Μια νέα «ανασκαφή» στην Ελευσίνα φέρνει στο φως τα έργα του γλύπτη Ανδρέα Λόλη

Μια νέα «ανασκαφή» στην Ελευσίνα φέρνει στο φως τα έργα του γλύπτη Ανδρέα Λόλη Facebook Twitter
0

Στην Ελευσίνα φτάνουμε νωρίς το πρωί αλλά δεν έχει καμία σημασία η ώρα σε μια μέρα καύσωνα. Η πόλη μοιάζει έρημη, όλοι έχουν κρυφτεί και τα πλοία είναι ασάλευτα στον ορίζοντα στερεωμένα θαρρείς σε μια ακίνητη θολή γαλαζωπή επιφάνεια. Στο παλιό ελαιουργείο, εκεί που έχει ζωντανέψει ο τόπος από καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις τα σημάδια του έργου του Πιστολέτο είναι σαν υπενθύμιση μιας προηγούμενης ζωής που έχει υπάρξει στον τόπο, επικρατεί ερημιά και ησυχία και εμείς παίρνουμε το δρόμο πίσω από το θέατρο.

Είναι ένας χώρος στον οποίο σπάνια φτάνει ο επισκέπτης, σαν αλώνι ή αλάνα, η πίσω μεριά ενός τόπου γνωστού, ένας μη τόπος, αδοκίμαστος σε χρήση, εγκαταλελειμμένος ή παραγνωρισμένος, μια πίσω μεριά που μπορείς να ονομάσεις όπως θέλεις.

Στεκόμαστε στη σκιά των κτιρίων για να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Ένας εργάτης ποτίζει το κίτρινο χόρτο και σκυμμένοι πάνω σε ένα σκαμμένο ορθογώνιο με περίφραξη ο γλύπτης Ανδρέας Λόλης και οι βοηθοί του κάτι κοιτάζουν.

Τίποτα δε φαίνεται να συμβαίνει, σαν να μην έχει ξεκινήσει τίποτα ή όλα να έχουν τελειώσει, μια οφθαλμαπάτη. Που είναι το έργο; αναρωτιόμαστε σαν να έχουμε φτάσει πολύ νωρίς ή πολύ αργά. Κατευθυνόμαστε στην πιο κοντινή σκιά, δυο μικρά δέντρα. Πίσω μας υπάρχει μια συστάδα από μπαμπού. Και αυτό είναι το πρώτο μέρος του έργου που ανακαλύπτουμε.

Λειτουργώντας σαν ανιχνευτής κατωφλιών, ο Λόλης επεμβαίνει διακριτικά στα υπάρχοντα χαλάσματα και στο φυσικό τοπίο. Δημιουργεί ένα γλυπτικό περιβάλλον που τονίζει την ανεπιτήδευτη, θεατρική πλευρά της καθημερινότητας και αναδεικνύει τις σωματικές αισθήσεις.

Η in situ εγκατάσταση στην οποία έχουν συνεργαστεί και διαχειρίστηκαν ο Ανδρέας Λόλης, ο αρχιτέκτονας Διονύσης Σοτοβίκης και ο επιμελητής Χριστόφορος Μαρίνος, είναι μια σκηνογραφική εμπειρία μέσα στο φυσικό τοπίο που «χωνεύει» τα έργα τέχνης, δημιουργεί μια διαδρομή που παίρνει τη μορφή ενός αφηγηματικού παζλ και οδηγεί σε επτά επεισόδια ή «σκηνικά». Ποιο είναι το παζλ; Είναι αυτός που ο επισκέπτης όπως εμείς καλούμαστε να συμπληρώσουμε, να συνδέσουμε και δώσουμε τη δική μας ερμηνεία στα μέρη της εικόνας. Η εγκατάσταση «Πίσω από το θέατρο», που παρουσιάζεται από τις 23 Αυγούστου και θα διαρκέσει έως τις 21 Οκτωβρίου είναι μια παραγωγή της «Ελευσίνα 2023 Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης», σε συνδιοργάνωση με το Φεστιβάλ Αισχύλεια.

