Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ

Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Untitled, 2010 Φωτ.: David Lynch
0

Ο Ντέιβιντ Λιντς υπήρξε ο δημιουργός των πρωτοποριακών και έντονα εφευρετικών ταινιών Eraserhead (1977), The Elephant Man (1980), Blue Velvet (1986), Lost Highway (1997), Mulholland Drive (2001) και Inland Empire (2006), καθώς και της τηλεοπτικής σειράς Twin Peaks (1990-91) και Twin Peaks: The Return (2017).

Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή του Μουσείου Καλών Τεχνών της Βοστώνης και στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Πενσιλβάνια (PAFA). H καριέρα του διήρκεσε περισσότερο από πέντε δεκαετίες και περιλαμβάνει ένα εκτενές σώμα έργων ζωγραφικής, σχέδιο, φωτογραφία, χαρακτική, εγκαταστάσεις, μουσική και κινηματογράφο. Ενώ σπούδαζε στην PAFA στα τέλη της δεκαετίας του '60, είχε την έμπνευση να δημιουργήσει την πρώτη του «κινούμενη ζωγραφική», έναν γλυπτικό πίνακα κάτω από μια κινούμενη προβολή με τίτλο Six men getting sick (1967).

Αυτό το πολυμεσικό έργο σηματοδότησε την πρώτη του απόπειρα στον τομέα του βίντεο και του κινηματογράφου. Από εκείνη την εποχή το έργο του έχει ασχοληθεί με το σώμα και βιομηχανικά τοπία σε διάφορους βαθμούς αποσύνθεσης, περιγράφοντας μια βαθύτερη ανθρώπινη εμπειρία που ξεπερνά αλλά και διαπραγματεύεται το καθημερινό.

«Οι ιδέες καθοδηγούν το καράβι, για μένα είναι σαν δώρα, πολύτιμα πράγματα, ευλογίες. Μερικές είναι για τον κινηματογράφο, τις ερωτεύομαι και με πάνε προς τα εκεί. Με τον ίδιο τρόπο, έρχεται κάποια ιδέα και με ωθεί να ζωγραφίσω. Άρα όλα έχουν να κάνουν με τις ιδέες. Επιθυμώ τις ιδέες, αλλά ποτέ δεν ξέρω πότε θα εμφανιστούν».

Συχνά απεικονίζει αυτές τις σκηνές με μια γλώσσα σουρεαλισμού και μυστηρίου, το έργο του ισορροπεί στην πωρώδη διαχωριστική γραμμή μεταξύ του σώματος και του κόσμου που κατοικεί.

Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
Η τέχνη του Λιντς συχνά αφορά στιγμές διαταραχής σε καθημερινά, οικεία περιβάλλοντα. Φωτ.: David Lynch

Σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του, ο Λιντς υπήρξε αντικείμενο μεγάλων ατομικών εκθέσεων στο Fondation Cartier στο Παρίσι, στο Bonnefantenmuseum στο Μάαστριχτ της Ολλανδίας, στην Queensland Art Gallery στο Μπρισμπέιν της Αυστραλίας, στο Garage Center for Contemporary Culture στη Μόσχα – η πιο πρόσφατη ήταν μια αναδρομική στο HOME του Μάντσεστερ (2019). Παράλληλα, η τέχνη του εκτίθεται σε μεγάλα μουσεία και συλλογές σε ολόκληρο τον κόσμο.

H τέχνη του Λιντς συχνά αφορά στιγμές διαταραχής σε καθημερινά, οικεία περιβάλλοντα. Γεμάτο ανατρεπτικές, απειλητικές και αινιγματικές εικόνες, το έργο του αντλεί από τη γλώσσα του σουρεαλισμού και της art brut.

Οι ημιαφηρημένες ζωγραφιές του, οι οποίες συχνά περιλαμβάνουν επίπεδες συνθέσεις και παραμορφώσεις της προοπτικής, φέρνουν σε διάλογο φανταστικές μορφές και μέσα. Στον πυρήνα του έργου του υπάρχει μια διάχυτη ανησυχία που μιλά για τις σκοτεινές πραγματικότητες της σύγχρονης αμερικανικής ζωής.

