Κατερίνα Κανά: Ένα βράδυ είπα στον Τζάρβις Κόκερ «Ι wanna live like common people» και αυτός το έκανε τραγούδι

Κατερίνα Κανά: Ένα βράδυ είπα στον Τζάρβις Κόκερ «Ι wanna live like common people» και αυτός το έκανε τραγούδι Facebook Twitter
Φυσικά και η τέχνη είναι για τον άνθρωπο. Η τέχνη υπάρχει επειδή είναι μια επινόηση του ανθρώπου. Όσο πιο πολύ την επεξεργαστεί, τόσο πιο ενδιαφέρουσα την κάνει. Φωτο: Σπύρος Στάβερης/LIFO
0

Γεννήθηκα μια καυτή μέρα του Αυγούστου στη Λευκωσία. Μεγάλωσα σε μια γειτονιά κι έχω πολλές ωραίες αναμνήσεις από μυρωδιές. Κυρίως πορτοκαλιές. Η Κύπρος σε όλη την απλότητά της, πριν γνωρίσει οποιαδήποτε ανάπτυξη. Την τραγωδία της Κύπρου προσπάθησα να την αποφύγω. Ήταν ένα βάρος για μένα. Για όλους είναι ένα βάρος.

Η ανασφάλεια σε συνδυασμό με την ιστορική μνήμη προσδιορίζουν αρκετά τις ζωές των ανθρώπων. Ήθελα να ξεφύγω από αυτό το πράγμα, για να δω αν υπάρχει πέρα από αυτό μια διαφορετική συλλογική συνείδηση. Δεν είναι ότι δεν μ' ενδιαφέρει η Κύπρος, αλλά νομίζω ότι είναι σημαντικό να φεύγεις μακριά από τον πυρήνα, γα να καταφέρεις να κάνεις τη δική σου προσέγγιση πάνω σ' ένα σοβαρό ζήτημα.

Οι Έλληνες είναι οι καλύτεροι μπον βιβέρ που ξέρω. Υπάρχει και αρκετό ταλέντο. Αυτό που σταματάει τους πιο πολλούς είναι ότι δεν είναι τόσο αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουν. Δεν μπορεί όλη την ώρα να κάνεις δημόσιες σχέσεις, πρέπει να τις ξεχάσεις για να δουλέψεις. Υπάρχει το σχετικό βόλεμα. Όχι σε όλους.

• Διάλεξα μια πορεία που είχε πολλές θυσίες. Πρέπει ν' αφήνεις καμιά φορά το σπίτι σου για να γνωρίσεις τον κόσμο και αυτό που θέλεις να γίνεις τελικά. Είχα έναν χαρακτήρα πολύ ανεξάρτητο. Από έφηβη την είχα αυτή την ευκολία. Μετά την Αγγλία έκατσε και με παρέσυρε το ρεύμα και βρέθηκα στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη. Δεν κερδίζεις τίποτα, αν δεν χάσεις κάτι άλλο. Δεν θέλω ν' ακούγεται τόσο εύκολο. Έχω περάσει μια περίοδο στη Νέα Υόρκη που κοιμόμουν σ' ένα τραπέζι για τρεις μήνες.

• Η ζωή μου στην Αγγλία σε λίγες λέξεις: ρέιβ πάρτι, τέχνη σε καραβάνια στην Ουαλία. Και πολλή μουσική και Φράνσις Μπέικον. Πήγα εκεί πανεπιστήμιο, στο St Martin's, που ήταν τρομακτική εμπειρία, όχι μόνο όσον αφορά το διδακτικό προσωπικό αλλά και την επαφή που είχα με τους συμμαθητές μου. Το Παρίσι στη συνέχεια για μένα ήταν μια βάση. Είναι μια πόλη σχεδόν μουσειακή, που σε πνίγει. Πήρα μια υποτροφία από τους Γάλλους και πήγα στη Νέα Υόρκη. Αυτό που έκανα εκεί επί δύο χρόνια το περιγράφει μια ημέρα μου: έφευγα από την Tribeca όπου έμενα, πήγαινα στο στούντιο στο οποίο δούλευα, μετά στις εκθέσεις και μετά για μπίρες.

