Η γκαλερί Gagosian σε νέο χώρο στο Κολωνάκι - Εγκαίνια με έκθεση του Brice Marden

Η γκαλερί Gagosian σε νέο χώρο στο Κολωνάκι - Εγκαίνια με έκθεση του Brice Marden Facebook Twitter
BRICE MARDEN, Years 3, 2011, Oil on marble, 17 3/8 x 31 1/2 x 7/8 in, 44.1 x 80 x 2.2 cm © 2020 Brice Marden/Artists Rights Society (ARS), New York Photo: Rob McKeever, Courtesy Gagosian
0

Η σπουδαία είδηση είναι ότι η Gagosian μετακινείται σε ένα υπέροχο σπίτι, στον αριθμό 22 της οδού Αναπήρων Πολέμου, στη συμβολή της με την Δεινοκράτους, το οποίο κτίστηκε κατά την εποχή του Μεσοπολέμου και που το 2011 κρίθηκε διατηρητέο. Όλοι το λατρεύουν αυτό το κτίριο για τον γαλήνιο και ήπιο τρόπο με τον οποίο εκφράζει τη μεγαλοπρέπειά του, αλλά και για την κομψότητα του εκλεκτικιστικού αρχιτεκτονικού χαρακτήρα του, ο οποίος, πολύ θαρραλέα ενσωματώνει μοντερνίστικα στοιχεία, χωρίς να αποποιείται το γούστο του για τον νεοκλασικισμό.


Η εκεί μετεγκατάσταση της γκαλερί είναι μία σπουδαία κίνηση εξωστρέφειας, η οποία γεννά μόνο ενθουσιασμό και πολύ μεγάλες προσδοκίες.


Συντρέχει όμως και ένας επιπλέον σοβαρός λόγος για να είναι κάποιος χαρούμενος: το πρόγραμμα στη νέα έδρα ξεκινά με έκθεση του Brice Marden, ο οποίος επανέρχεται στην Ελλάδα με ατομική έκθεση, μετά από τέσσερις δεκαετίες.


Ο Brice Marden στα μέσα του επόμενου μήνα κλείνει τα 82 του χρόνια. Εξ αυτών τα τελευταία 32 είναι μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών. Είναι δηλαδή ένας «πατριάρχης» της μεταπολεμικής αμερικανικής τέχνης, και το MoMA της Nέας Υόρκης το αναγνώρισε αυτό ήδη από το 2006, οργανώνοντας μία πλούσια και μείζονος σημασίας αναδρομική έκθεση που κάλυπτε όλες τις φάσεις του έργου του.

Τα κομμάτια μαρμάρου που ζωγράφιζε ο Marden προέρχονταν από τοπικά μικρά λατομεία της Ύδρας και αποτελούσαν κατά κάποιο τρόπο ένα ιδανικό υλικό για τη μετατόπισή του σε κάτι άλλο από τη ζωγραφική σε καμβά και σε κάτι τόσο διαφορετικό από την ορθογωνιότητα της φόρμας των τελάρων και των γραμμών που εκείνος προτιμούσε να ακολουθεί πάνω σε αυτά.


Ο Marden αποφοίτησε το 1961 από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης και δύο χρόνια αργότερα ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στο Tμήμα Καλών Τεχνών και Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Yale. Συχνά αναφέρεται ως εκπρόσωπος του μινιμαλισμού και αυτό είναι κάτι που ακούγεται πολύ λογικό, αν αναλογιστεί κάποιος τις σειρές έργων του από μονοχρωματικούς καμβάδες.

Όμως, ο συσχετισμός του με τον μινιμαλισμό περιορίζει αρκετά τις προεκτάσεις που έχει το έργο του και συγκαλύπτει το ότι είναι πολύ δύσκολο να τον εντάξει κάποιος σε οποιοδήποτε από τα γνωστά ρεύματα. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το πόσο πραγματικά καταξιωμένος καλλιτέχνης είναι, τον καθιστά –και παρότι είναι εν ζωή– ένα ολόκληρο και ξεχωριστό κεφάλαιο της Ιστορίας της Τέχνης.

Η γκαλερί Gagosian σε νέο χώρο στο Κολωνάκι - Εγκαίνια με έκθεση του Brice Marden Facebook Twitter
BRICE MARDEN, Helen's Immediately, 2011, Oil on marble, 19 1/2 x 31 1/2 x 13/16 in, 49.5 x 80 x 2.1 cm © 2020 Brice Marden/Artists Rights Society (ARS), New York Photo: Rob McKeever, Courtesy Gagosian


Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι στο έργο του αναγνωρίζει κάποιος την επιρροή του αφηρημένου εξπρεσιονισμού – εκείνον του Jackson Pollock και εκείνον τον άλλο, με τις συγκλονιστικές «πεδιάδες χρώματος», του Mark Rothko. Όσο για την τελευταία μεγάλη περίοδό του, αναγνωρίζει κάποιος και μια εντελώς άλλης πηγής επιρροή, εκείνην από την ασιατική τέχνη της καλλιγραφίας.


