Before and after science: Ένα έργο σύγχρονης τέχνης εναρμονίζεται με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών

Before and after science: Ένα έργο σύγχρονης τέχνης εναρμονίζεται με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών Facebook Twitter
FEW BODY SYSTEMS, 2024, καρέκλες, διαστάσεις μεταβλητές. Ευγενική παραχώρηση: η καλλιτέχνις και η γκαλερί Rodeo, Λονδίνο / Πειραιάς, ανάθεση νέου έργου από τον ΝΕΟΝ. Φωτ.: Ναταλία Τσουκαλά
0

Τo νέο έργο του NEON στην πόλη είναι σχεδόν κρυπτικό, μια εμβυθιστική εμπειρία σε μια βιβλιοθήκη, ένα παιχνίδι εικαστικών παρεμβάσεων που καθόλου δεν διασαλεύουν την ησυχία, την αρμονία και τη λειτουργική της λιτότητα.

Η εικαστικός Ίρις Τουλιάτου με το έργο της «Before and after science» (27 Μαΐου έως 7 Ιουλίου 2024), σε επιμέλεια της Γαλήνης Νόττι, μας συστήνει έναν χώρο εμβληματικής σημασίας για την επιστήμη και το κέντρο της πόλης, το κτίριο του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΕΙΕ).

Στη συμβολή των λεωφόρων Βασιλέως Κωνσταντίνου και Βασιλέως Γεωργίου, το κτίριο του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΕΙΕ) με την ιδιαίτερη μαρμάρινη κατασκευή, πνευματικό προϊόν των αρχιτεκτόνων Κωνσταντίνου Δοξιάδη και Δημήτρη Πικιώνη και αντιπροσωπευτικό δείγμα της δημόσιας αρχιτεκτονικής των δεκαετιών του ’60 και του ’70, δεσπόζει στην καρδιά του πολιτισμικού κόμβου του κέντρου των Αθηνών.

Η είσοδος και το αίθριο με τα γλυπτά του Δημήτρη Αρμακόλα και του Νίκου Ζήβα οδηγούν σε μια από τις ωραιότερες βιβλιοθήκες της Αθήνας, που πήρε το όνομά της από τον σπουδαίο Έλληνα φιλόλογο, κριτικό και ιστορικό της νεοελληνικής λογοτεχνίας Κ. Θ. Δημαρά, έναν από τους ιδρυτές του ΕΙΕ και οραματιστή της Βιβλιοθήκης Επιστημονικών Περιοδικών του.

Η Ίρις Τουλιάτου με την καλλιτεχνική της πρακτική ανακατανέμει αντικείμενα, συστήματα οικονομιών, ανθρώπινων σχέσεων και διαδικασιών παραγωγής, συντήρησης και επισκευών, για να σκιαγραφήσει τις δομές της σύγχρονης κατάστασης.

Το κτίριο έχει τη μορφή ενός γλυπτικού σχηματισμού αποτελούμενου από τρεις μάζες που χάρη στη διάπλασή τους ανάγονται σε σύνθεση: την υψίκορμη μάζα του κτιρίου των γραφείων και εργαστηρίων, το ευρύ, πεπλατυσμένο τετράγωνο της βιβλιοθήκης και την αίθουσα διαλέξεων.

cover
Ίρις Τουλιάτου, εικαστικός

Η Ίρις Τουλιάτου με την καλλιτεχνική της πρακτική ανακατανέμει αντικείμενα, συστήματα οικονομιών, ανθρώπινων σχέσεων και διαδικασιών παραγωγής, συντήρησης και επισκευών, για να σκιαγραφήσει τις δομές της σύγχρονης κατάστασης. Πέρασε πολλούς μήνες στο Ίδρυμα Ερευνών, εξετάζοντας τις υποδομές και τη λειτουργία, τη δημιουργία δεσμών και τις επιθυμίες, το δημόσιο και το ιδιωτικό. Δημιουργεί μεταβατικές μορφές και κοινές εμπειρίες που σχολιάζουν την εργασία, τις συναισθηματικές οικονομίες και τις καταστάσεις της ύπαρξης, και ανταποκρίνονται στις συνθήκες της καλλιτεχνικής παραγωγής και στο θεσμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αυτή βρίσκεται.