• Στο St Martin's ερχόταν συχνά ο Τζάρβις Κόκερ των Pulp. Περάσαμε ένα βράδυ μαζί, πίνοντας και συζητώντας. Ήταν καταπληκτικά και, ξαφνικά, μέσα στην κουβέντα του είπα «I wanna live like common people» και αυτό πήρε διαστάσεις μεγαλύτερες απ' ό,τι είχε συμβεί εκείνο το βράδυ. Μετά, το τραγούδι έγινε ο εθνικός ύμνος μιας ολόκληρης κοινωνικής τάξης. Πήγα και στη συναυλία τον Σεπτέμβριο. Πήγα να μπω στo backstage, αλλά δεν μας άφησαν.

 

 Στο St Martin's ερχόταν συχνά ο Τζάρβις Κόκερ των Pulp. Περάσαμε ένα βράδυ μαζί, πίνοντας και συζητώντας. Ήταν καταπληκτικά και, ξαφνικά, μέσα στην κουβέντα του είπα «I wanna live like common people» και αυτό πήρε διαστάσεις μεγαλύτερες απ' ό,τι είχε συμβεί εκείνο το βράδυ

• Βρέθηκα στο Παρίσι κι έκανα την πρώτη μου έκθεση σε πάρα πολύ μικρή ηλικία. Το έκανα αυτό για δέκα χρόνια και όταν ήμουν στη Νέα Υόρκη κάτι μου έλεγε να τ' αφήσω όλα και να σηκωθώ να φύγω. Αυτό ήταν! Μάζεψα τα πράγματά μου, τα άφησα εκεί κι έφυγα. Πήγα στο Λονδίνο, διάβασα και έκανα τέχνη με άλλους ρυθμούς.

Υπάρχουν διάφορα θετικά στην Ελλάδα: μπορείς να φας καλαμαράκι, να πιεις ουζάκι, να είσαι με τους φίλους σου καθημερινά μέχρι τις επτά το πρωί. Ήθελα να είμαι λίγο μακριά από τα εικαστικά κέντρα. Όταν ήρθα στο Μεταξουργείο, δεν ήταν. Αμέσως μετά έγινε. Έπειτα ξεκίνησε το Remap, άνοιξαν οι γκαλερί και βρέθηκα πάλι μέσα στην καρδιά ενός εικαστικού κέντρου.

Κατερίνα Κανά: Ένα βράδυ είπα στον Τζάρβις Κόκερ «Ι wanna live like common people» και αυτός το έκανε τραγούδι Facebook Twitter
Συνήθως είναι ανυπόφορα τα ωραία έργα. Φωτο: Σπύρος Στάβερης/LIFO

• Είμαι όλη την ώρα στο Μεταξουργείο. Σπάνια βγαίνω. Ε, κάνω και τη βόλτα μου προς το Σύνταγμα. Ιδιαίτερα όταν οι ατμοσφαιρικές συνθήκες γίνονται ενδιαφέρουσες. Το Μεταξουργείο είναι το μοναδικό σημείο αναφοράς σχετικά με ό,τι έχει να κάνει με τη δημιουργικότητα αυτήν τη στιγμή στην Αθήνα. Είναι μεν κάθε καλλιτέχνης μόνος του, αλλά υπάρχει ένας κύκλος.

• Προσπαθώ κι εγώ να εξηγήσω γιατί γύρισα στην Ελλάδα. Στο εξωτερικό όλη αυτή η εξέλιξη στην τέχνη, τα πανεπιστήμια, η οργάνωση, με έκαναν ν' ασφυκτιώ. Εκεί οι καλλιτέχνες είναι υπάλληλοι, εγώ δεν θέλω να είμαι υπάλληλος. Γι' αυτόν το λόγο έχει παραπάνω ενδιαφέρον για μένα η Ελλάδα.

Βρίσκονται στην αρχή τα πράγματα και δεν υπάρχει ένα ήδη κατασκευασμένο σύστημα. Αυτό είναι πολύ καλό για εμάς, καθώς μπορούμε να χτίσουμε τις βάσεις γι' αυτά που ονειρευόμαστε, αν και υπάρχει πάντα ένα μαύρο σύννεφο από πάνω μας.