Πέραν όλων αυτών, τα τελευταία 50 περίπου χρόνια, ο Brice Marden είναι και Υδραίος – υπό την έννοια ότι επιστρέφει κάθε χρόνο στο νησί, όπου έχει δικό του σπίτι. Η συγκεκριμένη πληροφορία θα μπορούσε να ηχεί ως εντελώς αδιάφορη και παράταιρη με τα παραπάνω, αν η τωρινή έκθεση στην Gagosian δεν είχε ως αντικείμενο μία σειρά έργων ζωγραφικής πάνω σε μάρμαρο, τα οποία ο Marden δημιούργησε στο νησί κατά την περίοδο 1981-1987.

Πρόκειται για μια ενότητα έργων του που σήμερα θεωρείται ότι αντιστοιχεί σε περίοδο καμπής προς την οριστική μετάβαση από την απόλυτη λιτότητα των μονοχρωματικών συνθέσεων του, των δεκαετιών του 1960 και 1970, στην καλλιγραφική περίοδό του, κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1980, και στην τέχνη του που ακολούθησε μέχρι σήμερα.


Τα κομμάτια μαρμάρου που ζωγράφιζε ο Marden προέρχονταν από τοπικά μικρά λατομεία της Ύδρας και αποτελούσαν κατά κάποιο τρόπο ένα ιδανικό υλικό για τη μετατόπισή του σε κάτι άλλο από τη ζωγραφική σε καμβά και σε κάτι τόσο διαφορετικό από την ορθογωνιότητα της φόρμας των τελάρων και των γραμμών που εκείνος προτιμούσε να ακολουθεί πάνω σε αυτά.

Η γκαλερί Gagosian σε νέο χώρο στο Κολωνάκι - Εγκαίνια με έκθεση του Brice Marden Facebook Twitter
BRICE MARDEN, EM Blotter 2, 2012, Kremer ink and graphite on handmade paper, 10 x 7 7/8 in, 25.4 x 20 cm © 2020 Brice Marden/Artists Rights Society (ARS), New York, Courtesy Gagosian
Η γκαλερί Gagosian σε νέο χώρο στο Κολωνάκι - Εγκαίνια με έκθεση του Brice Marden Facebook Twitter
BRICE MARDEN, Untitled (Black Stripe Marble), 1987, Oil and graphite on marble, 14 1/2 x 10 1/2 in, 36.8 x 26.7 cm © 2020 Brice Marden/Artists Rights Society (ARS), New York Photo: Rob McKeever, Courtesy Gagosian


Τα κομμάτια από μάρμαρο που χρησιμοποιούσε και που επέλεγε κάπως τυχαία, είχαν ένα βάρος για το οποίο δεν τίθεται καν λόγος σύγκρισής του με την υλική υπόσταση ενός καμβά. Είχαν επίσης πόρους και επιφανειακή –αν μη τι άλλο– διαφάνεια. Τα στρώματα αραιωμένου χρώματος που ο Marden τοποθετούσε στο λείο πέτρωμα, ακολουθώντας κυρίως ευθείες γραμμές, εισχωρούσαν σε αυτό και έτσι συμμετείχαν τελικά στο παιχνίδισμα της επιφανειακής διαφάνειάς του. Οι γραμμές του και οι καταλήξεις τους άρχισαν τελικά να ανταποκρίνονται στις τυχαίες ανωμαλίες των απολήξεων των τεμαχίων του μαρμάρου που είχε επιλέξει.

Για τον λόγο αυτό ο ίδιος είχε περιγράψει τη δημιουργική διαδικασία της ζωγραφικής σε μάρμαρο ως «ατύχημα που αποκτά μορφή». Ο Marden είχε επίσης επιμείνει στο ότι τα κομμάτια του μαρμάρου που ζωγράφιζε στην Ύδρα αποτέλεσαν για εκείνον την αιτία για να «διαφύγει» από την ορθογωνιότητα των συνθέσεών του και να ανακαλύψει τη δύναμη και τη δυναμική του διαγώνιου άξονα σε αυτές. Μέσω του διαγώνιου άξονα, θα ξεκινούσε να αναπτύσσει μια συντριπτική εισβολή στην ορθογωνιότητα και στο ισχυρό πλέγμα που αυτή καθόριζε και έτσι, προοδευτικά, θα οδηγείτο στο σύμπαν των γραμμών της καλλιγραφίας.


Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ο ίδιος επέλεξε για την τωρινή έκθεση στην Αθήνα, μία συλλογή σχεδίων του με μελάνι σε χαρτί, που θεωρεί ότι η συν-έκθεσή τους με τα έργα του σε μάρμαρο παρουσιάζει πιο καθαρά τη σημασία που τα έργα της Ύδρας είχαν για τη μετάβασή του στην ύστερη περίοδο της δουλειάς του.

