Onassis ENTER: 4 καλλιτέχνες από διαφορετικές γωνιές του πλανήτη δημιούργησαν νέα έργα μέσα στην καραντίνα

Onassis ENTER: 4 καλλιτέχνες από διαφορετικές γωνιές του πλανήτη δημιούργησαν νέα έργα μέσα στην καραντίνα Facebook Twitter
Katerina Andreou - Feat. JULIE
0



ΚΑΘΩΣ ΤΟ ENTER,
το καινοτόμο πρόγραμμα του Ιδρύματος Ωνάση που αναθέτει σε καλλιτέχνες απ' όλον τον κόσμο να δημιουργήσουν μέσα σε 120 ώρες, μπαίνει στην έβδομη εβδομάδα του, τα νέα έργα που θα κάνουν πρεμιέρα στο ψηφιακό κανάλι του ιδρύματος τοποθετούνται αυτήν τη φορά κάτω από μια άτυπη θεματική ομπρέλα.

Τέσσερις καλλιτέχνες που βίωσαν την καραντίνα σε διαφορετικά σημεία του πλανήτη αποδίδουν την αίσθηση της πόλης ή της περιοχής τους, το «εδώ και τώρα», στο οποίο ο δημόσιος χώρος ξαναγίνεται δικός μας, σε ισάριθμα βίντεο. Τους ζητήσαμε να μας περιγράψουν ποιες ιδιαιτερότητες παρουσίασαν οι πόλεις και οι κάτοικοι σε σχέση με τον τρόπο που βίωσαν τον εγκλεισμό, καθώς και τις δικές τους καλλιτεχνικές ανάγκες που τους οδήγησαν σε αυτές τις δημιουργίες.

Ιωάννης Μανταφούνης & Samuel Schmidiger

(Γενεύη, 10'36'')

Can I take you to the bridge beyond the scene

«Η Γενεύη φημίζεται για τον πίδακά της, τη λίμνη, τη χλιδή και τον πολυεθνικό της χαρακτήρα. Το να μη λειτουργεί ο πίδακας, να μην ακούς πια όλες τις γλώσσες του κόσμου και να μη βλέπεις πια αεροπλάνα να προσγειώνονται ήταν, εκτός από έκπληξη, και μια μεγάλη ανακούφιση.

Lockdown εμείς εδώ δεν είχαμε πραγματικά. Οι βόλτες, τα πικνίκ και ακόμη το να πηγαίνουμε στη δουλειά μας επιτρεπόταν από τη στιγμή που μπορούσαμε να τηρήσουμε τα δύο μέτρα απόσταση μεταξύ μας. Άρα οι εικόνες που μου μένουν από εκείνη την περίοδο είναι οι βόλτες με την κόρη μου στους άδειους δρόμους και γύρω από τη λίμνη. Τι ομορφιά, πόσο τυχεροί είμαστε που μένουμε σε μια τέτοια πόλη! Η φύση που μας περιέβαλλε πήρε τα πάνω της και ο κόσμος περιφερόταν γύρω από αυτήν, όχι το αντίθετο. Και επιτέλους σταμάτησαν να κυκλοφορούν όλα τα SUV σε μια πόλη που είναι φτιαγμένη για να μετακινείσαι με τα πόδια ή το ποδήλατο.

Ένα πρωί, λοιπόν, εν μέσω του ελβετικού εγκλεισμού, ξυπνήσαμε στις 5 τα χαράματα για να περάσουμε τις διαδοχικές γέφυρες της Γενεύης, επαναλαμβάνοντας και ανασυνθέτοντας κάποιες χορευτικές κινήσεις του James Brown. Στον ανάπλου του ποταμού Αρβ ταξιδέψαμε γέφυρα προς γέφυρα μέσα στο ξύπνημα της πόλης, σε ένα διαλεκτικό σχήμα. Ήθελα να προσφέρω μια ανάσα και τις εικόνες ενός πρωινού φωτός, περνώντας μεθοδικά από τη μία γέφυρα της πόλης στην άλλη, και να προτείνω κατά κάποιον τρόπο μια διαφορετική σωματική ενέργεια στην κάθε στάση που κάναμε με τον Samuel Schmidiger».

 

Μαρία Διακοπαναγιώτου

(Αθήνα, 17'46'')

perspective

Πέντε αξιοθέατα της Αθήνας από μια άλλη οπτική γωνία. Τα πολλά ονόματα του Τρούμαν, ο περαστικός δρομέας, η σπεσιαλιτέ του Χαρίλαου Τρικούπη, τα ζωώδη ένστικτα του έρωτα και η Μελίνα μοιράζονται προσωπικά δεδομένα την εποχή της μάσκας. Τώρα, άνθρωποι και αξιοθέατα βρίσκουν τον χρόνο να γνωριστούν καλύτερα.