• Δεν παίρνω πληροφορίες από άλλους καλλιτέχνες. Διαβάζω πολύ για αριθμούς και συχνότητες. Οι αριθμοί βοηθάνε γιατί στα κολάζ υπάρχουν πρότυπα τα οποία ενεργοποιούνται μ' έναν υποσυνείδητο τρόπο. Αυτό το υποσυνείδητο είναι που με ενδιαφέρει.

Από μικρή θυμάμαι ότι κοίταζα ένα κλαδί και αναρωτιόμουν: «αυτό γιατί μεγαλώνει έτσι;». Αργότερα έμαθα ότι υπάρχει μια ακολουθία μέσα στους αριθμούς που σου δείχνει τη δομή τους και γιατί, ας πούμε, μεγαλώνει έτσι. Αυτή η πληροφορία μου αρέσει.

Έτσι προτιμώ τους conseptual καλλιτέχνες, όπως ο Marcel Duchamp, που χρησιμοποίησαν την τέχνη ως στάση ζωής όχι μόνο ως τεχνική. Έκανα ένα βίντεο που παίζουν διάφοροι ήχου σε συχνότητα 528 hz κι έχω κάνει μια σύνθεση με διαφόρων μορφών εξισώσεις για να παρουσιάσω το εικαστικό κομμάτι. Από ένα σημείο και μετά, όμως, δεν είσαι επιστήμονας.

Κατερίνα Κανά: Ένα βράδυ είπα στον Τζάρβις Κόκερ «Ι wanna live like common people» και αυτός το έκανε τραγούδι Facebook Twitter
Διαβάζω πολύ για αριθμούς και συχνότητες. Οι αριθμοί βοηθάνε γιατί στα κολάζ υπάρχουν πρότυπα τα οποία ενεργοποιούνται μ' έναν υποσυνείδητο τρόπο. Αυτό το υποσυνείδητο είναι που με ενδιαφέρει. Φωτο: Σπύρος Στάβερης/LIFO

• Η τέχνη δεν είναι επιστήμη. Συνήθως είναι ανυπόφορα τα ωραία έργα. Η τέχνη δεν είναι επίσης κάποιο κοινωνικό έργο. Αντιλαμβάνομαι τους καλλιτέχνες που κάνουν επικοινωνιακά πράγματα, απλώς παραδέχομαι ότι δεν είμαι σε αυτή την κατηγορία. Φυσικά και η τέχνη είναι για τον άνθρωπο. Η τέχνη υπάρχει επειδή είναι μια επινόηση του ανθρώπου. Όσο πιο πολύ την επεξεργαστεί, τόσο πιο ενδιαφέρουσα την κάνει.

• Αν είχα μερικές βόμβες και μπορούσα να καταστρέψω ορισμένα πράγματα στην Αθήνα, αυτά θα ήταν κυρίως τα αγάλματα στις πλατείες: στην Καραϊσκάκη, στην Κλαυθμώνος. Η Μελίνα Μερκούρη στη Δ. Αρεοπαγίτου. Στην Ελλάδα υπάρχει γούστο μόνο σε κάποιους κύκλους. Έχει κυριαρχήσει η κουλτούρα της τηλεόρασης. Έμπνευση υπάρχει, όμως, και στους δρόμους.

Έχω δει άστεγους, όχι τους καινούργιους, που ντύνονται σαν την κολεξιόν της Βίβιαν Γουέστγουντ το '70. Το γούστο έχει να κάνει με την οικονομική κατάσταση. Αυτό έχει δημιουργήσει μια πόλη με πολλά κτίρια-τέρατα, που έχει, όμως, ένα ενδιαφέρον. Το θέμα είναι τι κάνουμε τώρα. Δεν έχει χαθεί ακόμα το παιχνίδι. Υπάρχει και χώρος και χρόνος.

 • Οι Έλληνες είναι οι καλύτεροι μπον-βιβέρ που ξέρω. Υπάρχει και αρκετό ταλέντο. Αυτό που σταματάει τους πιο πολλούς είναι ότι δεν είναι τόσο αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουν. Δεν μπορεί όλη την ώρα να κάνεις δημόσιες σχέσεις, πρέπει να τις ξεχάσει για να δουλέψεις. Υπάρχει το σχετικό βόλεμα. Όχι σε όλους.