Τα εγκαίνια της έκθεσης έχουν προγραμματιστεί για τις 24 Σεπτεμβρίου και την ημέρα εκείνη η Gagosian θα λειτουργήσει με διευρυμένο ωράριο από τις 11:00 έως τις 21:00, προκειμένου να υποδεχθεί τους επισκέπτες της, τηρώντας τους αναγκαίους υγειονομικούς κανόνες που επιβάλλει η πανδημία του κορωνοϊού.

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
"Η κούνια" του Φραγκονάρ: Στο φως τα ζουμερά μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Εικαστικά / «Η Κούνια» του Φραγκονάρ: Τα μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Η περίφημη «Κούνια» με τη σκηνοθεσία της συνεύρεσης των σωμάτων και των ψυχών με τρόπο ακόλαστο, πονηρό ή ανοιχτό σε μια νέα ηθική, έργο – σταρ της περίφημης συλλογής Wallace στο Λονδίνο, αποκαταστάθηκε φέρνοντας στο φως άτακτες λεπτομέρειες που ενισχύουν την αυθάδεια του έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ειρήνη Παναγοπούλου

Εικαστικά / Ειρήνη Παναγοπούλου: Η μεγάλη Ελληνίδα συλλέκτρια Τέχνης μιλά στη LIFO

Η γνωστή συλλέκτρια μιλά στη LiFO για το ταξίδι της στην τέχνη μέσα από τη συγκρότηση της μεγάλης και σπάνιας συλλογής της, μέρος της οποίας θα δούμε με αφορμή την έκθεση «Fernweh ή νοσταλγία για άγνωστους τόπους».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Εικαστικά / Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Η γεννημένη στο Ελσίνκι καλλιτέχνιδα που κέρδισε το βραβείο Young Artist της φετινής Art Athina μιλάει για το έργο της που βασίζεται στην αίσθηση του κατεπείγοντος, στη χειρωνακτική εργασία και στη σχέση της με τη γλώσσα. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα «χρονικό της αναισθησίας» με έργα υψηλής δόνησης 

Εικαστικά / Κωνσταντίνος Λαδιανός: «Πού πήγε όλη αυτή η επιδεξιότητα των χεριών που είχαν οι παλιότεροι»

Η παράδοση, η αγιολογική γραμματεία και η λαϊκή μυθολογία συνυπάρχουν στον κόσμο του ταλαντούχου καλλιτέχνη, εμπλέκοντας το προσωπικό βίωμα με καθηλωτικές αλληγορίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Εικαστικά / Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Με το έργο του στον εξωτερικό χώρο του μουσείου ο Michael Rakowitz συνομιλεί με τα έργα της κλασικής αρχαιότητας και υπενθυμίζει τα μάταια ταξίδια ανθρώπων και πολιτιστικών αγαθών που «ξεσπιτώνονται».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Εικαστικά / Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Με πυρήνα της συλλογής του Λόντερ ένα από τα διασημότερα έργα του Κλιμτ, που εκτιμάται ότι η πώλησή του θα ξεπεράσει τα 150 εκατομμύρια δολάρια, η βραδιά της δημοπρασίας στον οίκο Sotheby’s φιλοδοξεί να προσελκύσει ξανά τους μεγάλους συλλέκτες. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζένη Μαρκέτου

Οι Αθηναίοι / Τζένη Μαρκέτου: «Οι καλλιτέχνες δεν έχουμε ανακαλύψει τον τροχό»

Στην Αμερική έμαθε πως η τέχνη είναι κοινωνική υπόθεση, πως ο κόσμος δεν εξαντλείται στις γκαλερί. Η πρώτη της παρέμβαση σε δημόσιο χώρο, που προκάλεσε αντιδράσεις, της δίδαξε ότι ένα έργο οφείλει να μοιάζει σαν να υπήρχε πάντα εκεί. Με τη νέα της εγκατάσταση στο Μέγαρο Μουσικής μάς υπενθυμίζει ότι δεν είμαστε οι πρωταγωνιστές της φύσης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σεπτέμβρης της Art Athina 2025

Εικαστικά / Art Athina 2025: Το τώρα και το μετά της σύγχρονης τέχνης

Ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, ψηφιακή τέχνη: Το ανάγλυφο του παγκόσμιου εικαστικού χάρτη έτσι όπως διαμορφώνεται μέσα από την ελληνική και ξένη παραγωγή, και αναδεικνύεται στην ετήσια φουάρ που πραγματοποιείται ξανά στο Ζάππειο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Εικαστικά / Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Με τo «Δωμάτιο Απόδρασης», μια εγκατάσταση ερευνητική και παιγνιώδη, βασισμένη στην ιδέα της φιλοσοφίας και την παραίσθηση του ψηφιακού κόσμου, θα μας εκπροσωπήσει στην 61η Μπιενάλε Βενετίας ο καταξιωμένος εικαστικός και αρχιτέκτονας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