Η Φανή, ή «Faninja», όπως τη φωνάζουν οι φίλοι της, ζει σε ένα διαμέρισμα στη Νεάπολη Εξαρχείων τόσο χαρούμενο και νεανικό, που σου φτιάχνει αμέσως τη διάθεση. Με το που μπαίνεις, βλέπεις τη συλλογή της από sneakers και όλο το χρώμα που έχει βάλει στον χώρο. Το σπίτι της βγάζει κάτι δυναμικό, έχει αυτοπεποίθηση. Το ίδιο και η Φανή.
Συνήθως, όταν σχολιάζω πόσο ωραίο είναι ένα σπίτι, οι περισσότεροι δείχνουν κάποια συστολή, ρωτούν «πράγματι σ’ αρέσει;», σαν να μην είναι σίγουροι. Όταν λέω στη Φανή ότι είναι τέλειο, μου απαντάει «το ξέρω, χαίρομαι που σ’ αρέσει» και δεν το λέει με έπαρση αλλά με τον ενθουσιασμό του ανθρώπου που το έφτιαξε από το μηδέν και το έκανε πολύ δικό του.
Πώς επέλεξε το συγκεκριμένο διαμέρισμα; «Είμαι πέντε χρόνια εδώ, είμαι η πρώτη που μπήκα μετά την ανακαίνιση. Ο ιδιοκτήτης λέει ότι ήταν σε κακή κατάσταση πριν, αλλά δεν έχω καθόλου εικόνα. Είχε καινούργιο μπάνιο και καινούργια κουζίνα, που για μένα είναι πολύ σημαντικό, γιατί δεν αντέχω τα μίζερα μπάνια με τα φρικτά πλακάκια και τα παλιά είδη υγιεινής. Είναι ογδόντα τετραγωνικά, οπότε είπα “κομπλέ, το κλείνω” και το είδα σαν λευκό καμβά», λέει.
«Το 80% του σπιτιού είναι ΙΚΕΑ. Πηγαίνω κάθε βδομάδα σχεδόν και είναι η ψυχοθεραπεία μου. Άλλοι τα πληρώνουν σε ψυχοθεραπευτές, εγώ στο ΙΚΕΑ».
Το σπίτι πέρασε δύο φάσεις, μια πιο μινιμαλιστική, άσπρο-μαύρο, και την τωρινή, όπου έβγαλε το άχτι της, όπως λέει. Τη ρωτάω αν είναι το πρώτο διαμέρισμα στο οποίο ζει μόνη της. «Ναι, είναι το πρώτο μου σπιτάκι», λέει με αγάπη στη φωνή. «Εντάξει, το δεύτερο, γιατί υπήρχε και το φοιτητικό, αλλά ήταν μικρό και δεν επιδεχόταν καμία παρέμβαση ώστε να το κάνω εντελώς δικό μου». Εδώ λοιπόν ήθελε να φτιάξει έναν πολύχρωμο κόσμο που θα είναι σαν ανάχωμα, σαν να κρατάει αντίσταση σε όλη τη μαυρίλα που υπάρχει εκεί έξω.
Στην ερώτηση αν έχει κάτι από το ΙΚΕΑ, είναι σαν να χτυπάω φλέβα. Τα μάτια της φωτίζονται. «Αγαπώ ΙΚΕΑ. Δες, είναι το τραπεζάκι, το έπιπλο που το έχω βάψει ροζ, η πράσινη πολυθρόνα». «Και η πράσινη πολυθρόνα;» απορώ, γιατί φαίνεται ντιζαϊνάτη. «Ναι, έχει βγάλει μια συλλογή που έχουν πάρει έπιπλα ’70s και τα έχουν επαναλανσάρει. Το ΙΚΕΑ θέλει να ’χεις μάτι και χρόνο, και δεν υπάρχει περίπτωση να μη βρεις κάτι ωραίο. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω αυτούς που το κακολογούν. Τα φωτιστικά μου είναι και αυτά ΙΚΕΑ και θα έπαιρνες όρκο ότι είναι κάτι ντιζαϊνάτο απ’ τα ’70s». Kαι το φωτιστικό donuts και η πίτσα; «Ναι, το 80% του σπιτιού είναι ΙΚΕΑ. Πηγαίνω κάθε βδομάδα σχεδόν και είναι η ψυχοθεραπεία μου. Άλλοι τα πληρώνουν σε ψυχοθεραπευτές, εγώ στο ΙΚΕΑ» λέει με πονηρό χαμόγελο.