Ευτυχώς, βέβαια, που δεν είναι όλοι καλλιτέχνες, με την κανονική έννοια της λέξης όμως, γιατί αλλιώς όλα θα ήταν ένα χάος. Πρέπει να υπάρχουν και οι τετριμμένοι άνθρωποι για να διατηρείται ο κόσμος μας. Βρίσκω πάντα κάτι σε αυτούς. Δεν είναι ανάγκη να είναι υποδείγματα ομορφιάς ή τέλειοι σε αυτό που κάνουν για να πάρω την πληροφορία που χρειάζομαι.

• Πάντα έχω μια κουβέντα να πω για την πολιτική. Δεν είναι κάτι βαρετό για τους καλλιτέχνες. Αποτελεί το βασικό συστατικό για τη σκέψη τους. Είναι η βιταμίνη που τους ξυπνάει. Οι άνθρωποι αγριεύουν σε κατάσταση οικονομικής ύφεσης.

Δυστυχώς, στην Ελλάδα δεν είναι οι σωστοί άνθρωποι στις σωστές θέσεις. Αυτοί που κυβερνούν δεν το κάνουν σωστά, οπότε δεν μπορώ να καταλάβω πώς θα κάνουν τη διαφορά εκείνοι που τόσα χρόνια κατέστρεφαν τη χώρα. Φυσικά και έχουμε ευθύνες, αλλά σε κάθε σώμα υπάρχει ένα κεφάλι που αποφασίζει.

• Θέλω πολύ να πάω να περπατήσω στο Θιβέτ και να τραγουδάω τοπικούς ύμνους. Αυτό είναι το όνειρό μου. Στην Κύπρο δεν θέλω να γυρίσω τώρα. Όταν γεράσω, θέλω να πάω στο βουνό στις Πλάτρες και να καλλιεργήσω τριαντάφυλλα. Γενικά, η ζωή μου είναι πολύ πιο πληκτική απ' όσο ακούγεται.

Από τον Σταύρο Διοσκουρίδη

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Κοιτάζοντας κατάματα έναν κάβουρα με τη Χριστιάνα Σούλου

Εικαστικά / Κοιτάζοντας κατάματα έναν κάβουρα με τη Χριστιάνα Σούλου

Η νέα έκθεση στη γκαλερί Bernier/Eliades μιας από τις λίγες Ελληνίδες καλλιτέχνιδες που εκπροσωπείται τόσο σταθερά από σημαντικές διεθνείς γκαλερί καταδεικνύει τη σπουδαία σύνδεση που έχει το έργο της με τις πρακτικές της εννοιολογικής τέχνης
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Άνοιξε το πολυαναμενόμενο πρώτο μουσείο μετανάστευσης

Εικαστικά / Fenix: Το πρώτο μουσείο μετανάστευσης άνοιξε στο Ρότερνταμ

Τι κοινό έχουν ένα πλοίο που κατασχέθηκε από τη Λαμπεντούζα, ένα κομμάτι του Τείχους του Βερολίνου και δύο γιγάντιες φωτεινές μπλε παντόφλες; Όλα βρίσκουν τη θέση τους στο νέο μουσείο της Ολλανδίας που επικεντρώνεται εξ ολοκλήρου στη μετανάστευση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

Εικαστικά / O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος είναι δυο νεαροί ζωγράφοι και δυο πολύ καλοί φίλοι. Τους έφερε κοντά η αγάπη για τη μυθολογία, την τέχνη και μια ανεξήγητη εμμονή με την Τζένη Χειλουδάκη. Τα έργα τους πραγματεύονται το τραύμα με τρόπο ωμό και βαθύ. Παρά τα όσα θα πίστευαν πολλοί, διαψεύδουν τις φήμες που τους θέλουν ζευγάρι…
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Εικαστικά / Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Η έκθεση με τίτλο «Κοσμική Σκόνη/Άγνωστες Γαίες» αντλεί έμπνευση από την προσωπικότητα και το έργο του Γερμανού αστρονόμου Ιούλιου Σμιτ, διευθυντή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών κατά τον 19ο αι., και μας προσκαλεί να περιηγηθούμε ανάμεσα σε μακρινούς πλανήτες και σε γήινα, απτά υλικά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Guest Editors / Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Η έκθεση «Caravaggio 2025» αποτελεί μια σπάνια ευκαιρία για τους λάτρεις της τέχνης να έρθουν σε επαφή με τον ρεαλισμό και τη συναισθηματική δύναμη του ανυπέρβλητου καλλιτέχνη του μπαρόκ, ο οποίος επαναπροσδιόρισε την εικαστική αφήγηση και έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης ζωγραφικής.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Ο Άγγελος Παπαδημητρίου ανάγει το κοινό γούστο σε καλλιτεχνική χειρονομία μεγάλης δυναμικής 