«Υπήρχε μια σιωπή στην καραντίνα που δεν ήξερες αν σου άρεσε ή όχι. Μια σιωπή απόκοσμη. Εμένα μάλλον μου άρεσε τελικά. Δρόμοι χωρίς αυτοκίνητα: αυτή η εικόνα μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω τη λέξη "lockdown". Όταν αδειάζει η πόλη, τα πράγματα γύρω σου αποκτούν ενδιαφέρον και δεν τα προσπερνάς. Είδα τα πάντα από μια άλλη οπτική γωνία, εξού και ο τίτλος του έργου, "perpective". Είχα μπλοκάρει. Το μόνο που ήθελα ήταν να μαγειρεύω».

 

Katerina Andreou

(Νότια Βουργουνδία, 16')

Feat. JULIE

Σε μια ψηφιακή δυστοπία, όπου η κοινωνική απόσταση έχει γίνει αναπόφευκτη συνθήκη, ένα άβαταρ είναι ο μοναδικός διαμεσολαβητής της ομιλίας που φλερτάρει με την αφήγηση. Τα όρια ανάμεσα στον περφόρμερ και στον θεατή, τον ομιλητή και τον ακροατή, το ιδιωτικό και το δημόσιο, την πραγματικότητα και τη μυθοπλασία, θολώνουν. Και η σύνδεση είναι πιο δύσκολη.

«Μένω στη γαλλική αγροτική επαρχία, αρκετά απομονωμένη. Εδώ δεν μιλάμε εύκολα για μάζα και η αλλαγή δεν ήταν τόσο θεαματική όσο σε μια πόλη ‒ όχι όσον αφορά τα φαινόμενα. Τα ζώα και τα δέντρα συνέχισαν να ζουν όπως ξέρουν και οι άνθρωποι που δουλεύουν στα χωράφια στην ουσία δεν σταμάτησαν ποτέ. Φυσικά, τα φαινόμενα απατούν... Εξαιρώντας τις φωτογραφίες που βομβάρδιζαν το Ίντερνετ καθ' όλη τη διάρκεια της απομόνωσης, είναι νωρίς για να έχω προσωπικές και καθαρές εικόνες από την καραντίνα. Είναι φρέσκο το βίωμα και χρειάζομαι χρόνο για να δω το αποτύπωμά του.


Πήρα τη συνθήκη του επείγοντος και του μέσου του ΕΝΤΕR καθαρά πειραματικά. Το να παραγάγω κάτι σε 120 ώρες και χωρίς τον χρόνο για αυτοκριτική και περαιτέρω ωρίμανση ή βελτίωση είχε νόημα για μένα μόνο αν έβλεπα αυτόν τον περιορισμό ως πεδίο μιας ελεύθερης και άμεσης δράσης-αντίδρασης. Μου ζητήθηκε να ασχοληθώ με ένα μέσο που δεν γνωρίζω καλά. Το βίντεο για μένα δεν είναι παραστατική τέχνη, παρότι μπορεί να τεθεί ζήτημα ερμηνευτικής δύναμης και ερμηνευτή κάποιες φορές, όπως και για το «Feat. JULIE». Αυτή η έλλειψη σύνδεσης και οικειότητας που βιώνω ως σημείο των καιρών συντόνισε και το όλο πείραμα».

 

Eun-Me Ahn

(Σεούλ)

Body & Seoul

Ως μία από τις πρώτες χώρες που χτυπήθηκαν από τον κορωνοϊό, η Νότια Κορέα ήταν και από τις πρώτες που επέστρεψαν σε μια σχετική κανονικότητα. Τρεις μήνες μετά, κάνοντας μια βόλτα με το σκούτερ της στη Σεούλ, μαζί με κάποιους χορευτές από την ομάδα της, η Eun-Me Ahn εξερευνά εκ νέου την πόλη της και τη σχέση των ανθρώπων με τον χορό και το σώμα στην κορεατική κοινωνία του «μετά».


«Στη Νότια Κορέα δεν είχαμε καθολικό lockdown. Η κυβέρνηση ακολούθησε διαφορετική στρατηγική για την αντιμετώπιση της πανδημίας, με εκτεταμένους ελέγχους και την αυστηρή απομόνωση των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων. Γι' αυτό οι Κορεάτες μπορούσαν να έχουν μεγαλύτερες ελευθερίες. Αλλά, όπως και σε κάθε χώρα, τα σχολεία και οι δημόσιοι χώροι, όπως τα πάρκα και οι παιδικές χαρές, ήταν κλειστά και όλα τα δημόσια events, τα φεστιβάλ και οι συναυλίες ακυρώθηκαν. Η κοινωνική απομόνωση απέχει πολύ ως έννοια από την κορεάτικη κουλτούρα γιατί πιστεύουμε στο "η ισχύς εν τη ενώσει". Έπρεπε να προσαρμοστούμε. Όλα έγιναν πιο αργά, πιο δύσκολα και η αβεβαιότητα εμφανίστηκε στη ζωή μας.

