Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ

Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Untitled, 2010 Φωτ.: David Lynch
0

Ο Ντέιβιντ Λιντς υπήρξε ο δημιουργός των πρωτοποριακών και έντονα εφευρετικών ταινιών Eraserhead (1977), The Elephant Man (1980), Blue Velvet (1986), Lost Highway (1997), Mulholland Drive (2001) και Inland Empire (2006), καθώς και της τηλεοπτικής σειράς Twin Peaks (1990-91) και Twin Peaks: The Return (2017).

Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή του Μουσείου Καλών Τεχνών της Βοστώνης και στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Πενσιλβάνια (PAFA). H καριέρα του διήρκεσε περισσότερο από πέντε δεκαετίες και περιλαμβάνει ένα εκτενές σώμα έργων ζωγραφικής, σχέδιο, φωτογραφία, χαρακτική, εγκαταστάσεις, μουσική και κινηματογράφο. Ενώ σπούδαζε στην PAFA στα τέλη της δεκαετίας του '60, είχε την έμπνευση να δημιουργήσει την πρώτη του «κινούμενη ζωγραφική», έναν γλυπτικό πίνακα κάτω από μια κινούμενη προβολή με τίτλο Six men getting sick (1967).

Αυτό το πολυμεσικό έργο σηματοδότησε την πρώτη του απόπειρα στον τομέα του βίντεο και του κινηματογράφου. Από εκείνη την εποχή το έργο του έχει ασχοληθεί με το σώμα και βιομηχανικά τοπία σε διάφορους βαθμούς αποσύνθεσης, περιγράφοντας μια βαθύτερη ανθρώπινη εμπειρία που ξεπερνά αλλά και διαπραγματεύεται το καθημερινό.

«Οι ιδέες καθοδηγούν το καράβι, για μένα είναι σαν δώρα, πολύτιμα πράγματα, ευλογίες. Μερικές είναι για τον κινηματογράφο, τις ερωτεύομαι και με πάνε προς τα εκεί. Με τον ίδιο τρόπο, έρχεται κάποια ιδέα και με ωθεί να ζωγραφίσω. Άρα όλα έχουν να κάνουν με τις ιδέες. Επιθυμώ τις ιδέες, αλλά ποτέ δεν ξέρω πότε θα εμφανιστούν».

Συχνά απεικονίζει αυτές τις σκηνές με μια γλώσσα σουρεαλισμού και μυστηρίου, το έργο του ισορροπεί στην πωρώδη διαχωριστική γραμμή μεταξύ του σώματος και του κόσμου που κατοικεί.

Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
Η τέχνη του Λιντς συχνά αφορά στιγμές διαταραχής σε καθημερινά, οικεία περιβάλλοντα. Φωτ.: David Lynch

Σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του, ο Λιντς υπήρξε αντικείμενο μεγάλων ατομικών εκθέσεων στο Fondation Cartier στο Παρίσι, στο Bonnefantenmuseum στο Μάαστριχτ της Ολλανδίας, στην Queensland Art Gallery στο Μπρισμπέιν της Αυστραλίας, στο Garage Center for Contemporary Culture στη Μόσχα – η πιο πρόσφατη ήταν μια αναδρομική στο HOME του Μάντσεστερ (2019). Παράλληλα, η τέχνη του εκτίθεται σε μεγάλα μουσεία και συλλογές σε ολόκληρο τον κόσμο.

H τέχνη του Λιντς συχνά αφορά στιγμές διαταραχής σε καθημερινά, οικεία περιβάλλοντα. Γεμάτο ανατρεπτικές, απειλητικές και αινιγματικές εικόνες, το έργο του αντλεί από τη γλώσσα του σουρεαλισμού και της art brut.