Υπάρχουν γύρω μας τα χαλάσματα. Το απομεινάρι μιας στέγης από ελενίτ, τα ίχνη ενός τοίχου που κατασκευάστηκε από μια ποικιλία υλικών και σε διαφορετικές φάσεις, μια πύλη προς το λιμάνι, σκουριασμένη που αφήνει ένα μικρό άνοιγμα σε αυτά που συμβαίνουν σε έναν άλλο κόσμο, στον έξω κόσμο και προστατεύει τον εσωτερικό κόσμο και το μυστήριό του. Όλα θυμίζουν μια ανασκαφή. Όλα τα έργα γύρω μας, από μάρμαρο, συνδέονται με τον χρόνο που «μαρμαρώνει» ακινητοποιεί την κίνηση. Ένα σεντόνι καλύπτει μια περιοχή, ένα πουκάμισο αφημένο από κάποιον εργάτη σε ένα καρφί στον τοίχο, μια παλιά καρέκλα για λίγα λεπτά ανάπαυσης, ένα πρόχειρο υπόστεγο, δυο κομμάτια φελιζόλ που κρύβουν μια πόρτα από τα αδιάκριτα βλέμματα, ένας μουσαμάς με τοποθετημένα μια σειρά γάντια. Και δίπλα στα χαλάσματα υπάρχει κάτι που γεννιέται, μπορεί να ξεκινά τώρα ή να ξεκινήσει από κάποιους, επόμενους, στα αχνάρια που θα αφήσει η ανασκαφή, η καταγραφή και η έρευνα του παρόντος.

Ανδρέας Λόλης: «Πίσω από το θέατρο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO

«Λειτουργώντας σαν ανιχνευτής κατωφλιών, ο Λόλης επεμβαίνει διακριτικά στα υπάρχοντα χαλάσματα και στο φυσικό τοπίο. Δημιουργεί ένα γλυπτικό περιβάλλον που τονίζει την ανεπιτήδευτη, θεατρική πλευρά της καθημερινότητας και αναδεικνύει τις σωματικές αισθήσεις. Οι σιωπηλές επεμβάσεις του αλληλεπιδρούν με τη μυρωδιά  της θάλασσας και των φυτών, τους ήχους των πουλιών, των διερχόμενων αυτοκινήτων και του γειτονικού εργοστασίου παραγωγής τσιμέντου. 

Χριστόφορος Μαρίνος
Ο επιμελητής του έργου Χριστόφορος Μαρίνος. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO.

Η «ανασκαφή» του Λόλη στηρίζεται σε μακροχρόνια, ενδελεχή έρευνα πάνω στη  συμπεριφορά και τις δυνατότητες του μαρμάρου. Στην Ελευσίνα ο καλλιτέχνης  προτείνει μια πολυαισθητηριακή βίωση του τόπου, του ερειπίου και του τοπίου. Τα  έργα του αναφέρονται στην αρχαιολογία των αισθήσεων και στην εμπειρία των  συνόρων. Εξυψώνουν το ασήμαντο της καθημερινότητας. Καθιστούν ορατό ό,τι  περνά απαρατήρητο. Είναι έργα που αποδεικνύουν τη χρησιμότητα του άχρηστου» σημειώνει  επιμελητής του έργου Χριστόφορος Μαρίνος.

Όσο περνά η ώρα μέσα στην «ανασκαφή» του Λόλη, τα υλικά που χρησιμοποιεί και συγκροτούν το έργο του όσο ευδιάκριτα και αν γίνονται, τόσο περισσότερο εξαφανίζονται στο τοπίο, σε ένα θέατρο πίσω από το θέατρο στο οποίο πρωταγωνιστεί ο τόπος της Ελευσίνας, ο ανεξερεύνητος, αδάμαστος και μυστηριακός.

«Θάνατος δεν υπάρχει για κανέναν, παρά μόνο φαινομενικά, ούτε γένεση υπάρχει για κανέναν, παρά μόνο φαινομενικά. Η τροπή της ουσίας σε φύση θεωρείται γένεση, ενώ η τροπή της φύσεως σε ουσία κατά τα αυτά θεωρείται θάνατος. Ούτε γεννιέται αληθινά κάτι ούτε φθείρεται ποτέ, μόνο τη μια γίνεται φανερό και ύστερα γίνεται αόρατο· και το μεν πρώτο συμβαίνει λόγω παχύτητος της ύλης, το δε δεύτερο λόγω λεπτότητος της ουσίας, η οποία είναι πάντα ίδια και απλώς διαφέρει κατά την κίνηση και την στάση. Διότι αυτό είναι αναγκαστικά το ίδιον της μεταβολής, που δεν γίνεται από κάπου έξω, αλλά το μεν όλον μεταβάλλεται στα μέρη, τα δε μέρη στο όλον λόγω της ενότητος του παντός» γράφει ο Απολλώνιος ο Τυανέας.