Εικαστικά / Το νέο έργο του Άγγελου Παπαδημητρίου είναι ένα εικονοστάσι για τα όνειρά μας

Ο αγαπημένος καλλιτέχνης επιστρέφει με ένα νέο έργο-εγκατάσταση στην Πινακοθήκη του Μουσείου Βορρέ, έναν χαιρετισμό στην Ελλάδα της Κάλλας και του Καβάφη, του Αττίκ και της Στέλλας Γκρέκα· μιας εποχής μεγάλης ευαισθησίας που έχει πια χαθεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να κοιτάμε τα ζώα; Δικαιοσύνη για τη μη ανθρώπινη ζωή

Εικαστικά / Η πρώτη μεγάλη έκθεση για τα δικαιώματα των ζώων στο ΕΜΣΤ

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη έκθεση που έχει διοργανώσει το ΕΜΣΤ και για την πρώτη μεγάλη έκθεση με θέμα την ευημερία των ζώων διεθνώς, στην οποία συμμετέχουν περισσότεροι από 60 καλλιτέχνες από 25 χώρες (από Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Αμερική) – πάνω από 200 έργα καταλαμβάνουν όλους τους ορόφους του μουσείου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Romaine Brooks: Συμφωνία σε γκρι από μια ξεχασμένη κυρία της ζωγραφικής

Εικαστικά / Romaine Brooks: Η ζωγράφος με το ανδρόγυνο στυλ που έσπασε όλα τα ταμπού της εποχής της

Μια πρωτοπόρος καλλιτέχνιδα που έζησε μια συναρπαστική και αντισυμβατική ζωή, μέσα στη δίνη των «Roaring Twenties», δημιουργώντας τέχνη πέρα από τα κυρίαρχα ρεύματα του καιρού της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Εικαστικά / «Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Ο Michael Rakowitz, χρησιμοποιώντας αντισυμβατικές προσεγγίσεις, ανοίγει έναν διάλογο με έργα συγκινητικά, φανερά πολιτικά, υπενθυμίζοντάς μας την επανάληψη οδυνηρών γεγονότων της Ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατερίνα Βαγενά: «Δεν καταλαβαίνω γιατί φερόμαστε λες και το να μεγαλώνεις είναι αρρώστια»

Οι Αθηναίοι / «Δεν έκανα την Κιμωλία για τα λεφτά αλλά για να δείξω αυτό που είμαι»

Eίναι η ιδιοκτήτρια της Κιμωλίας, του art café που έγινε σημείο αναφοράς στην Πλάκα. Δηλώνει αυτοδίδακτη στα πάντα και πιστεύει στη δύναμη των ανθρώπων να ξαναγεννιούνται. Η Κατερίνα Βαγενά είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
CHECK ANTISOCIAL

Εικαστικά / Antisocial: Η Φρόσω Πίνη έφερε την τέχνη σε ένα θρυλικό αθηναϊκό αφτεράδικο

Στη στοά της Λεωκορίου, στου Ψυρρή, η Φρόσω με αφοσίωση δίνει ζωή σε έναν χώρο τέχνης που κάνει τους Αθηναίους να φτάνουν στην Cantina Social πιο νωρίς απ’ ό,τι είχαν συνηθίσει — και έτσι, τουλάχιστον, έχουν μαζί τους τα γυαλιά ηλίου· just in case.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ximena Maldonado Sánchez: «cardón, carmín y ola»

Εικαστικά / «Τα έργα μου δεν είναι φωτογραφίες, ούτε καρτ ποστάλ»