Στην ατομική του έκθεση στην Pace στη Νέα Υόρκη με τίτλο «Big bongo night» έδειξε γλυπτά, ζωγραφιές και ένα έργο σε χαρτί – όλα έριχναν φως στις εκπληκτικές αφηγηματικές του ικανότητες. Τα γλυπτά από μεικτά μέσα που κυριάρχησαν ήταν φτιαγμένα με διάφορους συνδυασμούς χάλυβα, ξύλου, ρητίνης, πλεξιγκλάς και γύψου και προέρχονταν από τις πρώιμες ζωγραφιές του καλλιτέχνη και τις πειραματικές του δουλειές με τις προβολές και τις κινούμενες εικόνες. Ανάλογα με τη σύνθεση των υλικών τους, αυτές οι δομές κυμαίνονται από γραμμικές και γεωμετρικές έως βιομορφικές.

Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Binder Works #1 and #2 (1970-2006) Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Binder Works #1 and #2 (1970-2006) Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Binder Works #1 and #2 (1970-2006) Φωτ.: David Lynch

Όταν το Fondation Cartier το 2007 αφιέρωσε τους χώρους του στην τέχνη του, ο Λιντς δημιούργησε ξεχωριστά περιβάλλοντα που συνοδεύονταν από διαπεραστικούς ήχους, όλα σχεδιασμένα από τον ίδιο τον καλλιτέχνη. Επρόκειτο για την αναπαράσταση σε φυσικό μέγεθος ενός καθιστικού με μεγάλης κλίμακας κουρτίνες, δομές στις οποίες ήταν αναρτημένοι οι πίνακές του και μια μικρή κινηματογραφική αίθουσα εμπνευσμένη από την ταινία του Eraserhead.

Η έκθεση ήταν μια μοναδική ευκαιρία να αλληλεπιδράσει ο θεατής με μια νέα πλευρά του οράματος του Λιντς σε ένα περιβάλλον αποκλειστικά δημιουργημένο από τον ίδιο. Οι πίνακες, οι φωτογραφίες και τα σχέδιά του ανασυνέθεταν τις παιδικές του εμπειρίες, τις εφηβικές του φαντασιώσεις και τις ενήλικες ενασχολήσεις του. Το επαναλαμβανόμενο θέμα του σπιτιού με το σκοτεινό και τρομακτικό πάτωμα κάτω από τις σανίδες του οποίου πάντα κρυβόταν η αίσθηση κάποιας απειλής αναπαρίσταται σε σκοτεινούς πίνακες γεμάτους κρυπτικά μηνύματα.

Η εξωφρενική αίσθηση χιούμορ του Λιντς, ωστόσο, είναι παρούσα σε όλα του τα έργα, απηχώντας το εντυπωσιακό κωμικό ανάγλυφο που εντοπίζεται σε όλο το κινηματογραφικό του έργο. Η φωτογραφία του καταγράφει επίσης διάφορες διαθέσεις και ατμόσφαιρες, από αισθησιακές και ονειρικές έως ζοφερές και ανησυχητικές.

Μιλώντας σε μια συνέντευξη για την τέχνη του, περιγράφει ένα ταξίδι που έκανε στην Ευρώπη για να συναντήσει τον Όσκαρ Κοκόσκα και να σπουδάσει κοντά του. Προφανώς, τα έντονα, στοιχειωμένα, εξαιρετικά στυλιζαρισμένα έργα του είχαν εντυπωσιάσει τον νεαρό σπουδαστή της Σχολής Καλών Τεχνών της Βοστώνης, αλλά όταν έφτασε στο Σάλτσμπουργκ είδε ότι δεν υπήρχε καμία σχολή, το μέρος του φάνηκε «πολύ καθαρό» και έμεινε μόνο δεκαπέντε ημέρες.

Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Untitled, 2007-09 Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Do you want to know what I really think?, 2003 Φωτ.: David Lynch

Η αρχική του έμπνευση, η μεγαλύτερη όπως λέει, ήταν η πόλη της Φιλαδέλφειας. «Τότε ήταν μια απίστευτη πόλη, γεμάτη φόβο, παραφροσύνη, διαφθορά, σήψη, βία και πολλές αναταραχές. Αλλά μου άρεσε η αρχιτεκτονική και η αίσθηση ενός εργοστασιακού κόσμου, με τις καπνοδόχους βιομηχανιών και κτιρίων να συνοδεύουν αυτό το τοπίο. Μου αρέσει και η ανθρώπινη μορφή όμως. Δεν ξέρω… Έλεγα πρόσφατα πως ακόμα προσπαθώ να εντοπίσω αυτό το αίσθημα. Συνεχίζω να ζωγραφίζω για να το βρω».

Μιλώντας για τα χρόνια στη Φιλαδέλφεια που συνέπεσαν με μερικές από τις πιο σκοτεινές μέρες της δεκαετίας του '60, ο Λιντς λέει ότι, αντί να βλέπει την ευρύτερη εικόνα, προτιμούσε έναν μικρότερο κόσμο. «Νιώθω ότι στον μικρό κόσμο υπάρχουν όσα και στον μεγάλο. Πρόκειται μόνο για άτομα, λεπτομέρειες και υφές. Με ενδιέφερε να προσπαθήσω να διεισδύσω σε αυτόν τον μικρό κόσμο».

Μιλώντας για τη ζωγραφική του, εξηγεί: «Οι ιδέες καθοδηγούν το καράβι. Οι ιδέες για μένα είναι σαν δώρα, πολύτιμα πράγματα, ευλογίες. Μερικές είναι για τον κινηματογράφο, τις ερωτεύομαι και με πάνε προς τα εκεί. Με τον ίδιο τρόπο, έρχεται κάποια ιδέα και με ωθεί να ζωγραφίσω. Άρα όλα έχουν να κάνουν με τις ιδέες. Επιθυμώ τις ιδέες, αλλά ποτέ δεν ξέρω πότε θα εμφανιστούν. 

Έχω, επίσης, την αίσθηση ότι όσο περισσότερα κάνει κάποιος, τόσο περισσότερο ρέουν οι ιδέες. Το πρόβλημα είναι ότι όταν δουλεύεις σε μια ταινία, το κάνεις σχεδόν 24/7. Έτσι, αν μου έρθει μια ιδέα για ζωγραφική, δεν έχω χρόνο να την υλοποιήσω και μέχρι να τελειώσει η ταινία αυτή η ιδέα έχει δώσει πλέον τη θέση της σε άλλες. Έτσι, όσες μου έρχονται κατά τη διάρκεια μιας ταινίας  δεν ζωγραφίζονται ποτέ κι αυτό είναι κατά κάποιον τρόπο λυπηρό».

«Κατά κάποιον τρόπο, η εικόνα γίνεται ολοένα φθηνότερη, έτσι ο κόσμος έχει γεμίσει με εκατομμύρια εικόνες. Όμως ένας πίνακας είναι κάτι μοναδικό. Αυτό που βλέπεις μπροστά σου δεν έχει γίνει σε υπολογιστή και είναι κάτι ξεχωριστό. Με τον ίδιο τρόπο μια λιθογραφία είναι επίσης πολύ διαφορετική από μια εικόνα που εκτυπώνεται από έναν υπολογιστή. Έτσι, αυτά τα πράγματα, στο μυαλό μου, είναι ακόμη πιο πολύτιμα σήμερα απ' ό,τι παλιότερα.

Ξέρετε, τα πράγματα πάνε κατά κύματα, και νομίζω ότι ο κινηματογράφος δεν θα πεθάνει ποτέ, ούτε η ζωγραφική, ούτε η λιθογραφία, ούτε και η φωτογραφία. Τα μέσα ήρθαν για να μείνουν και έχουν μεγάλο βάθος. Θα έρθουν ιδέες για να τα πάνε παραπέρα, αλλά παραμένουν φανταστικά. Τρελαίνεσαι όταν σκέφτεσαι πόσο πολλά έχεις να ανακαλύψεις και να κάνεις».

Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Untitled, 2007-09 Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Hands Up, Cowboy!, 2020, mixed media painting on wood, 41 3/4" × 37 11/16" × 4 7/8" (106 cm × 95.7 cm × 12.4 cm) © David Lynch. Photo by Robert Wedemeyer, Los Angeles Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, House and Garden, 2014 Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Untitled, 2020, mixed media painting on wood, 41 11/16" × 38 7/8" × 3 5/8" (105.9 cm × 98.7 cm × 9.2 cm) © David Lynch. Photo by Robert Wedemeyer, Los Angeles Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Untitled, 2007-09 Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Woman with small dead bird, 2018, mixed media painting, 58 9/16" × 52 3/4" × 5 9/16" (148.7 cm × 134 cm × 14.1 cm) © David Lynch. Photo by Robert Wedemeyer, Los Angeles Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Sun is gone, 2014 Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, White Table Top Lamp, 2022, cold-rolled steel, plaster, resin, 13-3/4" × 6" × 6" (34.9 cm × 15.2 cm × 15.2 cm) © David Lynch Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Blue Kiss with Tree, 2020, mixed media on canvas, 28 11/16" 34 3/4" × 3 3/4" (72.9 cm × 88.3 cm × 9.5 cm) © David Lynch. Photo by Robert Wedemeyer, Los Angeles Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, The Library of Mysteries, 2011 Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, Gauze Lamp, 2002-2003, cold-rolled steel, plaster, gauze, resin, 50" × 14" × 12" (127 cm × 35.6 cm × 30.5 cm) © David Lynch, photo by Robert Wedemeyer, Los Angeles Φωτ.: David Lynch
Ντέιβιντ Λιντς: Η ζωγραφική του –όπως και οι ταινίες του– δεν θα πεθάνει ποτέ Facebook Twitter
David Lynch, The Library of Mysteries, 2011 Φωτ.: David Lynch
Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ρόι Λιχτενστάιν: Ο πρωτοπόρος της pop art που έβαλε τον Mίκι Μάους στα μουσεία

Σαν σήμερα / Ρόι Λιχτενστάιν: Ήταν όντως ο «χειρότερος καλλιτέχνης» της εποχής του;

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο πρωτοπόρος καλλιτέχνης της pop art που με το γενναίο έργο του ειρωνεύτηκε το κλασικό, έβαλε τον Mίκι Μάους σε μουσεία και γκαλερί και άλλαξε οριστικά τους κανόνες της σύγχρονης τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μόλις τελείωσε το αριστούργημά του, ο Γκογκέν επιχείρησε να αυτοκτονήσει

Εικαστικά / Μόλις τελείωσε το αριστούργημά του, ο Γκογκέν επιχείρησε να αυτοκτονήσει

Ο πίνακας με τίτλο «Από πού ερχόμαστε; Τι είμαστε; Πού πάμε;» θα ήταν η τελευταία του διαθήκη, ένα έργο που θα έλυνε επιτέλους, όπως ο ίδιος έλεγε, το «παράδοξο μεταξύ του κόσμου των συναισθημάτων και του κόσμου του μυαλού».
THE LIFO TEAM
Ο ευά παπαδάκης φέρνει την ποίηση στα Ζαγοροχώρια

Εικαστικά / Ο ευά παπαδάκης φέρνει την ποίηση στα Ζαγοροχώρια

Το πρώτο διεθνές πολυθεματικό φεστιβάλ ποίησης «Σολοικισμός», έρχεται το Σάββατο 25 και την Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2025 στον Ελαφότοπο, στα Ζαγοροχώρια. Ο εμπνευστής και καλλιτεχνικός διευθυντής του μίλησε στη LifO.
M. HULOT
Δυο νέες εκθέσεις στο φθινοπωρινό πρόγραμμα του ΕΜΣΤ

Εικαστικά / Δυο νέες εκθέσεις στο φθινοπωρινό πρόγραμμα του ΕΜΣΤ

Η καλλιτεχνική πρωτοπορία εκτός συνόρων και έργα που ενσωματώνουν και συνάμα απεικονίζουν φυσικά τοπία και τις απροσδιόριστες ανθρώπινες παρεμβάσεις που αυτά προδίδουν, στο νέο πρόγραμμα του μουσείου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε – ενεργεί, αντιδρά και μεταβάλλεται συνεχώς»

Εικαστικά / Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε»