Ανδρέας Λόλης: «Πίσω από το θέατρο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO

Έχει προηγηθεί μια ανάλογη δουλειά του Λόλη στη Βρετανική σχολή στην Αθήνα, με σακούλια σκουπιδιών, παλέτες, χαρτόνια, από μάρμαρο πάντα και εκεί ήταν κρυμμένα τα έργα και στα σκουπίδια και στους θάμνους.

«Αυτή η δουλειά μπορεί να θεωρηθεί συνέχειά της», λέει ο Ανδρέας Λόλης που μας εξηγεί πώς σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει για τ έργο του τον συγκεκριμένο χώρο.

«Όταν έφτασα εδώ αποφάσισα να μην χρησιμοποιήσω το χώρο που είχε ήδη χρησιμοποιηθεί πολλές φορές και είναι χιλιοδουλεμένος και για μένα είναι λίγο περιορισμένος εξαιτίας της έλλειψης σταθερότητας των κτιρίων, καθώς εμένα  η δουλειά μου ενδείκνυται να χρησιμοποιήσω το μέσα όχι το έξω και αυτό κάπως θα με περιόριζε. Οπότε δεν ήθελα να κάνω μια έκθεση στο μπροστινό μέρος, παρόλο που με εμπνεύουν τα αχνάρια των κύκλων του Πιστολέτο εκεί, για να κάνω κάτι που θα μου θυμίζει μια πηγή ζωής. Αυτός ο χώρος που βρισκόμαστε ήταν ένας χώρος ανεκμετάλλευτος, πιθανώς τα αναχώματα που είχαν μείνει από την εκσκαφή του θεάτρου και για μένα ήταν ο τέλειος χρόνος για να κάνω μια έκθεση που το έργο παίρνει άλλες διαστάσεις και εντάσσεται συγχρόνως πολύ περισσότερο στο χώρο.

Αρχίζουμε να περιηγούμαστε στο χώρο για να κάνουμε τη δική μας ανακάλυψη των έργων. Είναι τα υλικά της έρευνας της οικοδομής, της αρχαιολογίας, τα ευτελή και ασήμαντα που γίνονται γλυπτά αλλά και τα βασικά εργαλεία με τα οποία συνεχίζουν οι άνθρωποι την έρευνα τους.

Ανδρέας Λόλης: «Πίσω από το θέατρο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO
Ανδρέας Λόλης: «Πίσω από το θέατρο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO

«Δεν υπάρχει τίποτα τυχαίο» λέει ο Λόλης, «τα κεραμίδια που είχε μείνει από το παλιό κτίσμα που ζωντανεύει για με ένα στέγαστρο προσωρινό ένα αφημένο μπλουζάκι και μια καρέκλα.  Δίπλα σε αυτό το χώρο, η επαφή που έχεις με τον έξω χώρο κλείνει με δυο φελιζόλ που εμποδίζει τη θέα του εργάτη προς τα έξω αλλά και του περαστικού στο μυστήριο που μπορεί να συμβαίνει εντός. Τα γάντια που είναι όλα μαζί τοποθετημένα σε μια επιφάνεια στη γη είναι τα γάντια της δουλειάς μου, σύμβολο προστασίας, ευρήματα του τώρα, με τα συνθήματα του τώρα, ένα κοινωνικό σύνολο ενώ πέντε από αυτά στη νοηματική συγκροτούν τη λέξη μιλάω και ακουμπούν σε ένα μουσαμά, από αυτούς που χρησιμοποιούν οι αρχαιολόγοι για να ακουμπούν τα ευρήματα μιας ανασκαφής και αυτό εδώ δημιουργεί μια νέα κάνναβο ».