Όταν πρωτοάκουσα τη λέξη "lockdown", ήμουν σε τουρ στην Ευρώπη με την ομάδα μου. Όταν σοβάρεψαν τα πράγματα ήμουν στη Γαλλία και θυμάμαι να κοιτάω από το παράθυρο, στη διαδρομή για το αεροδρόμιο του Παρισιού: κανένα αυτοκίνητο στον δρόμο, μόνο φορτηγά και το βαν μας. Όταν φτάσαμε, αντίκρισα κάτι που δεν είχα ξαναδεί στη ζωή μου. Σχεδόν όλο το αεροδρόμιο ήταν κλειστό, υπήρχαν μόνο επιβάτες για την πτήση της Korean Air.


Όταν επικοινώνησαν μαζί μου από το Onassis Culture, ενθουσιάστηκα. Το είδα ως την τέλεια ευκαιρία να κάνω κάτι παραγωγικό και να το μοιραστώ με ανθρώπους απ' όλον τον κόσμο, γι' αυτό σκέφτηκα να κινηματογραφήσω τον εαυτό μου. Και είμαι πολύ χαρούμενη που κράτησα ένα τέτοιο αρχείο, σε αυτές τις ιστορικές στιγμές που ζούμε. Να βλέπω ανθρώπους, αυτό ήθελα. Από αυτούς αντλώ έμπνευση και χρειάζομαι αυτή την ενέργεια από την ανθρώπινη επαφή για να δημιουργήσω. Όταν επέστρεψα στην Κορέα, έπρεπε να μείνω δύο βδομάδες στο σπίτι και τις πέρασα κυρίως στο τηλέφωνο. Μου ήταν απαραίτητο για να ισοσταθμίσω την έλλειψη ανθρώπινης επαφής και να συνεχίσω, σε προσωπικό και καλλιτεχνικό επίπεδο».

 

Δείτε όλες τις προηγούμενες δημιουργίες του προγράμματος ENTER, στο onassis.org/enter

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

 

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σου με ένα κλικ.

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Αυτή την άνοιξη είδαμε την τέχνη στις οθόνες μας

Ρεπορτάζ / Αυτή την άνοιξη είδαμε την τέχνη στις οθόνες μας

Πόσο προετοιμασμένοι ήταν και πώς ανταποκρίθηκαν οι πολιτιστικοί οργανισμοί της Ελλάδας στην ανάγκη για διάθεση ψηφιακού πολιτιστικού προϊόντος κατά τη διάρκεια του lockdown και πώς θα δημιουργηθεί το επόμενο διάστημα ψηφιακή τέχνη που να έχει λόγο ύπαρξης, μέχρι να επιστρέψουμε στα θέατρα, στα σινεμά και στις συναυλίες;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Εικαστικά / Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Μια σειρά από εκθέσεις σημαντικών καλλιτεχνών χαρακτηρίζουν την έναρξη του καλοκαιριού. Από τα Plásmata 3 της Στεγης έως την αναδρομική έκθεση του Takis κι από τη Marlene Dumas έως την Charline von Heyl.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μαρλέν

Εικαστικά / Marlene Dumas: «Η τέχνη είναι πάντοτε μια πράξη εναντίον της βίας»

Η κορυφαία Νοτιοαφρικανή ζωγράφος παρουσιάζει την πρώτη ατομική της έκθεση στην Ελλάδα, στην οποία τα έργα της διαλέγονται με αρχαιότητες από τις μόνιμες συλλογές του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πρόδρομος Τσιαβός: «Στην παρουσία μας στον δημόσιο χώρο ο στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση αλλά να ακούσουμε, να συζητήσουμε, να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Plāsmata 3 / Πρόδρομος Τσιαβός: «Στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση, αλλά να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Ο επικεφαλής Ψηφιακής Ανάπτυξης και Καινοτομίας του Ιδρύματος Ωνάση μιλά με υπόκρουση τα ασταμάτητα τιτιβίσματα των πουλιών που έρχονται από τα σκιερά δέντρα του Πεδίου του Άρεως.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα σε μια συνάντηση με τη σύγχρονη τέχνη σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά

Εικαστικά / Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα «συνομιλούν» με τη σύγχρονη τέχνη

