστηματικά με την κεραμική για δεκαπέντε χρόνια και σκέφτομαι ότι η κεραμική με συνεπήρε γιατί μοιάζει τόσο πολύ με τη ζωή. Είναι απρόσμενη, έχει μέσα της τη χαρά και την απογοήτευση, που δημιουργούν ενέργεια» λέει. «Η κεραμική σήμερα είναι τέχνη που δικαιωματικά ζητάει τον χώρο της ανάμεσα στις άλλες καλές τέχνες. Και στην Ελλάδα είχαμε και έχουμε πολύ καλούς κεραμίστες-καλλιτέχνες που περιμένουν να δείξουν τη δουλειά τους εντός και εκτός των συνόρων». 

Η Μαρία Λιναρδάκη δεν έχει μετανιώσει ποτέ για την επιλογή της. Όταν ξυπνά το πρωί και ρωτά το καθρεφτάκι της πού θα ήταν ευχαριστημένη να βρίσκεται, αυτό απαντάει πάντα, χωρίς φόβο και με πάθος, στο εργαστήριο να φτιάχνει σχέδια στον πηλό.

Η Μαρία Λιναρδάκη πλάθει στον πηλό αναμνήσεις και φωτεινά όνειρα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

«Με τον καιρό κατάλαβα ότι αυτό που με απασχολούσε ήταν να δώσω κίνηση και ελαφρότητα σε ένα υλικό βαρύ όπως ο πηλός. Έτσι ξεκίνησα μια διαδρομή αναζήτησης υλικού και πειραματισμού με διάφορα είδη πηλού, που το καθένα επηρέασε με διαφορετικό τρόπο τη φόρμα και τη διακόσμηση των έργων μου. Ο παραδοσιακός κόκκινος πηλός μού άρεσε γιατί είχε αυτήν τη δύναμη, την άμεση επαφή με τη γη, και με οδηγούσε σε κατασκευές με παραδοσιακές καταβολές» λέει.

Η πορσελάνη, η λευκή και λεπτεπίλεπτη, «σαν τα ανθάκια της πορτοκαλιάς», όπως λέει, την οδήγησε στη μικρογλυπτική, στις τρισδιάστατες και φανταστικές απεικονίσεις πουλιών, λουλουδιών και ξωτικών. Την οδήγησε επίσης σε αρθρωτές κατασκευές με χρήση και άλλων υλικών, κυρίως κλωστών και υφάσματος, που βοηθούν στην ανάδειξη της ευθραυστότητας της κίνησης.

Η Μαρία Λιναρδάκη ζει δημιουργώντας σε έναν κόσμο εύθραυστο και συγχρόνως σκληρό. Με ένα κομμάτι πηλού ξαναβρήκε το παιδί και τον κήπο, κρατώντας για πάντα τα λουλούδια και τα πουλιά στα κεραμικά της. Η τέχνη της, που είναι ζυμωμένη με αναμνήσεις, εικόνες της τέχνης και παραδείγματα μεγάλων δασκάλων, φανερώνει ότι τίποτα δεν χάνεται όταν οι άνθρωποι βρίσκουν τον δρόμο, το εργαστήριο ιδεών τους, ένα κομμάτι χωμάτινο που πλάθοντάς το νιώθουν ευτυχισμένοι. 

Η Μαρία Λιναρδάκη πλάθει στον πηλό αναμνήσεις και φωτεινά όνειρα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Η Μαρία Λιναρδάκη πλάθει στον πηλό αναμνήσεις και φωτεινά όνειρα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Η Μαρία Λιναρδάκη πλάθει στον πηλό αναμνήσεις και φωτεινά όνειρα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Η Μαρία Λιναρδάκη πλάθει στον πηλό αναμνήσεις και φωτεινά όνειρα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Η Μαρία Λιναρδάκη πλάθει στον πηλό αναμνήσεις και φωτεινά όνειρα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Η Μαρία Λιναρδάκη πλάθει στον πηλό αναμνήσεις και φωτεινά όνειρα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Η Μαρία Λιναρδάκη πλάθει στον πηλό αναμνήσεις και φωτεινά όνειρα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Η Μαρία Λιναρδάκη πλάθει στον πηλό αναμνήσεις και φωτεινά όνειρα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Η Μαρία Λιναρδάκη πλάθει στον πηλό αναμνήσεις και φωτεινά όνειρα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Η Μαρία Λιναρδάκη πλάθει στον πηλό αναμνήσεις και φωτεινά όνειρα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Η Μαρία Λιναρδάκη πλάθει στον πηλό αναμνήσεις και φωτεινά όνειρα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