Τι μπορεί να κρύβει το σεντόνι σε ένα χώρο σαν αυτό; «Το σεντόνι πιθανότατα μπορεί να κρύβει ένα πολύ τρανταχτό γεγονός αλλά και ένα τίποτα. Συζητώντας τι μπορεί να κρύβει αυτό, ξεχνά κάποιος το σεντόνι, γίνεται το σεντόνι το ίδιο το έργο και όχι αυτό που πιθανώς υπάρχει από κάτω. Ακόμα και εσύ που γνωρίζεις τη δουλειά μου μου κάνεις την ερώτηση τι μπορεί να κρύβει. Είναι αυτό ακριβώς που μου αρέσει εδώ, μπαίνεις σε ένα χώρο και δε βλέπεις έργα και ξαφνικά αρχίζει να βλέπεις πολλά έργα. Όλη αυτή η εικόνα που διαδραματίζεται εδώ περιέχει όλα τα στοιχεία της Ελευσίνας με όλα τα μυστήρια που έχει αυτή η πόλη και για παράδειγμα το σεντόνι κρύβει και αυτό ένα μυστήριο. Η Ελευσίνα είναι μια πόλη σε εξέλιξη, γίνονται ανασκαφές στην πόλη και αυτό συνδέεται με τη μνήμη, με αυτό που συμβαίνει τώρα. Οι σαθροί σκελετοί συνομιλούν δημιουργικά με τα καινούργια στοιχεία και αυτό είναι κάτι μοναδικό, κάτι που στην Ελευσίνα συμβαίνει σαν προσθήκη σε ένα πολύπτυχο, πολυδιάστατο τοπίο.

Η έρευνα του Ανδρέα Λόλη ξεκίνησε εδώ και δυο χρόνια όταν έμαθε ότι υπάρχει ένας αρχαιολογικός χώρος στον Πύργο στον οποίο είχαν βρεθεί επτά αιδοία μαρμάρινα, ενώ στη συνέχεια έμαθε για το μύθο της Βαυβώς που συνδέεται με την Ελευσίνα, εκεί που με μια άκοσμη άκοσμη χειρονομία προκαλεί το γέλιο της απελπισμένης για τον χαμό της Περσεφόνης, Δήμητρας, που τότε μόνο δέχτηκε να πιεί τον μαγικό κυκεώνα και να επιστρέφει στην άνθηση και την πηγή της ζωής.

Ανδρέας Λόλης: «Πίσω από το θέατρο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO

«Η φόρμα αυτής της έρευνα με οδήγησε σε μια ανασκαφή και θεώρησα ότι αυτό είναι το καλύτερο, να οργανώσω εδώ μια ανασκαφή με στοιχεία της δουλειάς μου που να είναι πλήρως εναρμονισμένα στο χώρο».

Ο Λόλης είναι καλλιτέχνης που αγαπά το δημόσιο χώρο και την πρόκλησή του. Στην Πάρο έστησε ένα έργο, κούτες μεταφοράς απέναντι από τους κάδους ανακύκλωσης του νησιού. Ήθελε να δείξει ότι αυτό το απόρριμμα, το σκουπίδι, η κούτα κουβαλάει μια ολόκληρη ιστορία ζωής, έχει χρήσεις απρόσμενες, έχει υπάρξει χρηστική σε μια μετακόμιση αλλά και προστατευτική σαν σπίτι ενός άστεγου. Μπορεί να είναι κάτι μικρό και καθημερινό αλλά έχει τη δύναμη ενός μεγάλου σε σημασία αντικειμένου και αυτό στην τέχνη του τον ενδιαφέρει να δει και να δείξει.

