Onassis ENTER: 4 καλλιτέχνες από διαφορετικές γωνιές του πλανήτη δημιούργησαν νέα έργα μέσα στην καραντίνα

Onassis ENTER: 4 καλλιτέχνες από διαφορετικές γωνιές του πλανήτη δημιούργησαν νέα έργα μέσα στην καραντίνα Facebook Twitter
Katerina Andreou - Feat. JULIE
0



ΚΑΘΩΣ ΤΟ ENTER,
το καινοτόμο πρόγραμμα του Ιδρύματος Ωνάση που αναθέτει σε καλλιτέχνες απ' όλον τον κόσμο να δημιουργήσουν μέσα σε 120 ώρες, μπαίνει στην έβδομη εβδομάδα του, τα νέα έργα που θα κάνουν πρεμιέρα στο ψηφιακό κανάλι του ιδρύματος τοποθετούνται αυτήν τη φορά κάτω από μια άτυπη θεματική ομπρέλα.

Τέσσερις καλλιτέχνες που βίωσαν την καραντίνα σε διαφορετικά σημεία του πλανήτη αποδίδουν την αίσθηση της πόλης ή της περιοχής τους, το «εδώ και τώρα», στο οποίο ο δημόσιος χώρος ξαναγίνεται δικός μας, σε ισάριθμα βίντεο. Τους ζητήσαμε να μας περιγράψουν ποιες ιδιαιτερότητες παρουσίασαν οι πόλεις και οι κάτοικοι σε σχέση με τον τρόπο που βίωσαν τον εγκλεισμό, καθώς και τις δικές τους καλλιτεχνικές ανάγκες που τους οδήγησαν σε αυτές τις δημιουργίες.

Ιωάννης Μανταφούνης & Samuel Schmidiger

(Γενεύη, 10'36'')

Can I take you to the bridge beyond the scene

«Η Γενεύη φημίζεται για τον πίδακά της, τη λίμνη, τη χλιδή και τον πολυεθνικό της χαρακτήρα. Το να μη λειτουργεί ο πίδακας, να μην ακούς πια όλες τις γλώσσες του κόσμου και να μη βλέπεις πια αεροπλάνα να προσγειώνονται ήταν, εκτός από έκπληξη, και μια μεγάλη ανακούφιση.

Lockdown εμείς εδώ δεν είχαμε πραγματικά. Οι βόλτες, τα πικνίκ και ακόμη το να πηγαίνουμε στη δουλειά μας επιτρεπόταν από τη στιγμή που μπορούσαμε να τηρήσουμε τα δύο μέτρα απόσταση μεταξύ μας. Άρα οι εικόνες που μου μένουν από εκείνη την περίοδο είναι οι βόλτες με την κόρη μου στους άδειους δρόμους και γύρω από τη λίμνη. Τι ομορφιά, πόσο τυχεροί είμαστε που μένουμε σε μια τέτοια πόλη! Η φύση που μας περιέβαλλε πήρε τα πάνω της και ο κόσμος περιφερόταν γύρω από αυτήν, όχι το αντίθετο. Και επιτέλους σταμάτησαν να κυκλοφορούν όλα τα SUV σε μια πόλη που είναι φτιαγμένη για να μετακινείσαι με τα πόδια ή το ποδήλατο.

Ένα πρωί, λοιπόν, εν μέσω του ελβετικού εγκλεισμού, ξυπνήσαμε στις 5 τα χαράματα για να περάσουμε τις διαδοχικές γέφυρες της Γενεύης, επαναλαμβάνοντας και ανασυνθέτοντας κάποιες χορευτικές κινήσεις του James Brown. Στον ανάπλου του ποταμού Αρβ ταξιδέψαμε γέφυρα προς γέφυρα μέσα στο ξύπνημα της πόλης, σε ένα διαλεκτικό σχήμα. Ήθελα να προσφέρω μια ανάσα και τις εικόνες ενός πρωινού φωτός, περνώντας μεθοδικά από τη μία γέφυρα της πόλης στην άλλη, και να προτείνω κατά κάποιον τρόπο μια διαφορετική σωματική ενέργεια στην κάθε στάση που κάναμε με τον Samuel Schmidiger».