Η εικαστικός μιλάει για την εγκατάσταση με την οποία θα εκπροσωπήσει στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2026 την Κύπρο, για την επιρροή της χώρας στο έργο της και για τη θέση του καλλιτέχνη στη σύγχρονη κοινωνία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το μαγευτικό, υπερβατικό σύμπαν της Yayoi Kusama προσγειώνεται στην Ευρώπη

Εικαστικά / Tα πλοκάμια και οι κολοκύθες της Yayoi Kusama προσγειώνονται στην Ευρώπη

Από τη Βασιλεία ξεκίνησε η ευρωπαϊκή περιοδεία της μεγάλης αναδρομικής έκθεσης της πιο διάσημης και πιο επιτυχημένης εν ζωή εικαστικού στον κόσμο, με περισσότερα από 300 έργα που καλύπτουν επτά δεκαετίες.
THE LIFO TEAM
Τι μυστήριο κρύβει η ιστορία της αυτοπροσωπογραφίας του Κουρμπέ;

Εικαστικά / «Ο απελπισμένος»: Ο περίφημος πίνακας του Κουρμπέ εκτίθεται ξανά μετά από 20 χρόνια

Ίσως το πιο γνωστό έργο του μεγάλου Γάλλου ζωγράφου, «Ο απελπισμένος» θα εκτεθεί στο Μουσείο Ορσέ αρχικά και έπειτα στο Μουσείο Art Mill στη Ντόχα. Ποια είναι η ιστορία του; Σε ποιον ανήκει τώρα ο πίνακας;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα έκθεση αναδεικνύει τη συμβολή των γυναικών στην τέχνη της γεωμετρικής αφαίρεσης

Εικαστικά / Έξι γυναίκες. Έξι πρωτοποριακές καλλιτέχνιδες της γεωμετρικής αφαίρεσης

Έργα των Όπυ Ζούνη, Etel Adnan, Samia Halaby, Saloua Raouda Choucair, Ebtisam Abdulaziz και Lubna Chowdhary, αποτελούν το υλικό της έκθεσης του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη που ξεκίνησε μόλις.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Εικαστικά / Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Αμέτρητες είναι οι ιστορίες που κρύβονται πίσω από την έκδοση «Ελληνικαί Εθνικαί Ενδυμασίαι», φέρνοντας στο φως την επίδραση που άσκησε η ενδυμασία στη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης και στην κυρίαρχη μόδα του Μεσοπολέμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Και λοιπόν τι;»: Μία έκθεση στον Ταύρο «φωτίζει» το θρυλικό άλμπουμ των Εν Πλω

Εικαστικά / «Οι Εν πλω άφησαν πίσω τραγούδια που συνδέουν όσους ονειρεύονται με παρόμοιο τρόπο»

Έγιναν θρύλοι της εγχώριας μουσικής σκηνής με την κυκλοφορία ενός μόνο άλμπουμ. Μετά, εξαφανίστηκαν. Ο Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου, ο Απόστολος Βασιλόπουλος και η Μαρία-Θάλεια Καρρά επιμελήθηκαν, μετά από δεκαετή έρευνα, μια έκθεση για ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ελληνικής δισκογραφίας. Mίλησαν στη LifO.
M. HULOT
Με Chryssa και Iannis Xenakis η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Εικαστικά / Με Chryssa και Ιάννη Ξενάκη η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Μέσα από 100 έργα και 40 καλλιτέχνες επιχειρείται η διερεύνηση της διεθνούς εξέλιξης του κινήματος το οποίο από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 επαναπροσδιόρισε ριζικά την έννοια του καλλιτεχνικού έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Εικαστικά / Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Από την έκθεση του Juergen Teller στο ολοκαίνουργιο Onassis Ready, στην ποιητική αρχιτεκτονική του Πικιώνη και στις έξι πρωτοποριακές γυναικείες φωνές της γεωμετρικής αφαίρεσης. Αυτόν τον μήνα οι λέξεις «μουσείο» και «γκαλερί» θα ακούγονται πολύ συχνά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

Εικαστικά / Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

H έκθεση στο Μουσείο Ορσέ συγκεντρώνει 90 έργα του Αμερικανού στυλίστα ζωγράφου, εστιάζοντας στην πιο καθοριστική περίοδο του έργου του. Aνάμεσά τους και η περίφημη «Madame X», το πιο διάσημο έργο του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