Δείτε τις 3 ελληνικές προτάσεις για το νέο έργο δημόσιας τέχνης στο High Line της Νέας Υόρκης

Δείτε τις 3 ελληνικές προτάσεις για το νέο έργο δημόσιας τέχνης στο High Line της Νέας Υόρκης Facebook Twitter
Georgia Sagri - Access Line
0

Το High Line της Νέας Υόρκης αποτελεί ένα έξοχο παράδειγμα δημόσιου έργου που μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε τόσο να αγκαλιαστεί από τους κατοίκους της πόλης όσο και να αποτελέσει μια δημοφιλέστατη τουριστική ατραξιόν.

Αυτό το ήδη εμβληματικό, υπερυψωμένο, γραμμικό πάρκο μήκους 2,5 περίπου χιλιομέτρων, που θεμελιώθηκε πάνω σε μια εγκαταλελειμμένη σιδηροδρομική γραμμή του δυτικού Μανχάταν, είναι ένα υπόδειγμα σύγχρονης, οικολογικής, αστικής αρχιτεκτονικής και μια ιδανική πρόταση για βόλτα, lunch break και χαλάρωση. Από το 2009 που άνοιξε για το κοινό, μάλιστα, η ευρύτερη περιοχή του Τσέλσι γνώρισε νέα άνθηση.

Τον Ιούνιο του 2019 εγκαινιάστηκε στο Spur, τη νέα πτέρυγα του High Line που βρίσκεται στην 30ή Οδό και τη 10η Λεωφόρο και λειτουργεί ως σημείο συνάντησης, το Plinth που θα φιλοξενεί μια εναλλασσόμενη σειρά νέων υπαίθριων έργων τέχνης. Τα γλυπτά μεγάλης κλίμακας που θα εγκαθίστανται στο Plinth θα παραμένουν εκεί για 18 μήνες και θα ενσωματώνονται στο αστικό τοπίο, προτού δώσουν τη θέση τους στην επόμενη επιλογή.

Το «Brick House», το (προφητικό, όπως αποδείχθηκε) γλυπτό μιας Αφροαμερικανής, από τη Simone Leigh, ήταν το πρώτο έργο που υλοποιήθηκε για το Plinth και θα παραμείνει στο σημείο μέχρι την άνοιξη του 2021 (το High Line, μάλιστα, θα είναι ξανά προσβάσιμο από τους επισκέπτες από τις 5 Σεπτεμβρίου, μετά το κλείσιμό του λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού).

Η επιτροπή διαχείρισης του Plinth εξετάζει ήδη την ανάδειξη των νέων έργων που θα τοποθετηθούν στο σημείο. Αυτήν τη στιγμή, στο site του High Line, βρίσκονται αναρτημένες οι προτάσεις 80 καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο. Ανάμεσα σε αυτές συναντάμε και τις προτάσεις τριών Ελλήνων καλλιτεχνών: της Γεωργίας Σαγρή, του Ανδρέα Αγγελιδάκη και του Ζάφου Ξαγοράρη.

Εν τω μεταξύ, η επιτροπή διαχείρισης του Plinth εξετάζει ήδη την ανάδειξη των νέων έργων που θα τοποθετηθούν στο σημείο. Αυτήν τη στιγμή, στο site του High Line, βρίσκονται αναρτημένες οι προτάσεις 80 καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο για τις επόμενες δύο αναθέσεις του Plinth που θα πραγματοποιηθούν το 2022 και το 2024 (πρόκειται για την τρίτη και τέταρτη φάση του διαγωνισμού). Ανάμεσα σε αυτές συναντάμε και τις προτάσεις τριών Ελλήνων καλλιτεχνών: της Γεωργίας Σαγρή (κεντρική εικόνα), του Ανδρέα Αγγελιδάκη και του Ζάφου Ξαγοράρη. Η επιτροπή θα αποφασίσει ποιες προτάσεις θα υλοποιηθούν, λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη τα σχόλια και το feedback του κοινού στο site όπου έχει τεθεί το ερώτημα «Φανταστείτε το μέλλον του Plinth».