 

Μαρία Διακοπαναγιώτου

(Αθήνα, 17'46'')

perspective

Πέντε αξιοθέατα της Αθήνας από μια άλλη οπτική γωνία. Τα πολλά ονόματα του Τρούμαν, ο περαστικός δρομέας, η σπεσιαλιτέ του Χαρίλαου Τρικούπη, τα ζωώδη ένστικτα του έρωτα και η Μελίνα μοιράζονται προσωπικά δεδομένα την εποχή της μάσκας. Τώρα, άνθρωποι και αξιοθέατα βρίσκουν τον χρόνο να γνωριστούν καλύτερα.


«Υπήρχε μια σιωπή στην καραντίνα που δεν ήξερες αν σου άρεσε ή όχι. Μια σιωπή απόκοσμη. Εμένα μάλλον μου άρεσε τελικά. Δρόμοι χωρίς αυτοκίνητα: αυτή η εικόνα μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω τη λέξη "lockdown". Όταν αδειάζει η πόλη, τα πράγματα γύρω σου αποκτούν ενδιαφέρον και δεν τα προσπερνάς. Είδα τα πάντα από μια άλλη οπτική γωνία, εξού και ο τίτλος του έργου, "perpective". Είχα μπλοκάρει. Το μόνο που ήθελα ήταν να μαγειρεύω».

 

Katerina Andreou

(Νότια Βουργουνδία, 16')

Feat. JULIE

Σε μια ψηφιακή δυστοπία, όπου η κοινωνική απόσταση έχει γίνει αναπόφευκτη συνθήκη, ένα άβαταρ είναι ο μοναδικός διαμεσολαβητής της ομιλίας που φλερτάρει με την αφήγηση. Τα όρια ανάμεσα στον περφόρμερ και στον θεατή, τον ομιλητή και τον ακροατή, το ιδιωτικό και το δημόσιο, την πραγματικότητα και τη μυθοπλασία, θολώνουν. Και η σύνδεση είναι πιο δύσκολη.

«Μένω στη γαλλική αγροτική επαρχία, αρκετά απομονωμένη. Εδώ δεν μιλάμε εύκολα για μάζα και η αλλαγή δεν ήταν τόσο θεαματική όσο σε μια πόλη ‒ όχι όσον αφορά τα φαινόμενα. Τα ζώα και τα δέντρα συνέχισαν να ζουν όπως ξέρουν και οι άνθρωποι που δουλεύουν στα χωράφια στην ουσία δεν σταμάτησαν ποτέ. Φυσικά, τα φαινόμενα απατούν... Εξαιρώντας τις φωτογραφίες που βομβάρδιζαν το Ίντερνετ καθ' όλη τη διάρκεια της απομόνωσης, είναι νωρίς για να έχω προσωπικές και καθαρές εικόνες από την καραντίνα. Είναι φρέσκο το βίωμα και χρειάζομαι χρόνο για να δω το αποτύπωμά του.


Πήρα τη συνθήκη του επείγοντος και του μέσου του ΕΝΤΕR καθαρά πειραματικά. Το να παραγάγω κάτι σε 120 ώρες και χωρίς τον χρόνο για αυτοκριτική και περαιτέρω ωρίμανση ή βελτίωση είχε νόημα για μένα μόνο αν έβλεπα αυτόν τον περιορισμό ως πεδίο μιας ελεύθερης και άμεσης δράσης-αντίδρασης. Μου ζητήθηκε να ασχοληθώ με ένα μέσο που δεν γνωρίζω καλά. Το βίντεο για μένα δεν είναι παραστατική τέχνη, παρότι μπορεί να τεθεί ζήτημα ερμηνευτικής δύναμης και ερμηνευτή κάποιες φορές, όπως και για το «Feat. JULIE». Αυτή η έλλειψη σύνδεσης και οικειότητας που βιώνω ως σημείο των καιρών συντόνισε και το όλο πείραμα».

 

Eun-Me Ahn

(Σεούλ)

Body & Seoul

Ως μία από τις πρώτες χώρες που χτυπήθηκαν από τον κορωνοϊό, η Νότια Κορέα ήταν και από τις πρώτες που επέστρεψαν σε μια σχετική κανονικότητα. Τρεις μήνες μετά, κάνοντας μια βόλτα με το σκούτερ της στη Σεούλ, μαζί με κάποιους χορευτές από την ομάδα της, η Eun-Me Ahn εξερευνά εκ νέου την πόλη της και τη σχέση των ανθρώπων με τον χορό και το σώμα στην κορεατική κοινωνία του «μετά».