Εξερευνά την ιστορία, την υποδομή και τη λειτουργία του ιδρύματος: το εσωτερικό του και το περιβάλλον του, τα δομικά υλικά και τις άυλες δομές που διέπουν την οργάνωσή του, τις ανθρώπινες σχέσεις που αποτελούν το δυναμικό του. Πραγματεύεται την ορατότητα ή μη των στοιχείων που συναποτελούν το σύστημα του οργανισμού, την προσβασιμότητα τόσο στους χώρους όσο και στην πληροφορία, την παραγωγή και διάδοση της γνώσης. Προσεγγίζει τον θεσμικό και κοινωνικό του ρόλο, τη μετάβαση από το εθνικό στο δημόσιο, στο προσωπικό και συναισθηματικό πεδίο.

Αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής είναι μια διακριτική παρουσία των έργων μέσα στον χώρο. Είναι πρόκληση για τον επισκέπτη να ανακαλύψει τα έργα της, που τον καλούν να ξεχάσει τον συνηθισμένο ρυθμό του και να σταθεί, να στοχαστεί, να παρατηρήσει και να χρησιμοποιήσει τις αισθήσεις του, προσλαμβάνοντας μια νέα εικόνα του χώρου στον οποίο βρίσκεται. Η δουλειά της «υπογραμμίζει τη σχέση που διαμορφώνεται με την επαφή "των κοινών" με την επιστήμη, δημιουργώντας έναν μεταιχμιακό χώρο έκφρασης και κατανόησης αυτής της διάδρασης μέσω της σύγχρονης τέχνης.

Τα έργα της έκθεσης μάς καλούν να προβληματιστούμε, μεταξύ άλλων, και σχετικά με τη δική μας σχέση με την επιστημονική έρευνα καθώς και την πρόσβαση και πρόσληψη των αποτελεσμάτων της από την κοινωνία, για την οποία εργαζόμαστε συστηματικά με σύγχρονες προσεγγίσεις και καινοτόμες μεθοδολογίες», λέει ο Δημοσθένης Α. Σαρηγιάννης, διευθυντής και πρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.

Η Ίρις Τουλιάτου στήνει γέφυρες αισθητικής αντίληψης μέσα από την τοποθέτηση των έργων της σε σημεία απρόβλεπτα. Ο τίτλος της έκθεσης, δάνειο από τον ομότιτλο δίσκο του μουσικού Brian Eno, λειτουργεί ως χρονοδότης και αποτυπώνει τη ζωντανή –in vivo– και εργαστηριακή –in vitro– διαδικασία σύνθεσης των έργων μέσα από την ανάλυση, την αποδόμηση και την ανακατασκευή, συγχρονίζοντας λειτουργικές, περιβαλλοντικές και κοινωνικές συνθήκες.

Before and after science: ένα έργο σύγχρονης τέχνης εναρμονίζεται με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών Facebook Twitter
CIRCULATION, 2024, μετατόπιση υπαρχόντων μεταθετών αντικειμένων, διαστάσεις μεταβλητές. Ευγενική παραχώρηση: η καλλιτέχνις και η γκαλερί Rodeo, Λονδίνο / Πειραιάς, ανάθεση νέου έργου από τον ΝΕΟΝ Φωτ.: Ναταλία Τσουκαλά
CHECK Before and after science: ένα έργο σύγχρονης τέχνης εναρμονίζεται με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών Facebook Twitter
THIN SOLID FILMS, 2024, εγκατάσταση βίντεο σε 5 οθόνες, εικονογραφήσεις από το Human Relations, 1947-2024, άδεια Creative Commons (CCBY), συνολικός χρόνος προβολής άγνωστος. Ευγενική παραχώρηση: η καλλιτέχνις και η γκαλερί Rodeo, Λονδίνο / Πειραιάς, ανάθεση νέου έργου από τον ΝΕΟΝ Φωτ.: Ναταλία Τσουκαλά
CHECK Before and after science: ένα έργο σύγχρονης τέχνης εναρμονίζεται με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών Facebook Twitter
ACTA ARITHMETICA, 2024, μη δυαδικό ρολόι, τροποποιημένη οθόνη led, ακρυλική θήκη. Ευγενική παραχώρηση: η καλλιτέχνις και η γκαλερί Rodeo, Λονδίνο / Πειραιάς, ανάθεση νέου έργου από τον ΝΕΟΝ, 16,5 x 33 x 8,5 εκ. Φωτ.: Ναταλία Τσουκαλά