Δείτε τις 3 ελληνικές προτάσεις για το νέο έργο δημόσιας τέχνης στο High Line της Νέας Υόρκης Facebook Twitter
Zafos Xagoraris - Monument of Fallen Monuments

Γι' αυτήν τη φάση του διαγωνισμού, η επιμελήτρια, συγγραφέας και διευθύντρια του καλλιτεχνικού γραφείου της documenta14 στην Αθήνα, Μαρίνα Φωκίδη, συστήθηκε από τη διευθύντρια της High Line Art και καλλιτεχνική διευθύντρια της επόμενης Μπιενάλε της Βενετίας, Cecilia Alemani, μαζί με άλλους επιμελητές, ώστε να προτείνουν καλλιτέχνες που θα μπορούσαν να καταθέσουν προτάσεις για το έργο. Η κ. Φωκίδη έφερε στο πρότζεκτ συγκεκριμένα τη Γεωργία Σαγρή, τον Ανδρέα Αγγελιδάκη, τον Olu Oguibe και τους Slavs and Tatars, ενώ, όπως προαναφέρθηκε, στα ονόματα Ελλήνων καλλιτεχνών βρίσκεται και αυτό του Ζάφου Ξαγοράρη.

«Προσπάθησα όσο μπορώ να ενισχύσω την ελληνική εκπροσώπηση. Είναι, βέβαια, σημαντικό ότι μετά την documenta14 οι Έλληνες καλλιτέχνες έχουν ενισχύσει την παρουσία τους στο εξωτερικό» δηλώνει η κ. Φωκίδη και εξηγεί στη LiFO το σκεπτικό επιλογής των 4 αυτών ονομάτων: «Με τον Ανδρέα Αγγελιδάκη έχω δουλέψει πολλά χρόνια και ξέρω καλά τη δουλειά του – έχω κατηγορηθεί κιόλας ότι είμαστε φίλοι και γι' αυτό συνεργαζόμαστε, αλλά, ξέρετε, στην τέχνη, αυτό γίνεται αντίστροφα. Πρώτα συνεργάζεσαι και μετά γίνεσαι φίλος. Θεωρώ ότι έχει έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο να κινείται ανάμεσα στον virtual και τον αναλογικό κόσμο και να δημιουργεί περιβάλλοντα. Ο Ανδρέας σκέφτηκε αυτό το ποτήρι με τον ελληνικό μαίανδρο και τη φράση "We Are Happy to Serve You", που το βλέπεις παντού στη Νέα Υόρκη, γιατί προέρχεται από ελληνικά diners. Η σκέψη ήταν να γίνει το ποτήρι μνημείο για τη δουλειά που οι Έλληνες έχουν καταθέσει για να στηθεί η Αμερική, η Γερμανία... Ο σχολιασμός στην άλλη πλευρά του ποτηριού μετατρέπει τη φράση σε ερώτηση: "Are We Happy to Serve You?". Η Γεωργία Σαγρή συνδυάζει το περφόρμανς, τον ανθρώπινο παράγοντα, με το γλυπτό. Θεώρησα ότι θα μπορέσει να δημιουργήσει ένα stage όπου θα συμβαίνουν πράγματα. Ο Νιγηριανός Olu Oguibe είχε δημιουργήσει ένα ιδιαίτερο μνημείο στην documenta στο Κάσελ, έναν οβελίσκο που είχε προκαλέσει αντιδράσεις. Υπήρχε η φράση από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου «I was a stranger, and you took me in» στα αγγλικά, στα γερμανικά, στα τουρκικά και στα αραβικά, και δημιούργησε αναστάτωση στο "δημοκρατικό" Κάσελ – σχεδόν το κατεβάσανε λόγω της ξενοφοβίας. Τέλος, το ντουέτο των Slavs and Tatars, ενός Ιρανο-αμερικανού και μιας Πολωνής, πάντα ψάχνουν το πολιτισμικό υβρίδιο».

Από την πλευρά του, ο Ζάφος Ξαγοράρης προτείνει το «Monument of Fallen Monuments», ένα γλυπτό όπου 9 παραδοσιακά χάλκινα αγάλματα στοιβάζονται το ένα πάνω από το άλλο, στις πλευρές τους ή ξαπλωμένα. Το έργο σχολιάζει τα αγάλματα –πολιτικών, αξιωματικών του στρατού, βασιλιάδων, αυτοκρατόρων και, στην περίπτωση αυτή, ενός απλού σημαιοφόρου, του οποίου η σημαία είναι άχρωμη– ως απεικονίσεις εξουσίας, μιας έννοιας που στερεοτυπικά αποδίδεται μέσω της ανδρικής φιγούρας (και φαντάζει επίσης εξαιρετικά επίκαιρο, μετά τη συζήτηση των τελευταίων μηνών σχετικά με τις αποκαθηλώσεις αγαλμάτων που σχετίζονται με τη δουλεία).

Δείτε τις 3 ελληνικές προτάσεις για το νέο έργο δημόσιας τέχνης στο High Line της Νέας Υόρκης Facebook Twitter
Andreas Angelidakis - Are We Happy to Serve You?