Οι ημιαφηρημένες ζωγραφιές του, οι οποίες συχνά περιλαμβάνουν επίπεδες συνθέσεις και παραμορφώσεις της προοπτικής, φέρνουν σε διάλογο φανταστικές μορφές και μέσα. Στον πυρήνα του έργου του υπάρχει μια διάχυτη ανησυχία που μιλά για τις σκοτεινές πραγματικότητες της σύγχρονης αμερικανικής ζωής.

Στην ατομική του έκθεση στην Pace στη Νέα Υόρκη με τίτλο «Big bongo night» έδειξε γλυπτά, ζωγραφιές και ένα έργο σε χαρτί – όλα έριχναν φως στις εκπληκτικές αφηγηματικές του ικανότητες. Τα γλυπτά από μεικτά μέσα που κυριάρχησαν ήταν φτιαγμένα με διάφορους συνδυασμούς χάλυβα, ξύλου, ρητίνης, πλεξιγκλάς και γύψου και προέρχονταν από τις πρώιμες ζωγραφιές του καλλιτέχνη και τις πειραματικές του δουλειές με τις προβολές και τις κινούμενες εικόνες. Ανάλογα με τη σύνθεση των υλικών τους, αυτές οι δομές κυμαίνονται από γραμμικές και γεωμετρικές έως βιομορφικές.

Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Binder Works #1 and #2 (1970-2006) Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Binder Works #1 and #2 (1970-2006) Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Binder Works #1 and #2 (1970-2006) Φωτ.: David Lynch

Όταν το Fondation Cartier το 2007 αφιέρωσε τους χώρους του στην τέχνη του, ο Λιντς δημιούργησε ξεχωριστά περιβάλλοντα που συνοδεύονταν από διαπεραστικούς ήχους, όλα σχεδιασμένα από τον ίδιο τον καλλιτέχνη. Επρόκειτο για την αναπαράσταση σε φυσικό μέγεθος ενός καθιστικού με μεγάλης κλίμακας κουρτίνες, δομές στις οποίες ήταν αναρτημένοι οι πίνακές του και μια μικρή κινηματογραφική αίθουσα εμπνευσμένη από την ταινία του Eraserhead.

Η έκθεση ήταν μια μοναδική ευκαιρία να αλληλεπιδράσει ο θεατής με μια νέα πλευρά του οράματος του Λιντς σε ένα περιβάλλον αποκλειστικά δημιουργημένο από τον ίδιο. Οι πίνακες, οι φωτογραφίες και τα σχέδιά του ανασυνέθεταν τις παιδικές του εμπειρίες, τις εφηβικές του φαντασιώσεις και τις ενήλικες ενασχολήσεις του. Το επαναλαμβανόμενο θέμα του σπιτιού με το σκοτεινό και τρομακτικό πάτωμα κάτω από τις σανίδες του οποίου πάντα κρυβόταν η αίσθηση κάποιας απειλής αναπαρίσταται σε σκοτεινούς πίνακες γεμάτους κρυπτικά μηνύματα.

Η εξωφρενική αίσθηση χιούμορ του Λιντς, ωστόσο, είναι παρούσα σε όλα του τα έργα, απηχώντας το εντυπωσιακό κωμικό ανάγλυφο που εντοπίζεται σε όλο το κινηματογραφικό του έργο. Η φωτογραφία του καταγράφει επίσης διάφορες διαθέσεις και ατμόσφαιρες, από αισθησιακές και ονειρικές έως ζοφερές και ανησυχητικές.

Μιλώντας σε μια συνέντευξη για την τέχνη του, περιγράφει ένα ταξίδι που έκανε στην Ευρώπη για να συναντήσει τον Όσκαρ Κοκόσκα και να σπουδάσει κοντά του. Προφανώς, τα έντονα, στοιχειωμένα, εξαιρετικά στυλιζαρισμένα έργα του είχαν εντυπωσιάσει τον νεαρό σπουδαστή της Σχολής Καλών Τεχνών της Βοστώνης, αλλά όταν έφτασε στο Σάλτσμπουργκ είδε ότι δεν υπήρχε καμία σχολή, το μέρος του φάνηκε «πολύ καθαρό» και έμεινε μόνο δεκαπέντε ημέρες.

Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Untitled, 2007-09 Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Do you want to know what I really think?, 2003 Φωτ.: David Lynch

Η αρχική του έμπνευση, η μεγαλύτερη όπως λέει, ήταν η πόλη της Φιλαδέλφειας. «Τότε ήταν μια απίστευτη πόλη, γεμάτη φόβο, παραφροσύνη, διαφθορά, σήψη, βία και πολλές αναταραχές. Αλλά μου άρεσε η αρχιτεκτονική και η αίσθηση ενός εργοστασιακού κόσμου, με τις καπνοδόχους βιομηχανιών και κτιρίων να συνοδεύουν αυτό το τοπίο. Μου αρέσει και η ανθρώπινη μορφή όμως. Δεν ξέρω… Έλεγα πρόσφατα πως ακόμα προσπαθώ να εντοπίσω αυτό το αίσθημα. Συνεχίζω να ζωγραφίζω για να το βρω».

Μιλώντας για τα χρόνια στη Φιλαδέλφεια που συνέπεσαν με μερικές από τις πιο σκοτεινές μέρες της δεκαετίας του '60, ο Λιντς λέει ότι, αντί να βλέπει την ευρύτερη εικόνα, προτιμούσε έναν μικρότερο κόσμο. «Νιώθω ότι στον μικρό κόσμο υπάρχουν όσα και στον μεγάλο. Πρόκειται μόνο για άτομα, λεπτομέρειες και υφές. Με ενδιέφερε να προσπαθήσω να διεισδύσω σε αυτόν τον μικρό κόσμο».

Μιλώντας για τη ζωγραφική του, εξηγεί: «Οι ιδέες καθοδηγούν το καράβι. Οι ιδέες για μένα είναι σαν δώρα, πολύτιμα πράγματα, ευλογίες. Μερικές είναι για τον κινηματογράφο, τις ερωτεύομαι και με πάνε προς τα εκεί. Με τον ίδιο τρόπο, έρχεται κάποια ιδέα και με ωθεί να ζωγραφίσω. Άρα όλα έχουν να κάνουν με τις ιδέες. Επιθυμώ τις ιδέες, αλλά ποτέ δεν ξέρω πότε θα εμφανιστούν. 

Έχω, επίσης, την αίσθηση ότι όσο περισσότερα κάνει κάποιος, τόσο περισσότερο ρέουν οι ιδέες. Το πρόβλημα είναι ότι όταν δουλεύεις σε μια ταινία, το κάνεις σχεδόν 24/7. Έτσι, αν μου έρθει μια ιδέα για ζωγραφική, δεν έχω χρόνο να την υλοποιήσω και μέχρι να τελειώσει η ταινία αυτή η ιδέα έχει δώσει πλέον τη θέση της σε άλλες. Έτσι, όσες μου έρχονται κατά τη διάρκεια μιας ταινίας  δεν ζωγραφίζονται ποτέ κι αυτό είναι κατά κάποιον τρόπο λυπηρό».

«Κατά κάποιον τρόπο, η εικόνα γίνεται ολοένα φθηνότερη, έτσι ο κόσμος έχει γεμίσει με εκατομμύρια εικόνες. Όμως ένας πίνακας είναι κάτι μοναδικό. Αυτό που βλέπεις μπροστά σου δεν έχει γίνει σε υπολογιστή και είναι κάτι ξεχωριστό. Με τον ίδιο τρόπο μια λιθογραφία είναι επίσης πολύ διαφορετική από μια εικόνα που εκτυπώνεται από έναν υπολογιστή. Έτσι, αυτά τα πράγματα, στο μυαλό μου, είναι ακόμη πιο πολύτιμα σήμερα απ' ό,τι παλιότερα.