Οι τρεις Έλληνες πρωτοπόροι καλλιτέχνες που στιγμάτισαν την ελληνική δημιουργία, σε μια απρόσμενη διαγενεακή συνάντηση με τη Sagg Napoli και τον Mungo Thomson, σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
PLASMATA 3 TOPIC

Plāsmata 3 / Plāsmata 3: «Ο πιο σύντομος δρόμος είναι πάντα ο λιγότερο ενδιαφέρων»

Η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, καλλιτεχνική διευθύντρια του Ιδρύματος Ωνάση, επιμελείται μαζί με την ομάδα της Στέγης μια έντυπη «ξενάγηση» στην έκθεση «Plāsmata 3: We’ve met before, haven’t we?», που παρουσιάζεται στο Πεδίον του Άρεως.
THE LIFO TEAM
O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Εικαστικά / O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Τα παράξενα μηχανικά γλυπτά του πρωτοποριακού καλλιτέχνη –του οποίου φέτος γιορτάζονται τα 100 χρόνια από τη γέννησή του με εκθέσεις σε όλο τον κόσμο– αποτελούν ένα σαρδόνιο σχόλιο και για τη σύγχρονη κοινωνία.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
2ο κομμάτι Αφροδίτη

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 2

«Μας αρέσει η παρέκκλιση και η απόκλιση. Στη ζωή, γενικά. Στους ανθρώπους. Και στην τέχνη. Και εδώ. Από τον Ροδώνα στη Γαρδένια, από τις Αριές στο θέατρο Αλίκη. Οι σπείρες έχουν φτιαχτεί για να τις περπατήσεις και τα παρτέρια για να σταθείς».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ
Αφροδίτη 5.

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 5

«Και έχεις τόσα να πεις με τα έργα που θα συναντήσεις. Σαν τα ταξίδια. Τα αληθινά ταξίδια, όχι αυτά που κάνεις για δουλειά. Τα άλλα. Εκείνα που κάνεις με παρέα και πιάνετε κουβέντα με αγνώστους χωρίς βιασύνη. Εκείνα που παίρνεις τον χρόνο σου για να χορτάσεις τις λεπτομέρειες».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ
«Για μια γυναίκα, το να κοιτάζει είναι από μόνο του μια πολιτική πράξη»

Εικαστικά / «Για μια γυναίκα, το να κοιτάζει είναι από μόνο του μια πολιτική πράξη»

Αμφισβητώντας τις παραδοσιακές απεικονίσεις του ερωτισμού, η Ελένη Μπαγάκη, η Σοφία Μιτσώλα και η Janice Nowinski προσφέρουν τρεις διαφορετικές οπτικές για το τι σημαίνει να βλέπεις –και να σε βλέπουν– με τους δικούς σου όρους.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Αρτεμίσια και το πρωτο-φεμινιστικό κεντρί της

Εικαστικά / Η Αρτεμίσια Τζεντιλέσκι ήταν πολύ περισσότερο από μια εκδικήτρια ηρωίδα της ζωγραφικής

Μια νέα έκθεση στο Παρίσι επιχειρεί να αναδείξει το έργο της γενναίας καλλιτέχνιδας της μπαρόκ ζωγραφικής του 17ου αιώνα, με την πρώιμη φεμινιστική προσέγγιση, μέσα από μια φρέσκια οπτική, φωτίζοντας πτυχές πέρα από τη μυθολογία της προσωπικής της τραγωδίας και παρουσιάζοντας έργα της για πρώτη φορά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Εικαστικά / Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Η έκθεση «Διαδρομές στην τέχνη. Έργα από τη Συλλογή της Τράπεζας της Ελλάδος» στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων ξεδιπλώνει 150 χρόνια εικαστικής δημιουργίας μέσα από 99 έργα εμβληματικών και σύγχρονων δημιουργών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Ρεπορτάζ / Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Στο βιβλίο του «Ο πλαστογράφος του Φράνκο», ένας ντετέκτιβ από τη Σεβίλλη ισχυρίζεται πως μεγάλα μουσεία, μεταξύ των οποίων και η ελληνική Εθνική Πινακοθήκη, έχουν αγοράσει πιστά αντίγραφα έργων του Ελ Γκρέκο.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μέσα στο εργαστήριο του Χριστόφορου Κατσαδιώτη 

Εικαστικά / Ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης αναδεικνύει το άχρηστο σε τέχνη

Το εργαστήριο του χαράκτη, όπου ξεδιπλώνεται ένα σύμπαν βγαλμένο από κάποιο σκοτεινό παραμύθι, μεταφέρεται προσωρινά σε μια σχεδόν κρυμμένη αίθουσα του μουσείου Μπενάκη, στην οδό Πειραιώς.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