Η Γεωργία Σαγρή, με τη σειρά της, εξηγεί την προσέγγισή της στον διαγωνισμό και πώς κατέληξε στον σχεδιασμό της πρότασης που περιλαμβάνει μια ράμπα και μια ηχητική εγκατάσταση με το όνομα «Access Line»: «Αυτό που έκανα ήταν να χρησιμοποιήσω τα regulations που αφορούν την προσβασιμότητα στη Νέα Υόρκη, σε σχέση με το ύψος του Plinth, που για να ανέβεις στην κορυφή του θέλεις 72 διασκελισμούς. Το γλυπτό είναι η προσβασιμότητα στο ύψος αυτό: οι θεατές γίνονται το γλυπτό και η ράμπα δίνει την πρόσβαση. Έχει μια ποιητική ματιά, με την έννοια ότι είναι ένα βάθρο για τους πολλούς. Στην ιστορία της τέχνης έχουμε μάθει ότι το βάθρο χωράει μόνο ένα γλυπτό. Δεν με ενδιαφέρει μια μοντερνιστική ιδέα του βάθρου όπου, όπως και στην πολιτική, μιλάει ένας και απευθύνεται στους πολλούς, ή η «ευφυΐα» που δημιουργεί ένα γλυπτό και οι υπόλοιποι το κοιτάζουν. Τα κύμβαλα που το διατρέχουν παράγουν διάφορα ηχοχρώματα που αλλάζουν ανάλογα με την περιήγηση των θεατών. Σκοπός μου είναι να κάνω ένα περφόρμανς με όλο το εύρος των ηχοχρωμάτων του γλυπτού, με τον δικό μου τρόπο, και να καλέσω κι άλλους δημιουργούς να συνθέσουν έργα με βάση αυτά τα ηχοχρώματα από τα κύμβαλα».

Έχει σημασία να αναφερθεί ότι όλες οι προτάσεις δημιουργήθηκαν πριν από την εμφάνιση του κορωνοϊού, οπότε το στοιχείο της πανδημίας δεν υπάρχει σε αυτές. Ωστόσο η κ. Σαγρή επισημαίνει την επιτακτική ανάγκη για δημόσια επίδραση της τέχνης, που έχει γίνει ενδεχομένως και πιο έντονη με την πανδημία: «Η δουλειά μου έχει έτσι κι αλλιώς έχει ως κέντρο της τη δημόσια επίδραση. Υπάρχει φοβερή πόλωση με όσα συμβαίνουν και είναι πολύ σημαντικό οι καλλιτέχνες να προτείνουν συνθήκες στις οποίες οι άνθρωποι μπορούν να αλληλεπιδράσουν και να συνυπάρξουν χωρίς σύγκρουση. Πολλές φορές με ανθρώπους που δεν έχουν τις ίδιες ιδιότητες με εμάς δεν έχουμε τον χώρο ούτε τον χρόνο να περπατήσουμε μαζί ή να συνυπάρξουμε. Ένα κάλεσμα για συνύπαρξη είναι η βάση αυτή της πρότασης».

«Έχεις 5 χρόνια μπροστά σου ως ορίζοντα υλοποίησης ενός έργου και ο χρόνος σού καταρρίπτει πλέον τα πάντα. Πρώτα είχαμε την οικονομική κρίση, τώρα έχουμε την πανδημία και το Black Lives Matter – με το οποίο θεωρώ, πάντως, ότι θα διορθωθούν πολλά πράγματα» καταλήγει η κ. Φωκίδη, σχολιάζοντας τις τρέχουσες εξελίξεις και τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζουν την τέχνη. «Θέλω να δω ένα γλυπτό που δεν θα τροφοδοτεί απλά την αγορά της τέχνης μέσα από την καλαισθησία, δεν θα προτείνεται για το σαλόνι ενός μεγιστάνα συλλέκτη στο Τέξας. Αυτήν τη στιγμή, περισσότερο από ποτέ στην ιστορία, τα μουσεία και οι φορείς τέχνης έχουν μεγάλη υπευθυνότητα απέναντι στους πολίτες και στο περιβάλλον. Θέλω κάτι που θα τροφοδοτεί σκέψη, θα ενεργοποιείται συχνά και με κάποιο τρόπο θα αντιπροσωπεύει και θα μιλά στο κοινό. Είναι ένα δημόσιο έργο. Το προηγούμενο της Simone Leigh έθετε το πρόβλημα».

Δείτε τις 3 ελληνικές προτάσεις για το νέο έργο δημόσιας τέχνης στο High Line της Νέας Υόρκης Facebook Twitter
Το «Brick House» της Simone Leigh, όπως φαίνεται από τη 10η Λεωφόρο. Φωτο: Timothy Schenck

Δείτε όλες τις προτάσεις των καλλιτεχνών για τις επόμενες αναθέσεις του Plinth και αφήστε τα σχόλιά σας εδώ.