Οι εννέα παρεμβάσεις της δανείζονται τους τίτλους τους από τους αντίστοιχους τίτλους επιστημονικών περιοδικών που περιλαμβάνονται στη συλλογή της βιβλιοθήκης. Θα μπορούσαν να αναφέρονται σε μια αρμονία συνύπαρξης, υπάρχουν συμπληρωματικά, δεν διαταράσσουν τη λειτουργία του χώρου, ωστόσο οξύνουν την παρατηρητικότητα, κεντρίζουν το ενδιαφέρον και δημιουργούν συνειρμούς και ρωγμές στη μέχρι σήμερα κατανόηση της σημασίας των κοινών πόρων. Αυτή η υπόγεια λειτουργία παραμένει ενεργή και αφού ο επισκέπτης αφήσει πίσω του την έκθεση.

Στην είσοδο της βιβλιοθήκης, στον χώρο που υπάρχει μεταξύ της κύριας αίθουσας και των χώρων υποδοχής, τοποθετεί ένα κινητό τηλέφωνο που μεταδίδει το ηχητικό περιβάλλον του Ωδείου Αθηνών, φέρνοντας σε επαφή δυο κτίρια που διαμορφώνουν το γύρω αρχιτεκτονικό και πολιτισμικό περιβάλλον, και συνδέει την εσωτερική τους λειτουργία. Ο ήχος των σπουδαστών του Ωδείου, μερικές νότες, οι φωνές μιας πρόβας συνδέονται με την ησυχία των χρηστών του αναγνωστηρίου. Συνειρμικά βγάζει τον αναγνώστη από μια διαδικασία ησυχίας, κάνοντάς τον κοινωνό μιας άλλου είδους μελέτης και ρουτίνας, η οποία παράγει έναν εντελώς διαφορετικό ήχο.

Στον χώρο της βιβλιοθήκης τοποθετεί ένα ψηφιακό ρολόι που συντονίζεται με την επέκταση του ωραρίου λειτουργίας της βιβλιοθήκης, εμφανίζοντας μια ρευστή ώρα, εκτός του συνεχούς 24ωρου συστήματος μέτρησης. Συσσωρεύει τον χρόνο σημειώνοντας τον συναισθηματικό χρόνο, ή μάλλον τον χρόνο όπως τον βιώνουμε, την ακραία βραδύτητά του σε στιγμές πίεσης ή τη βιασύνη του όταν θέλουμε να κυλήσει πιο αργά.

Πέντε βίντεο είναι εγκατεστημένα ως screensaver στους υπολογιστές δημόσιας χρήσης που βρίσκονται στο αναγνωστήριο. Πρόκειται για ένα χρονολόγιο εικονογραφήσεων από το περιοδικό «Human Relations», η έκδοση του οποίου ξεκίνησε το 1947 από το Ινστιτούτο Tavistock και το Ερευνητικό Κέντρο για τη Δυναμική των Ομάδων (Research Center for Group Dynamics) του ΜΙΤ, με βάση την πεποίθηση ότι οι ερευνητές των κοινωνικών επιστημών οφείλουν να συνεργαστούν συνδυάζοντας τις επιστημονικές τους γνώσεις, σε μια προσπάθεια να κατανοήσουν τον χαρακτήρα και την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων προβλημάτων.

Δύο αφυγραντήρες τοποθετήθηκαν σε διάστημα ενός έτους για τη διατήρηση των βέλτιστων επιπέδων υγρασίας στη βιβλιοθήκη. Το νερό που συλλέχθηκε κατά τη διαδικασία αυτή χρησιμοποιήθηκε για την εκχύλιση μελάνης και χαρτιού από έντυπα που αποκτήθηκαν μέσω των πρωτοκόλλων καταστροφής αρχείων του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Τοποθετημένοι στα χαμηλά ράφια, με το χρώμα των μελανιών να διαφοροποιείται, δημιουργούν την αίσθηση μικρών τεράριουμ που εγκλωβίζουν τον χρόνο και την ύλη, την αόρατη υγρασία του περιβάλλοντος.