Η 26χρονη Μεξικανή ζωγράφος Ximena Maldonado Sánchez παρουσιάζει σε μία νέα έκθεση στην γκαλερί Bernier/Eliades στην Αθήνα μια τοπιογραφία με κάκτους, υπόγεια νερά και το κόκκινο του πάθους, που θυμίζει έντονα την πατρίδα της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: Όλες οι εκθέσεις που δεν πρέπει να χάσεις

Εικαστικά / Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: 24 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Οικολογία, αποικιοκρατία, εξουσία, η σχέση μας με τα ζώα, μετανάστευση, ρατσισμός: Η εικαστική κίνηση της Αθήνας σήμερα αναδεικνύει τα φλέγοντα και επίκαιρα θέματα που απασχολούν τους σύγχρονους εικαστικούς.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μπάμπης Ρετζεπόπουλος: Ένας ανένταχτος, εκλεκτικός και ασυμβίβαστος καλλιτέχνης

Εικαστικά / Η αθώα, ανόθευτη, παιδική ματιά στο έργο του Μπάμπη Ρετζεπόπουλου

Η Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων τιμά με μία αναδρομική έκθεση τον, γνωστό και ως Babis R., ζωγράφο και χαράκτη, έναν ανένταχτο καλλιτέχνη που, πέρα από το πολύτιμο εικαστικό του έργο, μάς άφησε παρακαταθήκη την ακεραιότητά του και την απροκατάληπτη στάση του απέναντι στην τέχνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H εκρηκτική συνάντηση του Francis Bacon με τον Peter Beard

Σαν σήμερα / Φράνσις Μπέικον: «Σιχαίνομαι εννιά στις δέκα ζωγραφιές που βλέπω, ανάμεσά τους και τις δικές μου»

Σαν σήμερα το 1992 πεθαίνει ο σπουδαίος αιρετικός Βρετανός ζωγράφος και ανατόμος της ανθρώπινης υπαρξιακής αγωνίας. Ο Βασίλης Κιμούλης είχε μεταφράσει αποκλειστικά για τη LIFO αποσπάσματα από τις εκρηκτικές συνομιλίες του Μπέικον με τον φωτογράφο Peter Beard.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ
Η Κιμώνα τα μεσάνυχτα γίνεται γάτα

Εικαστικά / Όταν η Κιμώνα ήταν μικρή έκλεβε τους μαγνήτες του παππού της, του γλύπτη Takis

Η τοσοδούλα γκαλερί Red Carpet, με το τέλειο γκράφιτι στον τοίχο, ξεχωρίζει από μακριά στην οδό Σολωμού. Κόρη της εικαστικού Λυδίας Βενιέρη και εγγονή του γλύπτη Takis, η ιδιοκτήτριά της, η Κιμώνα, φιλοξενεί 7 καλλιτέχνες σε 15 τετραγωνικά. Όταν της μιλούν για τα Eξάρχεια τα μάτια της βγάζουν καρδούλες.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Άγγελος Μεργές: Οff season παραθεριστές με χρώματα που εκπέμπουν ηλεκτρισμένη ενέργεια

Εικαστικά / Παραθεριστές ή πρόσφυγες; Οι αινιγματικές φιγούρες του Άγγελου Μεργέ

Ο 36χρονος Έλληνας ζωγράφος, με έδρα τη Ζυρίχη, εκθέτει στην γκαλερί Καλφαγιάν έργα του με διφορούμενες –έντονα χρωματισμένες και ηλεκτρισμένες– ανθρώπινες φιγούρες σε off season παραλίες, που θυμίζουν ήρωες του Αντονιόνι.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Leigh Bowery: ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Nothing Days / Leigh Bowery: Ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Ο εκκεντρικός καλλιτέχνης που ο Boy George είχε χαρακτηρίσει ως «μοντέρνα τέχνη με πόδια» έζησε μια περιπετειώδη ζωή με εκατοντάδες συνευρέσεις στις τουαλέτες του Λονδίνου, δημιουργώντας ταυτόχρονα τέχνη με τα μοναδικά καλτ κοστούμια του που σημάδεψαν μια γενιά σχεδιαστών και εξακολουθούν να εμπνέουν.
M. HULOT