Μια νέα «ανασκαφή» στην Ελευσίνα φέρνει στο φως τα έργα του γλύπτη Ανδρέα Λόλη

Μια νέα «ανασκαφή» στην Ελευσίνα φέρνει στο φως τα έργα του γλύπτη Ανδρέα Λόλη Facebook Twitter
0

Στην Ελευσίνα φτάνουμε νωρίς το πρωί αλλά δεν έχει καμία σημασία η ώρα σε μια μέρα καύσωνα. Η πόλη μοιάζει έρημη, όλοι έχουν κρυφτεί και τα πλοία είναι ασάλευτα στον ορίζοντα στερεωμένα θαρρείς σε μια ακίνητη θολή γαλαζωπή επιφάνεια. Στο παλιό ελαιουργείο, εκεί που έχει ζωντανέψει ο τόπος από καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις τα σημάδια του έργου του Πιστολέτο είναι σαν υπενθύμιση μιας προηγούμενης ζωής που έχει υπάρξει στον τόπο, επικρατεί ερημιά και ησυχία και εμείς παίρνουμε το δρόμο πίσω από το θέατρο.

Είναι ένας χώρος στον οποίο σπάνια φτάνει ο επισκέπτης, σαν αλώνι ή αλάνα, η πίσω μεριά ενός τόπου γνωστού, ένας μη τόπος, αδοκίμαστος σε χρήση, εγκαταλελειμμένος ή παραγνωρισμένος, μια πίσω μεριά που μπορείς να ονομάσεις όπως θέλεις.

Στεκόμαστε στη σκιά των κτιρίων για να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Ένας εργάτης ποτίζει το κίτρινο χόρτο και σκυμμένοι πάνω σε ένα σκαμμένο ορθογώνιο με περίφραξη ο γλύπτης Ανδρέας Λόλης και οι βοηθοί του κάτι κοιτάζουν.

Τίποτα δε φαίνεται να συμβαίνει, σαν να μην έχει ξεκινήσει τίποτα ή όλα να έχουν τελειώσει, μια οφθαλμαπάτη. Που είναι το έργο; αναρωτιόμαστε σαν να έχουμε φτάσει πολύ νωρίς ή πολύ αργά. Κατευθυνόμαστε στην πιο κοντινή σκιά, δυο μικρά δέντρα. Πίσω μας υπάρχει μια συστάδα από μπαμπού. Και αυτό είναι το πρώτο μέρος του έργου που ανακαλύπτουμε.

Λειτουργώντας σαν ανιχνευτής κατωφλιών, ο Λόλης επεμβαίνει διακριτικά στα υπάρχοντα χαλάσματα και στο φυσικό τοπίο. Δημιουργεί ένα γλυπτικό περιβάλλον που τονίζει την ανεπιτήδευτη, θεατρική πλευρά της καθημερινότητας και αναδεικνύει τις σωματικές αισθήσεις.

Η in situ εγκατάσταση στην οποία έχουν συνεργαστεί και διαχειρίστηκαν ο Ανδρέας Λόλης, ο αρχιτέκτονας Διονύσης Σοτοβίκης και ο επιμελητής Χριστόφορος Μαρίνος, είναι μια σκηνογραφική εμπειρία μέσα στο φυσικό τοπίο που «χωνεύει» τα έργα τέχνης, δημιουργεί μια διαδρομή που παίρνει τη μορφή ενός αφηγηματικού παζλ και οδηγεί σε επτά επεισόδια ή «σκηνικά». Ποιο είναι το παζλ; Είναι αυτός που ο επισκέπτης όπως εμείς καλούμαστε να συμπληρώσουμε, να συνδέσουμε και δώσουμε τη δική μας ερμηνεία στα μέρη της εικόνας. Η εγκατάσταση «Πίσω από το θέατρο», που παρουσιάζεται από τις 23 Αυγούστου και θα διαρκέσει έως τις 21 Οκτωβρίου είναι μια παραγωγή της «Ελευσίνα 2023 Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης», σε συνδιοργάνωση με το Φεστιβάλ Αισχύλεια.