CHECK Before and after science: ένα έργο σύγχρονης τέχνης εναρμονίζεται με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών Facebook Twitter
ROMANTISME, 2024, παρτέρι, διαστάσεις μεταβλητές. Ευγενική παραχώρηση: η καλλιτέχνις και η γκαλερί Rodeo, Λονδίνο / Πειραιάς, ανάθεση νέου έργου από τον ΝΕΟΝ Φωτ.: Ναταλία Τσουκαλά
CHECK Before and after science: ένα έργο σύγχρονης τέχνης εναρμονίζεται με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών Facebook Twitter
SCIENCE AND SCIENCE AFTER SCIENCE, 2024, ακρυλικοί θάλαμοι κενού, μανόμετρο, βαλβίδες, εκχυλίσματα μελανιού και χαρτιού, 42,5 x 42,5 x 42,5 εκ. έκαστο. Ευγενική παραχώρηση: η καλλιτέχνις και η γκαλερί Rodeo, Λονδίνο / Πειραιάς, ανάθεση νέου έργου από τον ΝΕΟΝ Φωτ.: Ναταλία Τσουκαλά
CHECK Before and after science: ένα έργο σύγχρονης τέχνης εναρμονίζεται με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών Facebook Twitter
PROGRESS IN OPTICS, 2024, προβολέας. Ευγενική παραχώρηση: η καλλιτέχνις και η γκαλερί Rodeo, Λονδίνο / Πειραιάς, ανάθεση νέου έργου από τον ΝΕΟΝ Φωτ.: Ναταλία Τσουκαλά

Στο μικρό τετράγωνο αίθριο του αναγνωστηρίου βρίσκεται μια σύνθεση από εποχιακά λουλούδια και φυλλώματα τα οποία ανθίζουν και κλείνουν τα πέταλά τους μια συγκεκριμένη ώρα της ημέρας. Με αναφορές στο ρολόι λουλουδιών του Linneus, ένα αμφιβόλου επιτυχίας πείραμα του 18ου αιώνα, κρατάει τον χρόνο των ανθρώπων, των μηχανών, των ζώων, των πνευμάτων και της οργανικής ζωής – του χώρου ως σχέσης.

Το παρτέρι της Τουλιάτου είναι μια διαρκής υπενθύμιση του κύκλου της ζωής σε έναν χώρο στον οποίο ο χρόνος μοιάζει ακίνητος. Τα βιβλία που έχουν γραφτεί δεν αλλάζουν. Ωστόσο, λίγο πιο πέρα, ο κύκλος της ζωής και του θανάτου επαναλαμβάνεται συστηματικά και αενάως. Σε μια από τις λίγες βιβλιοθήκες της Αθήνας με φυσικό φωτισμό που ακολουθεί τα πρότυπα των οθωμανικών λουτρών, η αντίδραση του φυτικού κόσμου ασκεί μια ανακουφιστική επίδραση.

Στην υπάρχουσα υποδομή φωτισμού της σήμανσης στην πρόσοψη του κτιρίου προσθέτει έναν προβολέα για να σκιαγραφήσει το ελλείπον Ν, το τελευταίο γράμμα της λέξης «Εθνικόν», που αφαιρέθηκε σύμφωνα με τις ορθογραφικές μεταρρυθμίσεις της ελληνικής γλώσσας. Ορατό μετά το ηλιοβασίλεμα και μέχρι τις 3 π.μ., το έργο υφαίνει ιδέες προόδου στην εθνική φαντασίωση. Αυτό το Ν που λείπει αλλά έχει αφήσει ένα ανεξίτηλο σημάδι στην ορθομαρμάρωση του κτιρίου σχολιάζει έναν κοινωνικό μετασχηματισμό, προκαλώντας μας να σκεφτούμε και να εξετάσουμε την πολύπλευρη επίδρασή του τόσο στην όψη όσο και στο περιεχόμενο ποικίλων «εκσυγχρονισμών» που αφορούν τη ζωή μας όσο και την ίδια την επιστημονική ή καλλιτεχνική έρευνα.

Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

Εικαστικά / Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

H έκθεση στο Μουσείο Ορσέ συγκεντρώνει 90 έργα του Αμερικανού στυλίστα ζωγράφου, εστιάζοντας στην πιο καθοριστική περίοδο του έργου του. Aνάμεσά τους και η περίφημη «Madame X», το πιο διάσημο έργο του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
"Η κούνια" του Φραγκονάρ: Στο φως τα ζουμερά μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Εικαστικά / «Η Κούνια» του Φραγκονάρ: Τα μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Η περίφημη «Κούνια» με τη σκηνοθεσία της συνεύρεσης των σωμάτων και των ψυχών με τρόπο ακόλαστο, πονηρό ή ανοιχτό σε μια νέα ηθική, έργο – σταρ της περίφημης συλλογής Wallace στο Λονδίνο, αποκαταστάθηκε φέρνοντας στο φως άτακτες λεπτομέρειες που ενισχύουν την αυθάδεια του έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ειρήνη Παναγοπούλου

Εικαστικά / Ειρήνη Παναγοπούλου: Η μεγάλη Ελληνίδα συλλέκτρια Τέχνης μιλά στη LIFO

Η γνωστή συλλέκτρια μιλά στη LiFO για το ταξίδι της στην τέχνη μέσα από τη συγκρότηση της μεγάλης και σπάνιας συλλογής της, μέρος της οποίας θα δούμε με αφορμή την έκθεση «Fernweh ή νοσταλγία για άγνωστους τόπους».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Εικαστικά / Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Η γεννημένη στο Ελσίνκι καλλιτέχνιδα που κέρδισε το βραβείο Young Artist της φετινής Art Athina μιλάει για το έργο της που βασίζεται στην αίσθηση του κατεπείγοντος, στη χειρωνακτική εργασία και στη σχέση της με τη γλώσσα. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα «χρονικό της αναισθησίας» με έργα υψηλής δόνησης 

Εικαστικά / Κωνσταντίνος Λαδιανός: «Πού πήγε όλη αυτή η επιδεξιότητα των χεριών που είχαν οι παλιότεροι»

Η παράδοση, η αγιολογική γραμματεία και η λαϊκή μυθολογία συνυπάρχουν στον κόσμο του ταλαντούχου καλλιτέχνη, εμπλέκοντας το προσωπικό βίωμα με καθηλωτικές αλληγορίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Εικαστικά / Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Με το έργο του στον εξωτερικό χώρο του μουσείου ο Michael Rakowitz συνομιλεί με τα έργα της κλασικής αρχαιότητας και υπενθυμίζει τα μάταια ταξίδια ανθρώπων και πολιτιστικών αγαθών που «ξεσπιτώνονται».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Εικαστικά / Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Με πυρήνα της συλλογής του Λόντερ ένα από τα διασημότερα έργα του Κλιμτ, που εκτιμάται ότι η πώλησή του θα ξεπεράσει τα 150 εκατομμύρια δολάρια, η βραδιά της δημοπρασίας στον οίκο Sotheby’s φιλοδοξεί να προσελκύσει ξανά τους μεγάλους συλλέκτες. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζένη Μαρκέτου

Οι Αθηναίοι / Τζένη Μαρκέτου: «Οι καλλιτέχνες δεν έχουμε ανακαλύψει τον τροχό»

Στην Αμερική έμαθε πως η τέχνη είναι κοινωνική υπόθεση, πως ο κόσμος δεν εξαντλείται στις γκαλερί. Η πρώτη της παρέμβαση σε δημόσιο χώρο, που προκάλεσε αντιδράσεις, της δίδαξε ότι ένα έργο οφείλει να μοιάζει σαν να υπήρχε πάντα εκεί. Με τη νέα της εγκατάσταση στο Μέγαρο Μουσικής μάς υπενθυμίζει ότι δεν είμαστε οι πρωταγωνιστές της φύσης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σεπτέμβρης της Art Athina 2025

Εικαστικά / Art Athina 2025: Το τώρα και το μετά της σύγχρονης τέχνης

Ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, ψηφιακή τέχνη: Το ανάγλυφο του παγκόσμιου εικαστικού χάρτη έτσι όπως διαμορφώνεται μέσα από την ελληνική και ξένη παραγωγή, και αναδεικνύεται στην ετήσια φουάρ που πραγματοποιείται ξανά στο Ζάππειο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Εικαστικά / Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Με τo «Δωμάτιο Απόδρασης», μια εγκατάσταση ερευνητική και παιγνιώδη, βασισμένη στην ιδέα της φιλοσοφίας και την παραίσθηση του ψηφιακού κόσμου, θα μας εκπροσωπήσει στην 61η Μπιενάλε Βενετίας ο καταξιωμένος εικαστικός και αρχιτέκτονας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