«Στη Νότια Κορέα δεν είχαμε καθολικό lockdown. Η κυβέρνηση ακολούθησε διαφορετική στρατηγική για την αντιμετώπιση της πανδημίας, με εκτεταμένους ελέγχους και την αυστηρή απομόνωση των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων. Γι' αυτό οι Κορεάτες μπορούσαν να έχουν μεγαλύτερες ελευθερίες. Αλλά, όπως και σε κάθε χώρα, τα σχολεία και οι δημόσιοι χώροι, όπως τα πάρκα και οι παιδικές χαρές, ήταν κλειστά και όλα τα δημόσια events, τα φεστιβάλ και οι συναυλίες ακυρώθηκαν. Η κοινωνική απομόνωση απέχει πολύ ως έννοια από την κορεάτικη κουλτούρα γιατί πιστεύουμε στο "η ισχύς εν τη ενώσει". Έπρεπε να προσαρμοστούμε. Όλα έγιναν πιο αργά, πιο δύσκολα και η αβεβαιότητα εμφανίστηκε στη ζωή μας.

Όταν πρωτοάκουσα τη λέξη "lockdown", ήμουν σε τουρ στην Ευρώπη με την ομάδα μου. Όταν σοβάρεψαν τα πράγματα ήμουν στη Γαλλία και θυμάμαι να κοιτάω από το παράθυρο, στη διαδρομή για το αεροδρόμιο του Παρισιού: κανένα αυτοκίνητο στον δρόμο, μόνο φορτηγά και το βαν μας. Όταν φτάσαμε, αντίκρισα κάτι που δεν είχα ξαναδεί στη ζωή μου. Σχεδόν όλο το αεροδρόμιο ήταν κλειστό, υπήρχαν μόνο επιβάτες για την πτήση της Korean Air.


Όταν επικοινώνησαν μαζί μου από το Onassis Culture, ενθουσιάστηκα. Το είδα ως την τέλεια ευκαιρία να κάνω κάτι παραγωγικό και να το μοιραστώ με ανθρώπους απ' όλον τον κόσμο, γι' αυτό σκέφτηκα να κινηματογραφήσω τον εαυτό μου. Και είμαι πολύ χαρούμενη που κράτησα ένα τέτοιο αρχείο, σε αυτές τις ιστορικές στιγμές που ζούμε. Να βλέπω ανθρώπους, αυτό ήθελα. Από αυτούς αντλώ έμπνευση και χρειάζομαι αυτή την ενέργεια από την ανθρώπινη επαφή για να δημιουργήσω. Όταν επέστρεψα στην Κορέα, έπρεπε να μείνω δύο βδομάδες στο σπίτι και τις πέρασα κυρίως στο τηλέφωνο. Μου ήταν απαραίτητο για να ισοσταθμίσω την έλλειψη ανθρώπινης επαφής και να συνεχίσω, σε προσωπικό και καλλιτεχνικό επίπεδο».

 

Δείτε όλες τις προηγούμενες δημιουργίες του προγράμματος ENTER, στο onassis.org/enter

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

 

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σου με ένα κλικ.

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Αυτή την άνοιξη είδαμε την τέχνη στις οθόνες μας

Ρεπορτάζ / Αυτή την άνοιξη είδαμε την τέχνη στις οθόνες μας

Πόσο προετοιμασμένοι ήταν και πώς ανταποκρίθηκαν οι πολιτιστικοί οργανισμοί της Ελλάδας στην ανάγκη για διάθεση ψηφιακού πολιτιστικού προϊόντος κατά τη διάρκεια του lockdown και πώς θα δημιουργηθεί το επόμενο διάστημα ψηφιακή τέχνη που να έχει λόγο ύπαρξης, μέχρι να επιστρέψουμε στα θέατρα, στα σινεμά και στις συναυλίες;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