«Υπάρχει ένα θέμα όσον αφορά τη γλυπτική στο δημόσιο χώρο. Όταν καλλιτέχνες βγάζουν τα έργα τους από το εργαστήριο αυτό είναι το μεγαλύτερο σφάλμα που μπορεί να κάνουν γιατί τις περισσότερες φορές δεν λαμβάνουν υπόψη το ιστορικό περιβάλλον αλλά μόνο το υπαρκτό, αυτό που απεικονίζεται» λέει. «Έτσι πολλές φορές τα γλυπτά είναι απλώς διακοσμητικά, συμπληρωματικά, δε συγκρούονται αλλά και δε συνδιαλέγονται με τον τόπο ή ένα κτίριο για παράδειγμα μπροστά στο οποίο στήνονται. Το πιο σημαντικό που συμβαίνει με ένα έργο στο δημόσιο χώρο είναι ο κενός χώρος που υπάρχει, όταν βγει ένα έργο από το σημείο που έχει τοποθετηθεί. Το ίχνος, αυτό που άφησε, σημαίνει ότι έχεις μια προσδοκία να ερευνήσεις το χώρο, όταν το τοποθετείς μόνιμα κάπου, η έρευνα τελειώνει εκεί. Εμένα με ενδιαφέρει να υπάρχει αναμονή, να μη στήνω ένα στολίδι αλλά να προβληματίζομαι από αυτό. Είναι το κατάλοιπο της ζωής μας και ο λόγος που βρίσκουμε το λόγο για να να κάνουμε αυτή τη γλυπτική τώρα, στο σήμερα. Σε αυτή τη μεγάλη τέχνη έχουν γίνει τα πάντα, έχουν δουλευτεί οι φόρμες, έχουν γίνει αριστουργήματα. Ο λόγος που κάνω εγώ γλυπτική είναι ότι θέλω να φέρω τα θεμέλια αυτής της κλασικής γλυπτικής που επηρέασε όλο τον κόσμο στο σήμερα, στο πνεύμα του τώρα, που είναι το ευτελές, το ασήμαντο, το αβέβαιο, το αδιάφορο το απομεινάρι. Και το έργο να συνομιλήσει με αυτή την ταραχώδη εποχή.

Ανδρέας Λόλης: «Πίσω από το θέατρο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO
Ανδρέας Λόλης: «Πίσω από το θέατρο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO
Ανδρέας Λόλης: «Πίσω από το θέατρο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO
Ανδρέας Λόλης: «Πίσω από το θέατρο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO
Ανδρέας Λόλης: «Πίσω από το θέατρο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO
Ανδρέας Λόλης: «Πίσω από το θέατρο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO
Ανδρέας Λόλης: «Πίσω από το θέατρο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO
Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Χριστόφορος Μαρίνος: «Θέλουμε το κοινό να αγαπήσει τη Δημοτική Πινακοθήκη»

Εικαστικά / Χριστόφορος Μαρίνος: «Θέλουμε το κοινό να αγαπήσει τη Δημοτική Πινακοθήκη»

Ο ιστορικός τέχνης και επιμελητής εκθέσεων του ΟΠΑΝΔΑ παρουσιάζει το πρόγραμμα της Δημοτικής Πινακοθήκης της Αθήνας για το 2021, τις συνεργασίες και όσα πρόκειται να δούμε τους προσεχείς μήνες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Χριστόδουλος Παναγιώτου εξουδετερώνει την πραγματικότητα στην γκαλερί RODEO

Εικαστικά / Ο Χριστόδουλος Παναγιώτου εξουδετερώνει την πραγματικότητα στην γκαλερί RODEO

Αυτό το καλοκαίρι ο καταξιωμένος Κύπριος καλλιτέχνης επιστρέφει με έναν καταιγισμό ατομικών εκθέσεών του που παρουσιάζονται στην Τουρ της Γαλλίας, στο Λονδίνο και στον Πειραιά. Και σε αυτές στρεβλώνει το πραγματικό τόσο όσο χρειάζεται, ώστε να το εκθέσει τελικά ως ακριβές ομοίωμα του εαυτού του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Άνοιξε το πολυαναμενόμενο πρώτο μουσείο μετανάστευσης

Εικαστικά / Fenix: Το πρώτο μουσείο μετανάστευσης άνοιξε στο Ρότερνταμ

Τι κοινό έχουν ένα πλοίο που κατασχέθηκε από τη Λαμπεντούζα, ένα κομμάτι του Τείχους του Βερολίνου και δύο γιγάντιες φωτεινές μπλε παντόφλες; Όλα βρίσκουν τη θέση τους στο νέο μουσείο της Ολλανδίας που επικεντρώνεται εξ ολοκλήρου στη μετανάστευση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