Ξέρετε, τα πράγματα πάνε κατά κύματα, και νομίζω ότι ο κινηματογράφος δεν θα πεθάνει ποτέ, ούτε η ζωγραφική, ούτε η λιθογραφία, ούτε και η φωτογραφία. Τα μέσα ήρθαν για να μείνουν και έχουν μεγάλο βάθος. Θα έρθουν ιδέες για να τα πάνε παραπέρα, αλλά παραμένουν φανταστικά. Τρελαίνεσαι όταν σκέφτεσαι πόσο πολλά έχεις να ανακαλύψεις και να κάνεις».

Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Untitled, 2007-09 Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Hands Up, Cowboy!, 2020, mixed media painting on wood, 41 3/4" × 37 11/16" × 4 7/8" (106 cm × 95.7 cm × 12.4 cm) © David Lynch. Photo by Robert Wedemeyer, Los Angeles Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, House and Garden, 2014 Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Untitled, 2020, mixed media painting on wood, 41 11/16" × 38 7/8" × 3 5/8" (105.9 cm × 98.7 cm × 9.2 cm) © David Lynch. Photo by Robert Wedemeyer, Los Angeles Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Untitled, 2007-09 Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Woman with small dead bird, 2018, mixed media painting, 58 9/16" × 52 3/4" × 5 9/16" (148.7 cm × 134 cm × 14.1 cm) © David Lynch. Photo by Robert Wedemeyer, Los Angeles Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Sun is gone, 2014 Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, White Table Top Lamp, 2022, cold-rolled steel, plaster, resin, 13-3/4" × 6" × 6" (34.9 cm × 15.2 cm × 15.2 cm) © David Lynch Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Blue Kiss with Tree, 2020, mixed media on canvas, 28 11/16" 34 3/4" × 3 3/4" (72.9 cm × 88.3 cm × 9.5 cm) © David Lynch. Photo by Robert Wedemeyer, Los Angeles Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, The Library of Mysteries, 2011 Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Gauze Lamp, 2002-2003, cold-rolled steel, plaster, gauze, resin, 50" × 14" × 12" (127 cm × 35.6 cm × 30.5 cm) © David Lynch, photo by Robert Wedemeyer, Los Angeles Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, The Library of Mysteries, 2011 Φωτ.: David Lynch
Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Χάρις Επαμεινώνδα: Η γλώσσα μου δεν είναι οι λέξεις

Εικαστικά / Χάρις Επαμεινώνδα: «Η γλώσσα μου δεν είναι οι λέξεις»

Η βραβευμένη με Αργυρό Λέοντα Κύπρια εικαστικός συνθέτει έναν κόσμο θραυσμάτων, αποκομμάτων της εσωτερικότητας, με ελλειπτικές εικόνες, τον οποίο μας προκαλεί να ανακατασκευάσουμε μέσα από τη σταδιακή του αποκάλυψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Μαρία Λοϊζίδου και Πέτρος Μώρης στη 13η Μπιενάλε του Λίβερπουλ

Εικαστικά / Μαρία Λοϊζίδου και Πέτρος Μώρης στη 13η Μπιενάλε του Λίβερπουλ

Οι δύο καλλιτέχνες με καταγωγή από Κύπρο και Ελλάδα αντίστοιχα, παρουσιάζουν νέα έργα τους σε μια από τις σημαντικότερες εικαστικές διοργανώσεις της Βρετανίας που φιλοξενεί 30 καλλιτέχνες και συλλογικότητες, με αναθέσεις και θεματικές που έχουν να κάνουν με τη γεωγραφία και τις αξίες που διαπερνούν την πόλη αυτή: καταγωγή και μνήμη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μια έκθεση για την πολύχρωμη, πολύπλοκη Αθήνα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Εικαστικά / Μια έκθεση για την πολύχρωμη και πολύπλοκη Αθήνα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Ο Τόνι Μιλάκης καταγράφει μια πόλη που η πραγματικότητα προσφέρει τις καλύτερες ζωγραφικές λύσεις, που ακόμη και το πιο ευφάνταστο μυαλό ενός καλλιτέχνη δεν μπορεί να τις επινοήσει.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Ο Ζαν Φρανσουά Μιλέ και η ατέρμονη γοητεία της φύσης και των εργατών της γης

