Η ζωή των άστεγων της Νέας Υόρκης μέσα από τα μάτια τους
Μια έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «μέσα από τον φακό μου: μια φωτογραφική αποτύπωση από το περιθώριο της κοινωνίας»
FacebookTwitter«Ξέρω τον Mikey εδώ και είκοσι χρόνια, πριν τυφλωθεί. Ήμουν δεκαπέντε όταν γνωριστήκαμε. Τότε ήταν περίπου σαράντα χρονών. Είναι στο Bowery (περιοχή της Νέας Υόρκης) από τη δεκαετία του ’80. Όταν ήμουν στους δρόμους με άφηνε μερικές φορές να μένω σπίτι του για να κάνω μπάνιο και μου έδινε κάτι να φάω.» Laurie Nixon, "Mikey"
Το περασμένο καλοκαίριένα κέντρο αστέγων που βρίσκεται στη Νέα Υόρκη μοίρασε φωτογραφικές μηχανές και ζήτησε από τους άστεγους να φωτογραφίσουν «αυτό που ελπίζουν να δουν οι άλλοι άνθρωποι» ώστε να οργανωθεί μια έκθεση που θα περιγράφει τη ζωή τους, όπως αυτοί θέλουν. Ο Jason Storbakken, υπεύθυνος του κέντρου και οργανωτής της έκθεσης, δήλωσε σχετικά:
«'Όταν εκτυπώσαμε τις φωτογραφίες κάθισα μαζί με κάθε φωτογράφο, ο οποίος μου εξηγούσε την ιστορία της καθεμίας και εγώ έγραφα τα λόγια του. Μετά κάθε συμμετέχων είχε την ευκαιρία να τροποποιήσει την εικόνα (να τη μικρύνει, να αλλάξει την αντίθεση και τα χρώματα). Οπότε, ο καθένας από αυτούς είχε πλήρη καλλιτεχνική ελευθερία για να πει την ιστορία που ήθελε. Μέσα από αυτή την προσπάθεια ο κάθε φωτογράφος είναι ένας καλλιτέχνης, συμμετέχει ενεργητικά. Ο στόχος μας ήταν να ανατρέψουμε την αντικειμενοποίηση της κατώτερης τάξης ως απόβλητο, καταπιεσμένο, πεινασμένο, πληγωμένο στοιχείο και να παρουσιάσουμε ανθρώπους γεμάτους ελπίδα, που επιτρέπουν στους άλλους μια ματιά στη ζωή τους, μέσα από το φακό τους».
FacebookTwitter «Ανοξείδωτο μέταλλο. Έτσι κερδίζω μερικά ψιλά. Ψάχνω για μέταλλο τουλάχιστον τρεις, ίσως πέντε φορές την εβδομάδα.» Dennis Brown, "Stainless Steel"
FacebookTwitter «Αυτό μου θυμίζει τη μαμά μου – ένα γυναικείο πόδι και πάνω από τα υπόλοιπα ένας μεγάλος λεκές. Με παράτησε όταν ήμουν δύο χρονών.» Robert Perry, "Mom"
FacebookTwitter «Είναι ένας πίνακας με την ιστορία του Πουέρτο Ρίκο. Αυτοί οι άνθρωποι μου δίνουν έμπνευση γιατί ξεκίνησαν φτωχοί και μετά κατάφεραν κάτι.» Frank M. Oquendo, "Puerto Rican History"
FacebookTwitter «Έτσι ντύνομαι». Irvin Andrew, "How I Dress"
FacebookTwitter «Είναι Βίβλοι που βρίσκονται στο κέντρο. Είναι πολλών ειδών και σε πολλές γλώσσες. Μεταφέρουν το λόγο του θεού σε καθημερινή βάση.» Jesse Beyan, "Bibles"
FacebookTwitter «Είμαι άστεγος από τότε που ήμουν δώδεκα χρονών. Ποτέ δεν είχα δικό μου κρεβάτι. Αυτό το κρεβάτι φαίνεται υπέροχο… σαν όνειρο. Συνήθως κοιμάμαι στο κέντρο ή σε ένα παγκάκι ή παίρνω το μετρό και κάνω μια γραμμή τρεις φορές μπρος-πίσω και καταφέρνω να κοιμάμαι λίγο. Τώρα είμαι 57 χρονών.» Robert Perry, "Like a Dream"
FacebookTwitter «Είναι η αίθουσα με τα ρούχα. Το πρώτο πράγμα που βλέπει ο κόσμος είναι η κρεμάστρα με τις γραβάτες. Δείχνει στον κόσμο τι θα μπορούσε να συμβεί». Jesse Beyan, "Clothing Room"
FacebookTwitter «Ο κόσμος με βλέπει και νομίζει ότι είμαι παράξενος επειδή είμαι άστεγος. Μερικές φορές και οι άλλοι άστεγοι νομίζουν ότι είμαι παράξενος. Οπότε αυτή η φωτογραφία τους το αντιστρέφει. Δες τον εαυτό σου.» Cleveland Gibbs, "No, You're Weird"
FacebookTwitter «Αυτό είναι ένα κέντρο αστέγων όπου πέρασα είκοσι μέρες. Έτσι είναι στημένο. Έχεις ένα κρεβάτι και ένα ντουλάπι. Ήμουν στο δρόμο για τέσσερα χρόνια, εκτός από τους χειμώνες, που κοιμόμουν στο κέντρο.» Cleveland Gibbs, "Bed and Locker"
FacebookTwitter «Αυτό μου θυμίζει τον Χριστό και τη βάρκα. Όταν περπάτησε στο νερό και όλα αυτά. Με κάνει να σκέφτομαι πώς ο Χριστός έδωσε σε όλους φαγητό και σιγουρεύτηκε ότι όλοι έχουν αρκετό ψάρι και φαγητό για να φάνε.» Laurie Nixon, "Jesus Boat"
FacebookTwitter «Αυτός είναι ένας φιλόξενος διάδρομος. Τον λέω ο διάδρομος της ελπίδας. Είναι μακρύς ο δρόμος αλλά στην άλλη πλευρά υπάρχει βοήθεια – ρούχα, ντους, τουαλέτα…» Jesse Beyan, "Hallway of Hope"
FacebookTwitter «Η μαμά μου είπε ότι όταν ήταν έγκυος πήγε στον ιππόδρομο του Τρινιδάδ και ίσως μέσα στην κοιλιά της άκουγα τον καλπασμό των αλόγων…» Sean Collins, "Aqueduct Racetrack"
FacebookTwitter «Αυτό το φορτηγάκι με βοηθάει πολύ. Μου δίνουν τα φάρμακα για τον διαβήτη και με στέλνουν σε ραντεβού με γιατρούς». Frank M. Oquendo, "Med Van"
σχόλια