Υπάρχουν γύρω μας τα χαλάσματα. Το απομεινάρι μιας στέγης από ελενίτ, τα ίχνη ενός τοίχου που κατασκευάστηκε από μια ποικιλία υλικών και σε διαφορετικές φάσεις, μια πύλη προς το λιμάνι, σκουριασμένη που αφήνει ένα μικρό άνοιγμα σε αυτά που συμβαίνουν σε έναν άλλο κόσμο, στον έξω κόσμο και προστατεύει τον εσωτερικό κόσμο και το μυστήριό του. Όλα θυμίζουν μια ανασκαφή. Όλα τα έργα γύρω μας, από μάρμαρο, συνδέονται με τον χρόνο που «μαρμαρώνει» ακινητοποιεί την κίνηση. Ένα σεντόνι καλύπτει μια περιοχή, ένα πουκάμισο αφημένο από κάποιον εργάτη σε ένα καρφί στον τοίχο, μια παλιά καρέκλα για λίγα λεπτά ανάπαυσης, ένα πρόχειρο υπόστεγο, δυο κομμάτια φελιζόλ που κρύβουν μια πόρτα από τα αδιάκριτα βλέμματα, ένας μουσαμάς με τοποθετημένα μια σειρά γάντια. Και δίπλα στα χαλάσματα υπάρχει κάτι που γεννιέται, μπορεί να ξεκινά τώρα ή να ξεκινήσει από κάποιους, επόμενους, στα αχνάρια που θα αφήσει η ανασκαφή, η καταγραφή και η έρευνα του παρόντος.

Ανδρέας Λόλης: «Πίσω από το θέατρο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO

«Λειτουργώντας σαν ανιχνευτής κατωφλιών, ο Λόλης επεμβαίνει διακριτικά στα υπάρχοντα χαλάσματα και στο φυσικό τοπίο. Δημιουργεί ένα γλυπτικό περιβάλλον που τονίζει την ανεπιτήδευτη, θεατρική πλευρά της καθημερινότητας και αναδεικνύει τις σωματικές αισθήσεις. Οι σιωπηλές επεμβάσεις του αλληλεπιδρούν με τη μυρωδιά  της θάλασσας και των φυτών, τους ήχους των πουλιών, των διερχόμενων αυτοκινήτων και του γειτονικού εργοστασίου παραγωγής τσιμέντου. 

Χριστόφορος Μαρίνος
Ο επιμελητής του έργου Χριστόφορος Μαρίνος. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO.

Η «ανασκαφή» του Λόλη στηρίζεται σε μακροχρόνια, ενδελεχή έρευνα πάνω στη  συμπεριφορά και τις δυνατότητες του μαρμάρου. Στην Ελευσίνα ο καλλιτέχνης  προτείνει μια πολυαισθητηριακή βίωση του τόπου, του ερειπίου και του τοπίου. Τα  έργα του αναφέρονται στην αρχαιολογία των αισθήσεων και στην εμπειρία των  συνόρων. Εξυψώνουν το ασήμαντο της καθημερινότητας. Καθιστούν ορατό ό,τι  περνά απαρατήρητο. Είναι έργα που αποδεικνύουν τη χρησιμότητα του άχρηστου» σημειώνει  επιμελητής του έργου Χριστόφορος Μαρίνος.

Όσο περνά η ώρα μέσα στην «ανασκαφή» του Λόλη, τα υλικά που χρησιμοποιεί και συγκροτούν το έργο του όσο ευδιάκριτα και αν γίνονται, τόσο περισσότερο εξαφανίζονται στο τοπίο, σε ένα θέατρο πίσω από το θέατρο στο οποίο πρωταγωνιστεί ο τόπος της Ελευσίνας, ο ανεξερεύνητος, αδάμαστος και μυστηριακός.