Εικαστικά / O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος είναι δυο νεαροί ζωγράφοι και δυο πολύ καλοί φίλοι. Τους έφερε κοντά η αγάπη για τη μυθολογία, την τέχνη και μια ανεξήγητη εμμονή με την Τζένη Χειλουδάκη. Τα έργα τους πραγματεύονται το τραύμα με τρόπο ωμό και βαθύ. Παρά τα όσα θα πίστευαν πολλοί, διαψεύδουν τις φήμες που τους θέλουν ζευγάρι…
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Εικαστικά / Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Η έκθεση με τίτλο «Κοσμική Σκόνη/Άγνωστες Γαίες» αντλεί έμπνευση από την προσωπικότητα και το έργο του Γερμανού αστρονόμου Ιούλιου Σμιτ, διευθυντή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών κατά τον 19ο αι., και μας προσκαλεί να περιηγηθούμε ανάμεσα σε μακρινούς πλανήτες και σε γήινα, απτά υλικά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Guest Editors / Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Η έκθεση «Caravaggio 2025» αποτελεί μια σπάνια ευκαιρία για τους λάτρεις της τέχνης να έρθουν σε επαφή με τον ρεαλισμό και τη συναισθηματική δύναμη του ανυπέρβλητου καλλιτέχνη του μπαρόκ, ο οποίος επαναπροσδιόρισε την εικαστική αφήγηση και έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης ζωγραφικής.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Ο Άγγελος Παπαδημητρίου ανάγει το κοινό γούστο σε καλλιτεχνική χειρονομία μεγάλης δυναμικής 

Εικαστικά / Το νέο έργο του Άγγελου Παπαδημητρίου είναι ένα εικονοστάσι για τα όνειρά μας

Ο αγαπημένος καλλιτέχνης επιστρέφει με ένα νέο έργο-εγκατάσταση στην Πινακοθήκη του Μουσείου Βορρέ, έναν χαιρετισμό στην Ελλάδα της Κάλλας και του Καβάφη, του Αττίκ και της Στέλλας Γκρέκα· μιας εποχής μεγάλης ευαισθησίας που έχει πια χαθεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να κοιτάμε τα ζώα; Δικαιοσύνη για τη μη ανθρώπινη ζωή

Εικαστικά / Η πρώτη μεγάλη έκθεση για τα δικαιώματα των ζώων στο ΕΜΣΤ

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη έκθεση που έχει διοργανώσει το ΕΜΣΤ και για την πρώτη μεγάλη έκθεση με θέμα την ευημερία των ζώων διεθνώς, στην οποία συμμετέχουν περισσότεροι από 60 καλλιτέχνες από 25 χώρες (από Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Αμερική) – πάνω από 200 έργα καταλαμβάνουν όλους τους ορόφους του μουσείου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Romaine Brooks: Συμφωνία σε γκρι από μια ξεχασμένη κυρία της ζωγραφικής

Εικαστικά / Romaine Brooks: Η ζωγράφος με το ανδρόγυνο στυλ που έσπασε όλα τα ταμπού της εποχής της

Μια πρωτοπόρος καλλιτέχνιδα που έζησε μια συναρπαστική και αντισυμβατική ζωή, μέσα στη δίνη των «Roaring Twenties», δημιουργώντας τέχνη πέρα από τα κυρίαρχα ρεύματα του καιρού της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Εικαστικά / «Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Ο Michael Rakowitz, χρησιμοποιώντας αντισυμβατικές προσεγγίσεις, ανοίγει έναν διάλογο με έργα συγκινητικά, φανερά πολιτικά, υπενθυμίζοντάς μας την επανάληψη οδυνηρών γεγονότων της Ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατερίνα Βαγενά: «Δεν καταλαβαίνω γιατί φερόμαστε λες και το να μεγαλώνεις είναι αρρώστια»

Οι Αθηναίοι / «Δεν έκανα την Κιμωλία για τα λεφτά αλλά για να δείξω αυτό που είμαι»

Eίναι η ιδιοκτήτρια της Κιμωλίας, του art café που έγινε σημείο αναφοράς στην Πλάκα. Δηλώνει αυτοδίδακτη στα πάντα και πιστεύει στη δύναμη των ανθρώπων να ξαναγεννιούνται. Η Κατερίνα Βαγενά είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
CHECK ANTISOCIAL

Εικαστικά / Antisocial: Η Φρόσω Πίνη έφερε την τέχνη σε ένα θρυλικό αθηναϊκό αφτεράδικο

Στη στοά της Λεωκορίου, στου Ψυρρή, η Φρόσω με αφοσίωση δίνει ζωή σε έναν χώρο τέχνης που κάνει τους Αθηναίους να φτάνουν στην Cantina Social πιο νωρίς απ’ ό,τι είχαν συνηθίσει — και έτσι, τουλάχιστον, έχουν μαζί τους τα γυαλιά ηλίου· just in case.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ximena Maldonado Sánchez: «cardón, carmín y ola»