 Μαρία Λοϊζίδου και Πέτρος Μώρης στη 13η Μπιενάλε του Λίβερπουλ

Εικαστικά / Μαρία Λοϊζίδου και Πέτρος Μώρης στη 13η Μπιενάλε του Λίβερπουλ

Οι δύο καλλιτέχνες με καταγωγή από Κύπρο και Ελλάδα αντίστοιχα, παρουσιάζουν νέα έργα τους σε μια από τις σημαντικότερες εικαστικές διοργανώσεις της Βρετανίας που φιλοξενεί 30 καλλιτέχνες και συλλογικότητες, με αναθέσεις και θεματικές που έχουν να κάνουν με τη γεωγραφία και τις αξίες που διαπερνούν την πόλη αυτή: καταγωγή και μνήμη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μια έκθεση για την πολύχρωμη, πολύπλοκη Αθήνα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Εικαστικά / Μια έκθεση για την πολύχρωμη και πολύπλοκη Αθήνα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Ο Τόνι Μιλάκης καταγράφει μια πόλη που η πραγματικότητα προσφέρει τις καλύτερες ζωγραφικές λύσεις, που ακόμη και το πιο ευφάνταστο μυαλό ενός καλλιτέχνη δεν μπορεί να τις επινοήσει.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Ο Ζαν Φρανσουά Μιλέ και η ατέρμονη γοητεία της φύσης και των εργατών της γης

Εικαστικά / Ζαν Φρανσουά Μιλέ: ο ζωγράφος που ο Βαν Γκογκ αποκαλούσε «πρωτοπόρο»

«Όσο το σκέφτομαι, τόσο περισσότερο νομίζω ότι ο Μιλέ πίστευε σε κάτι ανώτερο» έγραφε ο Βαν Γκογκ για τον «ζωγράφο των χωρικών» αλλά και έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του γαλλικού ρεαλισμού. Η Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου τον τιμά με μια μεγάλη έκθεση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το Μοναστήρι του Καρόλου: Το μουσείο του «κομμωτή των σταρ»

Εικαστικά / Κάρολος: O «κομμωτής των σταρ» έχει πλέον δικό του μουσείο στα Χανιά

Το «Μοναστήρι του Καρόλου», ένα ενετικό κτίσμα του 1583 και κατοικία του αυτοδίδακτου δημιουργού από το 1991, έχει μετατραπεί σε ένα μοναδικό καταφύγιο όπου συνυπάρχουν η ιστορία της κομμωτικής, έργα Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών μαζί με μνήμες της Μαρίας Κάλλας, της Μπριζίτ Μπαρντό αλλά και της Μαντάμ Ορτάνς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιγάντιοι φαλλοί, το σεξ ως ζωτική δύναμη: Τα «ερωτικά» του Takis αναστατώνουν ακόμα

Εικαστικά / Γιγάντιοι φαλλοί, το σεξ ως ζωτική δύναμη: Τα «ερωτικά» του Takis αναστατώνουν ακόμα

«Τα έργα του αποθεώνουν την ικανότητα του έρωτα να μας αποσπά από την ιδέα του θανάτου». Και έχουμε την ευκαιρία να τα δούμε στην αναδρομική έκθεση του Ιδρύματος Γουλανδρή στην Άνδρο, και στην Αθήνα. Όλα σχεδόν, εκτός από το πιο γνωστό του, το οποίο οι επιμελητές απέρριψαν ως «κραυγαλέο»...
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το Fondation Louis Vuitton υποδέχεται 270 έργα του Gerhard Richter σε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση

Εικαστικά / Gerhard Richter: «Τώρα που δεν απέμειναν ιερείς ή φιλόσοφοι, οι καλλιτέχνες είναι οι σημαντικότεροι άνθρωποι στον κόσμο»

270 έργα ενός από τους σημαντικότερους εν ζωή ζωγράφους θα εκτεθούν το φθινόπωρο στο Fondation Louis Vuitton σε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια αθέατη ως τώρα πλευρά της Φρίντα Κάλο στη Θεσσαλονίκη

Εικαστικά / Μια αθέατη ως τώρα πλευρά της Φρίντα Κάλο στη Θεσσαλονίκη

Μια διεθνής έκθεση με 241 φωτογραφίες, που μέχρι πρόσφατα δεν είχαν δει το φως δημοσιότητας και αποκαλύπτουν άγνωστες πτυχές της ζωής της πιο διάσημης ζωγράφου του 20ού αιώνα, κάνει στάση το φθινόπωρο στη συμπρωτεύουσα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Έκθεση αφισών στην Ύδρα μιας Ελλάδας ανόθευτης και ταπεινής