Εικαστικά / Ζαν Φρανσουά Μιλέ: ο ζωγράφος που ο Βαν Γκογκ αποκαλούσε «πρωτοπόρο»

«Όσο το σκέφτομαι, τόσο περισσότερο νομίζω ότι ο Μιλέ πίστευε σε κάτι ανώτερο» έγραφε ο Βαν Γκογκ για τον «ζωγράφο των χωρικών» αλλά και έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του γαλλικού ρεαλισμού. Η Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου τον τιμά με μια μεγάλη έκθεση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το Μοναστήρι του Καρόλου: Το μουσείο του «κομμωτή των σταρ»

Εικαστικά / Κάρολος: O «κομμωτής των σταρ» έχει πλέον δικό του μουσείο στα Χανιά

Το «Μοναστήρι του Καρόλου», ένα ενετικό κτίσμα του 1583 και κατοικία του αυτοδίδακτου δημιουργού από το 1991, έχει μετατραπεί σε ένα μοναδικό καταφύγιο όπου συνυπάρχουν η ιστορία της κομμωτικής, έργα Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών μαζί με μνήμες της Μαρίας Κάλλας, της Μπριζίτ Μπαρντό αλλά και της Μαντάμ Ορτάνς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιγάντιοι φαλλοί, το σεξ ως ζωτική δύναμη: Τα «ερωτικά» του Takis αναστατώνουν ακόμα

Εικαστικά / Γιγάντιοι φαλλοί, το σεξ ως ζωτική δύναμη: Τα «ερωτικά» του Takis αναστατώνουν ακόμα

«Τα έργα του αποθεώνουν την ικανότητα του έρωτα να μας αποσπά από την ιδέα του θανάτου». Και έχουμε την ευκαιρία να τα δούμε στην αναδρομική έκθεση του Ιδρύματος Γουλανδρή στην Άνδρο, και στην Αθήνα. Όλα σχεδόν, εκτός από το πιο γνωστό του, το οποίο οι επιμελητές απέρριψαν ως «κραυγαλέο»...
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το Fondation Louis Vuitton υποδέχεται 270 έργα του Gerhard Richter σε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση

Εικαστικά / Gerhard Richter: «Τώρα που δεν απέμειναν ιερείς ή φιλόσοφοι, οι καλλιτέχνες είναι οι σημαντικότεροι άνθρωποι στον κόσμο»

270 έργα ενός από τους σημαντικότερους εν ζωή ζωγράφους θα εκτεθούν το φθινόπωρο στο Fondation Louis Vuitton σε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια αθέατη ως τώρα πλευρά της Φρίντα Κάλο στη Θεσσαλονίκη

Εικαστικά / Μια αθέατη ως τώρα πλευρά της Φρίντα Κάλο στη Θεσσαλονίκη

Μια διεθνής έκθεση με 241 φωτογραφίες, που μέχρι πρόσφατα δεν είχαν δει το φως δημοσιότητας και αποκαλύπτουν άγνωστες πτυχές της ζωής της πιο διάσημης ζωγράφου του 20ού αιώνα, κάνει στάση το φθινόπωρο στη συμπρωτεύουσα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Έκθεση αφισών στην Ύδρα μιας Ελλάδας ανόθευτης και ταπεινής

Εικαστικά / Πώς διαφήμιζε η Ελλάδα τον εαυτό της στο εξωτερικό από το ’30 έως το ’60;