«ΠΕΤΡΑΚΗ 12» της Μαρίας Λιναρδάκη
 Από 27 έως 30 Μαρτίου στην Πετράκη 12 (Σύνταγμα)
 Λειτουργία: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 12-6

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ελένη Βερναδάκη: Η κορυφαία Ελληνίδα κεραμοπλάστρια σε μια σπάνια συνέντευξη με τη LIFO

Οι Αθηναίοι / Ελένη Βερναδάκη: Η κορυφαία Ελληνίδα κεραμοπλάστρια σε μια σπάνια συνέντευξη με τη LIFO

Γεννήθηκε στην Κρήτη το 1933 και ζει στην Αθήνα. Τα τελευταία πενήντα περίπου χρόνια δούλευε, αν όχι στο πιο όμορφο, τουλάχιστον σε ένα από τα ομορφότερα εργαστήρια κεραμικής της χώρας, που σχεδίασε για εκείνην ο Τάκης Ζενέτος. Σίγουρα είναι η πλέον αναγνωρισμένη προσωπικότητα του καιρού μας σε αυτόν τον κλάδο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
10AM Apotheke: Ένα υπόγειο στο Γκάζι προσφέρει άρτο, βότανα, κεριά και λιβάνι

Living / Ένα υπόγειο στο Γκάζι προσφέρει άρτο, βότανα, κεριά και λιβάνι

Στα θεμέλια του 10AM Lofts, η Εύα Παπαδάκη συγκεντρώνει πράγματα ακατέργαστα και πολυτελή ταυτόχρονα, παράλληλα συνεργάζεται με καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό για limited συλλογές, για το 10AM Apotheke, ένα διαφορετικό concept store που και μόνο η περιήγηση σε αυτό αποτελεί μια εμπειρία για τις αισθήσεις.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Αντιγόνη Οικονομίδου: «Η τέχνη της κεραμικής θα συνεχίσει να υπάρχει, όπως εδώ και χιλιάδες χρόνια, προσαρμοσμένη κάθε φορά στις ανάγκες της εποχής»

Good Living / Αντιγόνη Οικονομίδου: «Η τέχνη της κεραμικής θα συνεχίσει να υπάρχει, όπως εδώ και χιλιάδες χρόνια, προσαρμοσμένη κάθε φορά στις ανάγκες της εποχής»

Αν βρεθείτε σε κάποιο εστιατόριο και θαυμάσετε τα σκεύη του, είναι πολύ πιθανό να έχουν την υπογραφή Antigone Ceramics. Και ενώ η τέχνη της art de la table και της κεραμικής βρίσκονται στην ακμή τους, η κεραμίστρια μας μιλά για τη διαδικασία που την οδηγεί στο να δημιουργεί ζηλευτά πιάτα, από εκείνα που συναντάμε τρώγοντας έξω και θα θέλαμε να τα πάρουμε σπίτι μας.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Tέχνη στην είσοδο της αθηναϊκής πολυκατοικίας: 10 αριστουργήματα που πρέπει να προστατευτούν

Design / Tέχνη στην είσοδο της αθηναϊκής πολυκατοικίας: 10 αριστουργήματα που πρέπει να προστατευτούν

Μόραλης, Βερναδάκη, Βαλσαμάκης, Κατζουράκης και άλλοι καλλιτέχνες έχουν δημιουργήσει έργα που κοσμούν τις εισόδους αθηναϊκών πολυκατοικιών και συνθέτουν ένα «ζωντανό μουσείο», διάσπαρτο στον αστικό ιστό.
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΝΟΤΑΡΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο ζωοπλάστης γλύπτης Ευριπίδης Βαβούρης (1911-1987) 