Εικαστικά / Πώς διαφήμιζε η Ελλάδα τον εαυτό της στο εξωτερικό από το ’30 έως το ’60;

Μια σειρά αφισών του ΕΟΤ, σε μια έκθεση που φιλοξενείται στην οικία Λαζάρου Κουντουριώτη, αποκαλύπτει τις πρώτες απόπειρες και τα αρχικά βήματα του ελληνικού τουρισμού, με την υπογραφή σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Τρανός: «Η τέχνη είναι ένα πολύ αποτελεσματικό αντικαταθλιπτικό» 

Εικαστικά / Νίκος Τρανός: «Η τέχνη είναι ένα πολύ αποτελεσματικό αντικαταθλιπτικό» 

Έχει βοσκήσει πρόβατα, έχει πουλήσει κουλούρια και έχει δουλέψει στην οικοδομή, μέχρι που αποφάσισε ότι το μόνο που ήθελε να γίνει είναι καλλιτέχνης. Τελικά, εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους και διεθνώς αναγνωρισμένους Έλληνες δημιουργούς. Ο πρώην πρύτανης της ΑΣΚΤ είναι άνθρωπος από σπάνια πάστα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Οι πρώτοι ομοφυλόφιλοι» και η γέννηση μιας νέας ταυτότητας

Εικαστικά / «Οι πρώτοι ομοφυλόφιλοι» και η γέννηση μιας νέας ταυτότητας

Μια μεγάλη έκθεση στο Σικάγο εξετάζει την γκέι ταυτότητα ως ιστορικό φαινόμενο μέσα από 300 έργα που δημιουργήθηκαν κυρίως στην περίοδο μεταξύ του 1869, όταν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά η λέξη «ομοφυλόφιλος», και του 1939
THE LIFO TEAM
Η Χίλμα αφ Κλιντ έβρισκε γαλήνη ζωγραφίζοντας λουλούδια

Εικαστικά / Η Χίλμα αφ Κλιντ έβρισκε γαλήνη ζωγραφίζοντας λουλούδια

Σε μια σειρά έργων που παρουσιάζει το θαύμα της ανθοφορίας των λουλουδιών και των φυτών, μια από τις πιο αξιοσέβαστες καλλιτέχνιδες της Σουηδίας στρέφεται σε έναν κόσμο ομορφιάς, γαλήνης και ισορροπίας για να αποκαλύψει αλήθειες για την ανθρώπινη κατάσταση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το «Πλέγμα των Κυκλάδων» και μια έκθεση που μας ταξιδεύει στις διαχρονικές του συνδέσεις

Εικαστικά / Το «Πλέγμα των Κυκλάδων» και μια έκθεση για τις διαχρονικές του συνδέσεις

Μπορεί η σύγχρονη τέχνη να συνομιλήσει δημιουργικά με την αρχαία πολιτιστική κληρονομιά; Στην ΕΦΑ Κυκλάδων πίστεψαν στο «στοίχημα» και έτσι προέκυψε μια έκθεση με ξεχωριστό ενδιαφέρον στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ίου.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Από τον Περικλή Βυζάντιο και τον Jean Tinguely μέχρι τον Robert McCabe

Εικαστικά / «Νήματα επιλογής»: Μια αθηναϊκή έκθεση δένει φωνές και γενιές

Μια ομαδική έκθεση στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών, με έργα των Περικλή Βυζάντιου, Robert McCabe και Jean Tinguely, μεταξύ άλλων, φέρνει σε διάλογο Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες διαφορετικών αναφορών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο «Ένοικος» του Παντελή Μάκκα: Μια γιορταστική βιντεοεγκατάσταση

Εικαστικά / Ο «Ένοικος» του Παντελή Μάκκα: Μια γιορταστική βιντεοεγκατάσταση

Μια ρετροσπεκτίβα δεκαπέντε χρόνων η οποία αποτελείται από έναν καταιγισμό εικόνων που δημιούργησε με την κάμερά του ο γνωστός video artist για μια σειρά σημαντικών παραστάσεων, οι οποίες παρουσιάζονται αποδεσμευμένες από τη θεατρική τους υπόσταση.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