Της δείχνω τη φωτογραφία της Porsche. Μου λέει ότι την έβαλε γιατί ταιριάζει με τα Lego της. «Αγαπώ και Lego, έχω διάφορα διάσπαρτα στο σπίτι, θα τα δεις. Τους νάνους τους βρήκα σε παλαιοπωλείο, το ίδιο και κάποια βάζα. Μ’ αρέσει να ανακαλύπτω διάφορα “πίτσι-πίτσι” μόνη μου. Το γούστο δεν έχει τιμή. Μπορεί να χαλάσεις έναν σκασμό λεφτά και το σπίτι σου να είναι χάλια. Δεν χρειάζεται να σπαταλήσεις μια περιουσία, αλλά να βρεις τον τρόπο ο χώρος σου να σε εκφράζει, να λεει κάτι για σένα. Σαν να διηγείται μια ιστορία».
«Τι είναι για σένα το σπίτι;», ρωτάω. «Είναι το μέρος που μου φτιάχνει τη διάθεση. Θέλω να μπαίνω μέσα και να ξεχνιέμαι». Και σε ποιο σημείο κάθεται περισσότερο; «Όταν είμαι μόνη μου, στον καναπέ. Όταν όμως έρχονται φίλοι, στην τραπεζαρία. Έχω συνέχεια φίλους στο σπίτι, είναι σαν κέντρο διερχομένων. Χτυπάνε το κουδούνι και ανεβαίνουν».
Στην ερώτησή μου αν μαγειρεύει, μου απαντάει πως ναι, αλλά κυρίως έχει πάντα κρασί και τυριά και παίζουν επιτραπέζια παιχνίδια. «Είναι παρεΐστικο σπίτι, θα μαζευτούμε, θα βάλω ωραίες μουσικές και θα γουστάρουμε. Υπάρχουν και φορές που μαγειρεύω. Κυρίως όμως το κρασί είναι ο πρωταγωνιστής. Έχω κάνει και σεμινάρια για το κρασί», λέει και με φωνάζει στην κουζίνα για να μου δείξει ένα ειδικό ψυγείο μόνο για κρασιά. «Α, έχεις κάβα», παρατηρώ. «Έχω ψώνιο με το κρασί», λέει, σαν να φέρει τιμητικό τίτλο. «Και στα εστιατόρια που πάμε μ’ αφήνουν πάντα εγώ να το διαλέγω και όλοι είμαστε χαρούμενοι».
Η Φανή δουλεύει για ένα luxury brand και από πάντα αγαπούσε τη μόδα. Έχει μεγαλώσει στη Γουμένισσα, μια κωμόπολη στο Κιλκίς, οπότε οι αναφορές της ήταν κυρίως απ’ τα περιοδικά. Αλλά θεωρεί ότι και τα περιοδικά, αν τα μελετούσες προσεκτικά, σου έδιναν μια αίσθηση για το τι είναι μόδα.
«Έχεις φέρει κάτι απ’ το Κιλκίς στο σπίτι;» Το σκέφτεται. «Κάτι θα έχω, αλλά δεν μπορώ τώρα να σκεφτώ». «Αν είχες κάτι, θα το θυμόσουν» της λέω σαν να της κάνω ψυχανάλυση. «Τις έκαψες τις γέφυρες». Γελάει. «Όχι, πηγαίνω συχνά. Αλλά και διακοπές να είμαι και να περνάω τέλεια, το σκέφτομαι συνέχεια το σπίτι μου και μου λείπει».
Η Φανή, πέρα απ’ τη μόδα, είναι και DJ. «Η μουσική είναι το χόμπι μου» λέει με ενθουσιασμό. Παίζει κυρίως house και techno, αλλά θα βάλει και κανένα pop κομμάτι, γιατί αγαπά και την pop. Πριν ανοίξει το πρωί καλά-καλά τα μάτια της, πριν ρίξει νερό στο πρόσωπό της, το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να βάλει μουσική. Είναι ζωτικής σημασίας. «Δεν ξέρω πώς κάποιοι δεν ακούνε μουσική στο σπίτι∙ όταν μου το λένε, τρώω μεγάλο σκάλωμα, οπότε τους ξαναρωτάω για να βεβαιωθώ ότι άκουσα σωστά», λέει. Ανακαλύπτει συνέχεια μουσική. Μπορεί να ξυπνήσει σε mood για metal και μια άλλη μέρα σε mood για pop.