«Θάνατος δεν υπάρχει για κανέναν, παρά μόνο φαινομενικά, ούτε γένεση υπάρχει για κανέναν, παρά μόνο φαινομενικά. Η τροπή της ουσίας σε φύση θεωρείται γένεση, ενώ η τροπή της φύσεως σε ουσία κατά τα αυτά θεωρείται θάνατος. Ούτε γεννιέται αληθινά κάτι ούτε φθείρεται ποτέ, μόνο τη μια γίνεται φανερό και ύστερα γίνεται αόρατο· και το μεν πρώτο συμβαίνει λόγω παχύτητος της ύλης, το δε δεύτερο λόγω λεπτότητος της ουσίας, η οποία είναι πάντα ίδια και απλώς διαφέρει κατά την κίνηση και την στάση. Διότι αυτό είναι αναγκαστικά το ίδιον της μεταβολής, που δεν γίνεται από κάπου έξω, αλλά το μεν όλον μεταβάλλεται στα μέρη, τα δε μέρη στο όλον λόγω της ενότητος του παντός» γράφει ο Απολλώνιος ο Τυανέας.

Ανδρέας Λόλης: «Πίσω από το θέατρο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO

Έχει προηγηθεί μια ανάλογη δουλειά του Λόλη στη Βρετανική σχολή στην Αθήνα, με σακούλια σκουπιδιών, παλέτες, χαρτόνια, από μάρμαρο πάντα και εκεί ήταν κρυμμένα τα έργα και στα σκουπίδια και στους θάμνους.

«Αυτή η δουλειά μπορεί να θεωρηθεί συνέχειά της», λέει ο Ανδρέας Λόλης που μας εξηγεί πώς σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει για τ έργο του τον συγκεκριμένο χώρο.

«Όταν έφτασα εδώ αποφάσισα να μην χρησιμοποιήσω το χώρο που είχε ήδη χρησιμοποιηθεί πολλές φορές και είναι χιλιοδουλεμένος και για μένα είναι λίγο περιορισμένος εξαιτίας της έλλειψης σταθερότητας των κτιρίων, καθώς εμένα  η δουλειά μου ενδείκνυται να χρησιμοποιήσω το μέσα όχι το έξω και αυτό κάπως θα με περιόριζε. Οπότε δεν ήθελα να κάνω μια έκθεση στο μπροστινό μέρος, παρόλο που με εμπνεύουν τα αχνάρια των κύκλων του Πιστολέτο εκεί, για να κάνω κάτι που θα μου θυμίζει μια πηγή ζωής. Αυτός ο χώρος που βρισκόμαστε ήταν ένας χώρος ανεκμετάλλευτος, πιθανώς τα αναχώματα που είχαν μείνει από την εκσκαφή του θεάτρου και για μένα ήταν ο τέλειος χρόνος για να κάνω μια έκθεση που το έργο παίρνει άλλες διαστάσεις και εντάσσεται συγχρόνως πολύ περισσότερο στο χώρο.

Αρχίζουμε να περιηγούμαστε στο χώρο για να κάνουμε τη δική μας ανακάλυψη των έργων. Είναι τα υλικά της έρευνας της οικοδομής, της αρχαιολογίας, τα ευτελή και ασήμαντα που γίνονται γλυπτά αλλά και τα βασικά εργαλεία με τα οποία συνεχίζουν οι άνθρωποι την έρευνα τους.

Ανδρέας Λόλης: «Πίσω από το θέατρο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO
Ανδρέας Λόλης: «Πίσω από το θέατρο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO

«Δεν υπάρχει τίποτα τυχαίο» λέει ο Λόλης, «τα κεραμίδια που είχε μείνει από το παλιό κτίσμα που ζωντανεύει για με ένα στέγαστρο προσωρινό ένα αφημένο μπλουζάκι και μια καρέκλα.  Δίπλα σε αυτό το χώρο, η επαφή που έχεις με τον έξω χώρο κλείνει με δυο φελιζόλ που εμποδίζει τη θέα του εργάτη προς τα έξω αλλά και του περαστικού στο μυστήριο που μπορεί να συμβαίνει εντός. Τα γάντια που είναι όλα μαζί τοποθετημένα σε μια επιφάνεια στη γη είναι τα γάντια της δουλειάς μου, σύμβολο προστασίας, ευρήματα του τώρα, με τα συνθήματα του τώρα, ένα κοινωνικό σύνολο ενώ πέντε από αυτά στη νοηματική συγκροτούν τη λέξη μιλάω και ακουμπούν σε ένα μουσαμά, από αυτούς που χρησιμοποιούν οι αρχαιολόγοι για να ακουμπούν τα ευρήματα μιας ανασκαφής και αυτό εδώ δημιουργεί μια νέα κάνναβο ».