Εικαστικά / Ευριπίδης Βαβούρης: Πέρα από το «Λαγωνικό» της Φωκίωνος Νέγρη

Ο δημιουργός του γνωστού αγάλματος της Κυψέλης υπήρξε ένας στοχαστικός γλύπτης της Αθήνας με αξιόλογη πορεία, που απέδιδε πειστικά και με μεγάλη ευαισθησία τα κατοικίδια ζώα. Μια επίσκεψη στο ατελιέ του, που έχει διατηρηθεί σε άψογη κατάσταση, αποτέλεσε το ερέθισμα για να τον ανακαλύψουμε και να τον επανεκτιμήσουμε. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Εικαστικά / Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Μια σειρά από εκθέσεις σημαντικών καλλιτεχνών χαρακτηρίζουν την έναρξη του καλοκαιριού. Από τα Plásmata 3 της Στεγης έως την αναδρομική έκθεση του Takis κι από τη Marlene Dumas έως την Charline von Heyl.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μαρλέν

Εικαστικά / Marlene Dumas: «Η τέχνη είναι πάντοτε μια πράξη εναντίον της βίας»

Η κορυφαία Νοτιοαφρικανή ζωγράφος παρουσιάζει την πρώτη ατομική της έκθεση στην Ελλάδα, στην οποία τα έργα της διαλέγονται με αρχαιότητες από τις μόνιμες συλλογές του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πρόδρομος Τσιαβός: «Στην παρουσία μας στον δημόσιο χώρο ο στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση αλλά να ακούσουμε, να συζητήσουμε, να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Plāsmata 3 / Πρόδρομος Τσιαβός: «Στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση, αλλά να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Ο επικεφαλής Ψηφιακής Ανάπτυξης και Καινοτομίας του Ιδρύματος Ωνάση μιλά με υπόκρουση τα ασταμάτητα τιτιβίσματα των πουλιών που έρχονται από τα σκιερά δέντρα του Πεδίου του Άρεως.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα σε μια συνάντηση με τη σύγχρονη τέχνη σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά

Εικαστικά / Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα «συνομιλούν» με τη σύγχρονη τέχνη

Οι τρεις Έλληνες πρωτοπόροι καλλιτέχνες που στιγμάτισαν την ελληνική δημιουργία, σε μια απρόσμενη διαγενεακή συνάντηση με τη Sagg Napoli και τον Mungo Thomson, σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
PLASMATA 3 TOPIC

Plāsmata 3 / Plāsmata 3: «Ο πιο σύντομος δρόμος είναι πάντα ο λιγότερο ενδιαφέρων»

Η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, καλλιτεχνική διευθύντρια του Ιδρύματος Ωνάση, επιμελείται μαζί με την ομάδα της Στέγης μια έντυπη «ξενάγηση» στην έκθεση «Plāsmata 3: We’ve met before, haven’t we?», που παρουσιάζεται στο Πεδίον του Άρεως.
THE LIFO TEAM
O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Εικαστικά / O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Τα παράξενα μηχανικά γλυπτά του πρωτοποριακού καλλιτέχνη –του οποίου φέτος γιορτάζονται τα 100 χρόνια από τη γέννησή του με εκθέσεις σε όλο τον κόσμο– αποτελούν ένα σαρδόνιο σχόλιο και για τη σύγχρονη κοινωνία.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αφροδίτη 5.

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 5

«Και έχεις τόσα να πεις με τα έργα που θα συναντήσεις. Σαν τα ταξίδια. Τα αληθινά ταξίδια, όχι αυτά που κάνεις για δουλειά. Τα άλλα. Εκείνα που κάνεις με παρέα και πιάνετε κουβέντα με αγνώστους χωρίς βιασύνη. Εκείνα που παίρνεις τον χρόνο σου για να χορτάσεις τις λεπτομέρειες».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ
2ο κομμάτι Αφροδίτη

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 2

«Μας αρέσει η παρέκκλιση και η απόκλιση. Στη ζωή, γενικά. Στους ανθρώπους. Και στην τέχνη. Και εδώ. Από τον Ροδώνα στη Γαρδένια, από τις Αριές στο θέατρο Αλίκη. Οι σπείρες έχουν φτιαχτεί για να τις περπατήσεις και τα παρτέρια για να σταθείς».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