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο ζωοπλάστης γλύπτης Ευριπίδης Βαβούρης (1911-1987) 

Εικαστικά / Ευριπίδης Βαβούρης: Πέρα από το «Λαγωνικό» της Φωκίωνος Νέγρη

Ο δημιουργός του γνωστού αγάλματος της Κυψέλης υπήρξε ένας στοχαστικός γλύπτης της Αθήνας με αξιόλογη πορεία, που απέδιδε πειστικά και με μεγάλη ευαισθησία τα κατοικίδια ζώα. Μια επίσκεψη στο ατελιέ του, που έχει διατηρηθεί σε άψογη κατάσταση, αποτέλεσε το ερέθισμα για να τον ανακαλύψουμε και να τον επανεκτιμήσουμε. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Εικαστικά / Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Μια σειρά από εκθέσεις σημαντικών καλλιτεχνών χαρακτηρίζουν την έναρξη του καλοκαιριού. Από τα Plásmata 3 της Στεγης έως την αναδρομική έκθεση του Takis κι από τη Marlene Dumas έως την Charline von Heyl.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μαρλέν

Εικαστικά / Marlene Dumas: «Η τέχνη είναι πάντοτε μια πράξη εναντίον της βίας»

Η κορυφαία Νοτιοαφρικανή ζωγράφος παρουσιάζει την πρώτη ατομική της έκθεση στην Ελλάδα, στην οποία τα έργα της διαλέγονται με αρχαιότητες από τις μόνιμες συλλογές του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πρόδρομος Τσιαβός: «Στην παρουσία μας στον δημόσιο χώρο ο στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση αλλά να ακούσουμε, να συζητήσουμε, να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Plāsmata 3 / Πρόδρομος Τσιαβός: «Στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση, αλλά να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Ο επικεφαλής Ψηφιακής Ανάπτυξης και Καινοτομίας του Ιδρύματος Ωνάση μιλά με υπόκρουση τα ασταμάτητα τιτιβίσματα των πουλιών που έρχονται από τα σκιερά δέντρα του Πεδίου του Άρεως.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα σε μια συνάντηση με τη σύγχρονη τέχνη σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά

Εικαστικά / Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα «συνομιλούν» με τη σύγχρονη τέχνη

Οι τρεις Έλληνες πρωτοπόροι καλλιτέχνες που στιγμάτισαν την ελληνική δημιουργία, σε μια απρόσμενη διαγενεακή συνάντηση με τη Sagg Napoli και τον Mungo Thomson, σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
PLASMATA 3 TOPIC

Plāsmata 3 / Plāsmata 3: «Ο πιο σύντομος δρόμος είναι πάντα ο λιγότερο ενδιαφέρων»

Η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, καλλιτεχνική διευθύντρια του Ιδρύματος Ωνάση, επιμελείται μαζί με την ομάδα της Στέγης μια έντυπη «ξενάγηση» στην έκθεση «Plāsmata 3: We’ve met before, haven’t we?», που παρουσιάζεται στο Πεδίον του Άρεως.
THE LIFO TEAM
O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Εικαστικά / O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Τα παράξενα μηχανικά γλυπτά του πρωτοποριακού καλλιτέχνη –του οποίου φέτος γιορτάζονται τα 100 χρόνια από τη γέννησή του με εκθέσεις σε όλο τον κόσμο– αποτελούν ένα σαρδόνιο σχόλιο και για τη σύγχρονη κοινωνία.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
2ο κομμάτι Αφροδίτη

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 2

«Μας αρέσει η παρέκκλιση και η απόκλιση. Στη ζωή, γενικά. Στους ανθρώπους. Και στην τέχνη. Και εδώ. Από τον Ροδώνα στη Γαρδένια, από τις Αριές στο θέατρο Αλίκη. Οι σπείρες έχουν φτιαχτεί για να τις περπατήσεις και τα παρτέρια για να σταθείς».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ
Αφροδίτη 5.

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 5

«Και έχεις τόσα να πεις με τα έργα που θα συναντήσεις. Σαν τα ταξίδια. Τα αληθινά ταξίδια, όχι αυτά που κάνεις για δουλειά. Τα άλλα. Εκείνα που κάνεις με παρέα και πιάνετε κουβέντα με αγνώστους χωρίς βιασύνη. Εκείνα που παίρνεις τον χρόνο σου για να χορτάσεις τις λεπτομέρειες».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