Το υπνοδωμάτιό της είναι πολύ μινιμαλιστικό. Σαν να ανήκει σε άλλο σπίτι. Ένας πίνακας μόνο, με ένα έργο του Καραβάτζιο. «Το υπνοδωμάτιό σου είναι διαφορετικό», παρατηρώ. «Ναι», λέει, «θέλω λίγα αντικείμενα στο υπνοδωμάτιο. Έχω μεγαλώσει σε σπίτι με πολλά πράγματα. Στο εφηβικό μου δωμάτιο είχα αφίσες και πάρα πολλά αντικείμενα και νομίζω ότι αυτό έβγαζε μια ένταση παραπάνω».
Τη ζητάω να μου μιλήσει και για τη γειτονιά της, τη Νεάπολη Εξαρχείων. «Την αγαπώ», λέει με ενθουσιασμό. «Καταρχάς η γειτονιά έχει wine bars, κι εγώ αγαπώ, όπως είπαμε, το κρασί, και έχει και ωραίες ταβέρνες». Τη ρωτάω πού συχνάζει. «Αγαπώ τη Ροζαλία, που είναι παραδοσιακή ταβέρνα με καθαρό παϊδάκι αρνίσιο που το τρως με το χέρι. Πηγαίνω σε κρητικά μεζεδοπωλεία και σε ό,τι έχει εναλλαγές. Εκεί που συχνάζεις σε ξέρουν με το όνομά σου. Σε μια πόλη απρόσωπη, αυτό μου κάνει πολύ προσωπικό και μ’ αρέσει».
Πηγαίνω στον καθρέφτη της για να ανανεώσω το κραγιόν μου. Μου λέει πως της τον έχει κάνει δώρο μια φίλη από το Zara Home και πάνω έχει βάλει για διακοσμητικό ένα ποτήρι κρασί που ήταν χριστουγεννιάτικο στολίδι. Ο άλλος καθρέφτης είναι απ’ το Modernon, που της αρέσει πολύ γιατί έχει πολλές «ρετρίλες».
«Αυτό το έπιπλο το έβαψα μόνη μου και το έκανα να μοιάζει με έργο του Μοndrian» λέει. Είναι χαρούμενη γιατί τα κατάφερε με τις οδηγίες, που τις πήρε απ’ το TikTok. «Γι’ αυτό αγαπώ αυτή την εποχή, σου δίνει πληροφορίες για τα πάντα».
Η σκούπα-ρομπότ πηγαινοέρχεται στον χώρο. «Είναι πολύ φίλη μου», λέει. Τη ρωτάω αν είναι τακτική. Κουνάει καταφατικά το κεφάλι. «Δεν μπορώ την ακαταστασία. Θέλω να μπαίνω και να είναι όλα τακτοποιημένα. Δεν είμαι ψυχαναγκαστική, αλλά αν το μεσημέρι έχει, ας πούμε, πιάτα στον νεροχύτη, το βράδυ θα τα καθαρίσω».
Τη ρωτάω με τι θέλει να ασχοληθεί στο μέλλον, αν θα ήθελε να παντρέψει τη μόδα με το interior. «Ωραίο ακούγεται, αλλά δεν ξέρω ακόμα πώς και τι. Είμαι είκοσι οκτώ χρονών, αρκετά μεγάλη για να σκεφτώ τι θέλω ακριβώς να κάνω, όμως δεν έχω μια ξεκάθαρη απάντηση και ποτέ δεν είχα. Τους χαίρομαι τους ανθρώπους που λένε ότι από τα δεκαπέντε τους ήξεραν τι ήθελαν να κάνουν και το έκαναν».
Της λέω ότι έχει όλη τη ζωή μπροστά της. Ότι θα μπορούσε να είναι ambassador του ΙΚΕA. Χαρούμενο κορίτσι η Φανή, το ίδιο και το σπίτι της. Όταν την ξαναδώ, θα την αφήσω να διαλέξει εκείνη το κρασί.