Τι μπορεί να κρύβει το σεντόνι σε ένα χώρο σαν αυτό; «Το σεντόνι πιθανότατα μπορεί να κρύβει ένα πολύ τρανταχτό γεγονός αλλά και ένα τίποτα. Συζητώντας τι μπορεί να κρύβει αυτό, ξεχνά κάποιος το σεντόνι, γίνεται το σεντόνι το ίδιο το έργο και όχι αυτό που πιθανώς υπάρχει από κάτω. Ακόμα και εσύ που γνωρίζεις τη δουλειά μου μου κάνεις την ερώτηση τι μπορεί να κρύβει. Είναι αυτό ακριβώς που μου αρέσει εδώ, μπαίνεις σε ένα χώρο και δε βλέπεις έργα και ξαφνικά αρχίζει να βλέπεις πολλά έργα. Όλη αυτή η εικόνα που διαδραματίζεται εδώ περιέχει όλα τα στοιχεία της Ελευσίνας με όλα τα μυστήρια που έχει αυτή η πόλη και για παράδειγμα το σεντόνι κρύβει και αυτό ένα μυστήριο. Η Ελευσίνα είναι μια πόλη σε εξέλιξη, γίνονται ανασκαφές στην πόλη και αυτό συνδέεται με τη μνήμη, με αυτό που συμβαίνει τώρα. Οι σαθροί σκελετοί συνομιλούν δημιουργικά με τα καινούργια στοιχεία και αυτό είναι κάτι μοναδικό, κάτι που στην Ελευσίνα συμβαίνει σαν προσθήκη σε ένα πολύπτυχο, πολυδιάστατο τοπίο.

Η έρευνα του Ανδρέα Λόλη ξεκίνησε εδώ και δυο χρόνια όταν έμαθε ότι υπάρχει ένας αρχαιολογικός χώρος στον Πύργο στον οποίο είχαν βρεθεί επτά αιδοία μαρμάρινα, ενώ στη συνέχεια έμαθε για το μύθο της Βαυβώς που συνδέεται με την Ελευσίνα, εκεί που με μια άκοσμη άκοσμη χειρονομία προκαλεί το γέλιο της απελπισμένης για τον χαμό της Περσεφόνης, Δήμητρας, που τότε μόνο δέχτηκε να πιεί τον μαγικό κυκεώνα και να επιστρέφει στην άνθηση και την πηγή της ζωής.

Ανδρέας Λόλης: «Πίσω από το θέατρο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO

«Η φόρμα αυτής της έρευνα με οδήγησε σε μια ανασκαφή και θεώρησα ότι αυτό είναι το καλύτερο, να οργανώσω εδώ μια ανασκαφή με στοιχεία της δουλειάς μου που να είναι πλήρως εναρμονισμένα στο χώρο».

Ο Λόλης είναι καλλιτέχνης που αγαπά το δημόσιο χώρο και την πρόκλησή του. Στην Πάρο έστησε ένα έργο, κούτες μεταφοράς απέναντι από τους κάδους ανακύκλωσης του νησιού. Ήθελε να δείξει ότι αυτό το απόρριμμα, το σκουπίδι, η κούτα κουβαλάει μια ολόκληρη ιστορία ζωής, έχει χρήσεις απρόσμενες, έχει υπάρξει χρηστική σε μια μετακόμιση αλλά και προστατευτική σαν σπίτι ενός άστεγου. Μπορεί να είναι κάτι μικρό και καθημερινό αλλά έχει τη δύναμη ενός μεγάλου σε σημασία αντικειμένου και αυτό στην τέχνη του τον ενδιαφέρει να δει και να δείξει.