Εικαστικά / «Τα έργα μου δεν είναι φωτογραφίες, ούτε καρτ ποστάλ»

Η 26χρονη Μεξικανή ζωγράφος Ximena Maldonado Sánchez παρουσιάζει σε μία νέα έκθεση στην γκαλερί Bernier/Eliades στην Αθήνα μια τοπιογραφία με κάκτους, υπόγεια νερά και το κόκκινο του πάθους, που θυμίζει έντονα την πατρίδα της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: Όλες οι εκθέσεις που δεν πρέπει να χάσεις

Εικαστικά / Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: 24 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Οικολογία, αποικιοκρατία, εξουσία, η σχέση μας με τα ζώα, μετανάστευση, ρατσισμός: Η εικαστική κίνηση της Αθήνας σήμερα αναδεικνύει τα φλέγοντα και επίκαιρα θέματα που απασχολούν τους σύγχρονους εικαστικούς.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μπάμπης Ρετζεπόπουλος: Ένας ανένταχτος, εκλεκτικός και ασυμβίβαστος καλλιτέχνης

Εικαστικά / Η αθώα, ανόθευτη, παιδική ματιά στο έργο του Μπάμπη Ρετζεπόπουλου

Η Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων τιμά με μία αναδρομική έκθεση τον, γνωστό και ως Babis R., ζωγράφο και χαράκτη, έναν ανένταχτο καλλιτέχνη που, πέρα από το πολύτιμο εικαστικό του έργο, μάς άφησε παρακαταθήκη την ακεραιότητά του και την απροκατάληπτη στάση του απέναντι στην τέχνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H εκρηκτική συνάντηση του Francis Bacon με τον Peter Beard

Σαν σήμερα / Φράνσις Μπέικον: «Σιχαίνομαι εννιά στις δέκα ζωγραφιές που βλέπω, ανάμεσά τους και τις δικές μου»

Σαν σήμερα το 1992 πεθαίνει ο σπουδαίος αιρετικός Βρετανός ζωγράφος και ανατόμος της ανθρώπινης υπαρξιακής αγωνίας. Ο Βασίλης Κιμούλης είχε μεταφράσει αποκλειστικά για τη LIFO αποσπάσματα από τις εκρηκτικές συνομιλίες του Μπέικον με τον φωτογράφο Peter Beard.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ
Η Κιμώνα τα μεσάνυχτα γίνεται γάτα

Εικαστικά / Όταν η Κιμώνα ήταν μικρή έκλεβε τους μαγνήτες του παππού της, του γλύπτη Takis

Η τοσοδούλα γκαλερί Red Carpet, με το τέλειο γκράφιτι στον τοίχο, ξεχωρίζει από μακριά στην οδό Σολωμού. Κόρη της εικαστικού Λυδίας Βενιέρη και εγγονή του γλύπτη Takis, η ιδιοκτήτριά της, η Κιμώνα, φιλοξενεί 7 καλλιτέχνες σε 15 τετραγωνικά. Όταν της μιλούν για τα Eξάρχεια τα μάτια της βγάζουν καρδούλες.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Άγγελος Μεργές: Οff season παραθεριστές με χρώματα που εκπέμπουν ηλεκτρισμένη ενέργεια

Εικαστικά / Παραθεριστές ή πρόσφυγες; Οι αινιγματικές φιγούρες του Άγγελου Μεργέ

Ο 36χρονος Έλληνας ζωγράφος, με έδρα τη Ζυρίχη, εκθέτει στην γκαλερί Καλφαγιάν έργα του με διφορούμενες –έντονα χρωματισμένες και ηλεκτρισμένες– ανθρώπινες φιγούρες σε off season παραλίες, που θυμίζουν ήρωες του Αντονιόνι.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Leigh Bowery: ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Nothing Days / Leigh Bowery: Ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Ο εκκεντρικός καλλιτέχνης που ο Boy George είχε χαρακτηρίσει ως «μοντέρνα τέχνη με πόδια» έζησε μια περιπετειώδη ζωή με εκατοντάδες συνευρέσεις στις τουαλέτες του Λονδίνου, δημιουργώντας ταυτόχρονα τέχνη με τα μοναδικά καλτ κοστούμια του που σημάδεψαν μια γενιά σχεδιαστών και εξακολουθούν να εμπνέουν.
M. HULOT