Μια σειρά αφισών του ΕΟΤ, σε μια έκθεση που φιλοξενείται στην οικία Λαζάρου Κουντουριώτη, αποκαλύπτει τις πρώτες απόπειρες και τα αρχικά βήματα του ελληνικού τουρισμού, με την υπογραφή σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Τρανός: «Η τέχνη είναι ένα πολύ αποτελεσματικό αντικαταθλιπτικό» 

Εικαστικά / Νίκος Τρανός: «Η τέχνη είναι ένα πολύ αποτελεσματικό αντικαταθλιπτικό» 

Έχει βοσκήσει πρόβατα, έχει πουλήσει κουλούρια και έχει δουλέψει στην οικοδομή, μέχρι που αποφάσισε ότι το μόνο που ήθελε να γίνει είναι καλλιτέχνης. Τελικά, εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους και διεθνώς αναγνωρισμένους Έλληνες δημιουργούς. Ο πρώην πρύτανης της ΑΣΚΤ είναι άνθρωπος από σπάνια πάστα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Οι πρώτοι ομοφυλόφιλοι» και η γέννηση μιας νέας ταυτότητας

Εικαστικά / «Οι πρώτοι ομοφυλόφιλοι» και η γέννηση μιας νέας ταυτότητας

Μια μεγάλη έκθεση στο Σικάγο εξετάζει την γκέι ταυτότητα ως ιστορικό φαινόμενο μέσα από 300 έργα που δημιουργήθηκαν κυρίως στην περίοδο μεταξύ του 1869, όταν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά η λέξη «ομοφυλόφιλος», και του 1939
THE LIFO TEAM
Η Χίλμα αφ Κλιντ έβρισκε γαλήνη ζωγραφίζοντας λουλούδια

Εικαστικά / Η Χίλμα αφ Κλιντ έβρισκε γαλήνη ζωγραφίζοντας λουλούδια

Σε μια σειρά έργων που παρουσιάζει το θαύμα της ανθοφορίας των λουλουδιών και των φυτών, μια από τις πιο αξιοσέβαστες καλλιτέχνιδες της Σουηδίας στρέφεται σε έναν κόσμο ομορφιάς, γαλήνης και ισορροπίας για να αποκαλύψει αλήθειες για την ανθρώπινη κατάσταση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το «Πλέγμα των Κυκλάδων» και μια έκθεση που μας ταξιδεύει στις διαχρονικές του συνδέσεις

Εικαστικά / Το «Πλέγμα των Κυκλάδων» και μια έκθεση για τις διαχρονικές του συνδέσεις

Μπορεί η σύγχρονη τέχνη να συνομιλήσει δημιουργικά με την αρχαία πολιτιστική κληρονομιά; Στην ΕΦΑ Κυκλάδων πίστεψαν στο «στοίχημα» και έτσι προέκυψε μια έκθεση με ξεχωριστό ενδιαφέρον στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ίου.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Από τον Περικλή Βυζάντιο και τον Jean Tinguely μέχρι τον Robert McCabe

Εικαστικά / «Νήματα επιλογής»: Μια αθηναϊκή έκθεση δένει φωνές και γενιές

Μια ομαδική έκθεση στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών, με έργα των Περικλή Βυζάντιου, Robert McCabe και Jean Tinguely, μεταξύ άλλων, φέρνει σε διάλογο Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες διαφορετικών αναφορών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο «Ένοικος» του Παντελή Μάκκα: Μια γιορταστική βιντεοεγκατάσταση

Εικαστικά / Ο «Ένοικος» του Παντελή Μάκκα: Μια γιορταστική βιντεοεγκατάσταση

Μια ρετροσπεκτίβα δεκαπέντε χρόνων η οποία αποτελείται από έναν καταιγισμό εικόνων που δημιούργησε με την κάμερά του ο γνωστός video artist για μια σειρά σημαντικών παραστάσεων, οι οποίες παρουσιάζονται αποδεσμευμένες από τη θεατρική τους υπόσταση.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