«Υπάρχει ένα θέμα όσον αφορά τη γλυπτική στο δημόσιο χώρο. Όταν καλλιτέχνες βγάζουν τα έργα τους από το εργαστήριο αυτό είναι το μεγαλύτερο σφάλμα που μπορεί να κάνουν γιατί τις περισσότερες φορές δεν λαμβάνουν υπόψη το ιστορικό περιβάλλον αλλά μόνο το υπαρκτό, αυτό που απεικονίζεται» λέει. «Έτσι πολλές φορές τα γλυπτά είναι απλώς διακοσμητικά, συμπληρωματικά, δε συγκρούονται αλλά και δε συνδιαλέγονται με τον τόπο ή ένα κτίριο για παράδειγμα μπροστά στο οποίο στήνονται. Το πιο σημαντικό που συμβαίνει με ένα έργο στο δημόσιο χώρο είναι ο κενός χώρος που υπάρχει, όταν βγει ένα έργο από το σημείο που έχει τοποθετηθεί. Το ίχνος, αυτό που άφησε, σημαίνει ότι έχεις μια προσδοκία να ερευνήσεις το χώρο, όταν το τοποθετείς μόνιμα κάπου, η έρευνα τελειώνει εκεί. Εμένα με ενδιαφέρει να υπάρχει αναμονή, να μη στήνω ένα στολίδι αλλά να προβληματίζομαι από αυτό. Είναι το κατάλοιπο της ζωής μας και ο λόγος που βρίσκουμε το λόγο για να να κάνουμε αυτή τη γλυπτική τώρα, στο σήμερα. Σε αυτή τη μεγάλη τέχνη έχουν γίνει τα πάντα, έχουν δουλευτεί οι φόρμες, έχουν γίνει αριστουργήματα. Ο λόγος που κάνω εγώ γλυπτική είναι ότι θέλω να φέρω τα θεμέλια αυτής της κλασικής γλυπτικής που επηρέασε όλο τον κόσμο στο σήμερα, στο πνεύμα του τώρα, που είναι το ευτελές, το ασήμαντο, το αβέβαιο, το αδιάφορο το απομεινάρι. Και το έργο να συνομιλήσει με αυτή την ταραχώδη εποχή.

Ανδρέας Λόλης: «Πίσω από το θέατρο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO
Ανδρέας Λόλης: «Πίσω από το θέατρο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO
Ανδρέας Λόλης: «Πίσω από το θέατρο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO
Ανδρέας Λόλης: «Πίσω από το θέατρο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO
Ανδρέας Λόλης: «Πίσω από το θέατρο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO
Ανδρέας Λόλης: «Πίσω από το θέατρο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO
Ανδρέας Λόλης: «Πίσω από το θέατρο» Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LifO
Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Χριστόφορος Μαρίνος: «Θέλουμε το κοινό να αγαπήσει τη Δημοτική Πινακοθήκη»

Εικαστικά / Χριστόφορος Μαρίνος: «Θέλουμε το κοινό να αγαπήσει τη Δημοτική Πινακοθήκη»

Ο ιστορικός τέχνης και επιμελητής εκθέσεων του ΟΠΑΝΔΑ παρουσιάζει το πρόγραμμα της Δημοτικής Πινακοθήκης της Αθήνας για το 2021, τις συνεργασίες και όσα πρόκειται να δούμε τους προσεχείς μήνες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Χριστόδουλος Παναγιώτου εξουδετερώνει την πραγματικότητα στην γκαλερί RODEO

Εικαστικά / Ο Χριστόδουλος Παναγιώτου εξουδετερώνει την πραγματικότητα στην γκαλερί RODEO

Αυτό το καλοκαίρι ο καταξιωμένος Κύπριος καλλιτέχνης επιστρέφει με έναν καταιγισμό ατομικών εκθέσεών του που παρουσιάζονται στην Τουρ της Γαλλίας, στο Λονδίνο και στον Πειραιά. Και σε αυτές στρεβλώνει το πραγματικό τόσο όσο χρειάζεται, ώστε να το εκθέσει τελικά ως ακριβές ομοίωμα του εαυτού του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

Εικαστικά / Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

H έκθεση στο Μουσείο Ορσέ συγκεντρώνει 90 έργα του Αμερικανού στυλίστα ζωγράφου, εστιάζοντας στην πιο καθοριστική περίοδο του έργου του. Aνάμεσά τους και η περίφημη «Madame X», το πιο διάσημο έργο του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
"Η κούνια" του Φραγκονάρ: Στο φως τα ζουμερά μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Εικαστικά / «Η Κούνια» του Φραγκονάρ: Τα μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Η περίφημη «Κούνια» με τη σκηνοθεσία της συνεύρεσης των σωμάτων και των ψυχών με τρόπο ακόλαστο, πονηρό ή ανοιχτό σε μια νέα ηθική, έργο – σταρ της περίφημης συλλογής Wallace στο Λονδίνο, αποκαταστάθηκε φέρνοντας στο φως άτακτες λεπτομέρειες που ενισχύουν την αυθάδεια του έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ειρήνη Παναγοπούλου

