FacebookTwitter Tα ράφια των περιπτέρων αγκομαχούν υπό το βάρος τόσων πολλών περιοδικών μόδας.Αλλά, ποιός ακριβώς διαβάζει όλα αυτά έντυπα;
Τα περιοδικά μόδας είναι τα μοναδικά έντυπα που δεν δείχνουν να πτοούνται και τόσο από την επέλαση της σημερινής ψηφιακής εποχής..
Μάλιστα, όπως παρατηρεί και η βρετανίδα δημοσιογράφος Maya Singer σε πρόσφατο άρθρο της στο διαδικτυακό BBC, τα περιοδικά μόδας δείχνουν να αυξάνονται κάθε φορά που επισκέπτεται κανείς το newsstand της γειτονιάς του.
Ένα σωρό καινούριες fashion εκδόσεις ξεπετάγονται η μία μετά την άλλη, και τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι εύλογα:
Μπορεί η σημερινή οικονομία να υποστηρίξει όλα αυτά καινούρια glossy περιοδικά;
Ποιός τα διαβάζει όλα αυτά;
Και, τελοσπάντων, δεν υποτίθεται ότι όλα έχουν γίνει πλέον ψηφιακά..;
FacebookTwitter Το Dossier είναι ένα ανεξάρτητο Νεοϋορκέζικο περιοδικό μόδας . Άρχισε να εκδίδεται το 2008, κι εκτός από τη μόδα καταπιάνεται και με την λογοτεχνία.
FacebookTwitter Ακόμα και πρωτοκλασάτοι φωτογράφοι, όπως η Γερμανίδα Ellen Von Unwerth συνεργάζονται σήμερα με μικρότερα, ανεξάρτητα περιοδικά, όπου τους επιτρέπεται και περισσότερη δημιουργική και καλλιτεχνική ελευθερία..
FacebookTwitter Η socialite Dasha Zhukova (πίσω σειρά, τρίτη από τα δεξιά) σύντροφος του μεγιστάνα Roman Abramovich, έκανε αίσθηση με το λανσάρισμα του περιοδικού Garage, το οποίο άρχισε να εκδίδει το 2007
FacebookTwitter Σε έναν κλάδο όπου τα έντυπα έρχονται και παρέρχονται, το βρετανικό περιοδικό iD συνεχίζει να επιβιώνει. Ιδρύθηκε το 1980 σαν fanzine από τον πρώην καλλιτεχνικό διευθυντή της Vogue, Terry Jones.
FacebookTwitter Το τριμηνιαίο περιοδικό τέχνης και μόδας Bullett θα πάψει να κυκλοφορεί έντυπα, για να επικεντρωθεί πλέον στην ψηφιακή του εκδοχή.
FacebookTwitter Το Dazed & Confused ιδρύθηκε το 1992 από τον Jefferson Hack και τον φωτογράφο Rankin, τον οποίο βλέπουμε εδώ στα γραφεία του περιοδικού, το 2004.
FacebookTwitter Το περιοδικό TANK μοιράζεται την ιδιαίτερη του ματιά στις τέχνες, την μόδα, και τον πολιτισμό, από το 1998.
Είμαι ένας από αυτούς τους ανθρώπους (those people, u kno?) που αγοράζουν αυτά τα περιοδικά μόδας, από τα πιο δημοφιλή και καταξιωμένα π.χ. ιταλική Vogue μέχρι και τα πιο εναλλακτικά, π.χ. Metal. Δεν εργάζομαι στο χώρο της μόδας αλλά την παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον - προφανώς. Ασφαλώς το κάθε έντυπο έχει τη δική του αισθητική και βρίσκω πολύ ενδιαφέρον το πώς τα ίδια πράγματα παρουσιάζονται με διαφορετικούς τρόπους (δηλ. όχι απαραίτητα "εμπορικούς" που να αναδεικνύουν το προϊόν σύμφωνα με τις επιθυμίες της όποιας εταιρίας) και "φορτίζονται" με διαφορετικές ερμηνείες (ως προς το καλλιτεχνικό κομμάτι). Ως προς την online μορφή ενός περιοδικού, για μένα δεν συγκρίνεται με τη στιγμή που κρατάς το τεύχος στα χέρια σου και μελετάς ωραίες φωτογραφίες και μετά το βάζεις στη βιβλιοθήκη σου και όταν νιώσεις την ανάγκη το πιάνεις ξανά. Και πιστεύω ότι τουλάχιστον κάποια (λίγα) από αυτά τα έντυπα αξίζουν να θεωρούνται λευκώματα και όχι περιοδικά με ημερομηνία λήξης. Αυτά από μια φανατική...
Και για να συμπληρώσω το προηγούμενο σχόλιό μου, δεν είναι απαραίτητο τα προϊόντα που βλέπεις να πας να τα αγοράσεις. Απλά βλέπεις τις τάσεις και μετά πας στο διπλανό mall και αγοράζεις τις φτηνότερες αντιγραφές που εναρμονίζονται με την παγκόσμια μόδα.
Αυτά τα περιοδικά τα διαβάζουν άνθρωποι που εφαρμόζουν στην πράξη την έκφραση "φάτε μάτια ψάρια". Κάποιες (και κάποιοι) από αυτούς τους ανθρώπους έχουν και τα χρήματα να αγοράσουν κιόλας αυτά που βλέπουν.
σχόλια