Εικαστικά / Ειρήνη Παναγοπούλου: Η μεγάλη Ελληνίδα συλλέκτρια Τέχνης μιλά στη LIFO

Η γνωστή συλλέκτρια μιλά στη LiFO για το ταξίδι της στην τέχνη μέσα από τη συγκρότηση της μεγάλης και σπάνιας συλλογής της, μέρος της οποίας θα δούμε με αφορμή την έκθεση «Fernweh ή νοσταλγία για άγνωστους τόπους».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Εικαστικά / Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Η γεννημένη στο Ελσίνκι καλλιτέχνιδα που κέρδισε το βραβείο Young Artist της φετινής Art Athina μιλάει για το έργο της που βασίζεται στην αίσθηση του κατεπείγοντος, στη χειρωνακτική εργασία και στη σχέση της με τη γλώσσα. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα «χρονικό της αναισθησίας» με έργα υψηλής δόνησης 

Εικαστικά / Κωνσταντίνος Λαδιανός: «Πού πήγε όλη αυτή η επιδεξιότητα των χεριών που είχαν οι παλιότεροι»

Η παράδοση, η αγιολογική γραμματεία και η λαϊκή μυθολογία συνυπάρχουν στον κόσμο του ταλαντούχου καλλιτέχνη, εμπλέκοντας το προσωπικό βίωμα με καθηλωτικές αλληγορίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Εικαστικά / Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Με το έργο του στον εξωτερικό χώρο του μουσείου ο Michael Rakowitz συνομιλεί με τα έργα της κλασικής αρχαιότητας και υπενθυμίζει τα μάταια ταξίδια ανθρώπων και πολιτιστικών αγαθών που «ξεσπιτώνονται».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Εικαστικά / Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Με πυρήνα της συλλογής του Λόντερ ένα από τα διασημότερα έργα του Κλιμτ, που εκτιμάται ότι η πώλησή του θα ξεπεράσει τα 150 εκατομμύρια δολάρια, η βραδιά της δημοπρασίας στον οίκο Sotheby’s φιλοδοξεί να προσελκύσει ξανά τους μεγάλους συλλέκτες. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζένη Μαρκέτου

Οι Αθηναίοι / Τζένη Μαρκέτου: «Οι καλλιτέχνες δεν έχουμε ανακαλύψει τον τροχό»

Στην Αμερική έμαθε πως η τέχνη είναι κοινωνική υπόθεση, πως ο κόσμος δεν εξαντλείται στις γκαλερί. Η πρώτη της παρέμβαση σε δημόσιο χώρο, που προκάλεσε αντιδράσεις, της δίδαξε ότι ένα έργο οφείλει να μοιάζει σαν να υπήρχε πάντα εκεί. Με τη νέα της εγκατάσταση στο Μέγαρο Μουσικής μάς υπενθυμίζει ότι δεν είμαστε οι πρωταγωνιστές της φύσης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σεπτέμβρης της Art Athina 2025

Εικαστικά / Art Athina 2025: Το τώρα και το μετά της σύγχρονης τέχνης

Ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, ψηφιακή τέχνη: Το ανάγλυφο του παγκόσμιου εικαστικού χάρτη έτσι όπως διαμορφώνεται μέσα από την ελληνική και ξένη παραγωγή, και αναδεικνύεται στην ετήσια φουάρ που πραγματοποιείται ξανά στο Ζάππειο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Εικαστικά / Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Με τo «Δωμάτιο Απόδρασης», μια εγκατάσταση ερευνητική και παιγνιώδη, βασισμένη στην ιδέα της φιλοσοφίας και την παραίσθηση του ψηφιακού κόσμου, θα μας εκπροσωπήσει στην 61η Μπιενάλε Βενετίας ο καταξιωμένος εικαστικός και αρχιτέκτονας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